ارسالها: 14491
#641
Posted: 9 Jan 2014 22:52
روی چون گل
روی چون گل ، موی سنبل، نرگس عابد فریب ----- سوز وساز و رمز عشق و ناله و درد و طبیب
لب جوی و زیر بید و شاهد و ساقی کنار ----- چهچه و صوت هزار و نغمه های عندلیب
می باقی ، شاهد دیرینه و چنگ و رباب ----- مست مست و بیقرار و رغبت و حال عجیب
لبِ چون یاقوت و لعلِ دلبرِ گیسو کمند ----- حسرت و شوق وصال و محنت و هِجرو شکیب
نار پستان را فشردن بوسه از سیب زنخ ----- سرخوش از بوی مُل و از غبغب و از بوی سیب
جرعه جرعه میگساری فارغ از بود و نبود ----- کام دل بگرفتن از آن نازنین یار نجیب
شور مستی ، باده و میخانه و جام و شراب ----- غمزه ی دلدار و آزار من و جور رقیب
به ازین گفتند و رفتند و سخن پرداختند ----- ای برادر زین میانه بهر ما ، چی شد نصیب
استعارات و سخن های لطیفِ بی هدف ----- گو چه ارزد اینزمان هرچند گوید یک خطیب
دلبر و دلدار مردند و جهان بگذاشتند ----- کو رهی روشن که مانده زان همه مرد ادیب
گر سخن گوئی بگو سازنده و پر محتوا
- تا بکار آید ترا حاتم مگر نزد حسیب
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#642
Posted: 9 Jan 2014 22:58
قمار عشق
عقل و دین را در قمار عشق جانان باختیم
رنج دوران را کشیدیم با جفایش ساختیم
ارمغان زندگانی هرجه بود از آن گذشتیم
خاطرات تلخ و شیرین پشت سر انداختیم
پای از ذلت کشیدیم اقتداری یافتیم
پرچم آزادگی را در جهان افراختیم
احتجاج مدعی را بی اثر بگذاشتیم
بهر دفع ترهات تیغ زبان را آختیم
لشکر بیداد حرمانی که ما را خوار داشت
با سپاه عشق و ایمان بر سر آن تاختیم
در تمنای وصال یار بی همتای خود
از دل و جان بهر ایصالش بدان پرداختیم
اینکه می بینی چنین در حیرتستم حاتما
عقل و دین را در قمار عشق جانان باختیم
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#643
Posted: 9 Jan 2014 23:01
آرزو دارم
روی نکـویــت بــرده شــکیـبم ..... آگهـی ایجـان ز خــود نـدارم
بهارم ای گل بی تو خزانسـت ..... بخشـایشی کن ای نو بهـارم
به ژرف جـانم گـرفتــه ئی جـا ..... گـویـم پیــاپی چنـدین هـزارم
آرزو دارم پگـاه و هــر شــب ..... ز در درآئـی تـــو ای نگــارم
بیـا که بیــنم روی چو ماهـت ..... بیـــا نگـــار همیشــــه یـــارم
خاک رهت را برگیرم ایجــان ..... ز ســرفرازی بـر سـر گـذارم
ز آرزویــت بی تـابـم ای گــل ..... درنگ هـا را هی می شمـارم
سخت است بسـیاردرد جدائی ..... آه و فغـانسـت همیشـه کـارم
مـی شــود آیـا انـدوه مـن کـم ..... آری بـه مهــــرت امیــدوارم
حـاتم دلـریـش بـا نالـه گـویـد
بیـــداد کــم کـــن با دل زارم
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#644
Posted: 9 Jan 2014 23:03
بر در میخانه بنشینم
بــر در میخـــانـه بنشـــینم بــه امیـــــد خــــدا . ... . مـر ببـینم روی دلــداری کــه بــودم زو جـدا
مهربان و با گذشت و راد و هم بخشنده است . .. . از همــه آک و بـدی هــا می کـند ما را جـدا
در گذشـت آن یار نیــکو زیـن دل پرخاشــگر . .. . گرچـه تنـــدی هــا نمـود و بر نیــامد زو نـدا
درد دل بـا کـه بگـویم کـه به فـــریـاد رســـد . .. . جـز نگـار مهـــــربان ، یـاری بیــابم از کجــا ؟
باده ای از مهـر او بر سـر کشـم با دلخوشی . .. . تـا شـــــرار دل نشـــانم بـا مــی آتـــش زدا
بیخــود از خــود باشـــم و مســـت و خــراب . .. . همچــو پـروانـــه بگــردم گــرد آن روی دِلا
دیده ی دل را گشایم همچو یک دانش پژوه . .. . خوشــه ای از خــرمن دانـش بَرَم زان آشــنا
از فــروغ روی او بیـــنم نهـــان و آشـــکار . .. . ایـزدی باشــم ، بخـواند یار ســوی مـن بیــا
گر بخـواهـی بـار یابــی نــزد آن والا گهــر
حـاتم از دل دور کـن آلـودگـی وانگـه بیــا
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#645
Posted: 9 Jan 2014 23:05
بر لب خاموش من
شانه را آهسته بر موی پریشانت بزن . .. . در شکنج آن بُوَد جانا دل بیمار من
مهربانی کن بتا با آن دل زار و نزار . .. . یکدم او را بر به گلگشت گلستان و چمن
آمدم در کویت ایجان با گمان کام دل . .. . دل شد و جان بلب و باز آمدم بی خویشتن
نی بُوَد آرامش جان نی بُوَد پروای تو . .. . از گزند پی ز پی با این پریشان جان وتن
آسمان امشب همی گرید بر این آزرده دل . .. . منهم آشفته بمانم زیر باران و وشن
من بیاد آن لب شیرین و آن چشم سیاه . .. . هر شبانگه تا پگه با خویش دارم انجمن
کی شود آسان مرا از دیده ی جادوی تو . .. . تا رهائی یابم از آن زورمندِ پیلتن
. خواستم امشب ترا از درد خود آگه کنم . .. . بر لب خاموش من امشب نمی آید سخن
خویش را پنهان مکن از دیده ی حاتم بتا
جویدت چون کهربا هرجا که باشی ماه من
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#646
Posted: 9 Jan 2014 23:09
ای فروغ مهر تابان
ای فروغ مهر تابان ، رهنمای رهروان
گمرهم ره ناشناسم ، یاره ای بر من رسان
آفتاب زندگانی بر لب بام آمده
شد بهارم با شتاب و آمده اینک خزان
توشه و توشی ندارم که برم راه به سر
دست خالی چون درآیم نزد یار مهربان
جز پشیمانی ز کردارم نمانده یادگار
با چه روئی پوزش از او من بخواهم ای فغان
در جوانی مست بودم بیخود از کردار خویش
بینشی در من نبُد تا گرد آرم ارمغان
اینک این افسوس و آهم گو چه دارد بهره ای
چاره ام ناچار گشت و شوکرانم نوش جان
حاتم اینک سرفکنده دل به مهر دوست بند
تا بپوشاند گناهانت خداوندجهان
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#647
Posted: 9 Jan 2014 23:11
ای مهرورز آشنا
ای مهرورز آشنا ، کز کینه دوری و جدا
در سینه ات باشد بسی ، یاد اهورا و خدا
ای مهربان دستگیر ، از سینه ام بر خاسته
مهری که از بهروزیش ، یابم بسی کار و کیا
ای پاکتر از جان و تن ، وی بر تر از گفت و سخن
ای با شکوه انجمن ، وی با سخن ها آشنا
ای بر شده از راستی ، ای دور از هر کاستی
خوش باشد آنچه خواستی . زآئینِ مهرِ دیر پا
گفتار تو از باده به ، بهر من دلداده به
این بهره ی پر ارج را ، گو من بیابم از کجا
مهری بکن بر جان من ، نوشی رسان بر کام من
تا وارهم از دردها ،ای دلبر و دلدار ما
زان باده ی گلرنگ آر ، بنشین مرا اندر کنار
بر جان من مستی بیار ، چون حاتم درد آشنا
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#648
Posted: 9 Jan 2014 23:13
بی نیاز از این و آنم
دسته اي زگل به‌بستم ، بر دلدار نشستم
ساغري ز مي بدستم ، ز جهان دمي بِرَستم
آه ازآن دم خجسته ، كان پري برم نشسته
بي شکیب ، من خسته ، پر دامنش به‌دستم
تابشی بجانم آمد ، رامش روانم آمد
شادی جهانم آمد تا كنار وي نشستم
درد دل برفت از ياد ، در خرميمْ بگشاد
چو سبوي مي بمن داد ، سوی آسمان به‌جستم
بر فراز آسمانم ، بی خود از هر دو جهانم
بی نیاز ازین و آنم ، این دمی كه مست مستم
ديو جان من نهان شد ، تابش دوست روان شد
نام او سر زبان شد چو ز ما و من گسستم
با دل امیدوارم ، سر به دامانش گذارم
دست از وي برندارم ، تا دمي كه زنده هستم
بُت من يگانه باشد ، بخرد و فرزانه باشد
برتر زمانه باشد ، اين چنين بتي پرستم
کَس سرفراز دارم روز و شب نماز دارم
کی به کس نیاز دارم تا به درگه او پستم
حاتم از باده ی جانان ، که بود دارو و درمان
بخورم باده فراوان ، نوش جان و نازشستم
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#649
Posted: 9 Jan 2014 23:14
خانه دل شد تباه
در رهت جان میسپارم جان من جانان من
روی تو خدای خانه ، مهر تو در جان من
گِرد روی تو بتا گردش فراوان ميكنم
اين نیایش را درست آرم بجا جانان من
شید باده تیرگی را می كند از دل برون
باز گردم سوی مستی نزد سرمستان من
آرزوی روی جانان در دلم هنگامه کرد
کی رسد روزی خدایا او شود مهمان من
خانه‌ي دل شد تباه و شادی از من دور شد
رنج و ناکامی بیامد در دل ویران من
راه دلبر هست دور و پر هراس و بیمناک
زیستن كم ، جانستان هم هست بر دامان من
ای خدا زين دره ی آسیب زا چون بگذرم
با تن رنجور و بي توشه و پا لنگان من
زندگانی حاتما بيهوده با فرغول شد
چند روز مانده را کاری بكن ايجان من
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#650
Posted: 9 Jan 2014 23:41
رستم از نامردمی ها
رَستم از نامردمي‌ها ، جستم از كردار زشت
مي‌نبينم روي ناپاكان اهريمن سرشت
در کنار زشت خويان زندگاني دوزخ است
جَستم از دوزخ تو گوئی هستم اینک در بهشت
از تراوش‌هاي خوی مردمان بد سگال
پاك تو ناپاك گردد در رو از اين سرنوشت
آوخ از آن روزگار تلخ با بد زیستن
زندگانی شد تباه و یادگار بد بهشت
مردمی و کار نیکو از سرشت نیک بین
برنیاید زان تبه کاران بجز کردار زشت
می نبود آزادمردی زان دیار بد شگون
جز بداندیشانِ بد آئین و زشت و بد کُنشت
مردمی پابند نیرنگ و دغا و رنگ رنگ
می رسد برجانِ آزاده ز آنان تیر ِخشت
هركه مردم از زبان و دست او آسود شد
نام نيك جاودانه از سرشت خود بهشت
چاکر مردم شدن خود از نشان بندگي است
خواه زان دير باشي ، يا كنيسه يا كنشت
تخم نيكي گر بكاري در دلت اي نيك مرد
زین نکوئی پهنه ی گیتی بیاری زیر کشت
تا ز دل بیرون کردی ، حاتما کین و ستیز
آفریدگار هستی آفرین بر تو نوشت
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
صفحه 65 از 114