صفحه 8 از 29: « پیشین 1 ... 7 8 9 ... 28 29 پسین »

Mansour Hallaj | ديوان اشعار منصور حلاج

nazi220

کاربر

ارسالها: 14491

#71 Posted: 29 May 2014 05:29

بخت چون بنمود راهم جانب دلدار خود

بخت چون بنمود راهم جانب دلدار خود
آمدم تا سر نهم بر خاک پاي يار خود

عمر من در کار علم و عقل ضايع گشته بود
آمدم تا عذر خواهم ساعتي از کار خود

سجه و خرقه مرا بي عشق او زنار بود
ساعتي اي عشق راهم ده سوي گلزار خود

چون نمي زيبد در اين گلزار خار همتم
آتشي از سينه افروزم بسوزم خار خود

اشک من اي عشق لعل و روي من زر ساختي
تا تو بيني دمبدم بر روي من آثار خود

از جمال حسن جان افزاي خود چون آگه
ي کي بهر ديده نمائي جان من ديدار خود

تا تو بيني حسن خويش و عشقبازي ها کني
از دو عالم کرده اي آئينه رخسار خود

گر سخن مستانه ميگويد حسين از وي مرنج
چون تو مستش ميکني از نرگس خمار خود

آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟

nazi220

کاربر

ارسالها: 14491

#72 Posted: 29 May 2014 05:31

دوش چشم جانم از ديدار شه پرنور بود

دوش چشم جانم از ديدار شه پرنور بود
مطرب ما زهره و ساقي مجلس حور بود

با عذار ساقي فتان و چشم مست او
زاهد ار بشکست توبه همچو ما معذور بود

تا قدح کرده حدق بهر حمياي جمال
پيش از آن کاندر جهان باغ مي انگور بود

با حريفان معربد در خرابات ازل ا
ز شراب لايزالي جان ما مخمور بود

ما انا نيت ز دار نيستي آويخته
تا بگويندي اناالحق گفتن منصور بود

دلبر آنساعت که جام خمر کافوري بداد
مسند دل بر فراز چشمه کافور بود

جان ما آئينه حق گشت و از ما شد پديد
آنچنان گنجي که در کنج ازل مستور بود

بود در طور فنا مست تجليها حسين
پيش از آندم که حکايات کليم و طور بود

آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟

nazi220

کاربر

ارسالها: 14491

#73 Posted: 29 May 2014 05:33

جان فداي آنکه ما را بي مهابا ميکشد

جان فداي آنکه ما را بي مهابا ميکشد
کشته را جان ميدهد پنهان و پيدا ميکشد

تير دلدوز خدنگ غمزه خونريز خود
سوي ديگر ميکشد آنشوخ و ما را ميکشد

آن قد و بالا بلاي جان عاشق شد بلي
چون بلاي ناگهان آيد ز بالا ميکشد

تا بود فردا ميان گشتگان عشق دوست
عاشق آن نازنين خود را بعمدا ميکشد

کشتنش آب حيات عاشقان آمد از آن
زنده ميگردم من آشفته دل تا ميکشد

ديگران را گر تقاضا ميکند مير اجل
عاشق بيچاره خود را بي تقاضا ميکشد

گر بقصد کشتن آيد دوست منعش کم کنيد
تا حسين خسته را بکشد که زيبا ميکشد

آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟

nazi220

کاربر

ارسالها: 14491

#74 Posted: 29 May 2014 05:35

دوستان جان مرا جانب جانان آريد

دوستان جان مرا جانب جانان آريد
بلبلي از قفسي سوي گلستان آريد

جان بيمار مرا جانب عيسي ببريد
يا قتيل غم او را ز لبش جان آريد

عندليب دلم از خار فراق آزاد است
از کرم بلبل دل را بگلستان آريد

شحنه عقل اگر سر بنهد بر در عشق
شحنه را دست ببنديد و بسلطان آريد

زنگ اغيار زدوديم ز آئينه دل
اينه تحفه بر يوسف کنعان آريد

تا چو پروانه پر و بال و دل و جان سوزيد
شمع ما را ز کرم سوي شبستان آريد

تحفه اي لايق آن حضرت اگر ميطلبيد
دل بريان شده و ديده گريان آريد

از تجلي جمالش چو شود موسم عيد
جان مجروح حسين از پي قربان آريد

آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟

nazi220

کاربر

ارسالها: 14491

#75 Posted: 29 May 2014 05:40

عاشقان جان و دل خويش بدلدار دهيد

عاشقان جان و دل خويش بدلدار دهيد
هر چه داريد بدان يار وفادار دهيد

قطراتي که از آن بحر در اين ابر تن است
نوبهار است بدان بحر گهربار دهيد

قطره چون در و گهر ميشود از جوشش بح
ر قطره هاي دل و جان جمله بيکبار دهيد

موج اين بحر اگر تخته هستي ببرد
هين مترسيد و همه خويش بدين کار دهيد

چون فنا گشت در او هستي موهوم شما
از سر صدق بوحدت همه اقرار دهيد

ساقيا ني که ز اسماء و صفات حق
ند هم ز خمخانه حق باده بتکرار دهيد

سرخوشانيم قدحها ز حدق ساخته ايم
با حميا ز محياي جنان بار دهيد

ما ز نظاره ساقي همه چون مست شويم
بعد از آن باده بدين مردم هشيار دهيد

اي حريفان چو حسين از سر اخلاص آمد
اندرين ميکده او را نفسي بار دهيد

آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#76 Posted: 29 May 2014 08:19

بي نشان گردم اگر از تو نشاني نرسد

بی نشان گردم اگر از تو نشاني نرسد
مرده باشم اگرم مژده جاني نرسد

آه از تلخي آن حال کز آن شيرين لب
بهر دلجوئي من شهد بياني نرسد

واي از آن تيره زماني که ز خورشيد رخت
از پي روشني جان لمعاني نرسد

دل مجروح مرا نيست اميد مرهم
اگر از غمزه تو زخم سناني نرسد

صيد شاهين غمت تا نشود طاير جان
در هواي جبروتش طيراني نرسد

رايض عشق چو بر دلدل دل زين ننهند
در فضاي جبروتش جولاني نرسد

تا تو پيدا نکني ذوق مقالات حسين
هيچ در گوش دلت راز نهاني نرسد