ارسالها: 9253
#1
Posted: 26 Sep 2014 16:39
اشعار جمال جمالی
درباره جمال جمالی
سلام :::: از خلقت خویش راضیم از خداوند خواسته ام به پاس ایستادن بتوانم دست افتادگان را بگیرم به همین خاطر شادیم در شادی دیگران نهفته است باشد که هر گز از مهر خدا بی نسیب نباشم و اما .... من در خانواده ای کشاورز در سال چهل و یک از پشت پدری بشدت مذهبی و و بطن مادری دور اندیش و مهربان در روستای عباس آباد از توابع شهرستان کنگاور استان کرمانشاه چشم به جهان گشودم تحصیلات ابتدایی را بصورت جهشی در روستا خواندم و با شروع اولین دوره راهنمایی این دوره را همراه با دوره متوسطه در شهرستان کنگاور به پایان رساندم با شروع جنگ دوسال سربازی در خوزستان با یکبار مجروحیت به پایان رساندم یک سال بعد از سربازی به کار کشاورزی مشغول شدم پس از آن تا پایان جنگ بعنوان پاسدار در جبهه های جنگ ایران و عراق مشغول خدمت بودم که برای بار دوم مجروح گردیدم تحصیلات عالیه را در سال شصت و شش آغاز نمودم و سال شصت و هشت به بعد با به ثبت رساندن شرکت عمرانی در شهرستان فوق و دیگر مناطق کشور مشغول کارهای عمرانی هستم از سال چهارم ابتدایی به بعد که پدرم مرا مجبور می نمود برای مهمانان و دوستانش کتاب مذهبی بخوانم تا کنون هرگز از کتاب فاصله نداشته ام و همواره مطالعه بخشی از زندگیم بوده و همواره شاکر ایزد منان بوده و هستم
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#2
Posted: 26 Sep 2014 16:42
سطــر سطــر خــــــــاطرات دلبــرم آتش گرفت
سطــر سطــر خــــــــاطرات دلبــرم آتش گرفت
چشــم مـــن از اشــک و آه ِ بــاورم آتش گرفت
در دبستــان جنــون و عشــق و اخـــلاق و ادب
بــرگ بــرگ نغمـــه هـــای دفتـــرم آتش گرفت
در غــم هجــران یــار و شــور و شـــوق بندگی
گـــلشن شعــر و شــراب و منبــرم آتش گرفت
در کنـــار بـــــــاده و رنــگ لــب و دِرد شـــراب
جــای جــای بـوسه هـا بـر ساغـرم آتش گرفت
آنچنــان تیـــــری زده بـا نـاز و غمـــزه بـــر دلم
کــه تمــام چهــره ، از اشــک تــَرم آتش گرفت
یــادم دارم در میــــان مـــــوج گیســو هــای او
بـا شــروع گـــریه هــایش پیـکـــرم آتش گرفت
در قــفس کــرده مــرا بــا تیــر مــژگانش چنان
بـال پــــروازم شکست و شهپــــرم آتش گرفت
آسمــان ایــن قفس رنگین شـده از رنــگ قلم
چــون نــدارد رنــگ آبــی ظاهــــرم آتش گرفت
ســـوز ســـردی مــی وزد از دوری دستــان او
مــانده در هجــران وی خاکستـــرم آتش گرفت
آنچنـان کـرده شـراب حسرت اش بـا جــان من
کـز فـراقش سینـه تـا مغــز ســرم آتش گرفت
ای جمالی بشنــو از نـقش پلنــگ ِ ایــن پتـــو
در نبــودش رختخــواب و بستــــرم آتش گرفت
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#3
Posted: 26 Sep 2014 16:45
در تـب چشــم سيـــاه و ســـــاحل دامان تو
در تـب چشــم سيـــاه و ســـــاحل دامان تو
در کنـار مهــر و مــاه و چهـــــره ي شادان تو
بـلبل از شـوق رفاقت سـر بـه فرمانت شبي
مي نــوازد ســاز عشقـي بــر گــُـل دامان تو
مــادر عشـق طبيعت بــا قلـــم مــوي غــزل
مي کــشد رنـــگ عقيقي بــر لـب خندان تو
فصـل عشقي گـر کـه باشد در جهان عارفان
بـر دل خــود مي گـــشايد عــاشق حيران تو
يــا کــه از روي صــــداقت در بهـــار زنــدگي
بـوسه هـا دارد بـــراي گـــــــرمي دستان تو
بــر بــلنداي نگـــاهت سجــده بنمــايد ، اگر
ساعتي بـا رقـص و شادابي شـود مهمان تو
گــاه در شب گـــاه در روز و بــه هنــگام نمار
تـوبـه ها بشـکسته او بــا ساقي چشمان تو
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#4
Posted: 26 Sep 2014 16:47
صفاي چشم و ابرويت مبارک
صفاي چشم و ابرويت مبارک
شرابي رنگ گيسويت مبارک
حلول سال نـــو دارد نگــاهت
بهــاران بــر گــُـل رويت مبارک
تـــو را در آسمـــان مـــي جــــويم اي گل
تـــو را در آسمـــان مـــي جــــويم اي گل
غـزل هـــــا بهـر تو مـــي گــــــويم اي گل
بيـــا جـــــــانا کــه هـــر شب در خيــــالم
تــو را با عطـــر گــــُل مــي شويم اي گل
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#5
Posted: 26 Sep 2014 16:48
روز مـــرگم هـمه را مست مــِـي ناب کنيد
روز مـــرگم هـمه را مست مــِـي ناب کنيد
پـاي غــم را بشکنيد ، سنت نـــو باب کنيد
بنــوازيد بــه شـادي همــه تـا وقت سحـر
شادمان را به غـَمي ، صـاحب و ارباب کنيد
دختـــران کــِل بزنند و پسـران جـام شراب
جـاي اينـکه ، به نبـودم ديـده پــُـر آب کنيد
شـربت و مـِـي بدهيد هــر که به ماتم آيـد
چهـره ي مــدعيان را مست و شاداب کنيد
گـر بخواهي بشوم شـاد به شکرانه ي آن
شيـخ و مــداح کــــذايي غرق مرداب کنيد
پشت تابـوت مـن ار خسته نـگاهي ديـدي
همگـان را به قـــدح تشنه و بـي تاب کنيد
بـاز گـويم بـه تمنـا بـه شمــا چـون مـُردم
از شـراب وطنــي چشــم مــرا خواب کنيد
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#6
Posted: 26 Sep 2014 16:49
مــردي و مــردانگي از تيــــر آرش مي چکد
مــردي و مــردانگي از تيــــر آرش مي چکد
ســـرخي دان انـار ، از لب دلکش مي چکد
در زمستان و بهاـر و فصلهاي گرم و خشک
زيـر تور و روســـري گــرماي آتش مي چکد
چـون لطافت از رخ دلبـــر به زندان برده ايم
از نــگاه دختــران خــون سيـاوش مي چکد
سـاقي به دفتـر مي کشد شب بـوي ايوان تو را
سـاقي به دفتـر مي کشد شب بـوي ايوان تو را
بـر نقـش قـالي مي زنـد رخســــار خنـدان تو را
خــارج ز تــــزوير و ريــا در سجــده و بهـــــر وفا
بـر ديــده و دل مي نهــد پـــاهاي رقصـــان تو را
در آزمــون ِ چشـم و دل آشـــــفته و زار و خجـل
بـر قـلب خـود کـرده نشـان شمشير مژگان تو را
با گـل بـه هـم آميخته جــام مــِي و رنـگ قـــلم
بــرگ شقـايق مي کــشد لب هــا و دندان تو را
شبها به صحــراي خيــال همسـايه ي باغ وصال
بــر روي ســاغر مي کـشد آهـوي چشمان تو را
بـا نـوک انگشتان شب بـوسه زنـد بــر دکمه ها
با خــود بـه مـکتب مي بـَــرد چـاک گـريبان تو را
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#7
Posted: 26 Sep 2014 16:50
کـاش مي شـد با گــل و شمع و تمناي شباب
کـاش مي شـد با گــل و شمع و تمناي شباب
فـــارغ از دغـدغـه هــــاي بيخــــود روز حساب
پــَر گشايم بـر حريــر دامـــن صحـراي دوست
مثـل آهــــو شـاد و رقصـــان دور از گرگ عذاب
عيـن مــــرغ عشـاقي وارستــه از هجــران يار
شـاد و خنـدان در جــوار سـاقي و جـام شراب
نقـش زيبـاي تــو را در سينــه ام رقصــان کنم
مســت از بــوي شـــراب خـانه ي خـانه خراب
هم نـوا بـا تــار گــيسوي تــو در پــــرده ي راز
مي بنوشم مــِي بنوشم ســاغري بهر صواب
بـوي دستـان تـــو را در کــُنج دل پنهـــان کنم
پــاي کــوبان بـا نـِـي و گيتـار و سنتـور و رباب
روز روشـن گـــرم احساسات بـا چشمــان تو
نـه بسـوزم نــه ببينـم کـه دلـي گـشته کباب
روي قلبــــم حــک نمايم چشم شهلاي تو را
دست در درست تو با زمزمه ي چشمه ي آب
در ستيــغ کـــوه الـــوند و فـــــرا رو هــاي او
مثـل شــــاهين پــر گشـايم زيــر نـــور آفتاب
با نــي سـرخ قلــم در چهره ي رنگـين کمان
بــرگ بـــرگ خاطـــــراتم را کنـم گـــنج کتاب
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#8
Posted: 26 Sep 2014 16:51
يــــاران خمـــار افتــاده ام ، دور از نــــگار افتاده ام
يــــاران خمـــار افتــاده ام ، دور از نــــگار افتاده ام
بـي بــودن چشمــان او ، مستـي نـــدارد باده ام
بي ساقي ساغر شکن ، پژمرده چون گل در چمن
ويــران تــر از آن ارگ بــــم ، خــــــــراب آن آزاده ام
در حســرت دستـــان او ، شــــوريده ي هجران او
پــژمان و خسته مي زنــد ، گيتــار قلـب ِ ساده ام
لب هاي او شهـد شــکر ، سيمـاي او قــرص قمـر
مـانـده خيـال روي او ، بــر گـــوشه ي سجاده ام
شبيـه دُر بـي صــدف ، گـم کـرده راه و بي هـدف
تشنــه ي ديــــدار رخ اش ، آواره ي ايـــن جاده ام
گــويم جمالي اين سخن ، آيد به گوش ات داد من
دور از نـگــاه مســت او ، جـان را به جـانان داده ام
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#9
Posted: 26 Sep 2014 16:52
نــام او دامـن کشـان تــا آسمــان پر مي کشد
نــام او دامـن کشـان تــا آسمــان پر مي کشد
گـــوهر انــديشه را دفتـــر به دفتـــر مي کشد
با نـگاهي مهــــربان و بــرگ ســـرخي از غـزل
بار انــدوه وطــــن را نــــــا بــــــــرابر مي کشد
او کـــه چــون عطــــر بــهاران در ميـان دشتها
مست از شهد قلم در خانه ها سـر مي کشد
بـآمـــــدادان مـــرغ عـاشق در رديـفــــي پايدار
بــرگي از تــــاريخ را تــــا اوج بـــــاور مي کشد
در صفـــوف بـــانوان بـــا جـــــــــوهر دلدادگي
نقـــش فـــرياد زنـان را تـا بـه هاجــر مي کشد
نــام سيمين و کلام اش در جهـــان شد پايدار
او کـه بـا رنــگ رفــــاقت مهـــر مادر مي کشد
بـا شجـاعت نـغمه خــوان محفــل علـم و ادب
روي تــــابوت نبــــودن خــــط آخــــر مي کشد
سعـــدي ار امـشب بيــــايد تــا سراي معرفت
نــام او را از نـــــکو نــــامي فــــراتر مي کشد
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#10
Posted: 26 Sep 2014 16:53
مـي کشم دست قلم را تا که آيد سوي تو
مـي کشم دست قلم را تا که آيد سوي تو
بـلکه نقاشي نمــايد مــوج شـــرم موي تو
بـاغبانت مــــي شــــوم دور از نگــاه آفتاب
شــايد آيــد بــر مشامـم هـر زماني بوي تو
يـــک پـــر پـــــروانه را از بــــام ايـــران آورم
تــا نشيند ســاعتي بـر گوشه ي ابروي تو
مــاه را هــديه نمــايم بــر گــُل رخساره ات
تـا چــراغاني شــود کاشـانه هـاي کوي تو
لحـظه اي بنمــا تـرحم غنچه را بـــا خود ببر
چون شــــکوفا مي شود در آسمان روي تو
اشک چشمان مــرا بــا خـود بـه طنازي ببر
تا که عطر آگين شود در خـرمن گيسوي تو
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
صفحه 1 از 7