ارسالها: 9253
#11
Posted: 26 Sep 2014 16:53
گـُـل ِ نـا مهــــربان ديـــوانه ام کـردي بــگو از دل چه مي خواهي
گـُـل ِ نـا مهــــربان ديـــوانه ام کـردي بــگو از دل چه مي خواهي
بــه گــرد شمـع خود پروانه ام کردي بــگو از دل چه مي خواهي
شــکستي بــال پروازم دريــدي پــرده رازم شبيه سـاز بي نـــازم
تـو بــا افســونگري افسانه ام کـردي بــگو از دل چه مي خواهي
خمــار نـاز چشمانت دلم ســاغر به دستانت کنـــار جمع مستانت
اسيـــر بـــاده و پيمـــانه ام کـــــردي بــگو از دل چه مي خواهي
شبيه رهــروي خسته نمــاد پـاي بشکسته بــه لبهاي تو وابسته
مـــريد ِ دلبـــــر ِ جمخانه ام کــــردي بــگو از دل چه مي خواهي
درخت بي بــَر و بارم گــره افتاده در کـــارم مـــريض و مانده و زارم
تو با غم همدل و هم خانه ام کـردي بــگو از دل چه مي خواهي
شبيه گــَنج بي حاصــل کنار دلبر بي دل ضميــــر مانده بي فاعل
بـــه نــازي راهــي ويرانه ام کـــردي بــگو از دل چه مي خواهي
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#12
Posted: 26 Sep 2014 16:54
اي که در چشـــم سياهت سردي سرما نديدم
اي که در چشـــم سياهت سردي سرما نديدم
روي مـــــوج گيســوانت چـــادر فحشــــا نديدم
با صداي رقـص پايت روي فـــــرش خنــده هايت
بـر لبان ســرخ و نازت بــوسه ي بـــي جا نديدم
پـا بـه پـاي مـــرغ دريــا همــــدم آهـــوي صحرا
مي شکافم آسمان را چـــون تو بـي پروا نديدم
بامدادان مثــل بلبل هــم ره شمشـــاد و سنبل
بـاغ گـل را طـي نمودم چون تـــويي مهيا نديدم
مست مينـــا ، شــاد و شهـــــلا ، تـــــور سينا
در جهـــان آفــــــرينش مثـــل تــــــو رعنا نديدم
خوشه ي المـــاس و زر ، تـــاج شــــــاه با هنـر
گـــوهري مـــانند تــو در جـــوهري بيــــتا نديدم
شــاهد رنگــين کمــان ســـــاقي زيبــا رخـُــــان
مثـــل تــو در دلبــري ، افسونـگري شيدا نديدم
رفته بـودم کــوه و دريـــا ، کهکشـــان را تـا ثـريا
چــون گـُـل رخسار تـو گـُل غنچه بي همتـا نديدم
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#13
Posted: 26 Sep 2014 16:55
کهنه سر باز وطــــــــن ، رنجـــري چالاکم
کهنه سر باز وطــــــــن ، رنجـــري چالاکم
دشنــه اي بــــــــر قلب ِ ، چهــره ي نا پاکم
مي سرايـم شعـــــــــر ي ، مي نمـــايم نقدي
بر الفبـــــــــاي سخن ، شــــــاعري بي باکم
پـــــــــيش استــــادان ، در حضـــــور مستان
در دبستـــــــــان ادب ، پـــــاره اي از خاکم
ساقي و ساغــــر را ، بــــــــاده ي باور را
در ميان رنـــــــــدان ، من مــــــــــريد تاکم
تا که غـــــم مي بينم ، چشم و نـَــم مي بينم
مثل مادر مــــــــرده ، سيـــــــــرتي غمناکم
در زمان بــــــخشش ، بي خبـــر از رنجش
با تهي دستـــــــي هم ، مالــــــــک و مَلاکم
در سراي يـــــــاران ، با جمـــــــالي خندان
اين چنين گـــويم که ، کـــــــمتر از خاشاکم
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#14
Posted: 26 Sep 2014 16:56
کـاش در کعبه ي دل پرچـــم يـک ميـــکده بــــر پــا مي شد
کـاش در کعبه ي دل پرچـــم يـک ميـــکده بــــر پــا مي شد
کـاش در منـــزل مــــا ، پــرتـوي از نـــور خـــدا جــا مي شد
يا رب امشب به تمناي تـو صد خوشه ي انگور زيــارت کردم
کـاش از بـاده رهــا ، معتــکفي بهـــــر تـــو پيـــدا مــي شد
مـي زنـد داد مــوذن ، ســـر سجـــاده ، بــه فــــرياد بــــلند
کـاش بر جاي کـمــــر ، رنـگ ، ريـا ، شکسته و تــا مي شد
اي کــه بــا نـام خدا ، نــان يتيمـان مـي بـَـري بهــــر خودت
کـاش بـا چـوب خـــدا ،چهـره ي منحـوس تو رسوا مي شد
سـاقي از سـاغر مـِي وقــت سحـر مست تمناي تو شــــد
کـاش ديــــوانه ي مستـي بـه تمنــاي تــو شيــدا مي شد
چـــون فنـــا مـي شـــوم از مهــــــر تـــو اي مـــرغ سحـــر
کـاش بر قبــــله ي نـــو صــد چو مني مست تمنا مي شد
جمــــله عشــاق رواننــد و دواننــد بــه دريـــــاي ســــلوک
کـاش در محفـل مـا صــورتي از عشــق تــو پيــدا مي شد
روي ديــوار سيــاهي ، نقشـي از پنجـره پيـدا شــده است
کـاش در پنجــره هــــا ، پنجــره اي رو بـه خــدا وا مي شد
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#15
Posted: 27 Sep 2014 23:11
به پيـران همســري پيرانه زيباست
به پيـران همســري پيرانه زيباست
جـــوان را دلبــــري جانانه زيباست
بــراي ســالک و ميـــــــــر طريقت
خـدا در گـوشه ي بتخـانه زيباست
بـه گــوش رنــد ســاکن در خرابات
نـگــاه ســـاقي ميخــــانه زيباست
بــراي عــارفان وقــــت منــــــاجات
شــراب و صحبت مستانه زيباست
کنــار اشــــک شمــع و نــــاز بلبل
صـــداي شهپــــر پــروانه زيباست
و جـــادوگر اگـــــر هــر جــا نشيند
بـرايـش صـــورت مرجــانه زيباست
ولــي انـــدر نــگاه جغــــد تنـــــها
غبــــار خــــانه ي ويـرانه زيباست
بـــه چشــم صــوفي راه طـريقت
دو گلبـرگ از گـُل شادانه زيباست
و بهـــر شــاعران وقـــت کــــتابت
غــزل بـا ســاغر و پيمانه زيباست
جمــالي در نگـــــاه مــرد عاشق
لب افسونگـــــر ريحــانه زيباست
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#16
Posted: 27 Sep 2014 23:12
اينجا همه در پويش خوشبختي خويـــش اند ولي با قلم غير
اينجا همه در پويش خوشبختي خويـــش اند ولي با قلم غير
صــاحب اثـــــــــر ِ فلسفـه ي زوزي ريـــش اند ولي با قلم غير
مفلـــوک و فقـــــر و مــــــــانده در مـاتـــم ســـــرماي مکافات
بــا اينـــکه دو صـد فاصله از قافـــله پيـش اند ولي با قلم غير
مـي خنــدد و مـي گــريد و افســـون شــــده بـــر دار مجازات
زخمـي بـه بـدن منتظـر طـــعنه و نيـــش اند ولي با قلم غير
گــم گــشته ي راه و هـــــدف و ميـــــکده در شهـــر عـــدالت
جـا مـانده خجــل منتظــر واژه ي کـــيش اند ولي با قلم غير
هر جـا کـه صفـي هـست و در آن کــــــوزه ي آبـي بـه تمنــا
آدم کـه نشايد همگي بـــــره و مــيش اند ولـي بـا قلـم غير
بـا ســـــر بـه مـَــوال و نظـري ، بـه شــاخ مــُـــــردار رضـــالت
سرمست و خراب ساغر و باده ي جيش اند ولي با قلم غير
ايــن خلــق ستــــــم ديــــده و وامـــانده در احـــوال سماوات
افســــرده و سـرخـورده و دلمــرده پريشند ولــي با قلم غير
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#17
Posted: 27 Sep 2014 23:13
امشب بــه کعبه بــــي صدا ، بهـــــــر نمـــاز آمدم
امشب بــه کعبه بــــي صدا ، بهـــــــر نمـــاز آمدم
بــــا سجــــده بـــر نگـاه تـــو ، بــه ايـن فـــراز آمدم
ديدي که پروانه شدم ، بي ســـر بي سامانه شدم
در کـــــــــــاروان عاشقــان ، بـــا روي بــــــــاز آمدم
لبهاي تو خـــــون پري ، آتـــش زند بــر هــــر سـري
خورشيد و ماه و مشتري ، با ســوز و ســـــاز آمدم
ســوار بـر اسب امــــيد ، به رنـگ ســرمه و سـپيد
رو بــه ســــــراي حاتمــي ، بنــــده نــــــــواز آمدم
خمــار و افتـاده بـه غـم ، موي سفيد و پشت خـَم
شکسته جــام و ســاغرم ، ســـوي تـو بـــاز آمدم
خسته ي از جــور و جـفا، تشــنه ي مهـــــر کبـريا
تنهـا بــه درب خــــانه ات ، بـــه ايــــن نيـــاز آمدم
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#18
Posted: 27 Sep 2014 23:13
تـا کـه آمـد مــرد تـازي ، بــزم شـادي خش گرفت
تـا کـه آمـد مــرد تـازي ، بــزم شـادي خش گرفت
تـکيه زد بـــر تخت شاهي دلبــري سرکش گرفت
بــي سواد و بــي بضـاعت در کــلام و در نــــــوا
جـايگـاه عـــالمان را چـــون بــُـــز اخفـــش گرفت
در جـــــرايد آمـــد ايــــن پيغـــام بـا خطـي جلي
مـــار رفت و جــاي او را افـعــــي جــاکش گرفت
چــادر غم بر سر زنها نمود و باب فحشا را گشود
شـــادي از زيبـــا رُخان طالــــش و املـش گرفت
بـــا صــداي گـــرگ هـــاري از دهـــــان اژدهــــا
بـــزم شادي از جـوان عارف و سـر خوَش گرفت
در کـــوير زشت بغــض و سـايه ي ظلـم و ستم
عطـــر غـم از چشــم هاي مـــادر دلکش گرفت
مست ِ از جام غــرور و شهــــوت و ديـــــوانگي
بـا نگـين پـادشاهـي بـــوسه از مهـــوش گرفت
خيـــزران زد بـــر لـب و دنــــدان مـــردان خـــدا
گــنج هاي نـادري را بي غل و بـي غش گرفت
طبـل کــين زد اين عــدو در کــوچه باغ نار و نـِي
کـــاوه را کشت و کمــان از شانه ي آرش گرفت
ظلـم او آنسـان هـويدا شد ،بــه روي ايـن زمين
تـا کـه اشـک ِ ديــده ي فــرزانگان آتــش گرفت
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#19
Posted: 27 Sep 2014 23:14
عطـر و نسيــم ايـن هـوا کـِي بـوي بــاران مي دهد
عطـر و نسيــم ايـن هـوا کـِي بـوي بــاران مي دهد
گـُـل در نـگـاه عاشقـان مـي ميــرد و جـان مي دهد
هـرگز نـگردد غنچـه اي ، خنـــدان بــا ســــاز عــــزا
در کلبـــه ي ويـــرانه اي کـه بــوي زنــدان مي دهد
ساقي چو گردد بي وفا ، جاي شـراب از خمـــره ها
زهــر هلاهل در قفـــا ، بـه مـِـي پرستــان مي دهد
هــر جـا که زاهــد بـا ريـا ، بنشسته بـــر جــاي کيـا
سجــده به کعبه ي خـدا کـي بــوي ايمان مي دهد
شب نـامه شــد انـــدر کتــاب دروادي دور از حساب
هـر دم نبــاشد عاقــلي ، ديـــوانه فــرمان مـي دهد
وقتـي کـه قــاضي در قضــا ، کــرده عــــدالت را رها
حـــکم شنيــع کـشتن پيـــران و طفــــلان مي دهد
تنهــا بــه روي ايـن زميــن در کشتـزار جـــور و کـين
بــاغ غــلام و بنــدگي ، ســـود فـــــراوان مي دهد
اينسان خـداي سرزميـــن بــا سـاغري بنـــام ديــن
هــديه به کـودک يتيـم صـد چشــم گريان مي دهد
بشنو تو اي عالي مقام ، سربسته مي کويم کلام
اينجــا بهــــــار زندگـــي ، طعـــم زمستان مي دهد
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#20
Posted: 27 Sep 2014 23:15
دلبــــر کــــولي وشــان در فـــــکر رندان نيستي
دلبــــر کــــولي وشــان در فـــــکر رندان نيستي
هم چو زالـــو خـون خوري اربـــاب ايمان نيستي
خــرقه عــابد بپـــوشي در صفـــــــوف مـــوليان
در شب مهــــر و وفـــا همـــــــراه ياران نيستي
گــاه نعلين و گهي هميـــانه مي پوشي به پاي
اي نمـــاد جــــاهليت ، بــــــاب مستان نيستي
مي خـوري از سفـره ي همچو مـن بي خانمان
بـا سياست رو نمــايي ، پـاک و رحمان نيستي
سال هــا بشکسته اي دل هـاي پـاک بي زبان
اي که هــرگز از ستم غمگين و پــژمان نيستي
مي زني بــر طبــل عــرفان از شب گفتــار خود
در وقاحت چون خري ، اصلآ تــو انسان نيستي
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
صفحه 2 از 7