ارسالها: 9253
#31
Posted: 28 Sep 2014 00:30
دو تـــــا پـــروانه ي هــم سـاز و آواز
دو تـــــا پـــروانه ي هــم سـاز و آواز
مليــــح و شــادمان از شـــوق پرواز
درون هـــاله اي از شـور و شـــادي
کنــــار مهــــــوشان بــا غــمزه و ناز
چــه زيبــا بـا لبان شــــور و شيرين
بـــه فـــرمان بـــزرگ نکــــته پــــرداز
به حــال چهچـــه بــا شــور و غوغا
شبيـــه بلبـلان شــــاد و ســر افراز
درون جمـــــع يـــــــاران حــــــــميرا
به همــراه ســرود و نـــغمه ي ساز
به حال رقــص و چــوپي بــا عزيزان
به لــبخند و شکـــوه چــهره اي باز
سعيـــد و طاهــــره گلهاي خنـدان
ســــرود زنـــدگي کــــــردند ، آغـاز
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#32
Posted: 28 Sep 2014 00:35
غـــــــــــــــــــــــــــــــــزل
***
اي کـــه در چشــم سيــاهت بــوي باران داري
ســــرخي رنــگ لــب از لالـــه ي کــرمان داري
ساغري پـــر کـــن از آن لـــــعل لبــانت ساقي
عـــاشق و ســـوخته دل ســر بــه بيابان داري
زخــم کمتـــر تـــو بـــزن بـــر دل ديوانه ي مــن
گـــر چه ابرويي کماني هــم چـــو پيکان داري
شهر دزفـــــول اگـــر پــــرده ي اشعار تو است
ليـــــک در قـــالي دل ، نقــش سپاهان داري
بوسه اي نذر کن و بـــر مــن مسکين بدهش
اي کـــــه مجنون صفتــان کــــنج خيابان داري
به جمالي تو نـــــگو از عســل و سنبل و گل
تا که در چهره ي خود ، پسته ي خندان داري
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#33
Posted: 28 Sep 2014 00:36
قـــصه ي ماه و پــري با چشم گريان گفته ام
قـــصه ي ماه و پــري با چشم گريان گفته ام
قـــصه از دُرد شـــراب و نـــاز خوبــان گفته ام
قـــصه ي بـــي تـــــابــي آواره هــــــاي درد را
با نگاهي خسته و با سـوز و حرمان گفته ام
قــصه رنــج پـــدر بـــا دست هاي خسته اش
بــارهـا و بــارهـا بــا چشـــم گـــريان گفته ام
قــصه ي شيـــدايي بلبـــل بـــراي بــــاغ و گل
در کــمال دلبــري بــا مـــُـرغ طـــوفان گفته ام
قصــه ي شيـخ و شراب و دختر کـولي وشان
بــا چـــراغ اهــل دل بــا اهـــل ايـمان گفته ام
گــَه به لبخندي بـراي مـوليان مـست مـست
قصه ي شمس و رهي را روي ايـوان گفته ام
اي جمـالي شـاد باش از رنــگ و رويــاي قلم
چون حديث عشق را بـا جمـــع ياران گفته ام
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#34
Posted: 28 Sep 2014 00:36
امشب براي ديدنت مو را پريشـــــــــــان مي کنم
امشب براي ديدنت مو را پريشـــــــــــان مي کنم
صدها کوير درد را در سينه پنــــــــــــهان مي کنم
جارو زنم با مــــــــــــژه ام ، پارو زنم با ديــــــده ام
شهر شراب و عشق را آئينه بنـــــــــدان مي کنم
با کوزهـــاي پر ز مِي از باغهـــــــــــــــاي شهر ري
با ساغر و پيمانه ها خدمت به رنــــــدان مي کنم
عين کبوتر در قـــفس با زهر چشم و يـــــک نفس
صدها رقيب عشق را در ميمه زنـــــــدان مي کنم
اي دختر کنگـــــــــاوري شوريــــــــده شو در دلبري
بهر صفاي قدم ات بتخانه ويـــــــــــــــــران مي کنم
بنگر من ديـــــــــوانه را بر شمـــــــــع خود پروانه را
بهر لبان غنچه ات ، مستانه سيــــــــران مي کنم
اندر حريم سينــــــــه ات ، بهر دل بي کــــــينه ات
هر بوسه را با بوسه اي جانانه جبـــــران مي کنم
گه در خيال و بنـــــدگي ، با اين همه مستانـــگي
شادم که لبهاي تو را چون پسته خندان مي کنم
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#35
Posted: 28 Sep 2014 00:37
يــاد دارم مـــادرم فصـــل ِ بهـــار
يــاد دارم مـــادرم فصـــل ِ بهـــار
با گــُل خـــتمي و صابـون کـُنــار
در درون تشتکي از جنس مس
زيـــر نـــور آفتـــاب و در حصــــار
با دلي شاداب و لبخندي به لب
در کنــار مرغ عشـقي بر چنــار
و صدايي نرم و آوازي قشنــــگ
دور از چشمان زشــت روزگــار
مثل باران با نم چشمان خـود
شستشو مي داد ما را آن نگار
يـــاد بـــاد از مادراني مهربــــان
نقش او در خاطرم شد ماندگار
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#36
Posted: 28 Sep 2014 00:38
گل از گلستان آمده ، يار از دبستان آمده
گل از گلستان آمده ، يار از دبستان آمده
باده بدست دختري ، از کوي مستان آمده
ساغر شکن ساقي نما در حال پَر مثل هما
مست شراب شاعري ، شاد و خرامان آمده
گويند او شيدا شده ، در باغ گل پيدا شده
با فصل زيباي بهار ، چون غنچه خندان آمده
آن ماهتاب نيمه شب ، گرم سخن درحال تب
رخساره اش چون ماه نو، در زير باران آمده
گاهي زند با دست چنگ ، گاهي کند با چشم جنگ
عريان بدن تنديس عشق ، تنها به ميدان آمده
حالا جمالي چون کند ، تا زهره را افسون کند
مرغ دل اش با پاي خود ، بر روي ايوان آمده
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#37
Posted: 28 Sep 2014 00:39
ايران
****
در ايراني که نفت اش بيکران بود
يکي سرگشته و بي خانمان بود
يکي افتان و خيزان زير بار و
يکي آواره ي يک لقمه نان بود
يکي هم بهر کسب روزي خود
به مِي آلوده ي پير و جوان بود
يکي هم بهر شام کودک دل
پي زباله هاي اين و آن بود
يکي هم بهر نان از دست دونان
سحر تا نيمه شب چون سگ دوان بود
يکي وامانده ِ در کوي خرابات
اسير و عنتر ِ آوازه خوان بود
يکي از بهر وام ازدواج اش
از اين دفتر به آن دفتر روان بود
کجاي اين بود عدل و عدالت
خدايا فضل تو بر ما گران بود
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#38
Posted: 28 Sep 2014 00:42
ســال ها عــين دمــاوند نــگــــــــــاهت کردم
ســال ها عــين دمــاوند نــگــــــــــاهت کردم
قلب عاشق پيشــه را پـــــوشش راهت کردم
شـــده ام چـــــــله نشين حـَـــــــرَم و دربارت
تــا طــــــواف کـــعبه در چشم سياهت کردم
بــارگــاه تـــــو نمـــــــــايان شــد به ارکان دلم
ســـــجده و تعظــــم ها بر پـــادشاهت کردم
روبــه قبــــله در نمـــــاز سحــــــري ميگفتم
بــــوسه هايي طلب از چهره ي ماهت کردم
زيـــر بـــــــاران تــا نــگردي خــــيس و حيران
دامــــــن و چـــــين قبـــا را سر پناهت کردم
اي جمــــالي پيش رنــدان وصف دلبر کم نما
من که بـــا نيش قــــــلم خلع سلاحت کردم
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#39
Posted: 28 Sep 2014 00:42
به پيـران همســري پيرانه زيباست
به پيـران همســري پيرانه زيباست
جـــوان را دلبــــري جانانه زيباست
بــراي ســالک و ميـــــــــر طريقت
خـدا در گـوشه ي بتخـانه زيباست
بـه گــوش رنــد ســاکن در خرابات
نـگــاه ســـاقي ميخــــانه زيباست
بــراي عــارفان وقــــت منــــــاجات
شــراب و صحبت مستانه زيباست
کنــار اشــــک شمــع و نــــاز بلبل
صـــداي شهپــــر پــروانه زيباست
و جـــادوگر اگـــــر هــر جــا نشيند
بـرايـش صـــورت مرجــانه زيباست
ولــي انـــدر نــگاه جغــــد تنـــــها
غبــــار خــــانه ي ويـرانه زيباست
بـــه چشــم صــوفي راه طـريقت
دو گلبـرگ از گـُل شادانه زيباست
و بهـــر شــاعران وقـــت کــــتابت
غــزل بـا ســاغر و پيمانه زيباست
جمــالي در نگـــــاه مــرد عاشق
لب افسونگـــــر ريحــانه زيباست
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#40
Posted: 28 Sep 2014 00:45
خـراب بــــــاده و پيمـانه هستم
خـراب بــــــاده و پيمـانه هستم
برايت عــاشقي ديـوانه هستم
بســــــوزانم مـَـه افـسونگري تا
به گـــرد شمع تو پروانه هستم
ســاربان بــي کاروان اش مــي رود کـاري نکن
ســاربان بــي کاروان اش مــي رود کـاري نکن
خود صبـوري پيشه کـُن هـي ناله و زاري مکن
اي کــه لبخند تمسخــر مــي زدي بر مــــردنم
بـر سـَر تــابوت مـن ، بي بنـد و بـي باري نکن
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
صفحه 4 از 7