ارسالها: 24568
#2,051
Posted: 3 Apr 2014 20:50
رعنا ۱ ...
شاخه ای گل در کنار عکس تو آویختم
وز سبوی غم به پایش خون دلها ریختم
همچو اشکی کز بن مژگان فرو افتد به خاک
ساختم سیلی و گردابی گران انگیختم
.
.
.
عشق ...
ای دست تو سازنده ی دلهای بزرگ
ای عشق! نوازنده ی دلهای بزرگ
بازآ به سراغ ما که تشریف غمت
داغیست برازنده ی دلهای بزرگ
.
.
.
غصه ...
هرروز منم و کوله باری غصه
یک عمر به ناله و به زاری ،غصه
ایکاش مرا رها کنی با دردم
یک شب به سرم تو هم نباری غصه!
.
.
.
رعنا ۲ ...
با ریزش برگ از تو رنجید دلم
بارید تگرگ، از تو رنجید دلم
در بین رقیبان تو رهایم کردی
تا لحظه مرگ از تو رنجید دلم
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#2,052
Posted: 3 Apr 2014 20:52
امید محال ...
هر آنکس در جهان دم از وفا زد
وپیمانی پر از عشق ادعا کرد
به راه بی سرانجام وفایش
برای مرگ معشوقش دعا کرد
و من شاپرده ی سازی شکسته م
که مضراب وفا هرگز ندیده ست
تمام درد و فــــــــــریاد وفــــــا را
زباد سرد پاییزی شنیده ست
شنیدم باد سرد بیوفایی
تمام برگهارا زرد میکرد
وتکرار وداع یاس و نسرین
غمی بر سینه ی پر درد میکرد
شنیدم آنکه چون آیینه پاک است
میان مردمان جایی ندارد
و رسوای دل و رسوای معشوق
ز درد طعنه پروایی ندارد
میان رنگ تاریکی چه خوب است
برای چشم زیبایت بمیرم
تو امید محالم گشتی و من
به دام تیره ی چشمت اسیرم
بیا دل را به دریاها سپاریم
و نوری در شب ظلمت بجوییم
بیا در بطن شب خورشید خود را
در آغوش صمیمیت ببوییم
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#2,053
Posted: 3 Apr 2014 20:55
زندگی ...
خاموش و سردی زندگی،اندوه و دردی زندگی
مارا تو یکدم باخوشی، یاری نکردی زندگی
بر سینه ام آتش زده،آرامشم را برده ای
چون برگ پاییزی کنون،خشکیده، زردی زندگی
تاریک و تنگی زندگی،بیچاره-ننگی زندگی
در این خزان بیکسی،میدان جنگی زندگی
بر آتشم دامن زدی، بر سینه غم،هر دم زدی
خاموش و بیروحی مگر،از جنس سنگی زندگی
هر دم زتو بگسسته ام، برنیستی دل بسته ام
باور بکن ای زندگی،دیگر ز رویت خسته ام
افتاده در چاهت منم،قربانی راهت منم
هر دم دراین ویرانه ات ،با درد و غم بشکسته ام...
«دریغ از زندگی که ما جور کشیدیم و دیگران کامیاب شدند»
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#2,054
Posted: 3 Apr 2014 20:56
نفرین ...
یه یادگاری از دوران تازه جوانیم:
کاش هرگز آشنا با من نبود
آن دو چشم تیره ی با غم کبود
کاش در سینه دلت ویران شود
یا اسیر درد بی سامان شود
از خدا خواهم دلت را بشکند
در دیار بیکسی ها افکند
از خدا خواهم که نابودت کند
بگسلد بی تا رو بی پودت کند
از خدا خواهم که در غربت تو را
زار و بیزارت کند هجرت تورا
از خدا خواهم که ویرانت کند
در میان غصه حیرانت کند
من تو را رسوای رسوا میکنم
من تو را سودای غم ها میکنم
من تو را با عشق مدفون میکنم
سینه ات را زار و پر خون میکنم
من تو را از سینه بیرون میکنم
حال،می بینی که من چون میکنم
از خدا خواهم تو را تنها کند
همنشین غصه و غمها کند
تو مرا بی یار و تنها کرده ای
در دل ویرانه ام جا کرده ای
جز خدا کس از غمم آگاه نیست
شاهد اشکم به هر بیگاه نیست
جز خدا کس بعد تو یارم نشد
یار شبهای اسفبارم نشد
جز خدا نامردیت را کس ندید
جز خدا دلسردیت را کس ندید
من اگر ویران شوم تقصیر توست
گر که من بیجان شوم تقصیر توست
رفتی اما چشم بر راه توام
گر که باز آیی تو،من ماه توام
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#2,055
Posted: 3 Apr 2014 20:58
رعنا ...
(چراغ ویرانه ها)
در شبی تاریک و ماتم تا سحر
اشک غم آرام دل از من ربود
آه!در غمهای این شبهای تار
جز سرشک و حسرتم یاری نبود
با صدای ناله هایم آشناست
کلبه ی ویرانه ی بی نورمان
کاشکی بر بغض و حسرت میرسید
یک دمی در وادی غم زورمان
کاشکی تاب و توانی داشتم
با توام یک لحظه بی غم میشدم
روبه روی چشم تو بی اشک و آه
بر لبان خشک تو نم میشدم
اینک اما ای شرار سینه ام
تاب گیسویم به هم پیچیده است
مرگ،چون یک باغبان، روح مرا
چون ترنج نارس غم چیده است
امشب اینجا ساکت و ظلمت سراست
آه! امشب شاپرکها مرده اند
تیر زهر آلوده ی درد فراق
سینه ی پروانه ها را خورده اند
ای خدا در سینه ام فریاد هاست
همچو یک مرداب، آرامم هنوز
امشب از چشمان من غم میچکد
باز هم مانند بارانم هنوز
پایان
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#2,056
Posted: 7 Apr 2014 15:02
اشعاری از پروانه زینلی
این شاعر بیوگرافی خاصی ندارد
نو عروس خاک ...
آمدی اما
لحظه ای دیر
اشک ندامت چه سود
تن مرمرینم
به زیر تلی از خاک
مدفون شده است
با سرشک دیده ات
بشوی مزارم را
کین گلبرگ شقایق
همچنان
تشنه ی دیدار توست
به گریستن درای
و در فشانی کن
خواهم از این
درهای به خاک افتاده
گردن اویزی ساز کنم
و بیاویزم
بر گردن نو عروس خاک
به گریستن درای
انچنان که گرمای هور
تبخیر کند درصدی
و ببخشایدش بر خاک درصدی
و من ، خواهم ز خاک
این داماد سرد من
هدیه نماید
اشک دیده را بر من
که تنها راه وصال
درهای غلتان دیده ی توست
که بیاویزم
بر گردن خویش
کین اب حیات است به زیر خاک
و سرشک داغ تو
گرما بخش است
این نو عروس خاک را
که داماد ، بسی سرد است
لیک
همچنان داغ است
احساس این سپید به بر کرده
اه ! ...
بنگر که چه سهل
مهیا نمودی از برایم
منزلی نو
جامه ای نو
همدمی نو
بنگر ، همنشینان مرا !!!
پر پایانند ( حشرات ، خاک زیان )
بنگر چگونه
استقبال می کنند
این نو عروس خفته به خاک را
که اهسته زمزمه می کنند
در گوش سپید پوش خاک
هراس مکن
بیم مدار
چند صباحی دیگر
به اتمام خواهی رسید
و پایان می پذیری
ما ضامن اتمام تو هستیم
پس
کوتاه کن قصه را
هم ، غصه را....
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#2,057
Posted: 7 Apr 2014 15:04
من به در گویم ولی دیوار گوشت تیز کن ...
ای عقاب تیز پنجه
تا به کی خرگوش خواری ؟
تا به کی ؟
تا به کی چنگال تو
خونین و مالین ؟
تا به کی ؟
تا به کی بهر شکم
نفسی دریدن ؟
تا به کی ؟
تا به کی قربانیان را
کور دیدن ؟
تا به کی ؟
تا به کی نشنیده گیری
این همه فریاد را ؟
تا به کی نادیده گیری
این همه غمباد را ؟
تا به کی با خشم خود
سازش کنیم ؟
تا به کی با چشم خود
خواهش کنیم ؟
تا به کی ؟
مهمان این غمخانه را
لا به لای این سخن
کاوش کنیم
تا به کی؟
بغض گلوی خویش را
با دو بیتی شعر
پردازش کنیم...
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
ارسالها: 24568
#2,058
Posted: 7 Apr 2014 15:05
عیدانه ای از جنس ...
عیدآمد
ای کاش نمی امد
دل در تپشی جانکاه
سودای دگر دارد
من
نخواهم عیدی
که در ان نیست
دلی بی کینه
چه خیالیست به این عید غریب ؟
دلی از جنس نجابت
دلی از جنس فریب
چه خیالیست به این
سفره ی عیدانه ما ؟
که کنون نقش زده
بر دل هر پیر و جوان
هفت رقم اه و فغان
جای هر سین بهار
نقش زده سین خزان
سین یک
سیردلی از دو جهان
سین دو
سر که پر از خط و نشان
سین سه
سرخی سیبی که همه گاز زدند
سین چهار
سینه ای لبریز ز صد اه و فغان
سین پنج
سبزه ای که گره اش باز شده
سین شش
سنبلی کز جور جهان پژمرده
سین هفتم
که رسیده است به سین اخر
ساک به دستی است کنون اواره
سر نیرنگ یکی مکاره
سین ها بسیارند
انتخابش مشکل
که کدامین بگزینی و
نهی بر سر میز
چه خیالیست به این عید غریب...
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#2,059
Posted: 7 Apr 2014 15:06
شراب ناب ...
شراب ناب می خواهم
زنم پیمانه من امشب
ولی تنگ بلورینم
تهی گشته است
در پیشم
زبس پیمانه پر کردم
زدم بر جان خود
هر دم
دگر چیزی نماندستم
سوی میخانه بر گردم
به ساقی گویم ای ساقی
بیاور ان می باقی
زنم ساغر به ساغر من
که شاید بنگرد واقی
تو ای دیوانه ی خاموش
دردم را تو درمانی
ببین حال نزارم را
شدم می خواره ای یاقی
همی نرگس نماندستم
ز بس افتاد مروارید
گران قیمت بود دری
که مالک ، نرگس زاری
الهی !
نرگسان بگشای
به روی یار و دلداری...
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#2,060
Posted: 7 Apr 2014 17:05
فرشته ی مهربان من ...
دوست دارم لحظه ها را
در کنارت خواب باشم
نغمه ی لالاییت در گوشمو
بی تاب باشم
دوست دارم سر نهم
بر شانه هایت
قرص و محکم
گم شوم من
در میان هر دو دستت
باب باشم
دوست دارم شعله افروزم
زجنس بی قراری
با تمام پاکی و مهر و صداقت
ناب باشم
دوست دارم بال بگشایم
پرم سویت ز هر سو
گاه و بی گاهی ، ز اغوش تو من
سیراب باشم
دوست دارم پر کشم من سوی تو
با بی قراری
وانگه از این وصلت شیرین
سرا پا تاب باشم...
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
صفحه 206 از 222