صفحه 1 از 12: 1 2 3 4 5 ... 9 10 11 12 پسین »

Pablo Neruda | پابلو نرودا

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#1 Posted: 18 Jun 2013 20:39

درخواستم به شرح زیر است
نعداد صفحات:
بیشتر از ده صفحه
موضوعات موجود در این تاپیک:
بیوگرافی پابلو نرودا و شعرهایی از آثار ایشان

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#2 Posted: 19 Jun 2013 16:33

نام
ﻧﺎﻡ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﻭ » ﻧﻔﺘﺎﻟﯽ ﺭﯾﮑﺎﺭﺩﻭ ﺍﻟﯿﺴﺮ ﺭﯾﻪﺱ
ﺑﺎﺳﻮﺁﻟﺘﻮ « ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺎﻡ »ﭘﺎﺑﻠﻮ ﻧﺮﻭﺩﺍ « ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﺎﻡ
ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﭼﮏ ﯾﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﻣﺴﺘﻌﺎﺭ ﺧﻮﺩ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺑﻌﺪﻫﺎ »ﭘﺎﺑﻠﻮ ﻧﺮﻭﺩﺍ « ﻧﺎﻡ ﺭﺳﻤﯽ
ﺍﻭ ﺷﺪ

زندگی
ﺍﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﭘﺎﺭﺍﻝ ﺩﺭ ۴۰۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﺟﻨﻮﺏ
ﺳﺎﻧﺘﯿﺎﮔﻮ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ . ﭘﺪﺭﺵ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﻭ
ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻮﺩ . ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻣﺎﻫﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭﺵ
ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭘﺪﺭﺵ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺗﻤﻮﮐﻮ ﺳﺎﮐﻦ
ﺷﺪﻧﺪ .
ﻧﺮﻭﺩﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ
ﻣﯿﻞ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺎ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﯽﺷﺪ . ﯾﮑﯽ
ﺍﺯ ﻣﺸﻮﻗﺎﻥ ﺍﻭ ﮔﺎﺑﺮﯾﻼ ﻣﯿﺴﺘﺮﺍﻝ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﺪﻫﺎ
ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺷﺪ . ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﺮﻭﺩﺍ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﻠﯽ
ﭼﺎﭖ ﺷﺪ .
ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻧﺘﯿﺎﮔﻮ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎﯼ ﺷﻌﺮﺵ ﺷﻬﺮﺕ ﺍﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ
ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪ . ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺩﻭﻟﺖ ﺷﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻣﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻧﺰﯼ ﺭﻓﺖ
ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ . ﺑﻌﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺑﻪ
ﮐﻨﺴﻮﻟﮕﺮﯼ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻥ ﻭ ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺷﯿﻠﯽ
ﺩﺭ ﻣﺎﺩﺭﯾﺪ ﺷﺪ . ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻨﮓ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ
ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺮﻭﺩﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻪ
ﺳﯿﺎﺳﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﺷﺪ . ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ
ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎ ﻓﺪﺭﯾﮑﻮ ﮔﺎﺭﺳﯿﺎ ﻟﻮﺭﮐﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪ .
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺮﻭﺩﺍ ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺷﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﮐﻤﮏ
ﮐﺮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﺑﻪ ﻣﮑﺰﯾﮑﻮ ﺭﻓﺖ . ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ
ﭘﻨﺎﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺵ ﻣﮑﺰﯾﮑﯽ ﺩﺍﻭﯾﺪ ﺁﻟﻔﺎﺭﻭ
ﺳﯿﮑﻪﺍﯾﺮﻭﺱ ﮐﻪ ﻣﻈﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ
ﺗﺮﻭﺗﺴﮑﯽ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.
ﺩﺭ ۱۹۴۳ ﺑﻪ ﺷﯿﻠﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻔﺮﯼ
ﺑﻪ ﭘﺮﻭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﻪﻫﺎﯼ ﻣﺎﭼﻮﭘﯿﭽﻮ ﺑﺮ ﺍﻭ
ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﻌﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﻭﺩ .
ﺩﺭ ۱۹۴۵ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻨﺎﺗﻮﺭﯼ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺳﻨﺎﯼ
ﺷﯿﻠﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺭﺳﻤﺎً ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ
ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺷﯿﻠﯽ ﺷﺪ. ﺩﺭ ۱۹۴۶ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ
ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﻭ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺍﻭ
ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺗﻨﺪﯼ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﻣﺪﺗﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۹ ﺑﺎ ﺍﺳﺐ
ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺑﻪ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ ﮔﺮﯾﺨﺖ .
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺋﻨﻮﺱﺁﯾﺮﺱ ﺷﺎﻋﺮ ﻭ
ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﮔﻮﺍﺗﻤﺎﻻﯾﯽ ﻣﯿﮕﻞ ﺁﻧﺨﻞ ﺍﺳﺘﻮﺭﯾﺎﺱ، ﺑﺮﻧﺪﻩ
ﺑﻌﺪﯼ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺑﻮﺩ . ﻧﺮﻭﺩﺍ ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ
ﺑﻪ ﺁﺳﺘﻮﺭﯾﺎﺱ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﯾﺲ ﺳﻔﺮ
ﮐﺮﺩ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ
ﻣﺪﺗﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻣﮑﺰﯾﮏ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ . ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ
ﺷﻌﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩ .
ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ۱۹۵۰ ﺑﻪ ﺷﯿﻠﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ . ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ۱۹۶۰
ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺷﺪﯾﺪ ﺍﺯ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻭ ﺟﻨﮓ
ﻭﯾﺘﻨﺎﻡ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ . ﺩﺭ ۱۹۶۶ ﺩﺭ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺍﻧﺠﻤﻦ
ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ . ﺩﻭﻟﺖ
ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﻭﺍﺩﯾﺪ ﺑﻪ
ﺍﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ
ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ، ﺑﻮﯾﮋﻩ ﺁﺭﺗﻮﺭ ﻣﯿﻠﺮ، ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﯾﺰﺍ
ﺩﺍﺩﻧﺪ .
ﺩﺭ ۱۹۷۰ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ
ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻮﺍﺩﻭﺭ ﺁﻟﻨﺪﻩ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩ.
ﺩﺭ ۱۹۷۱ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺷﺪ.
ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﭘﺮﻭﺳﺘﺎﺕ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﮐﻮﺩﺗﺎﯼ ﮊﻧﺮﺍﻝ ﭘﯿﻨﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺁﻟﻨﺪﻩ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#3 Posted: 19 Jun 2013 16:36

آثار پابلو نرودا
۱-ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ
۲-ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻣﻦ
۳-ﻣﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭﯾﻢ
۴-ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺗﮑﻤﯿﻠﯽ
۵-ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ
۶-ﺳﺮﻭﺩﻫﺎﯼ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ
۷-ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺮﻭﺩ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻭ ﯾﮏ ﻏﻢ ﺁﻭﺍ
۸-ﺁﻭﺍﯼ ﺟﻬﺎﻧﯽ
۹-ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎ
۱۰-ﯾﺎﺩﺑﻮﺩﻫﺎﯼ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺳﯿﺎﻩ

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#4 Posted: 19 Jun 2013 16:49

اولین شعر از کتاب
ما بسیاریم

نه بیش

من با راستی پیمان بستم
که روشنایی را به زمین بازگردانم
میخواستم همچون نان باشم
مبارزه هرگز مرا خواهان نیافت
اما،اینک منم
با آنچه دوست میداشتم
با تنهایی که از دست دادم
در سایه آن سنگ، من نمی آسایم
دریا خروشان است
خروشان در سکوت من

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#5 Posted: 19 Jun 2013 16:54

افسانه پری دریایی و مستان

ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺍﻳﻦ ﮐﺴﺎﻥ، ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﮐﻪ ﺍﻭ،
ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺑﺮﻫﻨﻪ،
ﺍﺯ ﺩﺭ ، ﺩﺭﺁﻣﺪ.
ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺩﻩ ﻧﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺎﺭﻳﺪﻧﺪ.
ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﭼﻴﺰﻱ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ،
ﻃﻌﻦ ﻫﺎ،
ﺍﺯ ﭘﻴﮑﺮ ﻟﺮﺯﺍﻧﺶ ﺳﺮﺭﻳﺰ ﮐﺮﺩ،
ﺑﻲ ﺷﺮﻣﻲ،
ﭘﺴﺘﺎﻧﻬﺎﻱ ﻃﻼﻳﻲ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺁﻏﺸﺖ.
ﻧَﮕﺮﻳﺴﺖ،
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ.
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﺪ،
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ.
ﺑﺎ ﺳﻴﮕﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﭼﻮﺏ ﭘﻨﺒﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ
ﺗﻨﺶ ﺭﺍ ﺁﺑﻠﻪ ﮔﻮﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻱ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ
ﺑﺮ ﮐﻒ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻏﻠﺘﺎﻧﺪﻧﺪ.
ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺖ،
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﮐﻼﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ.
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ
ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﻋﺸﻘﻲ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﺑﻮﺩ،
ﺑﺎﺯﻭﻳﺶ ﺑﺎ ﺯﺑﺮﺟﺪ ﭘﻬﻠﻮ ﻣﻴﺰﺩ.
ﻟﺒﺎﻧﺶ
ﺩﺭ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﺮﺟﺎﻧﻲ،
ﺑﻲ ﺻﺪﺍ ﺟﻨﺒﻴﺪ،
ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.
ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﭘﺎ ﻧﻨﻬﺎﺩﻩ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺷﺪ
ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺭﻩ،
ﺭﺧﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺳﻨﮕﻲ ﺳﭙﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺭﻩ،
ﻭ ﺑﻲ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻗﻔﺎ، ﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩ
ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺭﻩ،
ﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻧﻴﺴﺘﻲ،
ﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﺮﮒ.

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#6 Posted: 19 Jun 2013 17:03

این همه نام

ﺩﻭﺷﻨﺒﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻪﺷﻨﺒﻪﻫﺎ ﻋﺠﯿﻦ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ
ﻭ ﻫﻔﺘﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽِ ﺳﺎﻝ ﻋﺠﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻘﺮﺍﺽِ ﮐﻬﻨﻪﯼ ﺗﻮ
ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑُﺮﯾﺪ،
ﻭ ﻫﻤﻪﯼ ﻧﺎﻡﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ
ﺁﺏﻫﺎﯼ ﺷﺐ ﻓﺮﻭﻣﯽﺷﻮﯾﻨﺪ.
ﻫﯿﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺪّﻋﯽِ ﻧﺎﻡِ ﭘﺪﺭﻭ ﺑﺎﺷﺪ،
ﻫﯿﭻﮐﺲ ﺭُﺯﺍ ﯾﺎ ﻣﺎﺭﯾﺎ ﻧﯿﺴﺖ،
ﻫﻤﻪﯼ ﻣﺎ ﻏﺒﺎﺭﯾﻢ ﯾﺎ ﺷﻨﯿﻢ
ﻫﻤﻪﯼ ﻣﺎ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺯﯾﺮِ ﺑﺎﺭﺍﻧﯿﻢ .
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻭﻧﺰﻭﺋﻼﯾﯽﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ،
ﺍﺯ ﺷﯿﻠﯿﺎﯾﯽﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﺭﺍﮔﻮﺋﻪﺍﯼﻫﺎ؛
ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ .
ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻮﺳﺘﻪﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ
ﻭ ﻣﯽﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ .
ﺁﻥﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥِ ﺭﯾﺸﻪﻫﺎ ﺯﯾﺴﺘﻢ
ﺭﯾﺸﻪﻫﺎ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﮔﻞﻫﺎ ﺧﺸﻨﻮﺩﻡ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ،
ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺳﻨﮕﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ
ﻫﻢﭼﻮﻥ ﺳﻨﮕﯽ ﺻﺪﺍ ﺩﺭﺩﺍﺩ.
ﺑﻬﺎﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﻃﻮﻻﻧﯽﺳﺖ
ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡِ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻣﯽﭘﺎﯾﺪ .
ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻮﺯﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﮔُﻢ ﮐﺮﺩﻩﺳﺖ .
ﻫﺮ ﺳﺎﻟﯽ ﭼﻬﺎﺭ ﻗﺮﻥ ﺍﺳﺖ .
ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺷﺒﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺑﻢ،
ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﻡ ﯾﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮﻡ؟
ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽﺷﻮﻡ، ﮐﯽﺍَﻡ؟
ﺍﮔﺮ ﺁﻥﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ، ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩﺍﻡ؟
ﺍﯾﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻌﻨﯽﺳﺖ
ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ
ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺯﺍﺩﺍﻧﯽ ﺩﺭﻣﯽﺭﺳﯿﻢ؛
ﻣﮕﺬﺍﺭ ﺩﻫﺎﻥﻫﺎﯼﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﭘُﺮ ﮐﻨﯿﻢ
ﺑﺎ ﺍﯾﻦﻫﻤﻪ ﻧﺎﻡﻫﺎﯼ ﺍﻟﮑﻦ،
ﺑﺎ ﺍﯾﻦﻫﻤﻪ ﺭﺳﻢﻫﺎﯼ ﻏﻢﺑﺎﺭ،
ﺑﺎ ﺍﯾﻦﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﻣﻄﻨﻄﻦ،
ﺑﺎ ﺍﯾﻦﻫﻤﻪ ﻣﺎﻝِ ﺗﻮﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﻝِ ﻣﻦﻫﺎ،
ﺑﺎ ﺍﯾﻦﻫﻤﻪ ﺍﻣﻀﺎ ﭘﺎﯼ ﺳﻨﺪﻫﺎ .
ﺑﺮﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺭﯾﺰﻡ،
ﯾﮑﯽﺷﺎﻥ ﮐﻨﻢ، ﺑﺰﺍﯾﺎﻧﻢﺷﺎﻥ،
ﺑﺎ ﻫﻢﺷﺎﻥ ﺑﯿﺎﻣﯿﺰﻡ، ﻋﺮﯾﺎﻥﺷﺎﻥ ﮐﻨﻢ،
ﺗﺎ ﻧﻮﺭِ ﺟﻬﺎﻥ
ﯾﮕﺎﻧﮕﯽِ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﺑﯿﺎﺑﺪ،
ﺗﻤﺎﻣﯿﺘﯽ ﻋﻈﯿﻢ ﻭ ﺳﺨﺎﻭﺕﻣﻨﺪ
ﺭﺍﯾﺤﻪﺍﯼ ﭘُﺮﺟﻨﺠﺎﻝ

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#7 Posted: 19 Jun 2013 17:18

به تاخت در جنوب

چهل فرسنگ بر پشت اسب ،
کوهستان های مالیه کو

کشتزاران به تازگی شسته شده اند ،
و هوا خنک و تازه است .

گستره صخره ها و گندم ،
پرنده ناگهان می گریزد ،
آب می لغزد و نقش میکند آشفته
سخنان گم شده را بر زمین .

می بارد ، بارشی نرم ،
سوزن های پیوسته می بارد
و اسب به تاخت می رود ،
غوطه ور در باران ؛

که زان پس ،
در رگباری کوبنده شکل می گیرد
و من همچنان می تازم
در باد،

پای گشاده بر توسن باران ،
من این گستره ها را پشت سر خواهم نهاد
تنهایی عظیم و نمور
کوهستان های مالیه کو

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#8 Posted: 19 Jun 2013 17:30

شعری دیگر

ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ

ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ,
ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﮑﻨﯽ
ﺍﮔﺮ ﻧﺨﻮﺍﻧﯽ
ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﻮﺵ ﻧﮑﻨﯽ
ﺍﮔﺮ ﻗﺪﺭ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﯽ ,
ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ,
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﯼ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﯽ
ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ .
ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻥ
ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ,
ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﯼ ﻋﺎﺩﺕ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺷﻮﯼ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ
ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﺮﻭﯼ ...
ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ
ﻧﺪﻫﯽ ,
ﺍﮔﺮ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﭙﻮﺷﯽ ,
ﯾﺎ ﺍﮔﺮ
ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﯽ ..
ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ
ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ,
ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﺸﻖ ﻧﮑﻨﯽ ,
ﻭ
ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺳﺮﮐﺶ ﺁﻥ ﺭﺍ , ﺁﻥ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ
ﺑﺮﻕ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﺒﺖ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺘﭙﺪ .
ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ
ﻣﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ,
ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﺪﻫﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ
ﮐﺎﺭﺕ ﯾﺎ ﻋﺸﻘﺖ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ ,
ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﯾﻤﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ
ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺭﯾﺴﮏ ﻧﮑﻨﯽ,
ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎ
ﻧﺮﻭﯼ ,
ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﯽ .
ﺣﺪﺍﻗﻞ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﺭ
ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ , ﺗﺎ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﯽ ....
ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ ,
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﯾﺴﮏ ﮐﻦ !
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻦ !

ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻥ ﮐﻨﯽ ...

ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻦ ﮐﻪ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﯽ ...!!!

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#9 Posted: 20 Jun 2013 12:12

شاخه های ربوده شده

ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﺐ ﻧﻔﻮﺫ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮐﺮﺩ،
ﺗﺎ ﺷﮑﻮﻓﺎﻥ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ
ﺑﺮﺑﺎﯾﯿﻢ .
ﻣﺎ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﺎﻻ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺭﻓﺖ،
ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺑﺎﻍ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ
ﺩﻭ ﺳﺎﯾﻪ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻭ ﺑﺮﻫﻢ .
ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ،
ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﯿﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ
ﮐﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ :
ﺁﺑﺸﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻣﻌﻄﺮ .
ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﺐ ﻧﻔﻮﺫ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮐﺮﺩ
ﺗﺎ ﺁﻥ ﺑﺎﻻ، ﻧﺰﺩﯾﮏ ﮔﻨﺒﺪ ﻟﺮﺯﺍﻧﺶ
ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻮ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ
ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺑﻮﺩ .
ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ
ﻧﻔﻮﺫ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ
ﮔﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻃﻨﯿﻦ ﻋﻄﺮ
ﻭ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺳﺘﺎﺭﻩ
ﭘﯿﮑﺮ ﻣﺸﻌﺸﻊ ﺑﻬﺎﺭ

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#10 Posted: 20 Jun 2013 12:14

شهادت

ﻣﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ !
ﻣﻦ ﺁﻥ ﺟﺎ
ﺑﻮﺩﻡ .
ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻮﺩﻡ
ﺭﻧﺞ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮﺩﻡ،
ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ .
ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،
ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ، ﮐﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺪﻫﻢ .
ﺣﺘﺎ ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ
ﻣﻦ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﯾﺪ،
ﻭ ﻧﺒﺸﺘﻪ ﺑﺮﺟﺎﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ، ﺍﯾﻦ ﺟﺎ
ﺁﻥ ﺧﻮﻥ .
ﺷﻌﻠﻪ ﺁﻥ ﻋﺸﻖ
ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﻮﺧﺖ .
ﻫﯿﭻ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ : ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﻣﻦ
ﻭ ﺍﺯ ﻻﯼ ﺩﻫﺎﻥ ﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﺁﻥ ﺩﻫﺎﻥ ﻫﺎ، ﺳﺮﻭﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ

صفحه 1 از 12: 1 2 3 4 5 ... 9 10 11 12 پسین »

شعر و ادبیات /

Pablo Neruda | پابلو نرودا

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا