ارسالها: 12930
#101
Posted: 6 May 2014 15:51
سرعت و دقت موس چطور روی جعبه‌ی محصول مشخص می‌شود؟ موس سریع‌تر و دقیق‌تر چه فواید و مضراتی دارد؟
موس‌های بازی سرعت و دقت بالایی دارند؛ ارگونومی و کلیدهای زیاد هم رویشان دیده می‌شود. مسأله‌ی DPI و نرخ نمونه‌برداری برای بازی‌خورها بسیار مهم است. این دو پارامتر مشخص می‌کنند که سرعت و دقت موس در چه حدی است. در ادامه‌ی مطلب به این دو مفهوم پرداخته و اهمیتشان را توضیح می‌دهیم. با ما باشید تا ببینیم در انتخاب موس بعدی، از کجا می‌توان دقت آن را تشخیص داد و اینکه اساساً به چه دقتی نیاز داریم.
چند سال پیش موس‌های اپتیکال و لیزری متداول نبودند. آن روزها موس‌ها یک توپ لاستیکی داشتند که به راحتی گرد و غبار را جذب می‌کرد و به علت آلودگی، عملکرد موس را تحت‌تأثیر قرار می‌داد. حالا دیگر خبری از توپی لاستیکی نیست؛ موس‌ها دقت و سرعت بالایی دارند.
موس‌های اپتیکال پیشرفته دارای تابنده‌ی نور -که معمولاً نور آن قرمز است- هستند و از یک دوربین بسیار کوچک استفاده می‌کنند. وقتی موس را تکان می‌دهیم، نور روی سطح زیر موس می‌درخشد و دوربین در هر ثانیه با گرفتن صدها عکس، متوجه حرکت موس می‌شود. در واقع موس تصاویر را مقایسه می‌کند تا میزان و جهت حرکت مشخص شود. کامپیوتر اطلاعات مربوط به موس را از طریق پورت PS2 یا USB دریافت کرده و محل نشانگر موس را تغییر می‌دهد.
موس‌های لیزری هم به همین روش عمل می‌کنند؛ با این تفاوت که به جای نور معمولی، از نور مادون قرمز استفاده می‌کنند.
DPI یا دقت موس چیست؟
در معرفی یک موس، یکی از پارامترهای اصلی DPI است. DPI مخفف Dot Per Inch و به معنی تعداد نقاطی است که در یک اینچ تشخیص داده می‌شود. یک مثال ساده در مورد یک موس معمولی و ارزان می‌زنیم. وقتی DPI یک موس 800 باشد، به این معنی است که 1 اینچ معادل 2.54 سانتی‌متر را به 800 نقطه تقسیم می‌کند. بنابراین دقت آن به نظر پایین نمی‌رسد.
در حقیقت همه چیز بستگی به نمایشگر شما دارد. اگر نمایشگر شما رزولوشنی مثل 1366 در 768 پیکسل داشته باشد، همین دقت کافی است؛ اما اگر یک نمایشگر فول‌اچ‌دی و از آن بالاتر داشته باشید چه اتفاقی می‌افتد؟ در این صورت به دقت بالاتری نیاز دارید. در واقع اگر موس دقت پایینی داشته باشد و نمایشگر رزولوشن یا دقت بالایی داشته باشد، حرکت نشانگر موس روی صفحه به نظر نرم و روان نمی‌رسد.
علت پرش جزئی موس این است که کاربر برای جبران دقت کم موس، سرعت حرکت موس را در محیطی مثل ویندوز افزایش داده است. در این صورت سیستم‌عامل فواصلی را که دوربین کوچک موس گزارش کرده، در عددی ضرب می‌کند تا سرعت افزایش یابد. لذا ممکن است به جای حرکت از یک پیکسل به پیکسل کنار آن، حرکت ناگهانی به پیکسلی دورتر انجام شود. همین موضوع ساده موجب می‌شود که حرکت موس به نظر آرام و روان نرسد.
بنابراین در نمایشگرهایی که رزولوشن بالاتر دارند، باید دقت یا به عبارتی رزولوشن موس که بر حسب DPI اعلام می‌شود هم بالاتر باشد.
در کاربردهای عادی شاید جهش موس مزاحم کار نباشد؛ ولیکن در نرمافزارهای طراحی، گرافیکی و از همه مهم‌تر در بازی‌های رایانه‌ای، اهمیت دقت موس بیشتر می‌شود. لذا موس‌هایی با DPI بالا را معمولاً تحت عنوان موس گیمینگ (Gaming Mouse) رونمایی و عرضه می‌کنند.
چنین موس‌هایی معمولاً DPI حداقل 1600 دارند و برخی مدل‌های حرفه‌ای، رکورد 8000 نقطه در اینچ را هم می‌شکنند.
نرخ نمونه‌برداری
یک موس با دقت بالا را در نظر بگیرید. مثلاً موسی که دقت آن 4000 نقطه در اینچ است. اگر موس در تشخیص موقعیت خود و همچنین گزارش‌کردن آن به کامپیوتر و سیستم‌عامل، کند عمل کند چه اتفاقی می‌افتد؟ تعداد نمونه‌های گزارش شده در یک ثانیه کاهش می‌یابد. این هم یک معضل جدی است.
نرخ نمونه‌برداری بر حسب هرتز اعلام می‌شود. مثلاً موسی با نرخ نمونه‌برداری 125 هرتز، در یک ثانیه قادر به تشخیص و گزارش 125 موقعیت مختلف است. به عبارت دیگر هر 8 میلی‌ثانیه یک بار موقعیت خود را به کامپیوتر گزارش می‌کند.
موس‌های گیمینگ معمولاً سرعت‌های بالاتر از 500 مگاهرتز دارند و به عبارت دیگر هر 2 میلی‌ثانیه یک بار موقعیت خود را گزارش می‌کنند.
شاید متوجه شده‌اید که سرعت موس‌های گیمینگ و نمایشگر‌های مخصوص بازی که مدت زمان تأخیرشان بسیار مهم است، تقریباً در یک حد است. در واقع موس و نمایشگر باید در مدت زمان 2 میلی‌ثانیه حرکت بعدی را تشخیص و نمایش دهند. تنها در این صورت است که بازی به شکل کاملاً روان قابل انجام است.
کلید و نرم‌افزارهایی برای تغییر سریع DPI
معمولاً موس‌های حرفه‌ای و حتی رده متوسط دارای کلیدهای سخت‌افزاری برای تغییر سرعت موس هستند. دقت کنید که منظور از سرعت موس در این موارد همان دقت موس است! در واقع سرعت موس یا نرخ نمونه‌برداری یک ویژگی دیگر موس است که گاهاً با DPI اشتباه گرفته می‌شود.
با یک مثال توضیح می‌دهیم. فرض کنید موس شما دقت‌های 800، 1000، 1200 و 1600 را پشتیبانی می‌کند که در مورد موس‌های معمولی متداول است. کلیدی که برای تغییر DPI قرار داده شده است در حقیقت دقت موس را بالا می‌برد.
آنچه باعث می‌شود که کاربری بگوید "با این کلید سرعت موس زیاد و کم می‌شود" این است که به عنوان مثال اگر 1 اینچ به تعداد نقاط بیشتری تقسیم شود، حرکت موس به اندازه‌ی 1 اینچ منجر به حرکت نشانگر در حد بیشتری خواهد شد و به نظر می‌رسد که سرعت موس افزایش یافته است. آنچه تغییر کرده دقت موس است نه سرعت آن.
آیا نرخ نمونه‌برداری و دقت بالا همیشه مفید است؟
برای کاربران معمولی مثل شخصی که در حال تایپ یا استفاده از اینترنت، تماشای فیلم و دیگر کاربردهای ساده باشد، این موارد مهم نیستند. در واقع برای این نوع کاربردها باید به ارگونومی موس، تعداد دکمه‌ها و البته اینکه روی چه سطوحی کار می‌کند توجه کرد.
در مورد بازی‌ها و نرمافزارهای گرافیکی بهتر است سرعت و دقت موس، هر دو بالا باشد.
اما عیوبی هم متوجه موس‌های حرفه‌ای است. اولین مورد در مورد موس‌های بی‌سیم است که با باتری کار می‌کنند. هر چه نرخ نمونه‌برداری بیشتر باشد، به این معنی است که موس برای تشخیص مکان خود دفعات بیشتری عمل کرده و مصرف باتری هم افزایش می‌یابد.
سازندگان موس به این مهم توجه دارند و با روش‌های مختلف سعی در کاهش مصرف باتری کرده‌اند. برخی با عرضه‌ی بسته‌ی نرم‌افزاری کارآمد، امکان تنظیم سرعت و دقت و نمایش گرافیکی آن در محیط ویندوز، علاوه بر کاهش مصرف باتری، انجام تنظیمات را ساده کرده‌اند. نرم‌افزارهایی مثل Set Point لاجیتک یا Office Shuttle ای‌فورتک از نرمافزارهای معروف در این زمینه هستند.
نکته‌ی دیگر به پردازنده‌ی کامپیوتر مربوط می‌شود که برای پردازش موقعیت موس میبایست سریع‌تر و بیشتر فعالیت کند.
از همه مهم‌تر هزینه‌ی خرید موس است که افزایش می‌یابد. لذا در نهایت باید موس را متناسب با کاربرد انتخاب کرد. همیشه موسی با دقت فوق‌العاده بالا و سرعت بیشتر، مفید واقع نمی‌شود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#102
Posted: 6 May 2014 15:53
هر روز کیبورد خود را بشویید!
کیبورد یا همان صفحه کلید یکی از پر کاربردترین قطعات رایانه به شمار می‌رود و معمولا خیلی زود کثیف می‌شود. به دلیل تعدد کلیدها و نوع ساختار صفحه کلید، تمیز کردن آن کار ساده‌ای نیست و خیلی از آلودگی‌ها روی آن باقی می مانند. اما لاجیتک برای این مشکل یک راهکار جالب در نظر گرفته و صفحه کلید K310 را طراحی کرده است. ساختار این صفحه کلید به گونه‌ای است که می‌توان آن را با آب شستشو داد. بدنه و کلیدهای این کیبورد به گونه‌ای طراحی شده است که آب به مدارهای داخلی نفوذ نمی‌کند و باعث خرابی و سوختن آن نمی‌شود.
تعداد 104 کلید روی K310 تعبیه شده است که علاوه بر ضد آب بودن، این محصول را بسیار کاربردی می‌کنند. رنگ آبی پشت بدنه آن نیز کاملا تداعی کننده دوستی K310 با آب است. سیم 180 سانتیمتری این محصول نیز بسیار مقاوم و ضد آب بوده و برای رابط USB آن نیز یک درپوش پلاستیکی طراحی شده است که در هنگام شستن از نفوذ آب به داخل آن جلوگیری می‌کند. برس کوچکی نیز به پشت این کیبورد متصل است که برای تمیز کردن گرد و خاک مورد استفاده قرار می‌گیرد.
لاجیتک در طراحی این کیبورد با دوام و زیبا، فاکتور راحتی را فراموش نکرده است و آن را به گونه ای طراحی کرده است که حتی پس از ساعت‌ها کار، انگشتان شما از تایپ کردن خسته نشوند. وزن کم، ابعاد متناسب و ارتفاع کم K310 آن را به یک کیبورد قابل حمل تبدیل کرده است که به راحتی در کیف نوت بوک شما جای خواهد گرفت. این محصول کاربردی لاجیتک در بازارهای داخلی کشور با سه سال گارانتی آواژنگ موجود است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#103
Posted: 6 May 2014 15:55
چرا کارکترهای فارسی بیشتر از انگلیسی، فضا اشغال می‌کنند؟
شاید تا به امروز تصور می‌کردید که فرقی نمی‌کند که کارکترها فارسی باشند یا انگلیسی، هر کارکتر یک فضای مشخص را اشغال می‌کند. احتمالاً متوجه شده‌اید که محدودیت تعداد کارکترها در پیامک‌های فارسی تقریباً نصف کارکترها در پیامک‌های انگلیسی است. حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا کارکترهای فارسی بیشتر از انگلیسی فضا اشغال می‌کنند؟
برای آزمایش این موضوع یک فایل متنی توسط نرم‌افزاری همچون Notepad ایجاد کنید و در آن یک کارکتر انگلیسی مانند a را وارد نمایید و فایل را سیو کنید حجم این فایل ۱ بایت خواهد بود. این آزمایش را با یک کارکتر فارسی مانند «ب» تکرار کنید؛ این بار حجم فایل ۲ بایت خواهد بود. دلیل این موضوع چیست؟ چرا کارکترهای فارسی فضای بیشتری را نسبت به کارکترهای انگلیسی اشغال می‌کنند؟
پاسخ این پرسش آسان است؛ حروف انگلیسی بر اساس الگوی کدگذاری به نام ASCII طراحی شده‌اند. ASCI مخفف American Standard Code for Information Interchange است و اولین بار در سال ۱۹۶۷ در ایالات متحده امریکا مورد استفاده قرار گرفت. در اَسکی هر کارکتر انگلیسی یک بایت فضا اشغال می‌کند. کارکترهای انگلیسی بخشی از کارکترهای لاتین به شمار می‌روند که اسکی به خوبی از آنها پشتیبانی می‌کند. در زبان انگلیسی ۲۶ حرف وجود دارد که فارغ از اینکه بزرگ هستند یا کوچک، فضای یکسانی از حافظه را اشغال می‌کنند.
در دهه ۱۹۶۰ و زمانی که کامپیوترها از حافظه ذخیره‌سازی بسیار محدودی بهره می‌بردند، استاندارد ASCII خلق شد تا کارکترها به روش استانداردی در حافظه تمام کامپیوترهای عرضه شده در آمریکا، ذخیره شوند. در آن زمان تصمیم گرفته شد تا با تکنیک خاصی هر کارکتر در ۸ بیت معادل یک بایت ذخیره شوند. در واقع هر کارکتر انگلیسی ۷ بیت فضا اشغال می‌کند و بیت هشتم برای چک‌کردن زوج یا فرد بودن عدد است.
با راه یافتن کامپیوتر به کشورهای مختلف جهان و نیاز به وارد‌نمودن زبان‌های مختلف دنیا که هر کدام کارکترهای خاص خود را دارند، استانداردهای کدگذاری مختلفی تعریف شد که از جهات گوناگون با ASCII متفاوت بودند. معروف‌ترین این استانداردها که امروزه بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد و پشتیبانی بسیار خوبی نیز از زبان فارسی دارد، Unicode است. در یونیکد، تمام کارکترهای زبان‌های مختلف دنیا در قالب یک مجموعه کارکتر ذخیره شده‌اند. معروف‌ترین روش در کدگذاری یونیوکد، UTF-8 است که امروزه بیشتر از باقی استانداردها مورد توجه قرار گرفته است. این استاندارد به شکلی طراحی شده است که از استانداردهای دیگر از جمله ASCII پشتیبانی کند. در UTF-8 هر کارکتر ۲ بایت یا بیشتر فضا اشغال می‌کند.
پس از آنجایی که حروف انگلیسی براساس استاندارد ASCII ذخیره می‌شوند یک بایت فضا اشغال می‌کنند و حروف فارسی نیز که عموماً براساس استاندارد UTF-8 ذخیره می‌شوند ۲ بایت یا بیشتر فضا اشغال می‌کنند.
با توجه به این توضیحات اگر در حال ارسال پیامک انگلیسی باشید ۱۶۰ بایت یا ۱۶۰ کارکتر انگلیسی در اختیار خواهید داشت و این در حالی است که این محدودیت برای پیامک‌های فارسی به کمتر از نصف کاهش می‌یابد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#104
Posted: 8 May 2014 16:32
بررسی بروزرسانی جدید ویندوز 8.1: این بروزرسانی ذهنیت شما را نسبت به ویندوز 8 تغییر خواهد داد
با عرضه‌ی دومین نسخه‌ی اساسی از خانواده‌ی ویندوز 8 مایکروسافت که بروزرسانی ویندوز 8.1 نامیده می‌شود، ردموندی‌ها بالاخره آلزایمر تاریخی خود را به دست فراموشی سپرده و مجدداً به خاطر آوردند که هنوز هم طیف گسترده‌ای از کاربران کامپیوترهای شخصی همچنان از مانیتور، ماوس و کیبورد استفاده می‌کنند. قطعاً طیف گسترده‌ای از افراد تاکنون بخت کار‌کردن با جدیدترین سیستم‌عامل مایکروسافت در دستگاه‌های تمام لمسی و هیبریدی را نیافته و همچنان به شکل کلاسیک با کامپیوتر کار می‌کنند. نسخه‌ی جدید ویندوز 8.1 آمده تا بخش زیادی از مشکلات ویندوز را به زباله‌دان تاریخ فناوری بریزد و تجربه‌ای جدید و مورد‌پسند را برای کاربران به ارمغان بیاورد.
ویندوز 8.1 اواخر مهرماه سال 1392 به طور رسمی منتشر شد و به وضوح نشان داد که مایکروسافت برخی از قدم‌های اشتباهی که برای تولید ویندوز 8 برداشته بود و به عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان ویندوز 8 اساساً برای تبلت‌ها طراحی شده بود و نه کامپیوترهای شخصی و رومیزی را تا حد زیادی تشخیص داده و با تلاشی ستودنی سعی در پی رفع آنها برآمده است. به عنوان مثال بازگشت دکمه‌ی استارت در سمت چپ و در پایین‌ترین بخش صفحه که نزدیک به دو دهه است که همراه همیشگی کاربران بوده، طبقه‌‌بندی اپلیکیشن‌های جستجو، تنظیمات و فایل‌ها، همه و همه نشان‌دهنده‌ی این موضوع بودند که ردموندی‌های هوشیار به خوبی به درد و دل‌های کاربران گوش می‌دهند و تلاش می‌کنند تا در حد امکان نیازهای آنها را برآورده کنند. با تمام این تغییرات اما ویندوز 8.1 همچنان تمامی نیازهای اساسی کاربران را رفع نکرده بود. استفاده از اندازه‌ی ثابت عناصر و جزئیات در تمامی نمایشگر‌ها یکی از همین مشکلات بود.
با عرضه‌ی بسته‌ی بروزرسانی برای ویندوز 8.1، تجربه‌ای متفاوت از ویندوز 8 را تجربه خواهید نمود. فرقی نمی‌کند که با یک تبلت 8 اینچی یا یک کامپیوتر رومیزی 27 اینچی کار می‌کنید؛ در هر کدام از این دستگاه‌ها، ویندوز مطابق با اندازه‌ی صفحهنمایش شما اندازه‌ی خود را تغییر می‌دهد.
بهترین روش برای کار‌کردن با کاشی‌ها در محیط مترو، همچنان استفاده از روش‌های لمسی است؛ اما کاربرانی که هنوز از ماوس و کیبورد استفاده می‌کنند فراموش نشده‌اند.
اگر هنوز دچار تردید هستید تا سیستم‌عامل خود را به جدیدترین نسخه ارتقاء دهید و به خاطر ترس از محدودیت‌های ویندوز 8 از این کار خودداری نموده‌اید، بهتر است ترس را کنار گذاشته و با خیال راحت به ویندوز 8.1 مهاجرت کنید. در ادامه قصد داریم تعدادی از ویژگی‌های جدید و کاربردی بروزرسانی جدید ویندوز 8.1 را بررسی کنیم. با ما همراه باشید.
بازگشت دکمه‌ی ضربدر برای بستن:
فرقی نمی‌کرد که با یک تبلت کوچک یا یک کامپیوتر بزرگ با ویندوز 8 کار می‌کردید. برای بستن اپلیکیشن‌های اصلی (Native) ویندوز 8 میبایست با انگشت از بالای صفحه تا پایین صفحه می‌کشیدید تا اپلیکیشن را ببندید. اما انجام این کار با استفاده از ماوس به قدری سخت و آزاردهنده بود که کاربران بسیاری را از کار‌کردن با اپلیکیشن‌های اصلی ویندوز منع می‌کرد. حال مایکروسافت ضربدر معروف قرمزرنگ خود را به گوشهی بالا سمت راست تمامی این اپلیکیشن‌ها اضافه کرده تا بتوان به راحتی از آنها خارج شد.
نمایش‌های غیر‌همسان در صفحات‌نمایش با اندازه‌های متفاوت:
آیا یک لپ‌تاپ با اندازه‌ی صفحهنمایش استاندارد در اختیار دارید؟ اگر به خاطر داشته باشید در نسخه‌های پیش از ویندوز 8، پس از بوت‌شدن کامل سیستم‌عامل، مستقیماً وارد صفحه‌ی دسکتاپ می‌شدید. اما در ویندوز 8 ابتدا صفحه‌ی شروع با کاشی‌های رنگارنگش نمایان می‌شوند و اگر کاربر دوست داشته باشد وارد محیط دسکتاپ شود باید گزینهی Desktop را انتخاب نماید. برای بسیاری از کاربران کهنه‌کار ویندوز، صفحه‌ی دسکتاپ به عنوان نقطه‌ی شروع کار محسوب می‌گردد و نه صفحه‌ی شروع و محیط مترو. در نسخه‌ی جدید ویندوز و در دستگاه‌هایی که مجهز به صفحات نمایش لمسی نیستند، پس از بوت‌شدن، صفحه‌ی دسکتاپ به جای صفحه‌ی شروع نمایش داده می‌شود. البته همچنان قابلیت سوییچ‌کردن به هر دوی این محیط‌ها وجود دارد. این کار مایکروسافت از نظر سیاست‌مداران خبره، یک بازگشت به عقب اساسی نامیده می‌شود و نشان دهنده‌ی این موضوع است که مایکروسافت کم کم دارد به آن درجه از بلوغ فکری می‌رسد که میان کاربرانی که با استفاده از دستگاه‌های لمسی از ویندوز استفاده می‌کنند و کاربرانی که همچنان با کامپیوترهای رومیزی و لپ‌تاپ به کار‌کردن با آن می‌پردازند، تفاوت قائل شود.
این در حالی است که کاربرانی که با استفاده از تبلت و دستگاه‌های هیبریدی از ویندوز 8.1 استفاده می‌کنند، مستقیماً به صفحه‌ی شروع هدایت می‌شوند. همچنین اکنون با استفاده از تنظیمات موجود در منوی Taskbar، امکان تغییر تنظیمات پیش‌فرض وجود دارد.
پشتیبانی از کلیک راست بر روی کاشی‌های صفحه‌ی شروع:
بلوک‌های متشکل از کاشی‌های زنده در ویندوز 8 گیج‌کننده به نظر می‌رسند. اگر برای اولین‌بار یک کامپیوتر مبتنی بر ویندوز 8 را روشن کنید، ترکیب غیر یکسانی از کاشی‌ها را مشاهده می‌کنید که هر کدام مربوط به اپلیکیشنی خاص هستند. بدترین نکته در این میان این است که برخی از کاشی‌هایی که اندازه‌شان نسبت به بقیه بزرگ‌تر است، در واقع فاقد اطلاعات و قابلیت‌های کاربردی برای کاربر هستند و تنها مزیتشان نسبت به بقیه بزرگ‌تر بودن اندازه‌ی کاشی مرتبط است. این مشکل همچنان در بروزرسانی جدید ویندوز 8.1 وجود دارد؛ اما با یک تفاوت. اکنون می‌توانید اندازه‌ی کاشی‌ها را بنا به سلیقه خود تغییر دهید. همچنین می‌توانید هر کدام از این کاشی‌ها را در صورت تمایل به نوار وظیفه محیط دسکتاپ، پین کنید.
دسترسی به دکمه‌ی پاور راحت تر از قبل:
موضوع، ساده اما مهم است. این همان قابلیتی است که در مدت 18 ماهی که از عرضه ویندوز 8 می‌گذشت، نبودش باعث سردرگمی بسیاری از کاربران شده بود. اکنون در صفحه‌ی شروع و در جایی که کاشی‌های زنده منظره‌ی زیبایی را رقم زده‌اند، در گوشهی بالا و سمت راست دکمه‌ی پاور نمایان شده است. با استفاده از این دکمه می‌توانید کامپیوتر را ریست یا خاموش کرده یا آن‌را به حالت Sleep ببرید. در گذشته اگر می‌خواستید همین کارها را با استفاده از ماوس انجام دهید مجبور بودید نشانگر ماوس را به گوشهی بالا سمت راست می‌بردید و پس از انتخاب گزینهی تنظیمات در قسمت پایین می‌توانستید دکمه‌ی پاور را مشاهده کنید. همچنین اکنون دکمه‌ی جستجو در کنار دکمه‌ی پاور نمایان شده است و می‌توانید راحت‌تر از گدشته بروزرسانی‌ها را با استفاده از آن جستجو کرده و پیدا کنید.
هر اپلیکیشنی را که دوست دارید به نوار وظیفه دسکتاپ اضافه کنید:
همانطور که پیش‌تر توضیح دادیم، اکنون می‌توانید تمام اپلیکیشن‌های اصلی ویندوز 8 را به نوار وظیفه در محیط دسکتاپ اضافه کنید. با این ویژگی جدید دیگر نیازی نیست برای دسترسی به یک اپلیکیشن خاص وارد صفحه‌ی شروع شوید.
نمایش‌دهنده‌های باتری، زمان، شبکه و تاریخ اکنون در صفحه‌ی شروع:
در واقع، این موارد اساسی ترین اطلاعات مورد نیاز کاربر را نمایش می‌دهند که همچنان در صفحه‌ی شروع در ویندوز 8 به صورت پیش‌فرض نمایش داده نمی‌شوند. برای نمایش چنین اطلاعاتی باید ماوس را به گوشهی سمت بالایی و قسمت راست صفحه برده و سپس بخش تنظیمات را انتخاب کنید تا این اطلاعات به طور کامل نمایش داده شوند. درست است که همچنان برخی از مشکلات رفع نشده‌اند، اما این بروزرسانی جدید را می‌توان یک پیشرفت بزرگ برای مایکروسافت دانست. اکنون دیگر کاربرانی هم که از ماوس و کیبورد برای کار کردن با ویندوز کار می‌کنند می‌توانند احساس خوبی داشته باشند و از اینکه نیازهای آنان مورد توجه قرار نمی‌گیرد ناراحت نباشند.
جمع بندی:
این بروزرسانی جدید شامل تغییرات و بهبودهای جزئی و کلی است که تجربه‌ی بسیار خوبی از کار‌کردن با ویندوز را برای کاربر به ارمغان می‌آورد. اگر دو سال پیش که ویندوز 8 منتشر شد، ویژگی‌هایی را داشت که این بروزرسانی شامل آنها است، قطعاً دیدگاه‌هایی که امروز نسبت به ویندوز 8 وجود دارند، دستخوش تغییرات اساسی می‌شدند. اکنون میلیون‌ها کاربر در سراسر جهان می‌توانند به روش سنتی با کامپیوتر کار کنند و تجربه‌ی لذت بخشی را از ویندوز 8 کسب کنند؛ این نکته‌ای است که مایکروسافت قطعاً در آینده‌ای نزدیک فوایدش را درک خواهد کرد. اگر تاکنون تجربه‌ی کار کردن با سیستم‌عامل جدید مایکروسافت را کسب نکرده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم حتماً آن را امتحان کنید.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#105
Posted: 31 Aug 2014 15:38
دمای مناسب پی‌سی چقدر باید باشد؟ تا چه میزان حرارت را می‌توان طبیعی دانست؟
گرمای بیش از حد می‌تواند بر عملکرد کامپیوتر شما و طول عمر قطعات آن تاثیر بگذارد. اما چطور می‌توانید بگویید که اکنون سیستم بسیار داغ شده یا فقط گرم است؟ و آیا باید نگران آن باشید؟ اندازه گیری مقداری که گرمای سیستم بتواند به پی‌سی خرابی وارد کند یا اینکه موجب کرش کردن سیستم شود سخت است، اما راه‌هایی برای مراقبت از این مقدار وجود دارد.
چگونه حرارت تولید می‌شود؟
حقیت ساده‌ای درباره این موضوع وجود دارد، حرارت طبیعی ایجاد شده، حاصل جریان برق است. هر چیزی که از انرژی مصرف می‌کند تا اینکه فعالیتی را به پیش ببرد (حالا چه کامپیوتر باشد، یا موتور یک ماشین یا حتی بدن خود شما) در نتیجه آن دما بالا می‌رود. البته مقدار انرژی برقی که سیستم نیاز دارد بستگی به وظیفه‌ای است که قرار است انجام دهد. اجزای درون کامپیوتر خیلی راحت گرما تولید می‌کنند، به ویژه دمای سیستم بستگی به واحد پردازنده مرکزی (CPU) و واحد پردازشگر گرافیکی (GPU) دارد و حاصل گسترش یافتن برق در سراسر مدار‌ها و مقاوت‌های داخلی یک کامپیوتر است.
زمانی که CPU بر روی فرکانس‌های بالایی و با سرعت بالایی در حال پردازش است حالتی به نام اورکلاکینگ (Overclocking) پیش می‌آید که با تولید گرمای زیاد دمای سیستم را بسیار بالا می‌برد. فایده انجام اینکار سریع‌تر شدن کارها و پردازش بالاتر سیستم است اما قطعا به ولتاژ بالایی از برق نیاز دارد که این وظیفه را به خوبی به سرانجام برساند. احتیاج بیشتر CPU به برق و جریان الکتریسیته نتیجه‌ای برابر با گرمای بیشتر دستگاه در پی خواهد داشت. سیستم البته بی‌تفاوت در برابر افزایش شدید دما نمی‌ماند و فعالیتی برای کاهش گرما انجام می‌دهد که در آن کریستال‌های نوسان‌ساز را درگیر یک فرآیند می‌کند، به این فعالیت کاهش دما، آندرکلاکینگ (Underclocking) می‌گویند. به طور طبیعی زمانی که اینکار انجام می‌شود بهره‌وری سیستم کاهش پیدا می‌کند.
انجام دادن بازی‌ها، دیدن ویدیو، محاسبات سنگین، رایت کردن و کپی کردن فایل‌ها همگی می‌توانند فشار زیادی را بر CPU وارد کنند. همانطور که احتمالا تا کنون خودتان هم حدس زده‌اید زمانی که چندین نمونه از این نوع فعالیت‌ها یا فعالیت‌های سنگین دیگر با هم به یک سیستم تحمیل شود، باعث گرمای بیش از حد سیستم خواهد شد و نگرانی‌های زیادی را در پی خواهد داشت. البته قدرت پردازنده‌های مختلف و میزان بهینگی مصرف در آنها نیز تاثیر زیادی در میزان برق مصرفی و متقابلا گرمای تولید آنها دارد. یعنی یک پردازنده‌ی سریع‌تر و بهینه‌تر که با معماری بهتری ساخته شده باشد در انجام امور یکسان نسبت به یک پردازنده‌ی ضعیف‌تر، انرژی کمتری مصرف می‌کند و متقابلا گرمای کمتری نیز ایجاد می‌کند.
چگونه متوجه میزان گرمای سیستم شویم؟
حتی اگر گرمای سیستم بر عملکرد آن تاثیرگذار باشد، بعید است که در کار شما با دستگاه اختلال ایجاد شود. اگر کامپیوتر شما کند شده یا همه چی در سر جای خود گیر کرده (به اصطلاح قفل شده) نشانه‌ای بزرگ از گرمای بیش از حدی است که سیستم را تحت تاثیر خود گذاشته است.
شاید سریع‌تر شدن چرخش پره‌های فن را در زمان پردازش سنگین CPU بشنوید؛ در این حالت سیستم به وسیله فن‌های خود تلاش می‌کند که گرمای بیش از حد CPU (گرمای طبیعی سیستم معمولا از اجزایی ایجاد می‌شود که از جنس آلومینیوم هستند) را از کیس یا محفظه سیستم خارج کند.
کامپیوترها حالتی به نام fail-safe دارند که به محض شدید شدن گرما بخش‌هایی که ممکن است آسیب ببیند را خاموش می‌کنند. در برخی موارد شاید کل سیستم خاموش شود و تا لحظه‌ای که به اندازه کافی خنک نشده باشد نتوان راه‌اندازی مجدد را انجام داد. حتی اگر این دمای بالا، باعث خرابی بخشی از سخت‌افزار شود، به شما اجازه خواهد داد قبل از خاموش شدن مجدد، به طور کوتاه، به فایل‌های خود دسترسی پیدا کنید.
اگر محفظه کیس کامپیوتر شما باز است و به اجزای داخلی سیستم دسترسی مستقیم دارید، به آرامی قطعات را لمس کنید. انتظار می‌رود که بسیار گرم باشند، البته هیچکدام به حدی گرم نیستند که مجبور شوید دست خودتان را سریعا عقب بکشید.
آیا بیش از اندازه داغ است یا فقط گرم شده؟
وظایف جدی و زیادی که برای CPU ،GPU، درایور هارد دیسک (HDD) و درایو دیسک نوری (ODD) تعریف شده، قطعا باعث افزایش دمای کامیپوتر خواهد شد. پس شما نباید زیاد حساس یا از این موضوع ناراحت شوید. کامپیوترها بدون اینکه آسیبی ببینند گرما تولید می‌کنند. اگر صدای کار کردن فن را می‌شنوید، این صدا کاملا طبیعی است. اگر به طور مداوم با یک سرعت زیاد و سر و صدای عجیب و بسیار بالا، فن در حال تقلا کردن است می‌توان آن را نشانه‌ای از تشدید گرمای سیستم دانست.
اگر صدای کار کردن فن را به طور کلی نمی‌شنوید، باز هم احتمال بروز مشکل وجود دارد: در حقیقت این موضوع خودش می‌تواند باعث مشکل باشد. یک فن شکسته می‌تواند دلیل داغ شدن زیاد سیستم شود، پس حتما به عملکرد پی‌سی به اندازه کافی توجه داشته باشید: در این زمان ممکن است سیستم کند‌تر از حالت طبیعی شود، حتی در زمانی که در حال تکمیل یک وظیفه غیر پیچیده و آسان است، ممکن است در حالت خاموش بماند یا اینکه دائما ریستارت شود، ممکن است کاملا قفل شده باشد و صفحه آبی مرگ را نشان دهد!
عوامل دیگری نیز وجود دارند که به عملکرد طبیعی سیستم دلبند شما صدمه می‌زنند، پس بررسی کردن اینکه هیچ خرابکاری در سیستم در حال اجرا نباشد از ضروریات است. در ویندوز شما می‌توانید بررسی کنید که کدام برنامه بیشترین استفاده از عملکرد CPU دارد و مدیریت منابع را با مشکل مواجه کرده است یا اینکه می‌توانید آخرین نسخه از برنامه Process Explorer را دانلود کنید.
گذشته از فن شکسته، جریان هوای ضعیف در محوطه قرارگیری اجزای داخلی پی‌سی یا انسداد منافذ در اثر قرارگیری بد کیس یا بخش فن لپ‌تاپ می‌تواند علت گرمای زیاد باشد. محیط اطراف یقینا بر این میزان دما تاثیر دارند، موقعیت قرار گیری کامپیوتر شما -یک محیط بسته یا یک منطقه پر از گرد و خاک - می‌تواند باعث انسداد منافذ خارج کردن دمای گرم سیستم شود. بنابراین مناسب کردن دمای اتاق می‌تواند تاثیر مثبتی بر عملکرد سیستم و خنک شدن آن داشته باشد.
بهترین دما برای کامپیوتر شخصی شما چیست؟
کامپیوتر شما به شکلی طراحی شده که بتواند در دمای بسیار بالای یک اتاق نیز عملکرد‌های خود را با موفقیت به پایان ببرد، با اینحال بهتر است سیستم خود را در اتاقی قرار دهید که نه خیلی گرم باشد و نه خیلی سرد. گفتن این حرف راحت است اما هر کسی یک دمای متفاوت را ترجیح می‌دهد!
صحبت را کمی علمی‌تر کنیم، دمای مناسب یک اتاق برای سیستم شما بین ۲۰ درجه سانتی‌گراد تا ۲۶ درجه سانتی‌گراد است، دمای میانگین نیز در حدود ۲۳ درجه سانتی‌گراد است. دمایی بالاتر از ۲۷ درجه می‌تواند به کامپیوتر شما آسیب وارد کند. توجه ویژه به این دما مخصوصا در تابستان‌ها اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
سرد بودن هوا را نمی‌توان یک عامل خطرناک همچون گرمای بالا دانست، به شکلی که درجه حرارت کمتر از ۲۰ درجه به سیستم شما آسیبی وارد نمی‌کند و چیز نگران کننده‌ای نیست. با اینحال یک دماسنج ساده جیوه‌ای می‌تواند به تنظیم کردن دمای اتاق و محل کارتان کمک بزرگی برساند.
ایده خوبی است که از طریق منوی تنظیمات BIOS سیستم گاهی اوقات بر CPU سیستم مراقبت داشته باشیم. بعد از ری‌اسارت کردن سیستم فقط یک فرصت محدود برای بررسی کردن BIOS دارید که البته در کامپیوترهای مختلف متفاوت است. اگر در ویندوز ۸ هستید، نگه داشتن دکمه Shift همزمان با فشردن دکمه Restart حالت Advanced Start-up را باز خواهد کرد و به شما اجازه خواهد داد به سادگی بر تنظمات مادربورد سیستم نگاهی بیندازید (شامل CPU نیز هست).
ممکن است دمای CPU بالاتر از دمای اتاقی که در آن حاضرید باشد، پس اگر دمایی بالاتر از محل قرارگیری خود از CPU سیستم دیدید لازم نیست نگران شوید. همچنین باید به مستندات سیستم خود مراجعه کنید و متوجه شوید که کامپیوتر شما تحت چه شرایطی‌هایی ممکن است به فعالیت عادی خود ادامه دهد. به طور عمومی CPU ها در دمایی بالاتر از 75 درجه سانتی‌گراد نمی‌توانند در حال اجرا باقی بمانند.
شما باید چه کاری انجام دهید؟
نکته کلیدی که رعایت کردنش تاثیر زیادی خواهد داشت، خنک نگه داری محیط قرارگیری سیستم است که می‌تواند تاثیر بسیار مثبتی داشته باشد. انجام اینکار نیز ساده است و راه‌های مختلفی دارد؛ برای مثال یک پنجره را در نزدیکی سیستم باز نگه دارید یا اینکه یک پنکه را در نزدیک سیستم بگذارید.
راه‌حل بالقوه ساده‌ای که می‌تواند این وضعیت محاصره سیستم را پایان دهد، جا به جایی سیستم است (برای مثال در تابستان کامپیوتر یا لپ‌تاپ را به یک اتاق خنک‌تر ببرید). همچنین می‌توانید منافذ خروجی هوای سیستم را تمیز کنید یا اینکه با باز کردن کیس پره‌های فن را تمیز کنید تا زحمت گردش خاک‌ها را از روی دوش فن بردارید. خنک کردن لپ‌تاپ‌ها آسان‌تر از سیستم‌های رومیزی است، اما لپ‌تاپ‌ها به علت اینکه محوطه‌ای فشرده‌تر در اختیار دارند و فن آنها با منافذی کوچکتر همراه است گرمای بیشتری تولید و نگه‌داری می‌کنند. اگر نگران گرمای بیش از حد CPU لپ‌تاپ خود هستید کار‌های زیادی قابل انجام است. برای مثال نصب کردن یک فن جداگانه یا استفاده‌از پایه‌های گردش کننده هوا در زیر لپ‌تاپ دو نمونه از کارهایی است که می‌توانید به خنک شدن سیستم شما کمک کند. البته هرگز نسبت به خرید فن‌های جداگانه که به پورت USB وصل می‌شوند اقدام نکنید. اگر قرار است یک فن خنک کننده‌ی خارجی برای لپ‌تاپ خود تهیه کنید حتما برق مستقل داشته باشد چراکه جریان شدیدی که این فن‌ها از درگاه USB می‌کشند خود باعث گرم شدن بیشتر سیستم می‌شود.
اگر فن سیستم شما به خوبی کار می‌کند اما باز هم سیستم نمی‌تواند خودش را خنک نگه دارد و دائم در ریسک خراب شدن اجزاء داخلی قرار دارد، احتمالا به یک فن جدید و منافذ بیشتر برای خروج هوا نیاز پیدا کرده‌اید. شما می‌توانید به راحتی فن جدیدی را در داخل کیس سیستم تعبیه کنید اما در موراد بسیار انجام دادن اینکار به وسیله خودتان می‌تواند گارانتی کامپیوتر را باطل کند. همچنین فن‌های لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌های ویندوز 8.1 قابل جایگزینی نیستند. و در صورت خرابی اگر تجربه لازم را نداشته باشید نخواهید توانست به اطلاعات خود در سیستم وجود دارد برسید، پس سیستم را به یک متخصص محلی برای تعمیر کردن بسپارید.
نتیجه گیری
از تمام این بحث‌ها چه چیزی باید دستگیرتان شود؟ ایده آل این است که اتاق محل کار یا قرار گیری سیستم در خانه باید دمایی متعادل و برابر با 23 درجه سانتی‌گراد داشته باشد اما هر دمایی بالاتر از 27 درجه می‌تواند موجبات وارد شدن خرابی‌هایی به سیستم شما را فراهم کند. در همین حال سیستم شما نباید دمایی بالاتر از 75 درجه سانتی‌گراد را تجربه کند.
کارهایی که می‌توانید برای خنک نگه داشتن سیستم انجام دهید از این قرار است:
تهویه مناسبی را برای سیستم خود فراهم کنید؛
با برداشتن گرد و غبار از فن و منافذ همواره این دو بخش را تمیز نگه دارید؛
زمانی را به کامپیوتر استراحت دهید تا خود را خنک کند؛
کتابچه راهنمای تولید کننده را مطالعه کنید؛
همچنین به یاد داشته باشید که بر طرف کردن مشکل گرمای بیش از حد سیستم (Overheating) کاری آسان است و به ندرت پیش می‌آید که سیستم تحت چنین فشار‌های قابل توجه‌ای باشد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#106
Posted: 2 Jan 2015 02:34
آیا دیفرگ کردن هارد دیسک یک امر ضروری است؟
یکی از توصیه‌هایی که می‌توان در بین انواع راهکارها برای سریع‌تر شدن عملکرد کامپیوتر یافت، دیفرگ کردن هارد پی‌سی است. اما آیا به واقع استفاده از ابزاری به نام دیفرگ یکی از نیازهای ضروری است؟
امروزه با استفاده از انواع سیستم‌عامل‌های مدرن، دیگر نیازی به استفاده از گزینهی دیفرگ نیست. امروزه صنعت کامپیوتر در جهت بالا بردن سرعت و تسهیل استفاده از گجت‌ها حرکت می‌کند، از این‌رو نیاز به مراقبت و استفاده از انواع ابزار‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری جانبی به منظور بهبود عملکرد گجت‌ها در حال از بین رفتن است. در ادامه به بررسی دلایل این موضوع خواهیم پرداخت.
استفاده از انواع حافظه‌های SSD
در صورتی که در پی‌سی خود از انواع حافظه‌های SSD استفاده می‌کنید، پس دیگر نیازی به ابزار‌های دیفرگ خود سیستم‌عامل یا نرمافزارهای جانبی که بدین منظور توسعه یافته‌اند، ندارید. ویندوز ۷ و ۸ به قدری هوشمند هستند که در صورت تشخیص استفاده از حافظه‌ی SSD، گزینهی دیفرگ را غیرفعال می‌کنند.
در صورتی که از ویندوز ویستا استفاده می‌کنید، باید از غیرفعال بودن دیفرگ خودکار در قسمت تنظیمات اطمینان حاصل کنید. اما اگر هنوز از ویندوز ایکس‌پی استفاده می‌کنید، باید از خود بپرسید که چرا سخت‌افزاری گران قیمت را با یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌عامل‌ها مورد استفاده قرار می‌دهید؟ حداقل در این شرایط می‌توانید به یکی از نسخه‌های جدید لینوکس مراجعه کرده و از آن استفاده کنید تا هماهنگی بیشتری با سخت‌افزارتان داشته باشد.
استفاده از ویندوز 7 یا 8
در صورتی که از ویندوز 7، 8 یا حتی ویستا استفاده می‌کنید، پس در این صورت ابزار دیفرگ در سیستم‌عامل شما بصورت پیش‌فرض، برای اجرا بصورت برنامه‌ریزی شده تنظیم شده است. معمولا زمان تنظیم شده برای انجام دیفرگ ساعت ۱ بامداد روز چهارشنبه است که می‌توانید با مراجعه به قسمت تنظیمات ابزار دیفرگ ویندوز، آن را ببینید. با اجرای ابزار مربوط به دیفرگ، وضعیت هارد خود را در آخرین دیفرگ مشاهده خواهید کرد.
برای مثال همانطور که در تصویر زیر می‌بینید، آخرین دیفرگ چند روز پیش انجام شده و براساس شواهد موجود می‌توان به این نتیجه رسید که عمل دیفرگ، طبق برنامه‌ریزی انجام شده بدون کوچک‌ترین مشکلی صورت می‌پذیرد.
در صورتی که پس از هر بار استفاده از پی‌سی خود آن را خاموش می‌کنید، پس احتمال دیفرگ شدن هارد براساس برنامه‌ریزی انجام شده تقریبا نزدیک به صفر است. البته در این حالت نیز مشکل چندان جدی هارد شما و بصورت کلی کامپیوترتان را تهدید نمی‌کند و می‌توانید بصورت دستی این ابزار را اجرا کرده و از آن استفاده کنید.
ویندوز ایکس‌پی
با توجه به اینکه ویندوز ایکس‌پی سیستم‌عاملی متعلق به ده سال پیش است، از این‌رو این نسخه فاقد گزینه‌ای برای تنظیم اجرای دیفرگ بصورت برنامه‌ریزی شده و خودکار است، پس باید هر از گاهی ابزار دیفرگ را اجرا کنید. البته فاصله‌ی زمانی اجرای این ابزار بستگی به نحوه‌ی استفاده‌ی شما از کامپیوترتان دارد. در صورتی که جزو افرادی هستید که همیشه در حال استفاده از پی‌سی خود هستید و کارهایی چون دانلود، ویرایش، ایجاد و حذف فایل‌ها را انجام می‌دهید، پس حداقل باید یک بار در هفته، هارددیسک کامپیوتر خود را دیفرگ کنید.
آیا نرمافزارهای مدیریت هارد دیسک جانبی عملکرد بهتری دارند؟
در صورتی که سری به وب‌سایت‌های دانلود نرم‌افزار بزنید، با انواع نرمافزارهای مدیریت هارددیسک روبرو خواهید شد که یکی از قابلیت‌های آن امکان دیفرگ کردن هارد است. معیار خاصی برای سنجش کاربردی بودن این نرمافزارها وجود ندارد و نمی‌توان به روشنی این نرمافزارها را رتبه‌بندی کرد. اما وجود قابلیت‌هایی چون دیفرگ در زمان بوت شدن و کاهش زمان بوت شدن سیستم نشان از این دارد که این نرمافزارها در مقایسه با ابزار پیش‌فرض موجود در ویندوز، بهتر عمل می‌کنند. این برتری را باید وابسته به امکانات بیشتری خواند که این نرمافزارها در اختیار کاربران قرار می‌دهند. در کنار امکان دیفرگ کردن هارد، این نرمافزارها ابزار‌هایی را نیز برای دیفرگ کردن و رفع مشکلات رجیستری در اختیار کاربران قرار می‌دهند.
در سال‌های گذشته تولیدکنندگان هارددیسک‌های خود را از نظر سرعت خواندن و نوشتن تصادفی بهبود داده‌اند و از این‌رو لزوم استفاده از ابزار‌هایی چون دیفرگ نیز کاهش یافته است. شاید عدم دیفرگ کردن هارد دیسکی که ده سال پیش تولید شده منجر به ریستارت شدن متناوب پی‌سی شود، اما این موضوع درباره‌ی هاردهای امروزی صادق نیست. یکی دیگر از عواملی که استفاده از چنین ابزار‌هایی را غیرضروری جلوه می‌دهد، ظرفیت بالای هاردهای امروزی است که با در اختیار گذاشتن فضای ذخیره‌سازی بیش از میزان مورد نیاز، لزوم دیفرگ کردن هارد را کاهش می‌دهد. از این‌رو در صورتی که از آخرین سخت‌افزار موجود در بازار استفاده می‌کنید، پس نیاز چندانی به استفاده از ابزار‌های مدیریت هارد ندارید.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#107
Posted: 6 Jan 2015 15:47
توصیه‌هایی برای بهبود عملکرد شبکه وای‌فای خانگی
با نفوذ چشمگیر اینترنت در سراسر جهان شبکه های وای فای نیز از محبوبیت بالایی برخوردار شده اند. ما اغلب شبکه های وای فای را به عنوان میدان هایی مجازی و یکنواخت که فضاهای زندگی ما را پر می کنند در نظر می گیرم. اما در حقیقت آنها سیگنال هایی فیزیکی هستند که می توانند به واسطه دیوار، دستگاه های الکترونیکی دیگر و حتی افراد مسدود و یا پراکنده شوند.در ادامه چند توصیه برای استفاده کارآمدتر از شبکه وای فای خانگی را ارائه می کنیم.
روتر خود را در نزدیک مرکز خانه قرار دهید
روتر سیگنال ها را در تمامی جهات ارسال می کند و بر همین اساس قرار دادن آن در گوشه ای از خانه یا آپارتمان - یا در نزدیکی پنجره - به معنای آن است که مقدار قابل توجهی از سیگنال ها به هدر می رود. با استفاده از کابل های شبکه بلند که گران قیمت نیز نیستند و قرار دادن روتر در نزدیکی مرکز خانه می توانید عملکرد آن را به طور چشمگیری بهبود ببخشید.
روتر را روی زمین قرار ندهید
دو دلیل خوب برای آن که روتر را مستقیم روی زمین قرار ندهید، وجود دارند؛ نخست، سیگنال های ارسالی از آنتن روتر به حرکت رو به پایین تمایل دارند. دوم، سیگنال های ارسالی از قدرت نفوذ راحت در مواد جامد مانند آهن، بتن و سیمان که ممکن است در کف ساختمان به کار گرفته شده باشند، برخوردار نیستند. در نتیجه، توصیه می شود روتر خود را در مکانی بالاتر از کف زمین به عنوان مثال روی یک میز قرار دهید.
روتر را در اتاقی که اغلب برای اتصال به اینترنت استفاده می کنید قرار دهید
بدون در نظر گرفتن مکان قرارگیری روتر، سیگنال ارسالی آن در اتاقی که قرار گرفته است قوی‌تر از دیگر مناطق ساختمان است. بر همین اساس، روتر را می توانید در نزدیکی مرکز خانه و اتاقی که از دستگاه های خود برای اتصال به اینترنت استفاده می کنید، قرار دهید.
روتر را در فضای باز قرار دهید
از آن جایی که مواد بسیاری می توانند سیگنال روتر را جذب کنند بهتر است آن را در مکانی که بیشترین فضای باز ممکن را دارد، قرار دهید. به عبارت دیگر، روتر را نباید داخل کمد و یا بین مبلمان بزرگ و دیوار قرار دهید. امواج رادیویی در فضای باز به بهترین شکل ممکن منتقل می شوند. پس اگر می توانید روتر را از فاصله دور و از جهات مختلف مشاهده کنید به شیوه ای موثر در حال استفاده از آن هستید.
روتر را از دیگر دستگاه های الکترونیکی دور نگه دارید
انواع مختلف دستگاه های الکترونیکی می توانند در سیگنال های روتر اختلال ایجاد کنند. مایکروویو، تلویزیون، تلفن بی سیم و اساسا هر دستگاهی که سیگنال الکترومغناطیس ایجاد می کند و یا دارای موتور است می تواند بر قدرت سیگنال روتر تاثیرگذار باشد. بر همین اساس، ایده قرار دادن روتر بین دستگاه های سرگرمی خانگی و یا زیر تلویزیون چندان منطقی نیست. به طور کلی، روتر را از دیگر دستگاه های الکترونیکی دور نگه دارید.
این نکته را به خاطر داشته باشید که اشیا فلزی بزرگ (ماننده آینه یا کابینت) و آب (مانند آکواریوم) نیز می توانند سیگنال روتر را مسدود کنند.
آنتن روتر را در حالت عمودی قرار دهید
سیگنال روتر در جهت عمود بر آنتن دستگاه ارسال می شود. به عبارت دیگر آنتنی که در موقعیت عمودی قرار گرفته سیگنال را به صورت افقی ارسال می کند و فضای بیشتری از خانه را پوشش می دهد. (اگر قصد دارید از شبکه وای فای در چند طبقه اما فضایی کوچک برای هر کدام استفاده کنید می توانید آنتن روتر را در موقعیت افقی قرار دهید.)
قدرت سیگنال را اندازه گیری کنید
اپلیکیشن های مختلفی مانند Cloudcheck یا Amped's Wi-Fi Analytics در دسترس هستند که که امکان تهیه نقشه سیگنال وای فای در خانه و مشخص کردن این که در چه مکان هایی ضعیف‌تر است را فراهم می کنند. از این طریق می توانید بهترین موقعیت برای روتر خود را تعیین کنید.
نرم افزار روتر را پیکربندی کنید
در برخی موارد، ترفندهای نرم افزاری می توانند کیفیت شبکه وای فای را بهبود ببخشند. برای پیکربندی نرم افزار روتر باید به سایت شرکت تولیدکننده آن مراجعه کرده و در بخش تنظیمات، شبکه ای که روتر در آن فعال است را تغییر دهید. این مساله برای روترهای جدید از اهمیت کمتری برخوردار است اما روترهای قدیمی می توانند تداخل با یکدیگر به ویژه در مناطق شلوغ شهری که شبکه های فراوانی وجود دارند را موجب شوند. گزینه دیگر به روز رسانی نرم افزار روتر است که فرم‌ور نامیده می شود. البته استفاده از این گزینه برای تمامی روترها امکان پذیر نیست.
تجهیزات جدید خریداری کنید
اگر توصیه هایی که در بالا به آنها اشاره شد در بهبود عملکرد روتر موثر واقع نشدند خرید یک روتر جدید و به روز را در دستور کار خود قرار دهید. فناوری به کار گرفته شده در ارسال سیگنال ها طی سالیان اخیر دستخوش تغییر شده و روترهای کارآمدتری روانه بازار شده اند. همچنین، در صورت امکان و با هزینه ای کمتر می توانید آنتن قدرتمندتری را برای روتر خود تهیه کنید.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#108
Posted: 1 Feb 2015 00:37
حقایقی درباره اینترنت
پیشرفت اینترنت در سال‌های اخیر به گونه‌ای بوده است که عدم وجود آن در زندگی انسان دنیای امروز غیرقابل تصور است.
اینترنت بر روی زندگی ساکنان زمین، تأثیر بسیار زیادی داشته است. اما چه کسی گمان می‌کرد اینترنت تا اینجا پیش برود؟ در اینفوگرافیک زیر با ۱۰ حقیقت خواندنی درباره اینترنت آشنا خواهید شد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#109
Posted: 2 Feb 2015 09:46
اوبونتو ۱۴.۱۰ در مقابل مینت ۱۷.۱؛ کدام توزیع لینوکس بهتر است؟
نبرد بر سر بهترین میزکار مدرن لینوکس همچنان بین اوبونتو و مینت جریان دارد. انتخاب بین این دو توزیع بسیار محبوب مخصوصا برای کسانی که تازه به سمت لینوکس مهاجرت کرده‌اند دشوار است. در ادامه مقایسه‌ای از جنبه‌های مختلف بین آخرین نسخه‌های این دو توزیع پرطرفدرار لینوکس خواهیم داشت تا در انتخاب بهترین توزیع به شما کمک کنیم.
حتی اگر بخواهید در محیط اینترنت از اشخاص مختلف درباره انتخاب بهترین توزیع لینوکس سوال کنید، جواب‌های متنوع و گاه متضادی را دریافت خواهید کرد. اما در بین توزیع‌های متعدد لینوکس قطعا نام اوبونتو و لینوکس مینت را در بین جواب‌های دریافتی بیشتر خواهید شنید.
در طول سال‌های گذشته این دو توزیع محبوب رشد زیادی به خود دیده‌اند و ویژگی‌های بسیاری به آنها اضافه شده است. اما باید مشخص کنیم که کدام توزیع برای نیاز و دلخواه ما بهترین است؟ کنونیکال و تیم توسعه دهنده دسکتاپ مینت هر دو سخت تلاش می‌کنند تا استاندارد‌هایی به طراحی و امکانات بیشتری در سرتاسر سیستم عامل خود اضافه کنند. با این حال تمرکز هر دو تیم متفاوت از هم است. در حالی که کنونیکال بیشتر سعی دارد محیط اوبونتو را برای پی‌سی‌ها مدرن کند، اما مینت بر سادگی بیشتر و حس آشنایی با محیط متمرکز شده است. مدت زمان زیادی از ارائه جدیدترین نسخه‌های این دو توزیع زیبا نمی‌گذرد و ما در ادامه قصد داریم ویژگی‌ها، طراحی، عملکرد و باقی بخش‌های هر پلتفرم را با دیگری مقایسه کنیم. با زومیت همراه باشید.
ویژگی‌ها
در ابتدا لازم است بدانید که لینوکس مینت برخلاف اوبونتو در دو نسخه اصلی و متفاوت عرضه می‌شود. اولین نسخه با محیط Cinnamon همراه شده که در واقع یک رابط کاربری مدرن و زیبا بر پایه گنوم ۳ است. آخرین امکانات سیستم عامل لینوکس مینت و همچنین جدیدترین المان‌های طراحی در این محیط به کار گرفته می‌شود که البته روی سیستم‌های قوی با مصرف منابع سنگین بهترین عملکرد خود را نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، اگر شما ویژگی‌ها، عملکرد و کارایی و طراحی چشمگیر و زیبا را در یک بسته کامل نیاز دارید، سینامون این بسته را در اختیار شما می‌گذارد. نسخه دیگر MATE نام دارد که برای سیستم‌هایی با توان و کشش پایین‌تر ساخته شده و از طراحی قدیمی‌تر برخوردار است. محیط MATE بر پایه گنوم ۲ ساخته شده و با اینکه محیط گرافیکی چشمگیری ندارد، برای برخی افراد از لحاظ کارایی گزینهی بهتری به حساب می‌آید. البته باید توجه داشت که کد‌هایی که MATE با آنها پایه گذاری شده دیگر در صدر توجه توسعه دهندگان نیست و همین مورد ممکن است در بلند مدت شما را با مشکلاتی مثل نبود پایداری سیستم عامل رو به رو کند. نصب نسخه MATE تنها برای سیستم‌های قدیمی با مقدار حافظه رم و گرافیک کم توصیه می‌شود.
اوبونتو از طرف دیگر با لانچر "Dash" سعی دارد محیطی مدرن را به پلتفرم خود ببخشد. در هر نسخه تازه کنونیکال تلاش دارد دسترس پذیری، قلمرو و امکانات Dash را بیشتر کند. برخلاف مینت، اگر سیستمی قدیمی با کارت گرافیکی که دیگر پشتیبانی نشود، داشته باشید در اوبونتو نسخه و انتخاب دیگری نخواهید نداشت. در این صورت با نصب این توزیع عملکرد‌های سیستم شما با تاخیر بیشتری انجام می‌شوند. البته این مورد مسئله بزرگی نیست، حتی اگر ۵ سال از عمر سیستم شما گذشته باشد باز هم بعید است با چنین مشکلی در انتخاب بین این دو توزیع مواجه شوید و اوبونتو به راحتی و روانی روی سیستم دسکتاپ شما قابل اجرا است.
از نظر قابلیت‌های نرم‌افزاری، مینت به صورت پیش‌فرض ویژگی‌های زیادی همچون بلاک کننده دامین، تنظیمات حریم شخصی، تغییرات گرافیکی و دیگر موارد را در اختیار شما می‌گذارد. می‌توان یکی از قوی‌ترین ویژگی‌های مینت را توانایی شخصی سازی زیاد محیط میزکار دانست. در آخرین نسخه مینت یعنی ۱۷.۱ توانایی شخصی سازی در این توزیع لینوکس به مرحله بعد پا گذاشته و اکنون می‌توان رنگ پوشه‌ها و رنگ پوسته برنامه مدیر فایل را تغییر داد، محافظ صفحه نمایش انتخاب کرد و حتی صفحه آغاز به کار دسکتاپ را تغییر داد. حتی می‌توانید پوسته پیش‌فرض سیستم عامل را عوض و به هر رنگی که دوست دارید تزیین کنید. بسیاری از این قابلیت‌های شخصی سازی در اوبونتو ۱۴.۱۰ وجود ندارند و کاربر مجبور است بدون در اختیار داشتن هر گونه ابزار شخصی سازی محیط، با رابط کاربری پیش‌فرض سیستم عامل سر کند.در بخش قابلیت‌های نرم‌افزاری، ویژگی‌های متنوع و امکانات شخصی سازی قطعا برنده لینوکس مینت ۱۷.۱ است.
برنده: لینوکس مینت ۱۷.۱
تصاویر پس‌زمینه و افزودنی‌ها
در حالی که کنونیکال سخت مشغول بهینه سازی نسخه سیستم عامل خود است، تیم توسعه دهنده مینت در طی مدت گذشته مشغول بردن سیستم عامل خود به مرحله بعدی بوده‌اند. آنها سعی داشته‌اند حتی با تغییراتی که به وجود می‌آید سادگی را همچنان حفظ کنند و محیطی مینیمال را در اختیار کاربر خود قرار دهند. نرم‌افزار تغییر و انتخاب تصاویر پس‌زمینه در آخرین نسخه از لینوکس مینت کاملا باز طراحی شده و اکنون به شما اجازه انتخاب تصاویری زیبا و جدید این نسخه و تصاویر نسخه‌های قبل را می‌دهد. در این نرم‌افزار متحول شده حتی می‌توانید زمان تغییر خودکار تصاویر پس زمینه را تعیین کنید و مجموعه‌ای از تصاویر متنوع را در یک مدت مشخص روی میزکار خود شاهد باشید.
در طرف دیگر، اوبونتو ۱۴.۱۰ تنها تعدادی تصاویر پس زمینه جدید به توزیع خود اضافه کرده و ابزار تغییر تصاویر خود را بدون تغییر رها کرده است. به صورت کلی، گذشته از برنامه‌های بروز شده، تغییر بزرگی را نمی‌توان در اوبونتو ۱۴.۱۰ یافت. امیدواریم کنونیکال حداقل در نسخه بعد دستی به روی طراحی آیکون‌های پلتفرم خود بکشد.
برنده: لینوکس مینت ۱۷.۱
طراحی
محیط گرافیکی توزیع اوبونتو «یونیتی» نام دارد که البته در نسخه ۱۴.۱۰ این پلتفرم تغییری در طراحی و ظاهر آن به وجود نیامده است. اما در آخرین نسخه مینت تغییرات مهمی در ظاهر رابط کاربری دیده می‌شود. انیمیشن Zoom تازه به نسخه ۱۷.۱ مینت وارد شده و به حس مدرن بودن این سیستم عامل کمک کرده است. همانطور که در بخش قبل نیز اشاره شد، بخش تغییر تصاویر پس زمینه نیز در این توزیع کاملا باز طراحی شده تا علاوه بر انتخاب در بین تصاویر بیشتر، به شما امکانات متعددی ارائه دهد. اما در بین این تغییرات مهم‌تر از همه، توانایی تغییر رنگ پوسته میزکار به هر شکل و ظاهری است که شما بیشتر دوست دارید. هدف تیم توسعه دهنده در نسخه جدید مینت این بوده که کاربر اجازه داشته باشد متناسب با ترجیحات و علایق خود بهترین ظاهر را به یک ابزار پیش‌فرض در محیط میزکار اعمال کند. حتی با وجود این امکانات متعدد شخصی سازی، طراحی پیش‌فرض پوسته مینت به قدری زیبا و مدرن به نظر می‌رسد که شما علاقه‌ای به تغییر آن پیدا نخواهید کرد. از نشانگر موس تا نوار ابزار همگی قابل شخصی سازی هستند.
برنده: لینوکس مینت ۱۷.۱
عملکرد و کارایی
در توزیع‌های مختلف لینوکس باید به امر پایداری محیط و سیستم عامل توجه بسیاری کرد. در استفاده‌های طولانی مدت از لینوکس مینت و اوبونتو، سیستم عامل مینت پایداری بسیار بیشتری دارد. از نظر من در محیط سینامون توزیع مینت، عملکرد چند وظیفگی با سرعت بالایی نسبت به یونیتی اوبونتو صورت می‌گیرد و بسیار بعید است که سیستم کرش یا هنگ کند.
برنده: لینوکس مینت ۱۷.۱
نتیجه گیری
پس از این مقایسه اجمالی حال به خوبی می‌دانیم که چرا لینوکس مینت یک توزیع مناسب برای همه افراد است. از افراد بسیار حرفه‌ای در محیط لینوکس تا کسانی که تازه به سمت لینوکس مهاجرت کرده‌اند، همگی می‌توانند در مینت بهترین تجربه خود را از لینوکس بدست آورند. کنونیکال تلاش به یکپارچگی پلتفرم‌های خود در بین دستگاه‌های مختلف همچون پی‌سی، موبایل و تبلت گرفته اما به نظر می‌رسد قربانی این یکپارچگی نبود تمرکز بالا روی نسخه پی‌سی و در نتیجه باگ‌های عجیب و اضافه نشدن امکانات تازه است. اگر تیم توسعه دهنده مینت با همین کیفیت بتواند به کار خود ادامه دهد، بعید نیست که تا مدتی دیگر این توزیع از لحاظ کیفیت و تعداد طرفدار از اوبونتو سبقت بگیرد. در حال حاضر لینوکس مینت چهارمین دسکتاپ محبوب دنیا به شما می‌رود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
صفحه 11 از 12