ارسالها: 12930
#141
Posted: 10 Dec 2013 20:12
هر آنچه باید درباره کدگذاری درایوهایتان در ویندوز 8.1 بدانید
اگر به تازگی به کاربران ویندوز 8.1 پیوسته‌اید و هنوز به طور کامل با قابلیت‌های جدید آن آشنا نیستید، بد نیست بدانید که ویندوز 8.1 به صورت پیش‌فرض درایوهای سیستمهای مدرن ویندوزی را کدگذاری می‌کند. این قابلیت به شما کمک خواهد کرد تا فایلها و اطلاعات شخصی خود را هنگامی که لپ‌تاپ شما به سرقت رفته، از دید افراد غریبه مصون نگه دارید. هر چند این روش مانع بزرگ و مهمی بر سر راه فرآیندهای بازگردانی اطلاعات (Recovery) نیز خواهد بود.
پیش از این ابزار BitLocker در نسخه‌های Professional ، Enterprise و Ultimate از ویندوز در دسترس کاربران قرار داشت. این در حالی بود که ابزار دیگری به نام Device Encryption نیز در دسترس کاربران Windows RT و وندوزفون قرار گرفته بود. این ابزار در تمام نسخه‌های ویندوز 8 نیز در دسترس بوده و به صورت پیش‌فرض فعال است.
هارد درایو شما چه وقت کدگذاری خواهد شد؟
ویندوز 8.1 به همراه ابزار Pervesive Device Encryption عرضه می‌شود. عملکرد این ابزار کمی متفاوت‌تر از BitLocker که در نسخه‌های قبلی ویندوز وجود داشت می‌باشد.
پیش از آنکه ویندوز 8.1 به صورت خودکار کدگذاری اطلاعات را آغاز نماید، میبایست شرایط ذیل فراهم باشد:
دستگاه ویندوزی شما میبایست از قابلیت Connected Standby پشتیبانی نموده و کیت تأییدیه سخت‌افزاری مایکروسافت (Windows Hardware Certification Kit یا HCK) را برای استفاده TPM و بوت ایمن(Secure Boot) دارا باشد. سیستمهای ویندوزی قدیمی از این ویژگی پشتیبانی نمی‌کنند؛ در حالی که دستگاه‌های جدید ویندوزی (8.1) که شما تهیه می‌کنید، این قابلیت را به صورت پیش‌فرض فعال خواهند داشت.
زمانی که شما ویندوز 8.1 را از نو روی یک سیستم نصب و راه‌اندازی می‌کنید Device Encryption بر رو.ی درایو ویندوز و سایر درایوهای ویندوزی پیکربندی و اعمال می‌شود. ویندوز از یک کلید مشخص برای این منظور استفاده می‌کند که به محض تهیه فایل پشتیبان از کلید بازگردانی (Recovery)، حذف خواهد شد.
کاربران سیستم میبایست با حساب کاربری مایکروسافت و سطح دسترسی مدیر (Administrator Privilages) وارد شده و یا سیستم را به عضویت یک دامنه (Domain) دربیاورند. اگر یک حساب کاربری از مایکروسافت مورد استفاده قرار بگیرد، کلید بازگردانی در سرورهای مایکروسافت ذخیره و کدگذاری فعال خواهد شد. اگر یک دامنه بدین منظور مورد استفاده قرار گیرد، کلید بازگردانی در Active Directory سرویس دامنه ذخیره و کدگذاری فعال خواهد شد.
اگر شما از یک سیستم قدیمی ویندوزی استفاده می‌کنید که به تازگی آن را به ویندوز 8.1 بروز نموده‌اید، این احتمال وجود دارد که سیستم شما از Device Encryption پشتیبانی نکند. همچنین اگر شما با یک حساب کاربری خانگی (Local User Account) وارد شده باشید، این قابلیت برای شما فعال نخواهد بود. لازم به ذکر است که اگر شما دستگاه ویندوزی خود را از نسخه 8 به 8.1 به‌روز نموده‌اید، Device Encryption به صورت پیش‌فرض غیرفعال خواهد بود.
کدگذاری دستگاه یا همان Device Encryption، بدین معناست که اگر لپ‌تاپ شما به سرقت رفته، شخصی که رمز عبور ویندوز شما را نمی‌داند، با استفاده از یک لوح فشرده Live از ویندوز یا لینوکس و راه‌اندازی سیستم شما با یک سیستم‌عامل مهمان، نخواهد توانست به فایلها و اطلاعات شخصی شما دسترسی پیدا کند.
بد نیست این نکته مهم را متذکر شویم که فایلها و اطلاعات شخصی شما تنها با در نظرگرفتن یک رمز عبور برای ورود به ویندوز در امان نخواهند بود؛ چرا که روش‌هایی برای دور زدن رمز عبور ویندوز نیز وجود دارد. با این حال وقتی Device Encryption به صورت پیش‌فرض در ویندوز 8.1 فعال باشد (که هست)، می‌توان مطمئن بود که اغلب کاربران آن نیز با کدگذاری داده‌ها محافظت خواهند شد.
اما هنوز یک مشکل وجود دارد؛ اگر شما رمز عبور ورود ویندوز خود را فراموش کنید و نتوانید وارد ویندوز شوید، عملا شما قادر به بازیابی فایل‌های و اطلاعات شخصی خود نیز نخواهید بود.
به همین دلیل است که کدگذاری اطلاعات تنها زمانی فعال خواهد بود که شما از یک حساب کاربری مایکروسافت (ویا اتصال به یک دامنه) برای ورود استفاده کرده باشید. مایکروسافت همیشه یک نسخه پشتیبان از Recovery Key را نزد خود نگه می‌دارد تا شما بتوانید در مواقع لزوم، هویت خود را برای مایکروسافت اثبات نمایید. مثلا با دریافت پیامک توسط تلفن همراهی که به حساب کاربری مایکروسافت خود متصل نموده‌اید، قادر خواهید بود اطلاعات کدگذاری شده خود را بازیابی نمایید.
هنگام استفاده از ویندوز 8.1 شما بیش از هر زمانی به پیکربندی تنظیمات امنیتی حساب کاربری مایکروسافت خود و روش‌هایی دارید که حتی اگر حساب کاربری مایکروسافت شما نیز قفل شد، باز هم بتوانید به فایل‌های خود دسترسی داشته باشید.
اما موضوع دیگری که در اینجا برجسته می‌شود این است که مایکروسافت کلید بازیابی شما را در سرورهای خود نگهداری می‌کند و این احتمال وجود دارد که به درخواست یا فشار مراجع قانونی، کلید شما در اختیار آنها قرار بگیرد. این موضوع می‌تواند یک نگرانی جدی در حیطه نقض امنیت حریم خصوصی باشد. با این حال، این کدگذاری کماکان از فایلها و اطلاعات شخصی و یا کاری شما در برابر سارقین و یا افراد غریبه حفاظت می‌کند. اما اگر شما نگران دسترسی دولت‌ها و یا یک سارق حرفه‌ای و مصمم که توانایی دستیابی به حساب کاربری مایکروسافت شما را دارد هستید، میبایست از برنامه‌ای برای کدگذاری استفاده کنید که نسخه‌ای از فایل بازگردانی‌اش را در اینترنت بارگذاری نکند (مثل TrueCrypt).
چگونه کدگذاری دستگاه را متوقف (غیرفعال) کنیم؟
در واقع هیچ دلیل جدی و مهمی برای غیرفعال کردن کدگذاری دستگاه وجود ندارد! به عبارتی در دنیایی که مردم و حتی گاهی مشاغل مهم، این قابلیت کاربردی را به منظور حفاظت از اطلاعات مهم خود به کار نمی‌گیرند، فعال بودن آن به صورت پیش‌فرض در ویندوز 8.1، می‌تواند شرایط به مراتب ایمن‌تری را برای شما فراهم کند.
البته این قابلیت (کدگذاری) فقط بر روی دستگاه‌هایی به صورت پیش‌فرض فعال خواهد بود که از توان سخت‌افزاری مناسب برخوردار باشند. چرا که مایکروسافت می‌خواهد مطمئن باشد که فعال بودن این قابلیت، باعث کاهش سرعت و کارایی سیستم در دید کاربرانش نخواهد شد. آنچه مسلم است کدگذاری اطلاعات می‌تواند بخشی از منابع سخت‌افزاری آن را به خود اختصاص دهد؛ با این حال یک دستگاه به‌روز، به راحتی می‌تواند این حجم از پردازش را مدیریت نماید.
اگر شما مایلید راهکار دیگری را در زمینه کدگذاری اطلاعات سیستم خود به کار بگیرید و یا کلا مایل نیستید اطلاعات شما کدگذاری شوند، می‌توانید این موضوع را به راحتی کنترل و مدیریت نمایید.
بدین منظور به PC Setting را باز نموده و گوشه سمت راست صفحه را به داخل بکشید (یا کلید ویندوز را به همراه C فشار دهید). سپس بر روی آیکون Setting کلیک و گزینه Change PC Setting را انتخاب نمایید.
سپس به بخش PC and devices رفته و گزینه PC info را انتخاب کنید. در پایین صفحه مربوط به PC info شما بخش Encryption را مشاهده خواهید کرد. متناسب با تصمیم خود این قابلیت را فعال یا غیرفعال نمایید. همانطور که قبلا هم اشاره کردیم، کاربرانی که از ویندوز 8 به 81 به‌روز نموده‌اند میبایست برای استفاده از این قابلیت، آن را به صورت دستی از همین قسمت فعال نمایند.
توجه داشته باشید که قابلیت کدگذاری اطلاعات بر روی دستگاه‌هایی نظیر سرفیس1 و یا سرفیس 2 که از Windows RT استفاده می‌نمایند اجبارا فعال خواهد ماند و شما نخواهید توانست آن را غیرفعال کنید.
اگر شما بخش مربوط به کدگذاری را در آخرین پنجره ذکر شده نمی‌بینید، به احتمال بسیار زیاد شما از سخت‌افزاری قدیمی استفاده می‌کنید که حداقل منابع لازم برای استفاده از این قابلیت را ندارد و از آن پشتیبانی نمی‌کند. برای مثال ماشین مجازی مورد تست ما که ویندوز 8.1 بر روی آن نصب شده است گزینه مربوط به پیکربندی کدگذاری دستگاه را در اختیارمان نمی‌گذارد.
به نظر می‌رسد این قابلیت جدید برای دارندگان سیستمهای رومیزی ویندوزی، لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌ها بسیار کاربردی و مفید باشد. در شرایطی که اطلاعات شخصی موجود در دستگاه‌های ویندوزی به راحتی می‌توانند مورد سوءاستفاده سارقین قرار بگیرند، از این به بعد دستگاه‌های مدرن مجهز به ویندوز 8.1 به‌صورت پیش‌فرض اطلاعات شما را کدگذاری کرده و از کلید بازیابی آن نیز در سرورهای ایمن مایکروسافت محافظت خواهند نمود.
خبر بد برای آن دسته از کاربرانی که حافظه خوبی برای به یاد سپردن کلمه عبور خود ندارند این است که متأسفانه پس از Reset رمز عبور خود باید با تمامی اطلاعات کدگذاری شده خود خداحافظی کنند! چرا که ویندوز به جهت حفظ امنیت شما آنها را پاک خواهد نمود.
به نظر می‌رسد که این قابلیت جدید روزنه‌های امید فراوانی را برای امنیت درایوها پیش روی کاربران ویندوز قرار می‌دهد که تا کنون به صورت پیش‌فرض مورد محافظت قرار نمی‌گرفتند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#142
Posted: 10 Dec 2013 20:13
چگونه یک فلش‌دیسک بازیابی برای ویندوز 8 بسازیم؟
آیا شما مایلید فرآیند بازیابی و یا تعمیر ویندوز 8 را به جای استفاده از لوح فشرده، با استفاده از یک فلش‌دیسک کوچک انجام دهید؟
به همراه داشتن یه درایو قابل راه‌اندازی (Bootable) برای بازیابی و تعمیر ویندوز 8، می‌تواند در شرایطی که برای سیستم شما مشکل ناخواسته‌ای بوجود آمده است، بسیار کاربردی و راهگشا باشد.
شما می‌توانید این درایو بازیابی را در قالب یک لوح فشرده و یا حافظه‌های مبتنی بر ورودی USB تهیه نمایید. با این حال برخی از سیستم‌ها نظیر لپ‌تاپ‌های کوچک و یا نت‌بوک‌ها، از لوح‌های فشرده پشتیبانی نمی‌کنند و شما ناچارید که از یک فلش‌دیسک برای این منظور استفاده کنید. فلش‌دیسک‌ها معمولا کوچک‌تر بوده و قابلیت حمل ایمن‌تری دارند. البته امکان نوشتن مجدد بر روی آن در صورت لزوم نیز از دیگر ویژگی‌های استفاده از فلش‌دیسک به جای لوح فشرده خواهد بود.
در این آموزش ما به شما آموزش خواهیم داد که چگونه می‌توانید در کمتر از چند دقیقه، یک فلش‌دیسک بازیابی برای ویندوز 8 خود بسازید.
قدم اول: در صفحه شروع ویندوز 8، عبارت recovery را تایپ کرده و گزینه setting را انتخاب نمایید تا محدوده جستجو به تنظیمات سیستم‌عامل بسط یابد. سپس از نتایج به نمایش در آمده، گزینه Create recovery drive را برگزینید تا ابزار مربوط به کار ما اجرا شود.
قدم دوم: زمانی که ابزار مربوط به ساخت درایو بازیابی اجرا شد، تیک گزینه Copy the recovery partition from the PC to the recovery drive را بزنید. این گزینه محتویات پارتیشن بازیابی که معمولا بر روی لپ‌تاپ‌ها وجود دارد را نیز به درایو بازیابی شما خواهد افزود. اگر این گزینه کمرنگ است و قابل تیک زدن نمی‌باشد، بدین معنی است که رایانه شما پارتیشن خاصی برای بازیابی ندارد. به خاطر داشته باشید که اگر این گزینه را تیک زدید، فلش‌دیسک شما میبایست حداقل 16 گیگابایت باشد. در غیر این صورت شما فقط به 256 مگابایت فضا نیاز خواهید داشت.
قدم سوم: مطمئن شوید که فلش‌دیسک مورد نظر شما خالی بوده و در لیست درایوهای در دسترس رایانه شما قرار دارد. لازم به ذکر است که کلی محتویات احتمالی فلش‌دیسک شما توسط ابزار تهیه درایو بازیابی حذف خواهند شد. زمانی که مراحل ساخت درایو به پایان رسید بر روی دکمه Create کلیک کرده و دقایقی صبر نمایید تا درایو بازیابی شما ایجاد شود.
تمام شد! به همین راحتی. اکنون شما می‌توانید با استفاده از این فلش‌دیسک بازیابی ویندوز 8، سیستم خود را راه‌اندازی مجدد کرده و اموری نظیر بازیابی، بازگردانی و تعمیر خودکار را انجام دهید.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#143
Posted: 12 Dec 2013 20:29
با میانبرهای صفحه کلید در گوگل پلاس آشنا شوید
اغلب زمانی که از سرویس یا برنامه خاصی به صورت مداوم استفاده می‌کنیم، میانبرهای صفحه کلید نسبت به روش‌های دیگر سریع‌تر، موثر‌تر و قابل دسترس‌‌تر هستند. حالا ما هم در راستای همین موضوع می‌خواهیم با استفاده از لیستی که در ادامه مطلب ارائه می‌شود، روشی را برای دسترسی ساده به بخش اطلاع‌رسانی‌های گوگل پلاس آموزش دهیم.
استفاده از صفحه کلید و به حداقل رساندن استفاده از ماوس، نه تنها وجهه استفاده شما را حرفه‌ای می‌کند، بلکه سرعت استفاده شما از یک سرویس یا برنامه را نیز بالا می‌برد. گوگل پلاس نیز از این قاعده مستثنا نیست.
میانبرهای صفحه کلید به شما اجازه سریع‌ترین دسترسی ممکن به مطالب گوگل پلاس را می‌دهد. بدین ترتیب دیگر نیازی نیست تا مچ دستتان را بالا پایین ببرید و با بالا کشیدن ماوس به دنبال مطالب جدید باشید. این میانبرها همچنین بسیار سریع‌تر هستند و به راحتی جدیدترین مطالب را به شما نشان می‌دهند. در حالی که اگر بخواهید بدون این میانبرها جدیدترین مطالب را ببینید، باید از نصف مطالب دیده شده عبور کنید تا به پست‌های جدید برسید.
میانبرهای صفحه کلید:
کلید‌های جهت بالا و پایین : این کلیدها به شما اجازه مرور کردن لیست اطلاع‌رسانی‌ها را می‌دهد. اطلاع‌رسانی‌های فعال با یک خط آبی‌رنگ باریک در قسمت سمت راست آن مشخص شده است.
حرکت کردن به سمت پایین با استفاده از کلید جهت پایین و سپس زدن دکمه Enter: این حرکت‌ها اطلاع‌رسانی‌های خوانده شده گذشته را به شما نشان می‌دهند.
Enter و حرف O: استفاده از هر دو کلید، نوتیفیکیشن انتخاب شده را باز می‌کند.
کلید‌های جهت چپ و راست: با زدن این کلیدها به ترتیب نوتیفیکیشن قبلی یا بعدی باز خواهد شد. برای استفاده از این میانبرها باید همواره یک نوتیفیکیشن باز شده داشته باشید.
D: اعلانیه‌ای که در حال حاضر انتخاب کردید را به‌عنوان یک اعلانیه خوانده شده علامت‌گذاری می‌کند.
U: این میانبر شما را به لیست اعلانیه‌ها باز‌می‌گرداند.
Esc: استفاده از این میانبر، کل لیست اطلاع‌رسانی را می‌بندد.
متاسفانه، گوگل هنوز میانبر مشخصی را برای باز کردن پنل اعلانیه‌ها ذکر نکرده است. اگر شما روشی را برای باز کردن سریع آن بدون استفاده از ماوس می‌شناسید، در قسمت نظر‌ات با ما در میان بگذارید.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#144
Posted: 12 Dec 2013 20:31
چگونه در ویندوز 8 از فایل‌های شخصی خود به صورت خودکار پشتیبان تهیه کنیم؟
نسخه جدید تاریخچه فایلها (File History) در ویندوز 8، این قابلیت را به شما می‌دهد که به صورت خودکار از اسناد، آهنگ‌ها، تصاویر و دیگر فایل‌های شخصی خود پشتیبان تهیه کنید.
ویندوز 8 چندین قابلیت جدید را به منظور ایمن‌سازی فایل‌های شخصی کاربران خود ارائه نموده است؛ با این حال یکی از کاربردی‌ترین این قابلیت‌ها، تاریخچه فایلها در این سیستم‌عامل می‌باشد. تاریخچه فایل جدید، اکنون می‌تواند از تمامی اسناد، علاقه‌مندی‌ها، آیکون‌های دسکتاپ و سایر فایل‌های شخصی شما، فایل پشتیبان تهیه کند. علاوه بر اینکه شما می‌توانید زمان‌بندی مشخصی را برای اجرای خودکار پشتیبان‌گیری مشخص نمایید، می‌توانید به صورت دستی و غیرخودکار نیز فرآیند پشتیبان‌گیری را اجرا نمایید.
همچنین شما می‌توانید محل ذخیره‌سازی فایل پشتیبان را یک فلش‌دیسک و یا یک شبکه محلی انتخاب نمایید تا در صورت بوجود آمدن آسیب دیدگی در هارد دیسک رایانه شما، باز هم به فایل‌های پشتیبان خود دسترسی داشته باشید.با استفاده از این قابلیت شما می‌توانید در صورت بروز آسیب در هر یک از فایل‌های شخصی خود، به آسانی آخرین کپی از آن را بازگردانی کنید.
برای استفاده از این قابلیت مفید، مراحل زیل را دنبال نمایید:
1. یک فلش‌دیسک خالی را به رایانه خود وصل کنید. مطمئن شوید که حافظه در دسترس این فلش‌دیسک برای پشتیبان‌گیری از تمام فایل‌های مورد نظر شما کافی خواهد بود.
2. در صفحه Start از رابط کاربری مترو، عبارت file history را تایپ نمایید. پایین گزینه جستجو، بر روی Settings Catagory کلیک کنید. از نتایج بدست آمده در ستون سمت چپ بر روی File History کلیک نمایید.
3. تاریخچه فایل میبایست اتصال فلش‌دیسک شما را تشخیص و آن را نمایش دهد. بر روی گزینه Turn On در پایین صفحه کلیک کنید تا تاریخچه فایل فعال شود. شما پیغامی را مشاهده خواهید کرد که طی آن به شما اعلام می‌شود که تاریخچه فایل، فایل‌های شما را برای اولین مرتبه ذخیره می‌کند. زمانی که پشتیبان‌گیری به اتمام رسید، شما پیغامی مبنی بر اعلام زمان آخرین کپی از فایلها دریافت خواهید نمود.
4. اگر شما می‌خواهید به‌جای استفاده از فلش‌دیسک، فایل پشتیبان خود را بر روی شبکه محلی ذخیره نمایید، بر روی دکمه Turn Off کلیک کرده و فلش دیسک را از رایانه خارج کنید. در ستون سمت چپ، بر روی گزینه Select Drive Option کلیک نمایید. سپس بر روی گزینه Add Network Location کلیک کنید. ویندوز تمامی رایانه‌ها و درایوهای موجود در شبکه محلی شما را به نمایش خواهد گذاشت. محل مورد نظر خود را از لیست مذکور انتخاب نمایید.
5. شبکه اشتراکی و یا پوشه مورد نظر خود را که مایلید تاریخچه فایل در آنجا ذخیره شود انتخاب کنید. شما می‌توانید بر روی دکمه ایجاد پوشه کلیک کرده و پوشه‌ای با نام دلخواه خود را بسازید. بر روی دکمه Select Folder کلیک کنید تا لیستی از پوشه‌ها و درایوهای شبکه را در قالب درایو File History مشاهده نمایید. ویندوز از شما سئوالی مبنی بر تمایل به انتقال فایل‌های موجود به مکان جدید خواهد پرسید که گزینه No را انتخاب کنید.
7. شما می‌توانید برخی از پوشه‌ها را مستثنی کرده و از تاریخچه فایل خارج نمایید. در ستون سمت چپ بر روی گزینه Exclude Folders کلیک کرده و در صفحه جدید گزینه Add را انتخاب کنید.پوشه‌هایی را که مایل نیستید تا از طریق تاریخچه فایل، پشتیبان‌گیری شوند را انتخاب نموده و در پایان بر روی دکمه Save Changes کلیک کنید.
8. شما تنظیمات دیگری نیز در اختیار دارید. از ستون سمت چپ بر روی گزینه Advanced Settings کلیک کنید. در منوی کرکره‌ای مربوط به Save Copies of Files مدت زمان دوره‌ای را که مایلید به فرآیند ذخیره فایلها اختصاص دهید، انتخاب کنید. به صورت پیش‌فرض این گزینه بر روی «هر یک ساعت» تنظیم شده است.
در منوی کرکره‌ای مربوط به Size of Ofline Cache میزان فضای اختصاص داده شده به تاریخچه فایل در محل ذخیره‌سازی را مشخص کنید. این گزینه به صورت پیش‌فرض به میزان «5 درصد» تنظیم شده است. و در نهایت منوی کرکره‌ای مربوط به Keep Saved Versions که مشخص می‌کند نسخه‌های مختلف فایل‌های پشتیبان، چه مدت زمان نگهداری شوند. این گزینه نیز به صورت پیش فرض بر روی Forever یعنی «برای همیشه» تنظیم شده است. در پایان بر روی دکمه Save Changes کلیک کنید.
9. اما آخرین مرحله. برای بازگردانی فایل یا فایل‌های مورد نظر خود، بر روی گزینه Restore Personal Files در ستون سمت چپ کلیک نمایید. بر روی پوشه‌ای که فایل‌های مورد نظر شما در آن قرار دارند دوبار کلیک کرده و فایل یا فایل‌های مورد نظرتان را برای بازگردانی انتخاب نمایید. سپس دکمه Restore to Orginal Location را فشار دهید. پنجره جدیدی از ویندوز اکسپلورر، فایل‌های بازگردانی شده را در محل اصلی نمایش خواهد داد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#145
Posted: 1 Jan 2014 01:51
آموزش زبان، یادگیری SQL و چیزهای دیگر
LiveMocha
LiveMocha وب‌سایتی برای یادگیری زبان است که از روشی جالب برای این‌کار استفاده می‌کند. در این روش، کاربرانی که عضو وب‌سایت هستند به یکدیگر در یادگیری زبان‌های مختلف کمک می‌کنند. به این صورت که برای مثال کاربران انگلیسی‌زبان، به دیگران در آموزش زبان انگلیسی کمک می‌کنند و یا کاربری که فرانسوی صحبت می‌کند، فعالیت‌ها و متون کاربران در حال یادگیری زبان فرانسه را بررسی می‌نماید.
SQLZoo
از جمله وب‌سایت‌های آموزشی رایگان در زمینه پایگاه داده SQL، وب‌سایت SQLZoo است. زبان برنامه نویسی SQL صرفاً به منظور ذخیره‌سازی اطلاعات در پایگاه داده و فراخوانی اطلاعاتی که از قبل در پایگاه داده به ثبت رسیده‌اند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
با استفاده از دوره‌های آموزشی این وب‌سایت از طریق یک رابط‌گرافیکی تعاملی، به سادگی می توانید با دستورات مختلف این زبان آشنا شوید. از نقاط قوت آموزشهای این سایت این است که آموزش‌ها از مراحل ابتدایی شروع شده و در این مراحل صرفاً از کاربر خواسته می‌شود تا به طور مثال با تغییر برخی متغیرها، خروجی برنامه را تغییر داده و در مراحل بعدی تمرین‌های دشوارتری از کاربر خواسته می شود.
Website to PDF
به کمک سرویس آنلاین Website to PDF، می‌توانید صفحات مختلف وب‌سایت‌ها را برای ذخیره‌سازی، به اشتراک‌گذاری یا چاپ به پی‌دی‌اف تبدیل کنید. تنها کافی است آدرس مورد نظر خود را فیلد مشخص شده کپی نموده و کمی صبر کنید تا این سرویس، نسخه PDF وب‌سایت را به شما ارائه دهد.
Power Inbox
Power Inbox یک افزونه برای مرورگرهای فایرفاکس، کروم و سافاری است که سرویس‌های ایمیل جیمیل، یاهو و آت‌لوک را تعاملی‌تر می‌کند. Power Inbox، محتوای فعل و انفعالی متنوعی را از منابع گوناگونی مانند CNN، آمازون, یاهو، توییتر و ... به کاربر ارائه می‌نماید. به این ترتیب کاربر به راحتی می‌تواند رخداد‌های مختلف و مورد علاقه‌اش را دنبال کند.
Dropplets
Dropplets، پلتفرمی جدید است که برای آسان‌کردن فرآیند بلاگینگ ایجاد شده است. شما می‌توانید Dropplets را بر روی هر سروری نصب و راه‌اندازی نموده و پست‌های خود را به کمک آن آپلود و منتشر کنید، بدون اینکه نیاز به پایگاه داده باشد. این پلتفرم کارکردی بسیار راحت دارد و یادگیری آن فوق‌العاده آسان است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#146
Posted: 4 Jan 2014 01:28
آشنایی با کاربرد و عملکرد هایبرنیت و اسلیپ
اغلب کاربران حرفه ای برای خاموش کردن سیستم به جای استفاده از خاموشی کامل یا Shut Down از Sleep یا Hibernate استفاده می‌کنند، تا در مراجعه بعدی، سیستم سریع‌تر آماده به کار شود. در سال‌های اخیر با پیشرفت سخت‌افزار مدت زمان بوت کامل ویندوز بسیار کوتاه‌تر از گذشته شده و شاید به نظر برسد دیگر نیازی به هایبرنیت نداریم اما این موضوع حقیقت ندارد. در ادامه‌ی مطلب به بررسی دلایل این موضوع می‌پردازیم.
همانطور که اشاره شد سخت‌افزار در سال‌های اخیر پیشرفت قابل‌توجهی کرده است. درایوهای SSDهایی بسیار سریع، رم‌هایی با پهنای باند فوق‌العاده بالا و در نهایت پردازنده‌های قدرتمند، همه و همه از این نکته حکایت می‌کنند که مدت زمان بوت سیستم عامل بسیار کوتاه‌تر شده است. بنابراین شاید کاربران ترجیح دهند به جای استفاده از هایبرنیت یا اسلیپ، از خاموش شدن و روشن شدن کامل استفاده کنند. به طور معمول ویندوز به همراه نرم‌افزارهای اساسی و نسبتاً سبک، با استفاده از یک SSD خوب، در زمان 10 تا 25 ثانیه بوت می‌شود. لذا به نظر می‌رسد که خاموشی کامل انتخاب بدی نیست.
برای بررسی کارآمدی هایبرنیت در ابتدا به بررسی روش کار آن می‌پردازیم و تفاوت آن با استند بای یا اسلیپ را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
هایبرنیت و استندبای چه تفاوتی دارند و چطور کار می‌کنند؟
در کلی‌ترین حالت وقتی سیستم عامل را هایبرنیت می‌کنید، اطلاعات موجود روی حافظه‌ی رم، روی هارد دیسک یا SSD ذخیره می‌شوند. نرم‌افزارهای اجرا شده، اسناد و فایل‌هایی که در نرم‌افزارها باز شده‌اند یا بطور کلی هر آنچه در حافظه رم وجود دارد، همگی روی دیسک سخت ذخیره می‌شوند و سپس کامپیوتر به طور کامل خاموش می‌شود. در واقع در این حالت توان مصرفی سیستم شما صفر وات است و می‌توانید آن را از پریز برق جدا کنید.
حال فرض کنید یک هفته گذشته و دوباره سیستم خود را روشن کرده‌اید. تمام داده‌هایی که روی هارد ذخیره شده بود، مجدداً روی رم سیستم شما قرار می‌گیرد و می‌توانید نرم‌افزارهای باز گذاشته شده و فایل‌های اجرا شده را درست مثل یک هفته قبل، مشاهده کنید.
بنابراین کاربرد و اهمیت هایبرنیت کاملاً روشن است. مسأله سرعت اجرای ویندوز و نرم‌افزارها نیست، مسأله این است که اغلب اوقات دوست داریم برخی نرم‌افزارها باز باقی بمانند و مثل گوشی و تبلت، بتوان همیشه آنها را آماده به کار نگه داشت.
استندبای یا اسلیپ اوضاع پیچیده‌تری دارد و بسته به چیپ‌ست مادربورد و تنظیمات بایوس، نحوه‌ی عملکرد متفاوتی نشان می‌دهد. حالت اول استندبای این است که با استندبای کردن سیستم عامل، اطلاعات با مصرف جزئی انرژی روی رم باقی می‌ماند. به هنگام روشن شدن، سیستم عامل تقریباً به صورت آنی به حالت عادی خود برمی‌گردد. حالت دوم مشابه هایبرنیت است. اینکه کدام حالت در ویندوز XP و ویندوزهای جدیدتر فعال شود، به مادربورد و پردازنده و البته تنظیمات بایوس پی‌سی یا لپ‌تاپ بستگی دارد.
توجه کنید که اگر سیستم خود را اسلیپ کنید و بعداً آن را مجدداً روشن نمایید، پردازش‌هایی که اجرا شده بود، به کار خود ادامه می‌دهند. مثلاً فرض کنید در حال تبدیل یک ویدیو برای تماشا روی تبلت یا گوشی خود هستید یا یک نرم‌افزار مهندسی در حال پردازش و تحلیل است. با اسلیپ کردن سیستم، فرآیند متوقف می‌شود و بعد از روشن کردن مجدد، ادامه می‌یابد.
با توضیحات فوق اهمیت و کاربرد اسلیپ نیز به وضوح مشخص است به طوری که حذف آن مثل حذف هایبرنیت، مشکلات زیادی برای کاربران ایجاد می‌کند.
هایبرنیت یا اسلیپ، کدام را استفاده کنیم؟
پاسخ این سوال به کاربرد و نوع کامپیوتر بستگی دارد. اگر دسکتاپ دارید و می‌خواهید نرم‌افزارها را باز بگذارید و بعداً به کار خود ادامه دهید، مصرف انرژی چندان مهم نیست. لذا از استندبای یا دقیق‌تر بگوییم، اسلیپ استفاده کنید. همه چیز در کسری از ثانیه به حالت قبل خود برمی‌گردد و سیستم آماده به کار می‌شود.
در لپ‌تاپ‌های امروزی مصرف انرژی حالت اسلیپ بهینه‌تر از گذشته است، اما باز هم برخی از کاربران ترجیح می‌دهند ابزار همراه خود را هایبرنیت کنند تا مصرف باتری آن تقریباً صفر شود. پس از روشن کردن باید کمی صبر کرد تا اطلاعات رم از هارد خوانده شده و روی آن قرار بگیرد.
در اولترابوک‌ها و لپ‌تاپ‌هایی که به درایوهای ترکیبی یا بهتر از آن، حافظه SSD تجهیز شده‌اند، مدت زمان خروج از حالت هایبرنیت کوتاه‌تر است، اما در لپ‌تاپ‌هایی با رم بالا، مدت زمان لازم بیشتر است و شاید حوصله‌تان سر برود.
اما یک بررسی آماری، کاربران ویندوز 7 کدام حالت را می‌پسندند؟ افرادی که لپ‌تاپ دارند، با توجه به کندتر بودن این دسته از کامپیوترها، اسلیپ و هایبرنیت را بیشتر مورد استفاده قرار می‌دهند.
اما کاربران دسکتاپ با توجه به سرعت بیشتر سیستم خود، حالت خاموشی کامل را در اولویت قرار داده و از هایبرنیت کمتر استفاده می‌کنند که علت آن بررسی شد.
بررسی دقیق‌تر حالات توان مصرفی PC
در تنظیمات بایاس مادربوردهای مختلف بخشی به نام Power Option یا گاهاً نام‌های مشابه دیگر وجود دارد که عملکرد سیستم به هنگام استندبای شدن را معین می‌کند. پردازنده‌های اینتل و ای‌ام‌دی دارای حالات توان مصرفی متنوعی هستند که با نام‌هایی مثل S1، S3 و ... شناخته می‌شود. معنی برخی حالات مهم به صورت زیر است:
S0: حالتی که پی‌سی روشن و در حال کار است.
S1: پردازنده نافعال شده و مصرف انرژی پایین‌تر از حد معمول است. توجه کنید اگر پردازنده‌ی شما قدیمی باشد و از حالت S3 پشتیبانی نکند، در هنگام استندبای کردن سیستم، حالت S1 فعال می‌شود.
S3: نام دیگر این حالت STR یا Suspend To RAM است به این معنی که هارددیسک، فن‌ها و سایر قطعات همگی خاموش می‌شوند و در حالت خواب یا Sleep قرار می‌گیرند. مصرف انرژی کمتر از 5 وات است.
S4: تعلیق اطلاعات روی دیسک یا Suspend To Disk حالتی است که به آن هایبرنیت نیز می‌گوییم. همانطور که گفته شد اطلاعات رم روی هارد دیسک ذخیره می‌شود.
علاوه بر پشتیبانی سخت‌افزاری از حالات S3 و S4 برای اسلیپ و هایبرنیت، میبایست تنظیمات لازم را در بایوس مادربورد اعمال کرد. در نهایت سیستم عامل نیز میبایست از این دو حالت پشتیبانی کند. ویندوز XP از حالت هایبرنیت پشتیبانی می‌کند و ویندوزهای جدیدتر، مشکلی با آن ندارند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#147
Posted: 6 Jan 2014 00:15
چگونه از رتبه سخت‌افزار خود در ویندوز 8.1 مطلع شویم؟
اگر از کاربران ویندوزهای ویستا و 7 بوده‌اید، مطمئنا با ابزار رتبه‌دهی و بنچمارک سخت‌افزاری پیش‌فرض ویندوز یعنی Windows Experience Index آشنایی دارید. این ابزار، به 5 گروه سخت‌افزاری از دستگاه شما رتبه ای از 1 تا 8 را اختصاص می‌دهد. اما دسترسی به این بخش در ویندوز 8.1 کمی پیچیده شده و برخی از کاربران به اشتباه گمان می‌کنند این قابلیت بطور کامل از لیست امکانات نسخه جاری ویندوز حذف شده است.
همانطور که می‌دانید، Windows Experience Index کارایی و بازدهی سخت‌افزار دستگاه شما را در 5 گروه پردازنده، حافظه، گرافیک، گرافیک بازی و دیسک سخت بررسی نموده و به شیوه‌ای ساده‌تر از ابزارهای تخصصی مشابه، شما را در جریان قوت و کاستی‌های سخت‌افزاری خواهد گذاشت. مایکروسافت همزمان با عرضه پرچم‌دار جدید سیستم‌عامل ویندوز، یعنی ویندوز 8.1، تصمیم به حذف رابط گرافیکی مربوط به Windows Experience Index گرفت.
با این حال هنوز ابزار مشابه دیگری به نام Windows System Assessment Tool یا WinSAT در لیست قابلیت‌های ویندوز 8.1 موجود است که می‌تواند نیاز شما در رابطه با ارزیابی سخت‌افزار را مرتفع سازد. خبر بد آنکه برای کار با این ابزار ناچارید با محیط دستوری ویندوز یعنی Command Prompt و نوشتن چند دستور سر و کله بزنید.
قدم اول: به منوی Start رفته و با تایپ CMD محیط Command Prompt را اجرا نمایید. سپس با تایپ عبارت winsat prepop و فشردن کلید Enter، برنامه ارزیابی سخت‌افزار اجرا شده و امتیاز دستگاه شما در یک فایل XML ذخیره خواهد شد.
قدم دوم: سپس Windows Powershel را تحت دسترسی Administrator اجرا نموده و دستور زیر را تایپ و اجرا کنید:
Get-WmiObject -Class Win32_WinSAT
برنامه شروع به تحلیل نتایج موجود در فایل XML کرده و در نهایت نتیجه را در قالب یک امتیاز برای هر بخش نمایش خواهد داد.
- CPUScore: امتیاز مربوط به پردازنده دستگاه.
- D3DScore: امتیاز مربوط به قابلیت‌های سه‌بعدی گرافیک رایانه.
- DiskScore: امتیاز مربوط به توان خواندن پی در پی بر روی دیسک سخت موجود در سیستم.
- GraphicScore: امتیاز مربوط به قابلیت‌های گرافیک دستگاه.
- MemoryScore: امتیاز مربوط به توان و ظرفیت حافظه رایانه.
به همین راحتی. اگر شما بدنبال امتیاز پایه سیستم خود می‌گردید، عدد مورد نظر شما در مقابل عبارت WinSPRLevel قرار گرفته است. این عدد همیشه پایین‌ترین امتیاز اختصاص‌یافته به پنچ گروه سخت‌افزاری فوق‌الذکر می‌باشد. اگر شما نیز کاربر ویندوز هستید، بنچمارک سیستم خود را با سایر کاربران زومیت به اشتراک بگذارید.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#148
Posted: 6 Jan 2014 00:18
چرا استفاده از شبکه‌های Wi-Fi عمومی برای انجام امور بانکی و شخصی بسیار خطرناک است؟
یکی از توصیه‌های امنیتی معروف این است که برای انجام امور بانکی و کارهای شخصی و محرمانه‌ی خود از شبکه‌های Wi-Fi عمومی استفاده نکنید. با توجه به اینکه ارتباط با وب‌سایت‌های بانکی و مشابه آن به صورت رمزگذاری شده انجام می‌شود، این سئوال پیش می‌آید که چرا نباید از شبکه‌های بی‌سیم عمومی در چنین مواردی استفاده کرد؟ در ادامه‌ی مطلب به این پرسش، پاسخ می‌دهیم.
پاسخ کوتاه به این پرسش که "چرا نباید برای انجام امور بانکی و سایر کارهای محرمانه از شبکه‌ی بی‌سیم عمومی استفاده کرد" این است که ساختار باز چنین شبکه‌هایی اجازه‌ی جاسوسی را به افراد متخصص می‌دهد؛ از طرف دیگر ممکن است شبکه، شامل کامپیوترها و وسایل آلوده و خطرناک باشد و از همه بدتر اینکه ممکن است هات‌اسپات یا نقطه‌ی اتصال شما به شبکه، خود آلوده باشد.
در ادامه به بررسی بیشتر 3 مسأله‌ی مطرح شده می‌پردازیم.
جاسوسی و سرقت اطلاعات
رمزگذاری اطلاعات بسیار سودمند است و بسیاری از مشکلات امنیتی را حل می‌کند. به عنوان مثال اگر شبکه‌ی بی‌سیم شما دارای رمز عبور باشد، همسایه‌هایی که در فاصله‌ی محدود از منزل شما هستند، نمی‌توانند صفحاتی که شما در حال مرور آن هستید را ببینند.
بنابراین همیشه توصیه می‌شود که برای شبکه‌ی بی‌سیم خانگی خود یک رمز عبور خوب انتخاب کنید و سپس با گوشی، تبلت و یا لپ‌تاپ خود به آن متصل شوید.
وقتی بیرون از منزل هستید و در مکانی مثل هتل، فرودگاه و مجتمع‌های تجاری به شبکه‌ی بی‌سیم آن مکان متصل می‌شوید، ارتباط شما با روتر یا هات‌اسپات، رمزگذاری شده نیست. در واقع برای اتصال به چنین شبکه‌هایی، به رمزعبور نیازی نیست. ترافیک رمزگذاری نشده‌ی شما توسط هر کسی که به شبکه متصل باشد، قابل رویت خواهد بود و لذا افراد قادر به دیدن صفحاتی که شما مرور می‌کنید، هستند. آنچه تایپ می‌کنید هم قابل رویت است و حتی مشخص می‌شود که شما به کدام وب‌سایت رمزگذاری شده‌ای سر زده‌اید.
به عنوان مثال اگر به وب‌سایت یک بانک متصل شوید، این ارتباط از چشم متخصصین پنهان نمی‌ماند؛ گرچه آنها متوجه نمی‌شوند که شما در وب‌سایت بانک خود دقیقاً چه کارهایی انجام می‌دهید.
برای جاسوسی و سرقت اطلاعات در این شبکه‌های بی‌سیم، نرم‌افزارهای ساده‌ای هم وجود دارد! به عنوان مثال یک کاربر ساده هم با استفاده از Firesheep قادر به جاسوسی از سایر افراد متصل به شبکه است. نرم‌افزارهای حرفه‌ای‌تری مثل Wireshark هم برای ذخیره کردن و تحلیل ترافیک اینترنتی کاربران کاربرد دارد.
راه حل پیشنهادی
در چنین شبکه‌هایی امنیت کامل وجود ندارد ولیکن می‌توان با استفاده از پروتکل HTTPS، ارتباط با وب‌سایت‌های مختلف را به صورت رمزگذاری شده انجام داد. وب‌سایت‌های مهم مثل وب‌سایت بانک‌ها، از این پروتکل استفاده می‌کنند اما در مورد سایر وب‌سایت‌ها هم می‌توان یک افزونه‌ی ساده روی مرورگر نصب کرد تا همه چیز ایمن‌تر از حالت معمولی یعنی استفاده از پروتکل HTTP شود. بنابراین توصیه می‌شود که از اکستنشن HTTPS Everywhere و مانند آن استفاده کنید.
آسوده‌خاطر نباشید چرا که با استفاده از HTTPS هم مشکل به کلی حل نمی‌شود! نرم‌افزارهایی مثل sslstrip وجود دارند که می‌توانند لینک‌های معمولی http را به شکل https به کاربر نمایش دهند و وی را فریب دهند. در حقیقت نام دامین وب‌سایتی جعلی درست مثل وب‌سایت یک بانک به صورت https شبیه‌سازی می‌شود و کاربر به اشتباه می‌افتد. بنابراین هکر به کمک هات‌اسپات آلوده، اطلاعات حیاتی کاربر را به سرقت می‌برد.
راه حل دیگر مخصوص افرادی است که به طور معمول زیاد از چنین شبکه‌های ناامنی استفاده می‌کنند. بهتر است این دسته از کاربران از شبکه‌ی خصوصی مجازی یا VPN استفاده کنند؛ چرا که در این صورت، تنها می‌توان ارتباط وی با یک سرور VPN را رویت کرد و در نتیجه امنیت اینترنتی افزایش می‌یابد.
کامپیوترهای آلوده
هر کامپیوتر، لپ‌تاپ و هر وسیله‌ی دیگری که به شبکه‌های بی‌سیم عمومی متصل شده، ممکن است آلوده به بدافزارهایی باشد که از طریق شبکه منتقل می‌شوند و سایر وسایل متصل شده را آلوده می‌کنند. لذا شبکه‌های بی‌سیم عمومی کامپیوتر شما را به خطر می‌اندازند.
توصیه‌ها و راه حل
در هنگام اتصال به این شبکه‌ها، معمولاً فایروال ویندوز و یا هر فایروال دیگری که نصب کرده باشید، از شما در مورد شبکه‌ی جدید و تنظیمات امنیتی مناسب سئوال می‌کند. در مورد فایروال ویندوز، به جای انتخاب شبکه‌ی خانگی و کاری، شبکه‌ی عمومی یا Public Network را انتخاب کنید. در این صورت ویندوز فایلها و اطلاعات حساس را با سایر کامپیوترهای موجود در شبکه به اشتراک نمی‌گذارد.
نکته‌ی دیگر به روز کردن ویندوز و نصب آخرین بسته‌های امنیتی و پچ‌های عرضه شده است.
در نهایت مهم‌ترین مسأله که گاهی غفلت از آن تمام تلاش شما را هدر می‌دهد، فعال بودن فایروال است. آنتی ویروس‌ها و فایروال‌ها، سرعت سیستم عامل را با اشغال منابع سخت‌افزاری، کاهش می‌دهند و برخی از کاربران عادت کرده‌اند که نرم‌افزارهای امنیتی خود را تنها در هنگام اتصال فلش یا سایر وسایل ذخیره‌سازی اجرا و فعال کنند. بنابراین مراقب باشید که فایروال کامپیوتر یا هر ابزار دیگری که با آن به شبکه‌ی بی‌سیم عمومی متصل شده‌اید، اجرا شده و فعال باشد.
هات‌اسپات آلوده
خطرناک‌ترین اتفاق ممکن این است که هات‌اسپات خود آلوده باشد. دو احتمال وجود دارد، اول اینکه هات‌اسپات توسط بدافزارها آلوده شده و دوم اینکه شما به یک شبکه‌ی هانی‌پات متصل شده‌اید. منظور از هانی‌پات تله‌ای است که مدیران سرورها برای به دام انداختن هکرها، آشنایی با روش‌های نفوذ آنها و آشنایی با کدهای دستکاری شده‌ی آنها و از طرفی شناسایی حفره‌های امنیتی موجود، ایجاد می‌کنند.
در واقع هنگامی که به یک شبکه‌ی عمومی متصل می‌شویم، مشخص نیست که آیا این شبکه یک شبکه‌ی واقعی و سالم است و یا یک تله است. حتی ممکن است یک هکر برای سرقت اطلاعات، یک شبکه‌ی بی‌سیم عمومی ایجاد کرده باشد.
جالب است بدانید ابزارهای ساده‌ای مثل WiFi Pineapple وجود دارند که درست مثل یکی از شبکه‌های بی‌سیمی که قبلاً به آن متصل شده‌اید ظاهر می‌شوند در حالیکه امکان انواع حملات کامپیوتری را برای هکر فراهم می‌کنند و از طرفی کاربر به راحتی به این شبکه‌های ساختگی اعتماد می‌کند.
سخن آخر
حفظ امنیت و محافظت از حریم خصوصی در فضای گسترده‌ی وب بسیار مشکل است و همواره باید مراقب بود تا هکرها اطلاعات حیاتی و مهم را از طریق جاسوسی به سرقت نبرند.
با توجه به توصیه‌های مطرح شده، بهتر است از شبکه‌های بی‌سیم عمومی که گاهاً رایگان هم هستند، کمتر استفاده کنیم و در صورت استفاده بهتر است کارهای بانکی و دیگر امور شخصی خود را انجام ندهیم. استفاده از سرور خصوصی مجازی یا VPN هم موجب افزایش امنیت می‌شود؛ ولیکن در هر حالتی باید از فایروال و آخرین بسته‌های به روز رسانی آن استفاده کرد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#150
Posted: 12 Jan 2014 02:11
چگونه آیکون My Computer را به دسکتاپ ویندوز 8.1 برگردانیم؟
اگر شما هم مدت‌ها کاربر ویندوز بوده و از نسخه‌های XP، ویستا و 7 استفاده کرده باشید، مطمئنا یکی از نکات هر چند ریز، ولی اعصاب خردکن ویندوز 8.1 برای شما، عدم دسترسی به آیکون My Computer در این نسخه جدید از ویندوز می‌باشد. با این حال، شما هنوز هم می‌توانید این آیکون را به دسکتاپ خود بازگردانید.
نکته: My Computer ویندوز ایکس پی که در ویندوز 7 به Computer تغییر نام داده بود، این بار نیز به This PC تغییر نام داده است.
برای بازگرداندن این آیکون به دسکتاپ ویندوز 8.1 خود، بر روی فضای خالی دسکتاپ، کلیک راست کرده و گزینه Personalize را از انتهای منو انتخاب نمایید.
در پنجره باز شده و از ستون سمت چپ، بر روی گزینه Change Desktop Icon کلیک کنید.
در پنجره جدید یعنی Desktop Icon Settings،میبایست تیک گزینه Computer را بزنید. البته شما می‌توانید آیکون‌های سیستمی دیگری را نیز برای نمایش بر روی دسکتاپ فعال نمایید. در پایان بر روی Ok کلیک کنید و پنجره Personalization را نیز ببندید.
به همین راحتی. حالا شما می‌توانید مثل سابق و از روی دسکتاپ، پنجره ویندوز اکسپلورر را باز کرده و به پوشه‌ها، دستگاه‌ها درایوها و شبکه‌های خود دسترسی داشته باشید.گاهی همین نکات ساده هم می‌توانند به شیرین‌تر شدن تجربه ما از کار کردن با ویندوز 8.1 کمک کنند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
صفحه 15 از 19