ارسالها: 3502
#51
Posted: 31 Mar 2011 08:52
آموزش RAID درعمل (قسمت اول)
بررسي عملكرد پيكربندي‌هاي مختلف RAID بدون استفاده از كنترلر اختصاصی
اشاره:
امروزه چيپ‌ست‌هاي مادربردها به شما امكان مي‌دهند كه متداول‌ترين آرايه‌هاي RAID را بدون نياز به هيچ كنترلر اضافي راه‌اندازي كنيد. در واقع تنها محدوديت شما در اين وضعيت، تعداد كانكتورهايي است كه كنترلر مادربرد در اختيارتان قرار مي‌دهد.
اين روزها همه ما به‌دنبال ظرفيت بيشتر و عملكرد بالاتر براي فضاي ذخيره‌سازي خود هستيم. در واقع صنعت ذخيره‌سازي به هر طريق ممكن تلاش مي‌كند تا بازدهي محصولات و راه‌حل‌هاي خود را افزايش دهد. ارايه فناوري‌هايي مانند SATA-600، SSD، SAS م(Serial Attached SCSI) نيز در همين راستا هستند. در كنار استفاده از فناوري‌هاي مدرن، بهره‌گيري از پيكربندي‌هاي RAID نيز هميشه به‌عنوان يكي از راه‌حل‌هاي قابل اعتماد براي دستيابي به ظرفيت، عملكرد و اعتمادپذيري بالاتر مطرح بوده است. البته در گذشته استفاده از آرايه‌هاي RAID تنها به سرورهاي قدرتمند با كنترلرهاي اختصاصي حرفه‌اي و فوق‌العاده گران‌قيمت محدود مي‌شد. با اين‌حال امروزه چيپ‌ست‌هاي مادربردها به شما امكان مي‌دهند كه متداول‌ترين آرايه‌هاي RAID را بدون نياز به هيچ كنترلر اضافي راه‌اندازي كنيد. در واقع تنها محدوديت شما در اين وضعيت، تعداد كانكتورهايي است كه كنترلر مادربرد در اختيارتان قرار مي‌دهد.
با توجه به قابليت مذكور و همچنين كاهش چشمگير قيمت هارد‌ديسك‌ها در بازار، تصميم گرفتيم وضعيت عملكرد آرايه‌هاي RAID را روي يك مادربرد معمولي بررسي كنيم. به همين دليل، ما پيكربندي‌هاي مختلف RAID را با استفاده از 4 هارد ديسك روي يك مادربرد مبتني بر چيپ‌ست اينتل آزمايش خواهيم كرد. آزمايش‌هاي مختلف نشان داده‌اند كه چيپ‌ست‌هاي اينتل در زمينه كنترل و عملكرد RAID در سطح بهتري نسبت به چيپ‌ست‌هاي AMD يا Nvidia قرار مي‌گيرند. از سوي ديگر، امروزه بخش عمده كاربران ايراني نيز از مادربردهاي مبتني بر چيپ‌ست اينتل استفاده مي‌كنند. البته هدف اصلي ما، نشان دادن سطح عملكرد پيكربندي‌هاي مختلف RAID است و اين نسبت عملكرد تقريبا روي ساير چيپ‌ست‌ها نيز مشاهده مي‌شود.
همان‌طور كه قبلا نيز اشاره كرديم، پيكربندي‌هاي ما با استفاده از 4 هاردديسك راه‌اندازي شده‌اند. ما براي اين آزمايش‌ها از درايوهاي يك ترابايتيSeagate 7200.12 استفاده كرديم كه محصولات متداول بازار داخلي به‌شمار مي‌آيند. اين درايوها داراي سرعت چرخش 7200 دور در دقيقه بوده، از اينترفيس SATA-300 استفاده مي‌كنند و به 32 مگابايت كاشه مجهز هستند.
از سوي ديگر، ما براي انجام آزمايش‌ها از يك مادربرد مبتني بر چيپ‌ست X58 استفاده كرديم. اين مادربرد از پل جنوبي ICH10R استفاده مي‌كند. وجود حرف R در انتهاي نام تراشه‌هاي پل جنوبي اينتل به معناي پشتيباني نسخه مورد نظر از پيكربندي‌هاي RAID است. اين كنترلر، 6 درگاه SATA-300 را در اختيار شما قرار مي‌دهد. بنابراين شما ميتوانيد آرايه‌هاي RAID را حداكثر با 6 هارد ديسك روي اين مادربرد راه‌اندازي كنيد.
فرآيند راه‌اندازي انواع پيكربندي‌هاي RAID روي اين مادربرد در مقاله با اينتل RAID بسازيد توضيح داده شده است. تمركز ما در اين مقاله روي بررسي عملكرد اين پيكربندي‌ها خواهد بود. ما براي انجام آزمايش‌هاي خود از يك سيستم ميزبان با پيكربندي زير استفاده كرده‌ايم:
- پردازنده: Intel Core i7-930 م(2,8 گيگاهرتز)
- مادربرد: Asus P6X58D Premium (با چيپ‌ست X58)
- حافظه: 6 گيگابايت Crucial Ballistix Tracer
- سيستم عامل: Windows 7 Ultimate 64bit
- هارد ديسك سيستم‌عامل: WD Caviar Black 1TB (SATA3)
- هارد‌ديسك‌هاي آرايه RAID: چهار درايو Seagate 7200.12 1TB
همان‌طور كه مشاهده مي‌كنيد، ما براي سيستم عامل از يك هارد ديسك جداگانه استفاده كرده‌ايم. البته اين امكان وجود دارد كه سيستم عامل خود را پس از راه‌اندازي آرايه RAID روي Volume ايجاد شده نصب كنيد، اما با توجه به اينكه ما تصميم داريم پيكربندي‌هاي مختلفي را آزمايش كنيم، اين روش تاحدودي غيرمنطقي است.
از سوي ديگر، نصب سيستم عامل روي فضاي ذخيره‌سازي RAID با پيچيدگي‌هاي عملياتي خود همراه است و هر اشكالي در رابطه با اين آرايه باعث مي‌شود كه امكان بوت عادي سيستم خود را از دست بدهيد. بنابراين معمولا توصيه مي‌شود كه براي سيستم عامل خود از يك ديسك مجزا از آرايه RAID استفاده كنيد.همان‌طور كه در مقاله آشنايي با RAID و پيكربندي‌هاي آن توضيح داديم، هدف اصلي از پياده‌سازي چنين آرايه‌اي افزايش كارايي يا قابليت اعتمادپذيري فضاي ذخيره‌سازي شما در مقايسه با وضعيتي است كه از يك يا چند هارد ديسك به‌صورت منفرد استفاده مي‌كنيد.
بنابراين، وقتي نوبت به بررسي عملكرد يك آرايه RAID مي‌رسد، پيش از هر چيز بايد آن را با همين وضعيت عادي مقايسه كنيم. خوب، اجازه بدهيد براي برداشتن اولين قدم ابتدا عملكرد يك درايو Seagate 7200.12 را به‌تنهايي اندازه‌گيري كنيم. اين كار باعث مي‌شود ايده خوبي از تغييرات كلي عملكرد فضاي ذخيره‌سازي پس از چند درايو در يك آرايه RAID به‌دست آوريم. براي آزمايش عملكرد فضاي ذخيره‌سازي در حالت‌هاي مختلف، ما از يوتيليتي HD Tune Pro استفاده كرده‌ايم كه بازدهي يك درايو را در كل فضاي ذخيره‌سازي آن ارزيابي مي‌كند. شما در نمودارهاي ارايه شده مقادير حداقل، متوسط و حداكثر سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات توسط درايو يا آرايه RAID مورد نظر را مشاهده خواهيد كرد. به اين ترتيب مي‌توانيم ببينيم كه هر وضعيت چه تاثيري بر عملكرد فضاي ذخيره‌سازي ما داشته است.
خوب همان‌طور كه مي‌بينيد، درايو مورد استفاده ما اطلاعات را حداكثر با سرعت 132 مگابايت در ثانيه مي‌خواند. در اين حالت، حداقل سرعت خوانده شدن اطلاعات توسط درايو به 62,2 مگابايت بر ثانيه مي‌رسد. هنگام نوشتن اطلاعات نيز حداكثر و حداقل سرعت درايو به‌ترتيب معادل 127,9 و 61,6 مگابايت بر ثانيه خواهد بود. از سوي ديگر، متوسط سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات براي يك ديسك 7200.12 به ترتيب معادل 104,8 و 98,3 مگابايت بر ثانيه است.
ارزيابي وضعيت و سطح كارايي درايو Seagate در مركز توجه اين مقاله ما قرار ندارد. در واقع ما از اين اعداد و ارقام تنها به‌عنوان يك مرجع براي مقايسه تغييرات عملكردي پس از راه‌اندازي آرايه‌هاي RAID استفاده خواهيم كرد. حال اجازه بدهيد بخش واقعي آزمايش را شروع كرده و تعداد بيشتري از درايوهاي Seagate 7200.12 را وارد آزمايش كنيم.
RAID 0
در اولين آزمايش، ما 4 درايو 7200.12 را در يك آرايه RAID 0 پيكربندي كرديم. اين درايوها به درگاه‌هاي SATA-300 مادربرد متصل شده‌اند. در هنگام راه‌اندازي يك آرايه RAID 0، چيپ‌ست اينتل به شما اجازه مي‌دهد كه از تمام درگاه‌هاي كنترلر آن استفاده كنيد، بنابراين مادربرد مورد استفاده ما حداكثر از يك آرايه با 6 هارد ديسك پشتيباني مي‌كند. با اين‌حال از آنجايي كه مي‌خواهيم به يك مقايسه معني‌دار در شرايط مختلف برسيم، 4 درايو براي آزمايش‌هاي ما كافي خواهند بود.پس از پيكربندي 4 درايو يك ترابايتي در يك آرايه RAID 0، شما يك Volume با ظرفيت 4 ترابايت را به‌دست خواهيد آورد. بنابراين ظرفيت چنين آرايه‌اي معادل مجموعه ظرفيت درايوهاي شركت‌كننده در آن خواهد بود. اما اجازه بدهيد ببينيم كه اين تركيب چه تاثيري بر عملكرد كلي آرايه مي‌گذارد:
هنگام نوشتن اطلاعات روي آرايه، حداكثر سرعت به 212 مگابايت بر ثانيه مي‌رسد كه نزديك به دو برابر عملكرد يك درايو منفرد است. از سوي ديگر، حداقل سرعت به 54,5 مگابايت بر ثانيه كاهش پيدا كرده كه پايين‌تر از حداقل امتياز درايو 7200.12 است. در وضعيت خواندن اطلاعات با شرايط بهتري مواجه هستيم. اين بار حداكثر سرعت به 242,5 مگابايت بر ثانيه مي‌رسد اما حداقل سرعت از 110,6 مگابايت بر ثانيه پايين‌تر نمي‌رود. اين بار تقريبا هر دو سطح عملكرد آرايه به دو برابر امتيازهاي يك درايو واحد نزديك شده‌اند. مقادير متوسط سرعت‌هاي نوشتن و خواندن اطلاعات روي آرايه RAID 0 ما معادل 163,8 و 215,5 مگابايت بر ثانيه هستند. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه آرايه ما به‌طور متوسط در هنگام نوشتن اطلاعات به دو برابر عملكرد يك داريو واحد نزديك مي‌شود، در حالي كه هنگام خواندن اطلاعات از دو برابر عملكرد يك درايو نيز سريعتر است.
توجه داشته باشيد كه گذشته از عملكرد چيپ‌ست در اداره آرايه RAID (كه بعدا به‌طور مفصل درباره آن صحبت خواهيم كرد)، پارامترهاي ديگري مانند اندازه Stripe تعيين شده براي آرايه، تعداد درايوهاي عضو آرايه و همچنين اندازه و نوع فايل‌هايي كه روي درايو نوشتن يا خوانده مي‌شوند نيز بر سرعت واقعي عمليات تاثيرگذار خواهند بود. بنابراين در دنياي واقعي ممكن است با مقادير و سرعت‌هاي بالاتر يا پايين‌تري نسبت به اين اعداد و ارقام دست پيدا كنيد. اما از آنجايي كه نوع اطلاعات مورد استفاده يوتيلتي HD Tune Pro در تمام آزمايش‌ها يكسان است، مي‌توانيم از اين نتايج براي مقايسه عملكرد در شرايط مختلف استفاده كنيم.
در مجموع مي‌توان گفت كه آرايه ما عملكرد چشمگيري را به نمايش گذاشته است. در اينجا يك نكته قابل توجه به چشم مي‌خورد. اگر تصور كنيم هر يك از درايوهاي Seagate 7200.12 قيمتي در حدود هفتاد هزار تومان دارند، اين آرايه براي ما 280000 تومان هزينه داشته است. البته ما با پرداخت اين هزينه فضايي معادل 4 ترابايت را به‌دست آورده‌ايم. از سوي ديگر، سطح عملكرد آرايه در حد يك درايو SSD متداول يا حتي بالاتر از آن است. در حالي كه اگر بخواهيم با هزينه مشابهي يك درايو SSD را انتخاب كنيم، بايد حداكثر به سراغ ظرفيت‌هاي 50 يا 64 گيگابايتي اين درايوها برويم. از سوي ديگر، ريسك بروز خرابي در آرايه ما به 4 برابر افزايش پيدا مي‌كند و در عين حال نبايد ميزان مصرف برق و گرماي توليد شده توسط آن را فراموش كنيم.
هدف ما از اشاره به مطلب فوق اين نيست كه الزاما چنين آرايه‌اي بر استفاده از يك درايو SSD ارجحيت خواهد داشت. در واقع بايد به اين نكته توجه داشته باشيد كه شرايط سيستم، نيازهاي شما و سطح بودجه‌اي كه در نظر گرفته‌ايد مشخص مي‌كنند كدام راه‌حل بهترين گزينه براي شما خواهد بود. به‌عبارت ساده‌تر هيچ‌يك از اين دو گزينه نمي‌توانند بهترين انتخاب براي تمام كاربران باشند. يك‌بار ديگر به اين توصيه هميشگي خود اشاره مي‌كنيم كه پيش از انجام خريد و صرف هزينه بايد نيازهاي خود و امكانات گزينه‌هاي موجود را به‌خوبي بشناسيد.
خوب، وضعيت متمركز بر عملكرد را آزمايش كرديم، اما در اينجا هيچ پارامتر حفاظتي براي اطلاعات ما وجود ندارد و بروز نقص در يكي از درايوهاي آرايه مي‌تواند تمام اطلاعات ما را نابود كند. حال اجازه بدهيد ببينيم كه اگر بخواهيم بر حفاظت از اطلاعات خود تمركز كنيم با چه شرايطي مواجه خواهيم بود.
RAID 1
هنگام پيكربندي درايوها در يك آرايه RAID 1، چيپ‌ست اينتل تنها از دو درايو استفاده مي‌كند. بنابراين ما با 4 درايو مورد استفاده خود مي‌توانيم دو آرايه جداگانه را ايجاد كنيم. با اين‌حال، از آنجايي كه عملكرد اين دو آرايه هيچ تفاوتي با يكديگر ندارد، بررسي وضعيت يكي از آنها براي ما كافي است. تركيب دو درايو يك ترابايتي در يك آرايه RAID 1، فضايي معادل يك ترابايت را در اختيار شما قرار مي‌دهد. بنابراين شما نيمي از فضاي كلي هاردهاي خود را در اختيار خواهيد داشت. با اين‌حال، هارد ديسك دوم يك كپي كامل از اطلاعات شما را در خود دارد و به همين دليل حتي در صورتي كه هارد ديسك اول كاملا از كار بيفتد، شما بلافاصه نسخه كامل اطلاعات خود را در اختيار خواهيد داشت. اما اجازه بدهيد ببينيم كه در اين وضعيت عملكرد آرايه ما چگونه خواهد بود.
خوب در هنگام نوشتن اطلاعات به ترتيب با مقادير 125,1، 94,9 و 54 مگابايت بر ثانيه به‌عنوان حداكثر، متوسط و حداقل سرعت مواجه هستيم. از سوي ديگر، هنگام نوشتن اطلاعات نيز اين مقادير به 126,4، 98,8 و 61,1 مگابايت بر ثانيه مي‌رسند. همان‌طور كه مي‌بينيد، عملكرد آرايه RAID 1 ما تقريبا مشابه يك درايو واحد اما كمي پايين‌تر از آن است. البته اين موضوع چندان تعجب‌آور نيست زيرا كنترلر با آرايه به‌عنوان يك ديسك واحد رفتار مي‌كند در حالي كه مجبور است كل اطلاعات را به هر دو درايو انتقال دهد. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه با راه‌اندازي يك آرايه RAID 1 تغيير چنداني در عملكرد سيستم به چشم نمي‌خورد، اما شما به‌طور كامل از اطلاعات خود حفاظت كرده‌ايد.
در اين وضعيت سيستم ما 2 ترابايت فضاي ذخيره‌سازي را با 4 هاردديسك و دو آرايه RAID 1 در اختيار خواهد داشت. به اين ترتيب حتي تا زماني كه يك درايو از هر آرايه دچار خرابي شود نيز كل اطلاعات ما در امنيت قرار خواهد داشت. با اين‌حال، هزينه پرداخت شده نسبت به ظرفيت قابل دسترسي، دو برابر وضعيت عادي خواهد بود اما هيچ بهبودي در عملكرد به‌دست نخواهيم آورد.اما آيا روشي وجود ندارد كه بتوانيم هر دو مزيت يعني امنيت اطلاعات و بهبود عملكرد را در اختيار داشته باشيم. دو پيكربندي بعدي كه در كه قسمت دوم اين مقاله به بررسي آنها خواهيم پرداخت با همين هدف طراحي شده‌اند.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#52
Posted: 31 Mar 2011 08:53
آموزش RAID درعمل (قسمت دوم)
بررسي عملكرد پيكربندي‌هاي مختلف RAID بدون استفاده از كنترلر اختصاصي
اشاره:
امروزه چيپ‌ست‌هاي مادربردها به شما امكان مي‌دهند كه متداول‌ترين آرايه‌هاي RAID را بدون نياز به هيچ كنترلر اضافي راه‌اندازي كنيد. در واقع تنها محدوديت شما در اين وضعيت، تعداد كانكتورهايي است كه كنترلر مادربرد در اختيارتان قرار مي‌دهد . دو پيكربندي كه در اين مقاله به بررسي آنها خواهيم پرداخت با هدف تأمين امنيت اطلاعات و بهبود عملكرد طراحي شده‌اند.
امروزه چيپ‌ست‌هاي مادربردها به شما امكان مي‌دهند كه متداول‌ترين آرايه‌هاي RAID را بدون نياز به هيچ كنترلر اضافي راه‌اندازي كنيد. در واقع تنها محدوديت شما در اين وضعيت، تعداد كانكتورهايي است كه كنترلر مادربرد در اختيارتان قرار مي‌دهد . دو پيكربندي كه در اين مقاله به بررسي آنها خواهيم پرداخت با هدف تأمين امنيت اطلاعات و بهبود عملكرد طراحي شده‌اند.
RAID 0+1
در مستندات مادربردهاي مختلف گاهي اوقات به اين پيكربندي تحت عنوان RAID 10 اشاره مي‌شود، اما بايد توجه داشته باشيد كه اين دو نوع آرايه از نظر ساختاري با يكديگر تفاوت‌هايي دارند. در يك آرايه RAID 0+1، كنترلر ابتدا يك آرايه RAID 0 را تشكيل داده و سپس از هر هارد ديسك عضو آن يك Mirror ايجاد مي‌كند. به اين ترتيب اگر هر يك از درايوهاي شركت‌كننده در RAID 0 از كار بيفتد، درايو Mirror به‌طور خودكار جايگزين آن خواهد شد و اطلاعات شما را نجات مي‌دهد. در نتيجه هنگام راه‌اندازي يك آرايه RAID 0+1 ظرفيت كلي ساختار ذخيره‌سازي شما معادل نصف مجموع ظرفيت هاردهاي عضو آن خواهد بود (با فرض استفاده از درايوهايي كه ظرفيت يكسان دارند). بنابراين ما با استفاده از 4 هارد ديسك يك ترابايتي فضايي معادل 2 ترابايت را به‌دست خواهيم آورد. بايد توجه داشته باشيد كه براي ايجاد چنين آرايه‌اي شما حداقل به 4 درايو نياز خواهيد داشت. اما اجازه بدهيد ببينيم كه وضعيت عملكرد آرايه در چنين شرايطي چگونه است:
شكل 4- آرايه 1+0 RAID
همان‌طور كه در شكل 4 مشاهده مي‌كنيد، مقادير سرعت آرايه در هنگام نوشتن اطلاعات معادل 182,4، 142,3 و 60,7 مگابايت بر ثانيه هستند. از سوي ديگر، هنگام خواندن اطلاعات نيز مقادير حداكثر، متوسط و حداقل سرعت به 217,6، 158,8 و 89,4 مگابايت بر ثانيه مي‌رسند. به اين ترتيب مي‌توان گفت كه عملكرد آرايه ما در هنگام نوشتن و خواندن اطلاعات تقريبا به 1,5 برابر سرعت يك درايو واحد افزايش پيدا كرده است. از سوي ديگر، در اينجا ما مزيت حفاظت از اطلاعات خود را نيز در اختيار داريم همان‌طور كه قبلا نيز اشاره كرديم، تا زماني كه يكي از درايوهاي Mirror شده در آرايه RAID 0 ما حضور داشته باشند، هيچ آسيبي به اطلاعات ذخيره شده نخواهد رسيد. در نتيجه ما يك گام به سمت دستيابي به هر دو هدف برداشته‌ايم، هر چند كه نسبت هزينه به ظرفيت ذخيره‌سازي در اين حالت دو برابر خواهد بود. اما آيا راهي وجود دارد كه اين نسبت را بهبود بخشيم؟ حال اجازه بدهيد به سراغ يكي از بحث‌انگيزترين پيكربندي‌هاي RAID برويم كه هدف اصلي آن ايجاد يك توازن منطقي مابين عملكرد و سلامت اطلاعات است.
RAID 5
هنگام پيكربندي يك آرايه RAID 5، شما حداقل به 3 درايو نياز خواهيد داشت، بنابراين هر 4 درايو ما در آرايه ايجاد شده شركت خواهند داشت. با اين‌حال همان‌طور كه در بخش فناوري راجع به اين آرايه توضيح داديم، ظرفيت كلي آرايه ما در هنگام استفاده از 4 درايو يك ترابايتي معادل سه ترابايت خواهد بود. از سوي ديگر، اين آرايه تحمل خرابي يكي از درايوهاي خود را دارد. بنابراين ما ظرفيت بيشتري نسبت به يك آرايه RAID 0+1 را به همراه سطح معيني از تحمل خرابي در اختيار خواهيم داشت. در اين وضعيت، مادربرد ما اجازه مي‌دهد كه حداكثر از شش هارد ديسك در آرايه استفاده كنيم. اما اجازه بدهيد ببينيم كه عملكرد فضاي ذخيره‌سازي در چنين شرايطي چگونه خواهد بود.
شكل 5: آرايه RAID 5
اجازه بدهيد در اين مورد ابتدا عملكرد آرايه در هنگام خواندن اطلاعات را بررسي كنيم. همان‌طور كه در شكل 5 مي‌بينيد، مقادير حداكثر، متوسط و حداقل سرعت خواندن اطلاعات از اين آرايه به‌ترتيب معادل 235,7، 185,5 و 100,2 مگابايت بر ثانيه هستند. در واقع مي‌توان گفت كه گرچه اطلاعات عملا تنها از 3 هارد ديسك خوانده مي‌شوند، ولي ما در اينجا كاملا به عملكرد يك آرايه RAID 0 با 4 درايو نزديك شده‌ايم.
از سوي ديگر، برخلاف آرايه RAID 0 در اينجا مزيت تحمل خرابي را نيز در اختيار خواهيم داشت كه وضعيت را بيش از پيش جذاب مي‌كند. به نظر مي‌رسد كه ما به بهترين توازن مابين عملكرد و سلامت اطلاعات دست پيدا كرده‌ايم. اما عجله نكنيد، زيرا بخش مهم موضوع هنوز باقي مانده است. همان‌طور كه قبلا نيز اشاره كرديم، RAID 5 يكي از بحث‌انگيزترين پيكربندي‌هاي موجود براي ايجاد آرايه‌هاي RAID به شمار مي‌آيد و شما با يك نگاه به شكل 5 متوجه دليل اين موضوع خواهيد شد. همان‌طور كه در شكل مي‌بينيد، هنگام نوشتن اطلاعات، سرعت آرايه ما از 16,6 مگابايت بر ثانيه بالاتر نرفته است.
از سوي ديگر، حداقل سرعت نوشتن اطلاعات حتي به 8,2 مگابايت بر ثانيه مي‌رسد. البته شايد نتايج به‌دست آمده در دنياي واقعي تا حدودي بهتر از اين اعداد و ارقام باشند، اما به هر حال وضعيت مشابهي را به نمايش خواهند گذاشت. اما چه مشكلي در اينجا وجود دارد؟ اجازه بدهيد نحوه كار RAID 5 را روي آرايه مورد آزمايش خود بررسي كنيم. در آرايه ما كه از 4 درايو تشكيل شده، براي هر سه Stripe از داده‌ها يك Strip اطلاعات Parity ايجاد مي‌شود. اين داده‌هاي Parity به ترتيب روي هر يك از ديسك‌ها نوشته خواهند شد و به همين دليل است كه ظرفيت كلي آرايه RAID 5 شما معادل حاصل‌ضرب ظرفيت درايوها در تعداد آنها منهاي يك خواهد بود.
حال فرض كنيد يكي از درايوهاي شما از كار بيفتد. در اين شرايط اگر بخواهيم اطلاعات را بخوانيم، اگر سه Strip داده يك بسته روي سه درايو ديگر قرار داشته باشند، به‌طور طبيعي براي خواندن اطلاعات نيازي به درايو چهارم نخواهيم داشت، پس عمليات بدون هيچ مشكلي انجام مي‌شود. اما اگر يكي از Stripeهاي داده روي درايو خراب قرار داشته باشد، كنترلر با بررسي دو Stripe سالم و همچنين استفاده از داده‌هاي Parity مي‌تواند Stripe از دست رفته را بازسازي كند.
در اين وضعيت، آرايه RAID 5 شما در حالت Degraded قرار مي‌گيرد زيرا توانايي تحمل خرابي خود را از دست داده و در عين حال عملكرد آن هنگام خواندن اطلاعات كاهش پيدا مي‌كند. همان‌طور كه متوجه شديد، فرآيند نوشتن اطلاعات روي يك آرايه RAID 5 با محاسبات پيچيده‌اي سر و كار دارد و به همين دليل فشار زيادي را بر كنترلر تحميل مي‌كند. از آنجايي كه كنترلرهاي پياده‌سازي شده در چيپ‌ست واقعا كنترلر RAID به‌شمار نمي‌آيند، قابليت چنداني براي اداره اين محاسبات ندارند.
در واقع چيپ‌ست اينتل كه ما در اينجا از آن استفاده كرده‌ايم به‌عنوان قدرتمندترين كنترلر RAID مجتمع در بين محصولات مشابه از AMD يا Nvidia در نظر گرفته مي‌شود. به همين دليل و با توجه به نتايجي كه مشاهده مي‌كنيد، معمولا توصيه نمي‌شود كه با تكيه بر كنترلر مجتمع مادربرد خود يك آرايه RAID 5 را ايجاد كنيد. در واقع اين‌كار تنها زماني منطقي به نظر مي‌رسد كه بخواهيد يك‌بار اطلاعات را روي فضاي ذخيره‌سازي آرايه خود نوشته و پس از آن تنها اطلاعات را بخوانيد.در واقع اين تركيب براي آرشيو كردن اطلاعات يك گزينه مناسب به‌شمار مي‌آيد.
البته توجه داشته باشيد كه كنترلرهاي تخصصي RAID با چنين مشكلي مواجه نيستند، زيرا تراشه پردازنده اين كنترلرها به‌طور اختصاصي براي چنين مقاصدي طراحي شده و به آساني از عهده پردازش محاسبات Parity در هنگام خواندن يا نوشتن اطلاعات برمي‌آيد. با اين‌حال تمركز ما در اينجا استفاده از امكانات خود مادربرد براي ايجاد آرايه‌هاي RAID است و در نتيجه بايد اين شرايط را در نظر داشته باشيم.
جمع‌بندي :
همان‌طور كه مي‌بينيد، در اين آزمايش بدون آن كه تغييري در هزينه‌هاي ما ايجاد شود توانستيم نتايج بسيار متمايزي را به‌دست آوريم. اين موضوع شاهدي بر نظريه ما است كه صرف هزينه بيشتر الزاما به‌معناي كسب نتايج بهتر نخواهد بود. در واقع با در اختيار داشتن تعداد معيني هارد ديسك و استفاده از يك پيكربندي سخت‌افزاري ثابت براي سيستم ميزبان، شما بايد تصميم بگيريد كه كدام روش ايجاد RAID مي‌توان بهترين امكانات و نتايج را براي شما به همراه داشته باشد.
به هر حال به‌نظر مي‌رسد كه با توجه به سطح قيمتي هارد ديسك‌هاي موجود در بازار و امكاناتي كه به‌طور طبيعي در اختيار بسياري از كاربران قرار گرفته، وقت آن رسيده تا به‌طور جدي‌تري درباره بهره‌گيري از آرايه‌هاي RAID فكر كنيم. البته در اين زمينه نبايد ملاحظاتي مانند توان منبع تغذيه و خنك‌كنندگي مناسب كيس را فراموش كنيد.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#53
Posted: 31 Mar 2011 08:56
– برداشتن IE6 خيلي آسان است. اگر نظرتان عوض شد و خواستيد IE6 را Uninstall بكنيد، يا خواستيد ويندوز 2000 را نصب كنيد بدون اينكه پيام خطايي درباره IE ببينيد (چرا كه قصد داريد نسخه قديمي تر IE در ويندوز 2000 را روي IE6 نصب كنيد)، از پنجره Control Panel برنامه Add/Remove Programs را اجرا و گزينه Microsoft Internet Explorer 6 and Interenet Tools را انتخاب كنيد . بعد از اين كه IE6 را Uninstall كرديد، گزينه Restore the previous windows conifiguration را انتخاب كنيد.
– اگر زياد با IE6 مشكل پيدا مي كنيد، و پيوسته يك پيام خطا مي گيريد، امكان دارد نسخه IE شما به طريقي دچار آسيب شده باشد. اولين كاري كه بايد انجام بدهيد اين است كه ابزارهاي تعميراتي خود IE را اجرا و گزينه Microsoft Internet Explorer 6 and Internet Tools را انتخاب كنيد، دكمه Add/Remove را فشار داده و در كادر محاوره ظاهر شده، گزينه Repair Internet Explorer را انتخاب كنيد. با اين كار، به احتمال زياد مشكل برطرف مي شود ولي بعد از پايان تعمير بايد كامپيوتر خود را Restart بكنيد.
– روزآمدي خود را حفظ كنيد ، از منوي Tools، گزينه Internet Options را انتخاب كرده و به صفحه Advanced برويد. در قسمت Browsing، گزينه Automatically check for Internet Explorer updates را علامت بزنيد . با اين انتخاب، هرگاه Update جديدي براي IE وجود داشته باشد، كادر محاوره اي باز مي شود كه مي پرسد مي خواهيد آن را بارگذاري كنيد يا نه.
– روزآمدي و لينكي خود را حفظ كنيد. برنامه به روزرساني خودكار IE شامل «وصله»هاي امنيتي نمي شود. پس بهتر است با ارسال يك نامه خالي به آدرس Microsoft-security-subscribe-requestamounce.microsoft.com از آنها درخواست كنيد هر وقت خبري شد به شما اطلاع بدهند.
– روزآمدي خود را با همديگر حفظ كنيد، به گروه خبري رسمي Internet Explorer ملحق شويد و از نكات، خدمات و اظهارات نظرهاي ديگر كاربران مطلع شويد، آدرس از اين قرار است: Microsoft.public.internetexplorer
– اگر به وب سايتي رفتيد كه از JavaScript يا VBScript استفاده مي كند و اسكريپت مربوطه كار نمي كند، كادر محاوره اي باز مي شود كه مي گويد مشكل از كجاست. از آنجا كه كاربران و اينترنت بازان عادي علاقه اي به دانستن ريشه مشكل ندارند (چرا كه معلومات آنها در حدي نيست كه بتوانند آن را برطرف كنند)، IE تصميم مي گيرد به طور پيش فرض خطاهاي بعدي را ديگر نشان ندهد، مگر اين كه گزينه درخواست كننده اطلاعات بيشتر در آن كادر محاوره را علامت بزنيد. ولي بدانيد كه با اين كار، پشت سرهم كادر محاوره ديگري ظاهر مي شود، پس علامت آن را برداريد و خود را خلاص كنيد.
– اگر نمي توانيد طاقت بياوريد و دوست داريد «هر» خطاي اسكريپتي موجود در صفحات را مشاهده كنيد، از منوي Tools گزينه Internet Options را كليك كرده و به صفحه Advanced برويد. سپس از قسمت Browsing،گزينه Displaya notification about every script error را علامت بزنيد.
– با كليك روي دكمه Advanced هر بخش اضافي كه دوست داريد از IE6 حذف شود را مشخص كنيد . در پايان، بايد ويندوز را Restart بكنيد.
- اگر در هنگام Uninstall كردن IE6 آن را در ليست برنامه ها پيدا نكرديد، احتمال دارد اطلاعات Uninstall نسخه قبلي خود را پاك كرده باشيد(يا سرويسي از ويندوز 2000 را نصب كرده باشيد كه آن را پاك مي كند). در اين حالت، سعي كنيد Setup.exe را از فولدر Internet ExplorerSetup اجرا و گزينه Remove را انتخاب كنيد.
– اگر باز هم موفق نشديد، تنها راه براي خلاص شدن از دست IE6 اين است كه دوباره ويندوز را نصب كنيد. اگر از ويندوز 98 يا ام اي استفاده مي كنيد، ابتدا اسم فايل IEMIGRAT.DLL را عوض كنيد تا نسخه اي از IE نصب شود كه به همراه ويندوز شما عرضه شده است.
– ولي IE6 را از سيستم خود برنداريد، هر وقت مطمئن شديد كه IE6 را دوست نداريد و هرگز به IE5.5 بر نمي گرديد، ميتوانيد باحذف اطلاعات Backup در حدود 10 مگابايت از فضاي ديسك خود را دوباره احيا كنيد. از پنجره Control Panel برنامه Add/Remove Programs را اجرا و گزينه Microsoft Internet Explorer 6 and Internet Tools را از ليست انتخاب كنيد. دكمه Add/Remove و پس از آن Advanced را فشار داده و گزينه مربوط به حذف Back-up را علامت بزنيد.
– اگر از ويندوز 95 استفاده مي كنيد، نمي توانيد IE6 را روي آن نصب كنيد. بايد ويندوز خود را به ME يا XP ارتقاء بدهيد.
– استاندارد مهم است، نه فقط براي اين كه وجود دارند، بلكه به اين علت كه صفحات وب در هر مرورگري درست نمايش درآيند و توسعه دهندگان وب از وقت خود استفاده كرده و مجبور نباشند نسخه جداگانه اي را به ازاء هر مرورگر توليد كنند.
– CSS يك استاندارد است. وقتي وب سايتي را مي سازيد، قطعاً دوست داريد تمام عناوين ونوشته ها درست نشان داده شوند. به جاي اين كه فرمت صفحه را به طور دستي تنظيم كنيد و بعد اگر فونت جديدي را انتخاب كرديد، دوباره هر چيزي را دستي تغيير بدهيد، از Cascading Style Sheet استفاده كنيد تا با اعمال يك Style بتوانيد هر وقت نياز به اصلاح وب سايت بود، كل آن را يك جا تغيير بدهيد.
- IE6 از تمام ويژگي هاي CSS Leval1 حمايت مي كند؛ يعني مي توانيد انتظار داشته باشيد كه وب سايت شما در IE6 و Netscape Navigator 6.1 يكسان ظاهر شود.
– اگر دوست نداريد، صفحات خود را تغيير بدهيد، مجبور نيستيد. اگر از سوئيچ !DOCTYPR استفاده نكرده ايد كه به IE6 بگوئيد CSS1 را به طور كامل استفاده بكند، اين كار را نخواهد كرد. آن را فعال كنيد و خواهيد ديد كه IE در مورد Style Sheet محدوديت دارد. پس اگر رنگي را با دادن مقدار هگزادسيمال آن تعيين كرده ايد ولي آن را جا انداخته ايد، ديگر كار نخواهد كرد.
– حاشيه ها را تطبيق دهيد. CSS محتويات يك عنصر HTML را در كادري نامرئي قرار مي دهد كه فاصله حاشيه ها و خطوط مرزي آن رعايت شده اند. نسخه هاي قبلي IE اين خطوط مرزي را به اندازه كادر اضافه مي كنند و آن را بزرگتر در نظر مي گيرند. IE6 اين جمع زدن را درست انجام مي دهد و اندازه كادر را هماني كه هست در نظر مي گيرد.
- IE6 حاشيه خانه هاي جدول ها را درست حساب مي كند، ولي امروزه توسعه دهندگان مي توانند حداقل ارتفاع خانه هاي جدول را به گونه اي انتخاب كنند كه همواره قابل رويت و استفاده باشد.
– فاصله بين كلمات اصلاح شده است. كاربران مكنتاش از IE4.01 به بعد از اين اصلاحات سود برده اند و حالا نوبت كاربران PC است كه فاصله گذاري بهتري را در ستون ها و كادرهاي باريك ببينند.
– بيشتر برنامه هاي واژه پردازي قابليت Small caps را دارند؛ يعني تمام حروف يك كلمه به حالت بزرگ (مثل B,A و...) باشند، ولي حرف اول كمي بزرگتر از بقيه باشد. حالا IE6 هم چنين قابليتي دارد.
عادت به Quick Time :
IE ديگر از پلاگينهاي نت اسكيپ گونه اي كه با استفاده از برچسب EMBED در پنجره IE به نمايش در مي آيند حمايت نمي كند، زيرا از مايكروسافت شكايت شده كه حقوق ثبت شده آنها تجاوز كرده است. مشهورترين پلاگ ايني كه از اين محروميت تاثير گرفت Quick Time بود. اگر از پلاگين Quick Time استفاده مي كنيد كه با IE5 كار مي كرد، حالا آيكوني را خواهيد ديد كه مي گويد Quick Time is broken (به جاي (Quick Time movie اگر مي خواهيد Quick Time دوباره به كار بيفتد، كنترل اكتيوايكس Apple را از آدرس http://www.apple.com/quicktime بگيريد و دوباره لذت ببريد.
اگر در خصوص استفاده از Quick Time در صفحات وب خود نگراني داريد، دستورالعمل هاي مربوطه را از آدرس زير بگيريد:
https://developer.apple.com/quicktime/index.html
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#54
Posted: 31 Mar 2011 16:27
آيا تا به حال برايتان پيش آمده است كه كار نسبتاً ضروري با سيستم خود داشته باشيد و به محض زدن دكمه Power ببينيد كه دستگاه روشن نمي شود و آيا تا به حال برايتان پيش آمده است كه دستگاهتان با فاصله زماني كوتاهي هنگ كند و يا صدا و يا احياناً دودي از آن خارج شود.
در اين بخش در نظر داريم به بررسي قسمت هاي مختلف رايانه بپردازيم و در آينده به تفصيل در مورد هر يك توضيح دهيم. تا آشنايي جزيي و مؤثري با هر يك از قسمت ها پيدا كنيم و پاره اي از مشكلات رايانه خود را بهتر شناسايي نموده و در صدد رفع آن برآييم.
قسمت هاي اصلي يك رايانه:
CPU- يا پردازنده: اين قطعه به عنوان مغز رايانه ناميده مي شود و مسئوليت كنترل تمام محاسبات، عمليات و قسمت هاي مختلف را بر عهده دارد.
حافظه: حافظه رايانه براي ذخيره اطلاعات به كار مي رود. حافظه با ريزپردازنده در ارتباط مي باشد، بنابر اين از سرعت بالايي برخوردار است. در رايانه از چندين نوع حافظه استفاده مي شود. (Virtual- Caching- BIOS- ROM- RAM)
منبع تغذيه يا Power Supply : اين قسمت از رايانه جريان الكتريكي مورد نياز در رايانه را تنظيم نموده و مقدار آن راتأمين مي كند.
هارديسك: يك حافظه با ظرفيت بالا و دائم مي باشد كه اطلاعات و برنامه ها را دربرمي گيرد.
برد اصلي يا Mother Board : برد اصلي رايانه است كه تمام قطعات بر روي آن نصب مي شوند. پردازشگر و حافظه به طور مستقيم بر روي برد اصلي نصب خواهند شد. ولي ممكن است بعضي از قطعات به صورت غيرمستقيم به برد وصل شوند. مانند كارت صدا كه مي تواند به صورت يك برد مجزا باشد و از طريق اسلات به برد اصلي متصل است.
كارت صدا يا Sound Card : كارت صدا سينگال هاي آنالوگ صوتي را به اطلاعات ديجيتال و برعكس تبديل مي كند و آنها را ضبط و پخش مي كند.
كارت گرافيكي يا Graphic Cards اطلاعات را به گونه اي تبديل مي كند كه قابل نمايش بر روي مانيتور باشد.
كنترل كننده Integrated Drive Electronics __ IDE : اين قطعه اينترفيس اوليه براي CD ROM، فلاپي ديسك و هارد مي باشد.
اينترفيس SCSI __Small Computer : براي اضافه نمودن دستگاه هاي اضافي مانند هارد و اسكنر مي باشد.
گذرگاه Interconnect PeriPheral Component __ PCI : اين قطعه رايج ترين شيوه جهت اتصال يك عنصر ديگر به رايانه است كارت هاي PCI از طريق اسلات ها به برد اصلي متصل است.
پورت Accelerated Graphics Port __ AGP : اين قطعه براي اتصال سرعت بالا از كارت گرافيكي به رايانه است.
ورودي ها و خروجي ها :
- مانيتور _ Monitor: جهت نمايش اطلاعات رايانه به كار مي رود. نمايش تصاوير از تركيب سه رنگ قرمز، سبز و آبي بوجود مي آيد.
- صفحه كليد _ Key Board : براي ورود اطلاعات به كار مي رود.
- ماوس Mouse : بهترين وسيله جهت نشان دادن و انتخاب نمودن گزينه ها و ايجاد ارتباط كاربر با رايانه مي باشد.
- اسپيكرها: جهت پخش صدا به كار مي روند.
- ابزارهاي قابل حمل جهت ذخيره سازي _ Removable Storage : با استفاده از اين ابزارها مي توان اطلاعات را به رايانه اضافه نمود و يا آنها را ذخيره كرده و به محل ديگر برد.
- Flash Memory : يكنوع حافظه است (EEPROM) كه امكان ذخيره سازي دائم را به وجود مي آورد. مانند كارت هاي PCMCIA كه داراي سرعت بالايي مي باشند.
- فلاپي ديسك Floppy Disk : جهت ذخيره اطلاعات بكار مي رود و حجم آن ۴۴/۱ مگابايت است.
- CD- ROM : ديسك هاي فشرده رايج هستند كه حجم آنها از ۶۵۰ مگا بايت به بالاست و براي ذخيره و جابه جايي اطلاعات مي باشد.
- Digital Versatile Dis __ DVD- ROM : اين نوع رسانه مانند CD مي باشد كه با اين تفاوت كه داراي حجم بسيار بالا و كيفيت فوق العاده باشد.
نكته: البته رسانه هاي ديگري نيز مانند Optical Drive، ديسك هاي بزرگ معروف به درايوB و Tape Backup و ساير موارد نيز وجود داشته اند كه در حال حاضر با آمدن CD و DVD و رسانه اي بسيار حرفه اي تر غير قابل استفاده شده اند.
انواع پورت ها :
- موازي Parallel:اين نوع اتصال عموماً براي چاپگرها به كار مي رود.
- سريال Seriall: اين نوع پورت هاي جهت اتصال دستگاه هايي مانند مودم خارج يه كار مي رود.
- پورت Universal Serial BUS __ USB : اين نوع اتصال نيز براي اتصال دستگاههاي مانند اسكنر و يا دوربين هاي ديجيتالي و يا وب ا ستفاده مي شود.
اتصالات مربوط به شبكه و اينترنت :
- مودم هاي كابلي Modem Cable: براي ارتباط با اينترنت از طريق سيستم تلويزيون به كار مي رود.
- مودم هايvdsl __ Very high bit-rate DSL : در اين نوع ارتباط از فيبر نوري استفاده مي شود.
- مودم هاي DSL __ Digital Subscriber Line : يك نوع ارتباط با سرعت بالا از طريق خطوط تلفن برقرار مي شود.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#55
Posted: 31 Mar 2011 16:30
Monitor نمايشگر :
صفحات نمايشگر كه مانيتور ناميده مي شود، متداول ترين دستگاه خروجي در رايانه هاي شخصي محسوب مي گردد. صفحه نمايشگر از تعداد زيادي نقاط كوچك به نام پيكسل تشكيل شده است. هرچه تعداد اين نقاط بيشتر باشد تصوير از تفكيك پذيري (وضوح) بيشتر و در نتيجه كيفيت بالاتري برخوردار است. به طور معمول قدرت تفكيك پذيري و تعداد رنگ هاي نمايشگر به خود نمايشگر و كارت گرافيكي دستگاه بستگي دارد.
تكنولوژي نمايش :
در سال ۱۹۷۰ اولين نمايشگرها بر روي رايانه هاي شخصي عرضه گرديدند. اين نمايشگرها تنها متن را نمايش مي دادند. سپس در سال ۱۹۸۱ مانيتورهاي CGA (Color Graphic (Adape توسط شركت IBM كه قادر به نمايش چهار رنگ و وضوح تصوير ۳۲۰ پيكسل افقي و ۲۰۰ پيكسل عمودي بودند عرضه گرديد. در سال ۱۹۸۴ مانيتورهاي EGA(Enhanced Graphic Adape ) توسط شركت IBM معرفي گرديد.
اين مانيتورها قادر به نمايش ۱۶ رنگ و وضوح تصوير ۳۵۰*۶۴۰ بودند. شركت IBM در سال ۱۹۸۷ سيستم VGA(Video Graphic Array) را معرفي نمود، اين مانيتورها قادر به نمايش ۲۵۶ رنگ و وضوح تصوير ۸۰۰*۶۰۰ بودند. سپس توسط همين شركت در سال ۱۹۹۰ سيستم (Extended Graphics Array) XGAعرضه گرديد. اين سيستم با وضوح تصوير ۸۰۰*۶۰۰ قادر به ارائه ۸/۱۶ ميليون رنگ با وضوح تصوير ۷۶۸*۱۰۲۴ مي باشد، كه در اين صورت ۶۵۵۳۶ رنگ را نشان مي دهد. نمايشگرهاي امروزي استانداردUXGA (Ultra Extended Graphics Array ) را حمايت مي نمايند، اين استاندارد قادر به ارائه ۸/۱۶ ميليون رنگ با وضوح تصوير ۱۲۰۰*۱۶۰۰ پيكسل است.
نحوه كار صفحه نمايش :
در مانيتورهاي تك رنگ يك تفنگ الكترونيكي وجود دارد كه الكترونها را با سرعت به پشت صفحه نمايش پرتاب مي كند. سطح داخلي صفحه نمايش به يك ماده فسفري آغشته است كه در اثر برخورد الكترونها به يك نقطه از اين سطح فسفري ،نور منعكس مي شود. شعاع الكتروني ايجاد شده، نقطه هاي صفحه نمايش را از چپ به راست و از بالا به پايين جاروب مي كند. مدار كنترل كننده صفحه نمايش بسته به متن يا تصويري كه قرار است نمايش داده شود، در زمان مناسب شعاع الكتروني را روشن و خاموش مي كند.
اگرچه در هر لحظه شعاع الكتروني تنها به يك نقطه مي تابد اما سرعت جاروب كردن شعاع الكترونيكي به قدري زياد است كه همه نقطه هاي تصوير به طور همزمان روشن به نظر مي رسد.
در نمايشگرهاي رنگي سه تفنگ الكترونيكي با رنگ هاي قرمز، سبز و آبي وجود دارد. هر يك از نقطه ها در سطح داخلي صفحه نمايش از قطعه فسفري قرمز، سبز و آبي تشكيل مي شود. تفنگ هاي الكترونيكي نمايشگر فقط قطعه متناظر با خود را مورد هدف قرار مي دهند. در اثر برخورد شعاع الكترونيكي ،يك قطعه نوري ،همان رنگ از آن منتشر مي شود. مدار كنترل كننده صفحه نمايش بسته به رنگ نقطه ها در زمان هاي مناسب شعاع الكترونيكي هر يك از تفنگ ها را روشن يا خاموش مي كند.
در اثر تركيب رنگ ها شعاع هاي نواري منعكس شده از هر نقطه، آن نقطه را به يك رنگ خاص درمي آورد، در نتيجه با تركيب حالت هاي مختلف خاموش و روشن كردن اين سه شعاع الكترونيكي و تنظيم شدت روشنايي رنگ هاي بيشتري توليد مي شود.
نكته: اغلب صفحه هاي نمايشگر از Cathodory Tube) CRT ) استفاده مي نمايند. در صورتي كه رايانه هاي Laptop و ساير دستگاه هاي محاسباتي قابل حمل ازLCD (Liquid Crتystal Display )و يا LDD((Light-emiting diode استفاده مي نمايند.
استفاده از مانيتورهاي LCD با توجه به مزاياي عمده آنان خصوصاً مصرف انرژي پايين، آنها را به تدريج جايگزين مانيتورهاي CRT گرداند.
مواردي كه در تهيه يك مانيتور مي بايست مورد توجه قرار داد:
- تكنولوژي نمايش (CRT، LCD وموارد ديگر)
- تكنولوژي كابل (VGA، DVI وموارد ديگر)
- محدوده قابل مشاهده (قطر صفحه نمايش)
- حداكثر ميزان وضوح تصوير (Resolution)
- ميزان برق مصرفي
- Dot Pitch
- Refresh rate
- Color depth
تكنولوژي كابل:
يك آداپتر UXGA اطلاعات ديجيتالي ارسال شده توسط يك برنامه را اخذ مي كند و پس از ذخيره سازي آنها در حافظه ويدئويي مربوط با استفاده از يك تبديل كننده ديجيتال به آنالوگ آنها را به منظور نمايش، تبديل به سيگنال هاي آنالوگ خواهد نمود. پس از ايجاد سيگنال هاي آنالوگ اطلاعات مربوط از طريق يك كابل VGA براي مانيتور ارسال خواهد شد. يك كانكتور VGA از سه خط مجزا براي سيگنال هاي قرمز، سبز و آبي و از دو خط ديگر براي ارسال سيگنال هاي افقي و عمودي استفاده مي كند.
در تكنولوژي جديد DVI(Digital (Video Interface ضرورتي به تبديل آنالوگ به ديجيتال و بالعكس نبوده و سيگنال هاي ديجيتال مستقيماً براي مانيتور ارسال خواهند شد. باتوجه به اينكه اين تكنولوژي از كارت گرافيكي خاص خود حمايت مي نمايد.
محدوده قابل نمايش :
اندازه يك مانيتور با دو پارامتر مشخص مي شود: اندازه صفحه و ضريب نسبت. بيشتر نمايشگرهاي رايانه نظير تلويزيون داراي ضريب نسبت ۴:۳ مي باشند، يعني اينكه نسبت پهنا به ارتفاع معادل ۴ به ۳ است. اندازه صفحه برحسب اينچ اندازه گيري شده و معادل قطر نمايشگر است.
اندازه نمايشگرهاي Notebook اغلب كوچكتر بوده و داراي دامنه بين ۱۲ تا ۱۵ اينچ مي باشند. اندازه نمايشگر به طور معمول تأثير مستقيمي بر روي وضوح تصوير خواهد داشت، يعني يك تصوير بر روي مانيتور ۲۱ اينچ با وضوح تصوير ۴۸۰*۶۴۰ به خوبي مشاهده تصوير بر روي يك مانيتور ۱۵ اينچ با همان وضوح تصوير نخواهد بود. در نتيجه مشاهده تصوير بر روي يك مانيتور با ابعاد كوچك كيفيت بالاتري خواهد داشت.
نكته: اغلب اوقات اندازه واقعي قطر صفحه نمايش از اعداد ذكرشده كوچك تر است به عنوان مثال قطر واقعي يك نمايشگر ۱۵ اينچ ممكن است ۸/۱۳ اينچ باشد و يا قطر صفحه نمايش نمايشگر ۱۷ اينچ ممكن است حدود ۸/۱۵ اينچ باشد.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#56
Posted: 31 Mar 2011 16:31
موشواره (موش) :
امروزه موش داراي جايگاه خاصي مي باشد. موش قادر به تشخيص حركت و كليك بوده و پس از تشخيص لازم، اطلاعات مورد نياز را به رايانه ارسال مي كند تا عمليات مورد نياز انجام شود. در سيستم هاي اوليه موشي وجود نداشته زيرا رايانه ها در آن زمان داراي اينترفيسي مشابه ماشين هاي تايپ يا كارت پانچ بودند. بعداز چندين سال كليد هاي پيكاني در اغلب ترمينال ها مورد استفاده قرار گرفتند، (حدوداً اواخر سال ۱۹۶۰ و اوايل ۱۹۷۰) سپس مدادهاي نوري و Joy Stickها به بازار عرضه شدند، تا اينكه موش به همراه رايانه هاي مكينتاش ارائه گرديد و اين يك موفقيت بزرگ بود.
عملكرد موش طبيعي و قيمت آن بسيار ارزان بود تا اينكه سيستم هاي عامل نيز از موش حمايت كردند.
مهم ترين عملي كه موش انجام مي دهد تبديل حركت دست به سيگنال هايي است كه رايانه قادر به استفاده از آن مي باشد.
اجزاي اصلي موش :
- گوي كوچكي درون موش قرار دارد و سطح مورد نظر را لمس نموده، حركت كرده و مي چرخد.
- دو غلتكي كه گوي را لمس مي كنند (كه يكي حركت x را تشخيص مي دهد و ديگري حركت y را.)
- هر غلتك به يك ميله متصل مي باشد و ميله باعث چرخش ديسك مي گردد.
- در دو طرف ديسك دو قطعه اصلي وجود دارد كه يكي LED مادون قرمز و ديگري سنسور مادون قرمز مي باشد. ديسك داراي سوراخ هايي مي باشد كه باعث شكست نور مي شود، اين نور توسط LED ايجاد مي شود بدين ترتيب سنسور مادون قرمز پالس هاي نور را مشاهده مي كند. تعداد پالس ها با سرعت موش و مسافتي كه موش حركت مي كند ارتباط مستقيم دارد.
- پردازنده اي كه بر روي برد قرار دارد ، پالس ها را خوانده و تبديل به باينري مي كند و به رايانه ارسال مي نمايد.
نكته: قطر گوي موش تقريباً ۲۱ ميليمتر، قطر غلتك ۷ ميليمتر و تعداد سوراخ هاي ديسك ۳۶ عدد مي باشد.
موش هاي نوري :
اين موش ها در اواخر سال ۱۹۹۹ به بازار ارائه گرديدند و در هر ثانيه توسط دوربين كوچك خود ۱۵۰۰ تصوير مي گيرند. اين موش ها در محل مسطحي قابل استفاده مي باشند.
موش هاي نوري داراي يك LED قرمزرنگ مي باشند كه باعث تشعشع نور درون يك سنسور CMOS مي باشد. اين سنسور هر تصوير را براي تجزيه و تحليل در اختيار پردازنده سيگنال هاي ديجيتال (DSP) قرار مي دهد.
DSP با سرعت ۱۸ ميليون دستور العمل در ثانيه عمليات خود را انجام مي دهد و قادر به تشخيص الگوهاي موجود در تصاوير و نحوه تغيير آنها با تصوير قبلي مي باشد. DSP قادر به تشخيص ميزان حركت موش بوده و پس از آن مختصات مربوطه را براي رايانه ارسال مي كند. رايانه نيز مكان نما را در مختصات تعيين شده بر روي مانيتور قرار خواهد داد.
كانكتورهاي موش :
اغلب موش ها امروزه از يك كانكتوراستاندارد PS /2 استفاده مي نمايند. اين كانكتورها داراي۶ پين مي باشند.
هر يك از اين پين ها عملكرد مخصوصي دارند. زماني كه موش حركت مي كند و يا كاربري دكمه آن را كليك مي نمايد، موش ۳ بايت اطلاعات را براي رايانه ارسال مي نمايد.
بايت اول شامل وضعيت دكمه سمت چپ، وضعيت دكمه سمت راست، صفر، يك، جهت x، جهت y و موارد ديگر مي باشد. دو بايت بعدي شامل مقادير x و y و تعداد پالس هاي تشخيص داده شده در جهت x و y نسبت به آخرين اطلاعات ارسال شده مي باشند.
كليد ها :
بيشتر موش ها داراي دو كليد مي باشند، بعضي از موش ها سه يا چهار كليد دارند. كليد سمت چپ براي ضربه زدن روي نمادها يا گزينه هاي پنجره هاي برنامه استفاده مي شود.
كليد سمت راست نيز براي فراخواني از فرمان يا ميانبرها به كار مي رود. كليدي كه بين كليد هاي چپ و راست، پايين آن و يا در كناره قاب موش قراردارد براي پيمايش صفحه (Scroll) استفاده مي شود.
موش هاي بي سيم :
اين موش ها اطلاعات خود را از طريق موج هاي راديويي و يا نور مادون قرمز به رايانه ارسال مي كنند در نتيجه سيمي به كار نمي رود. موش هاي بي سيم داراي فرستنده، باتري و گيرنده متصل به كارت اصلي مي باشند.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#57
Posted: 6 Apr 2011 10:29
برد اصلي (Mother Board)
(بخش اول)
بزرگترين بردي كه در داخل كيس رايانه مشاهده مي شود، مادربرد است. اين برد يكي از اجزاي اساسي و مهم محسوب مي شود. در سال ۱۹۸۲ همزمان با ارائه اولين كامپيوترهاي شخصي از برد اصلي استفاده گرديد. اين برد دربرگيرنده پروسسور، رم، انواع درايوها (اعم از هارد ديسك، سي دي رام، فلاپي درايو) و ساير موارد مي باشد. اين قطعات بوسيله كابل به برد اصلي متصل هستند ، در زمان كار كردن رايانه، اطلاعات درايوها، پروسسور و رم در حال انتقال در اين برد مي باشد. مثلاً زماني كه برنامه اي را اجرا مي كنيم يا فايلي را ذخيره مي نماييم كارت هاي مودم، شبكه، صدا و گرافيك بوسيله اسلات هاي مادربرد به آن وصل مي شوند و زماني كه در حال كار با اينترنت هستيم، موسيقي گوش مي دهيم و يا برنامه اي را اجرا مي كنيم اطلاعات بين كارت ها، برد و پروسسور در حال رد و بدل است. جهت اتصال قطعات برروي مادربرد، شكاف يا اسلات وجود دارد. اكثر كارت ها داراي يك لبه اتصال دهنده مي باشند كه از طريق اين لبه برروي شكاف ها قرار دارند.
برد اصلي شامل چند چيپ ست مي باشد و اين چيپ ها نقل و انتقال اطلاعات بين پروسسور و ديگر اجزا را ميسر مي سازند. مادربردها در انواع مختلفي از نظر شكل و اندازه توليد مي شوند. شكل و اندازه آن ها متناسب با كيس هاي موجود در بازار مي باشد. اگر مادربرد خراب باشد رايانه از كار مي افتد. توجه داشته باشيد كه مادربردها داراي امكانات مشابهي نمي باشند و اگر مادربردي كارت خاصي را پشتيباني نكند نمي توان از آن كارت استفاده كرد. در ضمن اينكه همه مادربردها نمي توانند با همه پردازنده ها كار كنند.
اجزاي اصلي مادربرد :
وجود تمام قطعاتي كه برروي مادربرد قرار دارند الزامي مي باشد. اين قطعات عبارتند از:
- تراشه هاي حافظه اصلي(رم) و جايگاه آن
- پردازنده و تراشه گير پردازنده
- تراشه هاي حافظه BIOS
- كمك پردازنده و جايگاه آن
- كليدهاي قطع و وصل و اتصال گرهاي تنظيم (جامپرها)
- محل اتصال كابل هاي برق
- محل اتصال صفحه كليد
- محل اتصال بلندگو
- محل قرارگيري شكاف ها يا اسلات ها
- باتري و محل اتصال آن
- چندين قطعه الكترونيكي ديگر مانند خازن ها، كريستال، مقاومت ها، چيپ ست ها و ساير موارد.
خازن ها انرژي را ذخيره مي كنند و معمولاً براي تنظيم امواج، به عنوان يكسو كننده، جهت تبديل جريان متناوب به مستقيم به كار مي رود. كريستال ها ضربان هاي ساعت را در فاصله هاي زماني ثابت توليد مي كنند و مقاومت ها نيز ولتاژ امواج را تغيير مي دهند.
انواع مادربردها از نظر شكل:
همان طور كه مي دانيد اندازه مادربردها بايد با منبع تغذيه و جعبه رايانه متناسب باشد.
انواع مادربردها از نظر شكل عموماً به موارد زير تقسيم مي شود:
- مادربرد سبك PC/XT
- مادربرد سبك AT/Full size
- مادربرد سبك Baby AT or Mini AT
- مادربرد سبك LPX
- مادربرد سبك ATX
- مادربرد سبك NLX
مادربرد سبك PC/XT : در سال ۱۹۸۱ به بازار عرضه شد و هم اكنون مورد استفاده قرار نمي گيرد. طول آن در حدود ۳۰ و عرض آن در حدود ۲۰ سانتي متر و داراي ۵ شكاف براي كارت ها بود.
مادربرد سبك AT/Full size : در سال ۱۹۸۴ به بازار عرضه شد. طول آن ۳۵ و عرض آن ۳۰ سانتي متر مي باشد و تقريباً از دور خارج شدند و ديگر توليد نمي شوند، زيرا بسيار بزرگ بودند.
مادربرد سبك Baby AT or Mini AT : تقريباً استاندارد مادربرد AT/Full size را دارد ولي از نظر اندازه كوچك تر از آن است. از آنجايي كه اين مادربرد در هر جعبه اي جاي مي گيرد، بيشتر مادربردهاي كنوني بدين شكل توليد مي شوند.
مادربرد LPX : مانند نوع قبل داراي دو گونه كوچك و بزرگ بود. اين مادربرد داراي اين امكان است كه بعد از نصب اتصالات مختلف در قسمت عقب قرار مي گيرد و شكاف ها بر روي يك كارت جدا نصب مي شود و اتصال گرها در كنار هم در عقب مادربرد قرار مي گيرند. درضمن اينكه اين نوع مادربردها داراي اتصال گرهاي اضافي نيز مي باشند.
مادربرد ATX : در سال ۱۹۹۵ طراحي شدند كه شباهتي به مادربردهاي Baby AT or Mini AT دارند. با اين تفاوت كه ۹۰ درجه تغيير شكل يافته اند، در اين گونه مادربردها تهويه رايانه به خوبي انجام مي شود و داراي يك نوع جامپر مي باشد. در اين نوع بردهاي اصلي نمي توان از هر دو نوع حافظه استفاده نمود. اين نوع بردها داراي امكاناتي مي باشند كه مي توان بدون استفاده از كابل هاي بلند قطعات را بر روي آن وصل كرد زيرا داراي جايگاه هاي خاصي مي باشند. درضمن اينكه مي توان بر روي شكاف هاي آن هر كارتي با هر طولي را بر روي آن نصب كرد.
مادربرد NLX : كار با این مادر بورد بسيار ساده مي باشد. تعميرات، نگهداري و ارتقاء آنها نيز ساده تر است.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#58
Posted: 6 Apr 2011 10:33
برد اصلي (Mother Board)
(بخش دوم)
مادربرد آن برد (On Board):
بعضي مواقع مادربردها كارت صدا، گرافيك، مودم و شبكه را به صورت مجتمع دربردارد و ديگر نيازي نيست تا آنها را به صورت جداگانه خريداري نمود و بر روي آن نصب كرد. به اينگونه بردهاي اصلي آن برد مي گويند، و معمولا داراي قيمت كمتري مي باشند. به اين دليل كه عموماً قابل ارتقا، تغيير و تعمير نمي باشند.
مادربردهاي آن برد معمولاً دربرگيرنده يك يا چند مورد از قطعات گفته شده مي باشند كه مي توان بعضي از آنها را غيرفعال نمود و كارت موردنظر خود را بر روي آن نصب كرد با توجه به اينكه اينگونه مادربردها اسلات هاي كمتري دارند، بنابراين انعطاف پذيري كمتري نيز دارند.
گذرگاه هاي توسعه :
گذرگاه يا خط حامل، يك مسير عمومي است كه داده ها از روي آن نقل و انتقال مي كنند. اين مسير به وسيله مدارهاي الكتريكي بين قسمت هاي ديگر يك رايانه ارتباط برقرار مي كنند. اين مقدار داده ها مي توانند به صورت همزمان از گذرگاه ها عبور كنند و مقدار آنها بر حسب بيت مي باشد.
به طور معمول ۴ گذرگاه اصلي در رايانه ها وجود دارد:
- گذرگاه پردازنده
- گذرگاه حافظه
- گذرگاه آدرس
- گذرگاه ورودي- خروجي
گذرگاه پردازنده مسير ارتباط پردازنده و تراشه هاي مجتمع يا چيپ ست هاست.
اين گذرگاه ،داده ها را به سرعت به پردازنده منتقل مي كند و از آن به بيرون مي فرستد و سرعت آن نسبت به ساير گذرگاه ها بسيار سريعتر مي باشد، گذرگاه حافظه ،داده ها را بين پردازنده، رم و حافظه رم انتقال مي دهد.
مهم ترين گذرگاه هاي توسعه عبارتند از:
گذرگاه ISA: همان طور كه مي دانيد در رايانه قطعات مختلف از طريق يك سري خطوط با يكديگر ارتباط دارند كه به آن ها خط حامل مي گويند. درواقع قطعات موردنياز بر روي اين خط قرار مي گيرند.
اين گذرگاه هاي ۸ بيتي ISA نام داشتند، سپس در چند سال بعد گذرگاه هاي ۱۶ بيتي به بازار عرضه شدند، اين گذرگاه ها به علت ضريب اطمينان بالا، كارابودن و سازگاري هنوز به كار مي روند.
گذرگاه ESA : پس از توليد رايانه ۳۸۶ گذرگاه هاي عريض ۳۲ بيتي به كار گرفته شد. اين گذرگاه ها داراي شكاف هاي ۳۲ بيتي مي باشند به همين دليل نمي توان در آنها از كارت هاي ۸ يا ۱۶ بيتي استفاده كرد.
نكته: نوعي از گذرگاه ISA به نام MCK بوجود آمد، كه معماري گذرگاه ۱۶ بيتي و ۳۲ بيتي را با هم داشت اين سيستم از سيستم هاي ISA سريعتر و با آن ها ناسازگارتر بود. گذرگاه هاي ديگري مانند گذرگاه VESA، Local Buss، PCT، USP، AGP و موارد ديگر نيز وجود دارند كه به علت محدوديت آموزشي به توضيح آن ها نمي پردازيم.
نصب و تعويض كارت ها :
همان طور كه مي دانيد مدارهاي گرافيك، صدا، تصوير، مودم و ساير موارد كه بر روي يك صفحه قرار گرفته اند را كارت مي گويند. جهت تعويض يا نصب آنها در رايانه اعمال زير را انجام دهيد:
* با پيچ گوشتي پيچ هاي نگهدارنده كارت را باز كنيد. بدون اينكه كارت هيچ گونه مقاومتي از خود نشان دهد آن را با احتياط و با حركت دادن به سمت جلو و عقب با كشيدن تدريجي به سمت بالا از محل خود جدا كنيد.
فراموش نكنيد كه بهتر است در هنگام نصب كارت ها جهت تغيير كليدهاي اتصال گر و جامپرها به دفترچه يا ورقه راهنماي كارت مراجعه نماييد.
درگاه خارجي :
يك رايانه بدون رابط هايي كه آن را براي تبادل اطلاعات به بيرون وصل مي كند نمي تواند كار كند. بدين ترتيب درگاه ها و رابط هاي رايانه نقش بزرگي را برعهده دارند.
۱ - درگاه سريال: اين درگاه درپشت رايانه قراردارد به درگاه هاي com نيز مشهورند و جزء اولين درگاه هايي هستند كه در رايانه هاي اوليه به كار برده شدند. درگاه هاي سريال قديمي ۲۵ پايه اي و درگاه هاي سريال جديد ۹ پايه اي هستند يعني درگاه سريال رايانه را با ۹ سيم به وسايل جانبي متصل مي كند.
۲ - درگاه موازي: به اين درگاه ها درگاه چاپگر نيز مي گويند اما در حال حاضر براي اتصال اسكنر و موارد ديگر نيز به كار مي رود، اين درگاه بزرگ ترين درگاه در پشت رايانه است كه ۲۵ سيمي مي باشد كه ۱۷ سيم آن براي سيگنال ها به كار مي رود. سيگنال ها به سه گروه داده ها، كنترل و وضعيت تقسيم مي شوند.
۳ - درگاه اسكازي: اين درگاه مي تواند اطلاعات را با سرعت بالايي جابه جا نمايد. اين درگاه براي بيشتر اسكنرها و CD و DVD نويس ها به كار مي رود.
۴ - درگاهPS/2 : اين درگاه داراي ۶ پايه سوزن براي انتقال داده هاست. كه بيشتر براي استفاده صفحه كليد و ماوس به كار مي رود.
۵ - درگاه سريال Firewire : اين درگاه براي اتصال دوربين هاي ويديوئي، نمايشگرهاي رقمي (ديجيتال)، سيستم هاي صوتي و يا سيستم ماهواره هاي رقمي به رايانه استفاده مي شود.
۶ - رابط هاي DIDE: بر روي مادربرد چند رابط براي ذخيره سازي وجود دارد كه عبارتند از رابط ايده (آي دي يو)، كه در رايانه هاي قديمي وجود داشت و از آن مي توان براي اتصال دو وسيله مانند هارد ديسك و ديسك گردان CD به رايانه استفاده نمود ورابط ايده توسعه يافته كه اين رابط از رابط ايده سريعتر است و به وسيله آن مي توان چهار مورد ديگر را به رايانه وصل نمود.
كنترل گر :
ابزارهاي جانبي در رايانه با ابزاري به نام كنترل گر با پردازنده و ديگر اجزا ارتباط برقرار مي كنند كه نام هاي ديگر آن رابط و آداپتر مي باشد. به طور مثال هارد ديسك و صفحه كليد با كنترل گر كار مي كند و كارت گرافيكي با آداپتر. كنترل گرها يا بر روي يك كارت جدا قرار دارند و يا بر روي مادربرد.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#59
Posted: 6 Apr 2011 10:36
آشنايي با CPU (ريزپردازنده يا ميكرو پروسسور) :
(بخش اول)
ريزپردازنده واحد پردازش مركزي يا مغز رايانه مي باشد. اين بخش مدار الكترونيكي بسيار گسترده و پيچيده اي مي باشد كه دستورات برنامه هاي ذخيره شده را انجام مي دهد. جنس اين قطعه كوچك (تراشه) نيمه رسانا است. CPU شامل مدارهاي فشرده مي باشد و تمامي عمليات يك ميكرو رايانه را كنترل مي كند. تمام رايانه ها (شخصي، دستي و...) داراي ريزپردازنده مي باشند. نوع ريزپردازنده در يك رايانه مي تواند متفاوت باشد اما تمام آنها عمليات يكساني انجام مي دهند.
تاريخچه ريزپردازنده:
ريزپردازنده پتانسيل هاي لازم براي انجام محاسبات و عمليات مورد نظر يك رايانه را فراهم مي سازد. در واقع ريزپردازنده از لحاظ فيزيكي يك تراشه است. اولين ريزپردازنده در سال ۱۹۷۱ با نام Intel ۴۰۰۴ به بازار عرضه شد. اين ريزپردازنده قدرت زيادي نداشت و تنها قادر به انجام عمليات جمع و تفريق ۴ بيتي بود.
تنها نكته مثبت اين پردازنده استفاده از يك تراشه بود، زيرا تا قبل از آن از چندين تراشه براي توليد رايانه استفاده مي شد. اولين نوع ريزپردازنده كه بر روي كامپيوتر خانگي نصب شد. ۸۰۸۰ بود. اين پردازنده ۸ بيتي بود و بر روي يك تراشه قرار داشت و در سال ۱۹۷۴ به بازار عرضه گرديد. پس از آن پردازنده اي كه تحول عظيمي در دنياي رايانه بوجود آورد ۸۰۸۸ بود. اين پردازنده در سال ۱۹۷۹ توسط شركت IBM طراحي و در سال ۱۹۸۲ عرضه گرديد. بدين صورت توليد ريزپردازنده ها توسط شركت هاي توليدكننده به سرعت رشد يافت و به مدل هاي ۸۰۲۸۶، ۸۰۳۸۶، ۸۰۴۸۶، پنتيوم ۲، پنتيوم ۳، پنتيوم ۴ منتهي شد.
اين پردازنده ها توسط شركت Intel و ساير شركت ها طراحي و به بازار عرضه شد. طبيعتاً پنتيوم هاي ۴ جديد در مقايسه با پردازنده ۸۰۸۸ بسيار قوي تر مي باشند زيرا كه از نظر سرعت به ميزان ۵۰۰۰ بار عمليات را سريعتر انجام مي دهند. جديدترين پردازنده ها اگر چه سريعتر هستند گران تر هم مي باشند. كارآيي رايانه ها بوسيله پردازنده آن شناخته مي شود. ولي اين كيفيت فقط سرعت پروسسور را نشان مي دهد نه كارآيي كل رايانه را. به طور مثال اگر يك رايانه در حال اجراي چند نرم افزار حجيم و سنگين است و پروسسور پنتيوم ۴ آن ۲۴۰۰ كيگاهرتز است، ممكن است اطلاعات را خيلي سريع پردازش كند. اما اين سرعت بستگي به هاردديسك نيز دارد. يعني اين كه پروسسور جهت انتقال اطلاعات زمان زيادي را در انتظار مي گذراند.
پروسسورهاي امروزي ساخت شركت Intel، پنتيوم ۴ و سلرون هستند. پروسسورها با سرعت هاي مختلفي برحسب گيگاهرتز (معادل يك ميليارد هرتز با يك ميليارد سيكل در ثانيه است) براي پنتيوم ۴ از ۴/۱ گيگاهرتز تا ۵۳/۲ متغير است و براي پروسسور سرعت از ۸۵/۰ گيگاهرتز تا ۸/۱ گيگاهرتز است. يك سلرون همه كارهايي را كه يك پنتيوم ۴ انجام مي دهد را مي تواند انجام دهد اما نه به آن سرعت.
پردازنده دو عمل مهم انجام مي دهد:
- كنترل تمام محاسبات و عمليات
- كنترل قسمت هاي مختلف
پردازنده در رايانه هاي شخصي به شكل يك قطعه نسبتاً تخت و كوچك به اندازه ۸ يا ۱۰ سانتي متر مربع كه نوعي ماده، مانند پلاستيك يا سراميك روي آن را پوشانده است تشكيل شده در واقع فرآيند بوجود آمدن اين مغز الكترونيكي به اين گونه مي باشد كه از سيليكان به علت خصوصيات خاصي كه دارد جهت ايجاد تراشه استفاده مي شود. بدين گونه كه آن را به صورت ورقه هاي بسيار نازك و ظريف برش مي دهند و اين تراشه ها را در درون مخلوطي از گاز حرارت مي دهند تا گازها با آنها تركيب شوند و بدين صورت طبق اين فرآيند شيميايي سيليكان كه از جنس ماسه مي باشد به فلز و بلور تبديل مي شود كه امكان ضبط و پردازش اطلاعات را در بردارد. اين قطعه كار ميليونها ترانزيستور را انجام مي دهد.
پردازنده وظايف اصلي زير را براي رايانه انجام مي دهد:
- دريافت داده ها از دستگاه هاي ورودي
- انجام عمليات و محاسبات و كنترل و نظارت بر آنها
- ارسال نتايج عمليات با دستگاه هاي خروجي
پردازنده مانند قلب رايانه است و از طريق كابلهاي موجود با واحدهاي ديگر مرتبط مي شوند.
در واقع از نظر فني عملكرد پردازنده با دو ويژگي تعيين مي شود:
- طول كليد- تعداد بيت هايي كه يك پردازنده در هر لحظه پردازش مي كند و طول اين كلمات معمولاً ۴ و ۸ و ۱۶ و ۳۲ و يا ۶۴ بيتي مي باشد.
- تعداد ضربان الكترونيكي كه در يك ثانيه توليد شده است و با واحد مگاهرتز سنجيده مي شود.
محل قرارگيري پردازنده ها بر روي مادربرد مي باشد. بنابراين بايستي هماهنگي لازم بين مادربرد و پردازنده وجود داشته باشد. اين هماهنگي باعث بالا رفتن عمليات رايانه مي شود. در غير اين صورت نتيجه خوبي بدست نمي آيد.
نكته: بر روي پردازنده حروف و ارقامي ديده مي شود كه در واقع نشان دهنده شماره سريال ها ،سرعت، ولتاژ، مدل، نسل و نام سازنده آن مي باشد.
با توجه به نوع دستورالعمل ها يك ريزپردازنده با استفاده از واحد منطبق و حساب خود (ALU) قادر به انجام عمليات محاسباتي مانند جمع و تفريق و ضرب و تقسيم است. البته پردازنده هاي جديد اختصاصي براي انجام عمليات مربوط به اعداد اعشاري نيز مي باشند. ريزپردازنده قادر به انتقال داده ها از يك محل حافظه به محل ديگر مي باشند و مي توانند تصميم گيري نمايند و از يك محل به محل ديگر پرش داشته باشد تا دستورالعمل هاي مربوط به تصميم اتخاذ شده را انجام دهد.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
ارسالها: 3502
#60
Posted: 9 Apr 2011 18:01
آموزش CPU (ريزپردازنده يا ميكرو پروسسور)
(بخش دوم)
شركت هاي توليد كننده پردازنده :
با توجه به اين كه پردازنده ها دستورهاي خاصي را مي پذيرند و برنامه هاي خاصي را اجرا مي كنند، طبيعتاً پردازنده هاي گوناگوني وجود دارند. اين پردازنده ها توسط شركت هاي مختلفي توليد مي شوند. بعضي از آن ها مشابه و سازگارند و برخي ديگر ناسازگار. معروف ترين اين شركت ها عبارتنداز: Intel- IBM- AMD- Cyrix- Motorola- IDT- IIT- NEC- Nexgen- Rise- Metaflow- Chips & Technology معمولاً بر روي هر CPU نام شركت توليد كننده نوشته مي شود، ممكن است شماره آن نيز همراه با حرف اول و يا دو حرف اول توليد كننده نوشته شود.
نسل هاي پردازنده ها :
مهم ترين عامل شناسايي پردازنده ها، نوع آنها مي باشد كه با شماره و يا نام اختصاصي مشخص مي شود. از بين پردازنده هاي توليد شده نوع اينتل و موتورولا متداولتر از بقيه هستند. موتورولا پردازنده خود را به صورت ۸۶xxx يا نام اختصاصي و اينتل به صورت ۸۰x86 يا نام اختصاصي خود به بازار معرفي نمودند. بدين صورت x مي تواند يك عدد دلخواه يك رقمي باشد كه هر چه مقدار آن بيشتر باشد در نتيجه رقم آن بزرگ تر بوده و پردازنده جديد تر، سريعتر و كاراتر مي باشد. قبل از پردازنده پنتيوم پردازنده ها يك شماره ۵ رقمي داشتند كه دو رقم سمت چپ معمولاً نام پردازنده و سه رقم سمت راست نسل پردازنده رامشخص مي كنند.
برخي سازندگان ديگر به جاي شماره از نام هاي اختصاصي مانند K5 و K6 استفاده مي نمودند.
مدل پردازنده :
هر كدام از نسل هاي مختلف پردازنده ها داراي انواع متفاوتي مي باشند كه براي كارهاي خاصي ساخته شده اند. به عنوان مثال پردازنده هاي ۸۰۴۸۶ داري انواع (SX- SLC- DX- DX2- DX3- DX4- DX5) مي باشد كه در آن DX اولين پردازنده با يك كمك پردازنده است كه داراي ۸ كيلوبايت حافظه زمان اوليه مي باشد و سرعت آن۵۰ برابر ۸۰۸۸ است، در صورتي كه SX فاقد كمك پردازنده مي باشد. نسل پنجم پردازنده اينتل داراي مدل هاي (كلاسيك، MMX) مي باشد. نسل ششم پردازنده اينتل داراي مدل هاي (IIT,II ,PRO Celeron ) هستند. نسل هفتم پردازنده هاي اينتل داراي مدل هاي (ايتانيوم) ۶۴ بيتي با سرعت يك گيگاهرتز) مي باشد.
سرعت پردازنده :
يكي از مواردي كه مستقياً روي كارآيي پردازنده اثر مي گذارد سرعت آن است كه معمولاً بر روي آن نوشته مي شود. هر چه پردازنده سريعتر باشد اطلاعات را سريعتر پردازش مي كند. سرعت پردازنده ها بر حسب مگاهرتز بيان مي شود و يك مگاهرتز، معادل يك ميليون چرخه در ثانيه است. بعضي توليد كنندگان سرعتي كه بر روي پردازنده مي نويسند واقعي نيست، بلكه آنها توانمندي پردازنده در مقابل اينتل را مي سنجند و به آن سرعت معادل پنتيوم مي گويند.
عوامل مؤثر در كارآيي پردازنده فركانس ساعت يا سرعت ساعت است كه معمولاً به دو صورت مي باشد:
۱- سرعت ساعت داخلي: در اين حالت پردازنده عمليات داخلي خود را براساس اين ساعت انجام مي دهد، اين سرعت برابر سرعتي است كه بر روي پردازنده ذكر شده است. در هنگام فروش نيز اين سرعت را معرفي مي كنند. مانند:P4/2.2Ghz
۲- سرعت ساعت خارجي (سرعت گذرگاه سيستم): اين سرعت درواقع مدار الكترونيكي است كه خارج از تراشه قرار دارد و به پايه هاي مربوط به ساعت وصل مي شود. اطلاعات خارج از پردازنده مانند اطلاعات حافظه اصلي رايانه بر اين اساس سنجيده مي شود.
ولتاژ پردازنده :
در ابتداي ساخت پردازنده ها از ولتاژ ۵ ولتي به صورت استاندارد استفاده مي شد، اما پس از ورود پردازنده هاي «۴۸۶ دي ايكس ۴» و «پنتيوم» از ولتاژهاي پايين تر مانند ۸/۲ و ۳/۳ نيز استفاده مي شود.
جايگاه پردازنده:
پردازنده معمولاً بر روي شبكه اي از سوراخ هاي كوچك بر روي مادربرد قرار مي گيرد. به طور كلي تراشه گير، محلي براي نصب پردازنده يا هر نوع آي سي است.
پردازنده معمولاً روي مادربرد لحيم نمي شود تا بتوان آن را ارتقا يا تعويض نمود.
گرماگير پردازنده :
پردازنده ها در زمان كار كردن گرماي زيادي توليد مي كنند و اگر اين گرما دفع نشود ممكن است پردازنده بسوزد. براي خنك نگه داشتن پردازنده از چند روش استفاده مي كنند:
۱- استفاده ازFan : قرارگيري يك پنكه كوچك بر روي پردازنده باعث حركت هوا و هدايت گرما به بيرون مي شود. معمولاً در جعبه اصلي رايانه پنكه اي براي بيرون بردن گرما وجود دارد. با اين حال قرار دادن يك پنكه كوچك پردازنده را بهتر خنك مي كند و كارآيي رايانه بالا مي رود. بعضي از پنكه ها براي اتصال به پردازنده داراي يك گيره مي باشد كه بايد توجه نمود در هنگام نصب نبايد به مادربرد برخورد كند.
۲- استفاده از گرماگير: گرماگير وسيله اي فلزي است كه حرارت توليد شده را به وسيله يك قطعه الكتريكي جذب و به بيرون مي فرستد. گرماگير داراي پره هاي فلزي يا سراميكي است.
۳- استفاده از مواد پركننده: اين مواد بين پردازنده و پنكه قرار مي گيرد و باعث خنك شدن پردازنده مي شود. اين ماده با نام چسب نيز شناخته مي شود.
پردازنده هاي تقلبي:
جهت تشخيص پردازنده هاي تقلبي از اصل مي توان از روش هاي زير استفاده نمود:
۱- روش چشمي: كج بودن نوشته هاي روي پردازنده - كم رنگ بودن نوشته ها - وجود خراش - وجود رنگ پريدگي چاپ قبلي - كوچك و بزرگ بودن حروف و عددها.
۲- شماره سريال: جهت دريافت شماره سريال هاي واقعي مي توانيد از برنامه ID CPUاستفاده نماييد و يا به سايت پردازنده مربوطه متصل شويد.
۳- اطلاعات بايوس.
۴- اطلاعات برنامه هاي عيب ياب.
خرابي پردازنده ها :
يكي از علت هاي خوب كار نكردن رايانه مي تواند خرابي پردازنده باشد كه البته در اولويت قرار ندارد يعني درصد خراب شدن آن بسيار كم مي باشد. برنامه اي به نام پست خطاي پردازنده را اعلام مي كند كه آن را با زدن بوق هاي پشت سر هم بيان مي كند.
برنامه ديگر در اين رابطه Ndiags نورتن مي باشد كه پردازنده را تست و كنترل مي كند.
#جاوید_شاه👑
مرگ بر ۳ فاسد : ملا چپی مجاهد(+پسمانده های ۵۷؛نایاک؛مصومه قمی؛حامد مجاهدیون؛مهتدی کهنه تروریست تجزیه طلب و شرکا)
صفحه 6 از 19