صفحه 4 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

آموزش حفظ امنیت در اینترنت ، سیستم عامل ، سرور و وبسایت ، شبکه و ...

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#31 Posted: 13 Jul 2011 14:24

ايمن سازی شبکه های بدون کابل

--------------------------------------------------------------------------------

source computer2007-May-18, 16:56
استفاده از شبکه های بدون کابل در ساليان اخير متداول و بسياری از شرکت ها و موسسات به منظور برپاسازی شبکه و اتصال به اينترنت از گزينه فوق استفاده می نمايند . شبکه های بدون کابل عليرغم ارائه تسهيلات لازم به منظور دستيابی و استفاده از منابع موجود بر روی شبکه ، دارای چالش های امنيـتی مختص به خود می باشند که می تواند تهديدات امنيتی جديدی را بدنبال داشته باشد . تمامی موسسات و سازمان هائی که از اين نوع شبکه های کامپيوتری استفاده می نمايند ، می بايست اقدامات لازم در جهت پيشگيری از حملات و حفاظت از منابع موجود در شبکه را انجام دهند .
نحوه عملکرد يک شبکه بدون کابل
با استفاده از شبکه های بدون کابل که به آنان WiFi نيز گفته می شود ، می توان بدون استفاده از کابل به يک شبکه خصوصی ( شبکه های اينترانت ) و يا عمومی ( اينترنت ) متصل گرديد . کاربران شبکه های بدون کابل در صورت استقرار در محدوده شبکه ، قادر به دستيابی و استفاده از منابع موجود بر روی شبکه خواهند بود .
شبکه های بدون کابل در مقابل استفاده از کابل از امواج راديوئی به منظور اتصال کامپيوتر ها به شبکه ( نظير اينترنت ) استفاده می نمايند . يک فرستنده که Access point و يا Gateway ناميده می شود ، با استفاده از کابل به يک اتصال اينترنت متصل می گردد . بدين ترتيب يک نقطه حياتی به منظور ارسال اطلاعات به کمک امواج راديوئی ايجاد می گردد . در اين رابطه و به منظور شناسائی اطلاعات ارسالی از يک SSID ( اقتباس شده از Service Set IDentifier ) استفاده می گردد که به کمک آن کامپيوترهای موجود در يک شبکه بدون کابل قادر به يافتن يکديگر می باشند. SSID ، نظير يک "رمزعبور" است که امکان تقسيم يک شبکه WLAN به چندين شبکه متفاوت ديگر را که هر يک دارای يک شناسه منحصر بفرد می باشند، فراهم می نمايد . شناسه های فوق، می بايست برای هر access point تعريف گردند. يک کامپيوتر سرويس گيرنده به منظور دستيابی به هر شبکه ، می بايست بگونه ای پيکربندی گردد که دارای شناسه SSID مربوط به آن شبکه خاص باشد . در صورت مطابقت شناسه کامپيوتر سرويس گيرنده با شناسه شبکه ، امکان دستيابی به شبکه برای سرويس گيرنده فراهم می گردد .
کامپيوترهائی که دارای يک کارت بدون کابل بوده و مجوز لازم برای دستيابی به فرکانس شبکه بدون کابل به آنان اعطاء شده است ، می توانند از منابع موجود بر روی شبکه استفاده نمايند . برخی کامپيوترها ممکن است به صورت اتوماتيک شبکه های بدون کابل موجود در يک ناحيه را شناسائی نمايند . در برخی ديگر از کامپيوترها می بايست اطلاعاتی نظير SSID به صورت دستی تنظيم و پيکربندی لازم انجام شود .
تهديدات امنيتی در ارتباط با شبکه های بدون کابل
همانگونه که اشاره گرديد ، شبکه های بدون کابل برای ارتباط يک کامپيوتر با شبکه ( نظير استفاده از اينترنت ) از کابل استفاده نمی نمايند . همين موضوع می تواند شرايط مساعدی را برای برنامه ريزی و تدارک برخی حملات فراهم نمايد . مثلا" مهاجمانی که در محدوده يک شبکه بدون کابل می باشند ، می توانند با بکارگيری تجهيزاتی خاص ( نظير يک کامپيوتر مجهز به يک کارت بدون کابل و يک دستگاه GPS ) ، جستجو برای يافتن شبکه های بدون کابل و آگاهی از مختصات و موقعيت مکانی آنان را انجام دهند . پس از شناسائی شبکه و مولفه های حياتی آن، مهاجمان قادر به ره گيری ارتباط بين يک کامپيوتر و يک دستگاه ارتباطی خاص و استفاده غيرمجاز از اطلاعات خواهند بود .
پيشنهاداتی به منظور کاهش تهديدات امنيتی

<LI dir=rtl>تغيير رمزهای عبور پيش فرض : اکثر دستگاه های شبکه ( نظير دستگاه های Access ponit ) دارای تنظيمات از قبل تعريف شده ای می باشند که برای پيکربندی و تنظيم آسان آنان از رمزهای عبور پيش فرضی استفاده می شود . رمزهای عبور پيش فرض دارای شرايط مناسب حفاظتی نبوده و امکان تشخيص و يا حدس آنان توسط مهاجمان به سادگی وجود خواهد داشت . پيشنهاد می گردد که رمزهای عبور پيش فرض را تغيير داده و از رمزهای عبوری استفاده شود که امکان تشخيص آنان برای مهاجمان مشکل باشد .
<LI dir=rtl>اعمال محدوديت لازم به منظور دستيابی به شبکه : صرفا"به کاربران تائيد شده ، می بايست امکان استفاده از شبکه داده شود .هر يک از عناصر سخت افزاری متصل شده به شبکه ، از يک آدرس MAC استفاده می نمايند . با فيلترينگ آدرس های MAC ، می توان يک سطح حفاظتی مناسب به منظور دستيابی به شبکه را ايجاد نمود . در اين روش ، ليستی از آدرس های MAC مربوط به کامپيوترهای سرويس گيرنده، برای يک Access Point تعريف می گردد . بدين ترتيب ، صرفا" به کامپيوترهای فوق امکان دستيابی به شبکه داده خواهد شد . پس از ارسال يک درخواست توسط يکی از کامپيوترهای موجود در شبکه بدون کابل، آدرس MAC آن با آدرس MAC موجود در Access Point مقايسه می گردد و در صورت مطابقت آنان با يکديگر ، امکان دستيابی به شبکه برای وی فراهم می گردد . روش فيلترينگ مبتنی بر آدرس های MAC ، يک سطح حفاظتی مناسب را در شبکه ايجاد می نمايد ، ولی با توجه به اين که می بايست هر يک از آدرس های MAC را برای هر Access point تعريف نمود ، زمان زيادی صرف انجام تنظيمات مورد نظر خواهد شد . استفاده از روش فوق، صرفا" در شبکه های کوچک بدون کابل پيشنهاد می گردد . برای اعمال محدوديت لازم به منظور دستيابی به شبکه های بدون کابل و تائيد کاربران ، از تکنولوژی های متعددی استفاده می گردد .
<LI dir=rtl>رمزنگاری اطلاعات : با استفاده از WEP ( اقتباس شده از Wired Equivalent Privacy ) و WPA ( اقتباس شده از Wi-Fi Protected Access ) ، می توان اطلاعات موجود در شبکه های بدون کابل را رمز نمود . WEP دارای مسائل امنيتی مختص به خود است که استفاده از آن را در مقايسه با WPA کمتر نموده است. پيشنهاد می گردد از تجهيزاتی که رمزنگاری مبتنی بر WPA را حمايت می نمايند، استفاده شود . رمزنگاری اطلاعات باعث پيشگيری از مشاهده اطلاعات موجود در يک شبکه توسط افراد غيرمجاز می گردد .
حفاظت از SSID : به منظور پيشگيری از دستيابی افراد خارج از محدوده يک شبکه بدون کابل به منابع موجود بر روی شبکه ، می بايست به خوبی از SSID حفاظت گردد . در صورتی که امکان تغيير SSID وجود داشته باشد، از شناسه هائی استفاده نمائيد که امکان تشخيص و حدس آنان توسط مهاجمان مشکل باشد .
نصب يک فايروال : با اين که نصب يک فايروال در شبکه ، اقدامی موثر در جهت حفاظت شبکه و منابع موجود بر روی آن می باشد ، می بايست يک فايروال ديگر را نيز مستقيما" بر روی دستگاه های بدون کابل نصب نمود ( يک فايروال host-based ) . بدين ترتيب يک لايه حفاظتی مناسب در ارتباط با داده های موجود برروی يک کامپيوتر ، ايجاد می گردد .
استفاده و بهنگام نگه داشتن يک نرم افزار آنتی ويروس : با نصب و بهنگام نگه داشتن يک نرم افزار آنتی ويروس ، می توان درصد موفقيت مهاجمان به منظور تخريب اطلاعات را کاهش داد . برخی از برنامه های آنتی ويروس دارای امکانات و ويژگی های خاصی به منظور حفاظت در مقابل Spyware و تشخيص تروجان ها نيز می باشند . ()

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#32 Posted: 13 Jul 2011 14:25

علل بروز مشكلات امنيتی

--------------------------------------------------------------------------------
امنيت شبكه های كامپيوتری و ايمن سازی زيرساخت فناوری اطلاعات به يكی از چالش های مهم برای بسياری از سازمان ها و موسسات مدرن اطلاعاتی تبديل شده است.كارشناسان فناوری اطلاعات همواره با اين پرسش مواجه هستند كه علل بروز مشكلات امنيتی در يك شبكه كامپيوتری چيست و چگونه می توان بطور سيستماتيك در جهت ايجاد و نگهداری ايمن زيرساخت فناوری‌ اطلاعات و منابع موجود بر روی آن قدم برداشت .
ريشه بسياری از مشكلات و مسائل امنيتی را می توان در سه ضعف عمده زير جستجو كرد :
<LI dir=rtl>ضعف فناوری <LI dir=rtl>ضعف پيكربندی
ضعف سياست ها در ادامه به بررسی هر يك از موارد فوق خواهيم پرداخت .
ضعف فناوری
ضعف فناوری به مواردی همچون پروتكل ها ، سيستم های عامل و سخت افزار مرتبط می گردد . اغلب به صورت پيش فرض ، پروتكل ها ، سيستم های عامل و سخت افزار ايمن نمی باشند . آگاهی از اين ضعف ها به ما كمك خواهد كرد تا بتوانيم قبل از بروز تهاجم ، شبكه های خود را ايمن سازيم . در واقع ، ضعف در فناوری به عدم وجود شرايط مطلوب امنيتی در حوزه های سخت افزاری و نرم افزاری مربوط می گردد .
امروزه وجود ضعف در فناوری ها به يك چالش جدی برای متخصصان و كارشناسان فناوری اطلاعات تبديل شده است چراكه اكثر سخت افزارها و نرم افزارهای استفاده شده در يك سازمان قبل از حضور كارشناسان در سيستم نصب و به بهره برداری رسيده است و آنان با مسائلی روبرو خواهند بود كه شايد خود سهمی در ايجاد آنها نداشته اند .
ضعف در فناوری ها را می توان به سه گروه عمده تقسيم نمود :
<LI dir=rtl>ضعف پروتكل TCP/IP : پروتكل TCP/IP دارای ضعف های امنيتی ذاتی‌ مختص به خود است چراكه طراحی آن به عنوان يك استاندارد باز مد نظر بوده است تا بتواند به سادگی و سهولت بيشتر امكان مبادله اطلاعات در شبكه را فراهم نمايد . مهمترين دليل گسترش پروتكل TCP/IP ، تبعيت آن از يك استاندارد باز است . علی رغم اين كه می توان ويژگی فوق را از نگاه مثبت ارزيابی كرد ،‌ ولی ماهيت استاندارد باز بودن پروتكل TCP/IP می تواند دليلی قانع كننده بر اين واقعيت باشد كه چرا حملات در شبكه های كامپيوتری تا به اين اندازه ساده انجام می گيرد و درصد بسيار زيادی از آنها نيز توام با موفقيت است. بپذيريم كه امروزه تعداد بسيار زيادی از افراد فعال در عرصه شبكه های كامپيوتری با نحوه كار اين پروتكل به خوبی آشنا می باشند . همين آشنائی می تواند دانش اوليه به منظور برنامه ريزی و تدارك حملات در شبكه های كامپيوتری را در اختيار مهاجمان نيز قرار دهد .
با اين كه برخی از مشكلات و ضعف های امنيتی پروتكل TCP/IP ماحصل ضعف در پياده سازی اين پروتكل در يك سيستم عامل خاص است كه می بايست شناسائی و با آنها برخورد شود ، ‌ولی اين موضوع در جای خود نيز نگران كننده است كه پروتكل فوق می تواند خود به عنوان عاملی موثر در بروز مشكلات و ضعف های امنيتی مطرح و تاثيرگذار باشد. ايجاد ضعف در مواردی نظير حفاظت رمزعبور ، فقدان تائيديه مورد نياز ، پروتكل های روتينگ ( كه بر روی تمامی شبكه منتشر خواهند شد ) و حفره های فايروال ها ، نمونه هائی در اين رابطه می باشند .
SMTP ( برگرفته از Simple Mail Transfer Protocol ) و SNMP ( برگرفته از Simple Network Management Protocol ) ، دو نمونه از پروتكل های ذاتا" غيرايمن مجموعه پروتكل های TCP/IP می باشند .
وجود ضعف در پروتكل TCP/IP ، تاكنون عامل بروز حملات متعددی در شبكه های كامپيوتری بوده است . IP spoofing و man-in-the-middle دو نمونه متداول در اين زمينه م‍ی باشند .
<LI dir=rtl>ضعف سيستم عامل : با اين كه هر سيستم عاملی دارای ضعف های امنيتی ‌مختص به خود است ، ولی عموميت و رواج يك سيستم عامل می تواند زمينه شناسائی و سوء استفاده از ضعف های امنيتی آن را تسريع نمايد . شايد به همين دليل باشد كه ضعف های ويندوز شركت مايكروسافت سريع تر از ساير سيستم های عامل بر همگان آشكار می شود چراكه اكثر كاربران بر روی كامپيوتر خود از يكی از نسخه های ويندوز اين شركت استفاده می نمايند . شايد بتوان گفت كه لينوكس و يا يونيكس نسبت به ويندوز دارای ضعف های امنيتی كمتری می باشند ولی سيستم های عامل فوق نيز دارای ضعف امنيتی مختص به خود می باشند كه به دليل عدم استفاده عام از آنها تاكنون كمتر شناسائی شده اند .
ضعف تجهيزات شبكه ای : تمامی تجهيزات شبكه ای نظير سرويس دهندگان ، روترها ، سوئيچ ها و نظاير آن دارای برخی ضعف های امنيتی ذاتی می باشند . با تبعيت از يك سياست تعريف شده مناسب برای پيكربندی و نصب تجهيزات شبكه ای می توان بطرز كاملا" محسوسی آثار و تبعات اين نوع ضعف های امنيتی را كاهش داد . نصب و پيكربندی هر گونه تجهيزات شبكه ای می بايست مبتنی بر اصول و سياست های امنيتی تعريف شده باشد .
ضعف پيكربندی
ضعف در پيكربندی ، نقش عوامل انسانی در بروز مشكلات امنيتی را به خوبی نشان می دهد . مديران شبكه و ساير كارشناسانی كه مسئوليت نصب و پيكربندی تجهيزات شبكه ای و غير شبكه ای در يك سازمان را برعهده دارند ، می توانند باعث بروز ضعف در پيكربندی شوند . متاسفانه ، در اغلب موارد مديران شبكه تجهيزات شبكه ای را با پيكربندی پيش فرض استفاده می نمايند و اقدامات لازم در جهت ايمن سازی پارامترهای تاثيرگذار در اين رابطه نظير ايمن سازی account مدير شبكه را انجام نمی دهند .
عوامل متعددی باعث بروز ضعف در پيكربندی می شوند :
<LI dir=rtl> استفاده غيرايمن از account كاربران : استفاده از account پيش فرض administrator بدون رمزعبور ، عدم كنترل و نظارت صحيح و مستمر بر روی شبكه بستر و شرايط لازم برای بروز مشكلات امنيتی و انجام حملات در يك شبكه كامپيوتری را فراهم می نمايد. در صورتی كه از يكی از نسخه های ويندوز سرويس دهنده استفاده می نمائيد ، می بايست account مربوط به administrator تغيير نام يابد . با انجام اين كار ، اين اطمينان اوليه ايجاد خواهد شد كه مهاجمان برای نفوذ به شبكه به زمان بيشتری جهت تشخيص account مدير شبكه نياز خواهند داشت .
همچنين می بايست بر اساس سياست های تعريف شده به هر يك از كاربران متناسب با نياز آنان ، مجوزهائی واگذار گردد و هرگز به آنان مجوزهائی بيش از آن چيزی كه برای انجام كار به آن نياز دارند ، واگذار نگردد .
بد نيست به اين نكته مهم نيز اشاره نمائيم كه اسامی و رمز عبور كاربران عموما" بطور غيرايمن در طول شبكه حركت می نمايد . مديران شبكه می بايست سياست های لازم در خصوص نحوه تعريف و حفاظت از رمز عبور را تدوين و آن را به كاربران شبكه آموزش دهند .

<LI dir=rtl>استفاده از system account كه رمز عبور آنها به سادگی قابل تشخيص است :يكی ديگر از روش هائی كه می تواند مشكلات امنيتی در يك شبكه را به دنبال داشته باشد ، نسبت دادن رمزهای عبور به system account است كه امكان تشخيص آنها به سادگی وجود دارد . برای پيشگيری از بروز اين چنين مسائل امنيتی ، مديران شبكه می بايست سياست هائی را بر روی سرويس دهندگان در شبكه تعريف نمايند كه صرفا" اجازه تعريف انواع خاصی از رمزهای عبور را فراهم نمايد و هر رمز عبور دارای يك تاريخ اعتبار معتبر باشد تا پس از اتمام تاريخ مصرف ، امكان استفاده از آن وجود نداشته باشد .
در اين رابطه لازم است كه كاربران بطور شفاف نسبت به اين موضوع توجيه گردند كه نمی بايست از نام خود ، نام فرزند ، تاريخ تولد ، شماره شناسنامه و مواردی از اين قبيل به عنوان رمز عبور استفاده نمايند . به كاربران آموزش داده شود كه برای تعريف يك رمز عبور مناسب می بايست از تركيب حروف بزرگ ، كوچك و حروف ويژه استفاده نمايند. رعايت موارد فوق ، شبكه شما را در مقابل حملاتی نظير brute-force كه از فايل های ديكشنری برای حدس رمزهای عبور استفاده می نمايند ، مقاوم می نمايد .
<LI dir=rtl>عدم پيكربندی صحيح سرويس های اينترنت : برخی سازمان ها همچنان از آدرس های IP واقعی برای آدرس دهی هاست ها و سرويس دهندگان موجود بر روی شبكه استفاده می نمايند . با استفاده از امكانات ارائه شده توسط NAT ( برگرفته از Network Address Translation ) و PAT ( برگرفته از Port Address Translation ) ، دليلی وجود ندارد كه از آدرس های IP واقعی استفاده گردد .
در مقابل ، شما می توانيد از آدرس های IP خصوصی استفاده نمائيد . بدين ترتيب ، سازمان ها می توانند از مجموعه ای از آدرس های IP كه بر روی اينترنت بلاك شده اند استفاده نمايند . رويكرد فوق ، باعث بهبود وضعيت امنيت در سازمان مورد نظر خواهد شد چراكه فقط آدرس IP واقعی بر روی روتر مرزی امكان روتينگ بر روی اينترنت را خواهد داشت .

<LI dir=rtl>غيرايمن بودن تنظيمات پيش فرض در برخی محصولات : اين يك واقعيت انكار ناپذير است كه تعداد بسيار زيادی از محصولات بدون رمز عبور و يا رمزهای عبور ساده به بازار عرضه می گردند تا مديران شبكه بتوانند پيكربندی دستگاه را به سادگی انجام دهند . برخی دستگاه ها به صورت plug and play می باشند . مثلا" سوئيچ های سيسكو به صورت plug-and-play می باشند تا بتوان به سرعت آنها را جايگزين هاب در شبكه نمود.
به منظور افزايش امنيت ،‌ می بايست بر روی سوئيچ يك رمز عبور مناسب را تعريف تا مهاجمان نتوانند به سادگی به آن دستيابی داشته باشند . شركت سيسكو به منظور افزايش امنيت در خصوص بكارگيری اين نوع تجهيزات شبكه ای تمهيدات خاصی را انديشيده است . به عنوان نمونه ، روترها و سوئيچ های سيسكو اجازه ايجاد يك telnet session را بدون انجام يك پيكربندی خاص login بر روی دستگاه نخواهند داد .
فرآيند نصب و پيكربندی هر دستگاه در شبكه می بايست تابع يك سياست امنيتی مدون باشد .

عدم پيكربندی صحيح تجهيزات شبكه ای : عدم پيكربندی مناسب تجهيزات شبكه ای يكی ديگر از دلايل بروز مشكلات امنيتی است . رمزهای عبور ضعيف ، عدم وجود سياست های امنيتی و غير ايمن بودن account كاربران جملگی می توانند به عنوان بخشی از سياست های عدم پيكربندی مناسب تجهيزات شبكه ای در نظر گرفته شوند .
سخت افزار و پروتكل هائی كه بر روی تجهيزات شبكه ای اجراء می شوند ، می توانند حفره های امنيتی را در شبكه شما ايجاد نمايند . در صورت عدم وجود يك سياست مدون به منظور تشريح سخت افزار و پروتكل هائی كه می بايست بر روی هر يك از تجهيزات شبكه ای اجراء شوند ، مهاجمان قادر خواهند بود به شبكه شما نفوذ نمايند .
به عنوان مثال ، در صورتی كه شما از پروتكل SNMP ( برگرفته شده از Simple Network Management Protocol ) به همراه تنظيمات پيش فرض استفاده نمائيد ، حجم بالائی از اطلاعات مربوط به شبكه شما می تواند به سادگی و به سرعت رمزگشائی گردد . بنابراين ، می بايست در صورتی كه به پروتكل فوق نياز نمی باشد آن را غيرفعال و در صورت ضرورت استفاده از آن ، تنظيمات پيش فرض خصوصا" community strings را تغيير داد . رشته های فوق به منزله رمز عبوری برای جمع آوری و دريافت داده مربوط به SNMP می باشند .
ضعف سياست ها
سياست های امنيتی در يك شبكه، نحوه و زمان پياده سازی امنيت در شبكه را تشريح می نمايند . به عنوان نمونه ، در سياست های امنيتی تعريف شده می بايست اطلاعات لازم در خصوص نحوه پيكربندی ايمن دستگاه های شبكه ای دقيقا" مشخص گردد . عدم تدوين يك سياست امنيتی مدون می تواند زيرساخت فناوری اطلاعات و ارتباطات يك سازمان را با مشكلات امنيتی متعددی مواجه نمايد .بدين منظور می بايست بر روی محورهای مختلفی متمركز گرديد :
<LI dir=rtl>عدم وجود يك سياست امنيتی مكتوب : در صورتی كه يك مدير شبكه ، و يا هر شخص ديگر ، نمی داند كه در ابتدای يك كار چه انتظاری از آن وجود دارد ، آنان صرفا" خود را با وضعيت موجود هماهنگ و يا بهتر بگوئيم همراه می نمايند . تفكر فوق هرج و مرج در شبكه را به دنبال داشته و آن را مستعد انواع حملات می نمايد . بدين منظور لازم است كه تدوين يك سياست امنيتی در دستور كار قرار گيرد . برای شروع می توان از كاربران و تبين وظايف آنان در زمان استفاده از زيرساخت فناوری‌ اطلاعات و ارتباطات كار را آغاز نمود و به دنبال آن سياست امنيتی در خصوص رمزهای عبور و دستيابی به اينترنت را تدوين نمود . در ادامه می توان سياست های امنيتی در خصوص پيكربندی سخت افزار شبكه شامل تمامی دستگاه ها ( كامپيوترهای شخصی ، سرورها ،‌روترها و سوئيچ ها ) را تدوين نمود . اين موضوع صرفا" به پيكربندی ختم نمی شود و می بايست در اين رابطه سياست های امنيتی در خصوص حفاظت از آنها نيز تدوين گردد .

<LI dir=rtl>سياست های سازمانی : سياست های سازمانی دارای يك نقش كليدی در هر يك از بخش های سازمان می باشند . ارتباط سياست های تعريف شده در يك سازمان با سياست های امنيتی در خصوص استفاده از زيرساخت فناوری اطلاعات و ارتباط می بايست به دقت مشخص گردد . در اين رابطه لازم است كه دقيقا" تعريف امنيت از منظر مديران ارشد سازمان مشخص شود . شايد برداشت يك مدير از امنيت و اهداف آن با برداشت يك مدير ديگر متفاوت باشد . بديهی است كه در مرحله نخست می بايست استراتژی و سياست های امنيتی سازمان كه متاثر از اهداف سازمان و نگرش مديران ( يك برداشت مشترك ) ، تدوين يابد .

<LI dir=rtl>رها كردن مديريت امنيت شبكه به حال خود : ايجاد يك سياست امنيتی قابل قبول در سازمان كه شامل مانيتورينگ و بررسی امنيت شبكه نيز می باشد كار مشكلی بنظر می آيد . بسياری از افراد بر اين باور هستند كه همه چيز در حال حاضر خوب كار می كند و ضرورتی ندارد كه ما درگير پياده سازی سيستمی برای مانيتورينگ و مميزی شويم . در صورت عدم مانيتورينگ و مميزی منابع سازمان ممكن است استفاده از منابع موجود چالش های خاص خود را به دنبال داشته باشد . وجود ضعف در مديريت امنيت ممكن است يك سازمان را با مسائل مختلفی نظير برخوردهای قانونی مواجه نمايد ( افشاء اطلاعات حساس مشتريان در يك سازمان كه به دليل ضعف در مديريت امنيت ايجاد شده است ) .
مديران شبكه می بايست بر اساس سياست های امنيتی تعريف شده بطور مستمر و با دقت وضعيت شبكه را مانيتور كرده تا بتوانند قبل از بروز فاجعه در مرحله اول با آن برخورد و يا ضايعات آن را به حداقل مقدار ممكن برسانند .

<LI dir=rtl>نصب و انجام تغييرات مغاير با سياست های تعريف شده . نصب هرگونه نرم افزار و يا سخت افزار می بايست تابع سياست های تعريف شده باشد . نظارت بر هر گونه نصب ( سخت افزار و يا نرم افزار ) و انطباق آن با رويه های تعريف شده در سياست امنيتی از جمله عمليات مهم به منظور ايمن سازی و ايمن نگاهداشتن زيرساخت فناوری اطلاعات و ارتباطات است . نصب هر گونه تجهيزات سخت افزاری و نرم افزاری تائيد نشده ، عدم پيكربندی مناسب تجهيزات نصب شده منطبق بر سياست های امنيتی و در مجموع انجام هر گونه تغييرات غيرمجاز می تواند به سرعت حفره هائی امنيتی را در شبكه شما ايجاد نمايد .

عدم وجود برنامه ای مدون جهت برخورد با حوادث غيرمترقبه: شايد شما نيز از جمله افرادی باشيد كه فكر می كنيد همواره حادثه برای ديگران اتفاق می افتد. بپذيريم كه حوادث چه بخواهيم و چه نخواهيم اتفاق خواهند افتاد و ما نيز می توانيم هدف اين حوادث باشيم . زمين لرزه ، آتش سوزی ، خرابكاری ، خرابی سخت افزار نمونه هائی در اين زمينه می باشند . بدين منظور لازم است كه هر سازمان دارای‌ يك سياست امنيتی مشخص به منظور پيشگيری و مقابله با حوادث باشد . در صورتی كه با اين موضوع در زمان خاص خود برخورد نگردد ، پس از بروز حادثه مديريت آن غيرممكن و يا بسيار مشكل خواهد بود .

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#33 Posted: 13 Jul 2011 14:26

مهمترين نقاط آسيب پذير يونيکس و لينوکس ( بخش اول )
سيستم عامل، يکی از عناصر چهار گانه در يک سيستم کامپيوتری است که دارای نقشی بسيار مهم و حياتی در نحوه مديريت منابع سخت افزاری و نرم افزاری است . پرداختن به مقوله امنيت سيستم های عامل ، همواره از بحث های مهم در رابطه با ايمن سازی اطلاعات در يک سيستم کامپيوتری بوده که امروزه با گسترش اينترنت ، اهميت آن مضاعف شده است . بررسی و آناليز امنيت در سيستم های عامل می بايست با ظرافت و در چارچوبی کاملا" علمی و با در نظر گرفتن تمامی واقعيت های موجود ، انجام تا از يک طرف تصميم گيرندگان مسائل استراتژيک در يک سازمان قادر به انتخاب مستند و منطقی يک سيستم عامل باشند و از طرف ديگر امکان نگهداری و پشتيبانی آن با در نظر گرفتن مجموعه تهديدات موجود و آتی ، بسرعت و بسادگی ميسر گردد .
اکثر کرم ها و ساير حملات موفقيت آميز در اينترنت ، بدليل وجود نقاط آسيب پذير در تعدادی اندک از سرويس های سيستم های عامل متداول است . مهاجمان ، با فرصت طلبی خاص خود از روش های متعددی بمنظور سوء استفاده از نقاط ضعف امنيتی شناخته شده ، استفاده نموده و در اين راستا ابزارهای متنوع ، موثر و گسترده ای را بمنظور نيل به اهداف خود ، بخدمت می گيرند . مهاجمان ، در اين رهگذر متمرکز بر سازمان ها و موسساتی می گردند که هنوز مسائل موجود امنيتی ( حفره ها و نقاط آسيب پذير ) خود را برطرف نکرده و بدون هيچگونه تبعيضی آنان را بعنوان هدف ، انتخاب می نمايند . مهاجمان بسادگی و بصورت مخرب ، کرم هائی نظير : بلستر ، اسلامر و Code Red را در شبکه منتشر می نمايند. آگاهی از مهمترين نقاط آسيب پذير در سيستم های عامل ، امری ضروری است . با شناسائی و آناليز اينگونه نقاط آسيب پذير توسط کارشناسان امنيت اطلاعات ، سازمان ها و موسسات قادر به استفاده از مستندات علمی تدوين شده بمنظور برخورد منطقی با مشکلات موجود و ايجاد يک لايه حفاظتی مناسب می باشند.
در مجموعه مقالاتی که ارائه خواهد شد ، به بررسی مهمترين نقاط آسيب پذير يونيکس و لينوکس خواهيم پرداخت . در اين راستا ، پس از معرفی هر يک از نقاط آسيب پذير ، علت وجود ضعف امنيتی ، سيستم های عامل در معرض تهديد ، روش های تشخيص آسيب پذيری سيستم و نحوه مقابله و يا پيشگيری در مقابل هر يک از نقاط آسيب پذير ، بررسی می گردد .همزمان با ارائه مجموعه مقالات مرتبط با يونيکس ( پنج مقاله ) ، به بررسی مهمترين نقاط آسيب پذير در ويندوز ، طی مقالات جداگانه ای خواهيم پرداخت .
همانگونه که اشاره گرديد ، اغلب تهديدات و حملات ، متاثر از وجود نقاط آسيب پذير در سيستم های عامل بوده که زمينه تهاجم را برای مهاجمان فراهم می آورد . شناسائی و آناليز نقاط آسيب پذير در هر يک از سيستم های عامل ، ماحصل تلاش و پردازش دهها کارشناس امنيتی ورزيده در سطح جهان است و می بايست مديران سيستم و شبکه در يک سازمان بسرعت با آنان آشنا و اقدامات لازم را انجام دهند.
نقاط آسيب پذير موجود در هر سيستم عامل که در ادامه به آنان اشاره می گردد ، سندی پويا و شامل دستورالعمل های لازم بمنظور برخورد مناسب با هر يک از نقاط آسيب پذير و لينک هائی به ساير اطلاعات مفيد و تکميلی مرتبط با ضعف امنيتی است .
مهمترين نقاط آسيب پذير يونيکس:
يونيکس ، يکی از سيستم های عامل رايج در جهان بوده که امروزه در سطح بسيار وسيعی استفاده می گردد . تا کنون حملات متعددی توسط مهاجمين متوجه سيستم هائی بوده است که از يونيکس ( نسخه های متفاوت ) بعنوان سيستم عامل استفاده می نمايند . با توجه به حملات متنوع و گسترده انجام شده ، می توان مهمترين نقاط آسيب پذير يونيکس را به ده گروه عمده تقسيم نمود :

BIND Domain Name System
Remote Procedure Calls-- RPC
Apache Web Server
General UNIX Authentication Accounts with No Passwords or Weak Passwords
Clear Text Services
Sendmail
Simple Network Management Protocol-- SNMP
Secure Shell-- SSH
Misconfiguration of Enterprise Services NIS/NFS
Open Secure Sockets Layer-- SSL
در بخش اول اين مقاله ، به بررسی BIND Domain Name System وRemote Procedure Calls (موارد يک و دو) ، خواهيم پرداخت .
اولين نقطه آسيب پذير : BIND Domain Name System
نرم افزار BIND ) Berkeley Internet Name Domain) ، در مقياس گسترده ای و بمنظور پياده سازی DNS)Domain Name Service) ، استفاده می گردد. BIND ، سيستمی حياتی است که از آن بمنظور تبديل اسامی ميزبان ( نظير : () ) به آدرس IP ريجستر شده ،استفاده می گردد .با توجه به استفاده وسيع از BIND و جايگاه حياتی آن در يک شبکه کامپيوتری ، مهاجمان آن را بعنوان يک هدف مناسب بمنظور انجام حملات ، خصوصا" از نوع DoS)Denila Of Service) انتخاب و حملات متنوعی را در ارتباط با آن انجام داده اند. حملات فوق،از کارافتادن سرويس DNS و عدم دستيابی به اينترنت برای سرويس های مربوطه و ميزبانان را می تواند بدنبال داشته باشد. با اينکه پياده کنندگان BIND ، تلاشی مستمر را از گذشته تا کنون بمنظور برطرف نمودن نقاط آسيب پذير انجام داده اند ، ولی هنوز تعداد زيادی از نقاط آسيب پذير قديمی ، بدرستی پيکربندی نشده و سرويس دهندگان آسيب پذير در آن باقی مانده است .
عوامل متعددی در بروز اينگونه حملات نقش دارد: عدم آگاهی لازم مديران سيستم در خصوص ارتقاء امنيتی سيستم هائی که بر روی آنان Bind deamon بصورت غير ضروری اجراء می گردد و پيکربندی نامناسب فايل ها ، نمونه هائی از عوامل فوق بوده و می تواند زمينه يک تهاجم از نوع DoS ، يک Buffer Overflow و يا بروز اشکال در DNS Cache را بدنبال داشته باشد.از جمله موارديکه اخيرا" در رابطه با ضعف امنيتی BIND کشف شده است مربوط به يک تهاجم از نوع DoS است . مقاله CERT Advisory CA-2002-15 () جزئيات بيشتری را در اين رابطه ارائه می نمايد. از ديگر حملات اخير ، تهاجمی از نوع Buffer Overflow است . مقاله CERT Advisory CA-2002-19 () جزئيات بيشتری را در اين رابطه در اختيار قرار می دهد. درتهاجم فوق ، يک مهاجم از نسخه آسيب پذير پياده سازی توابع Resolver مربوط به DNS استفاده و با ارسال پاسخ های مخرب به DNS و اجرای کد دلخواه ، امکان سوء استفاده از نقطه آسيب پذير فوق را فراهم و حتی دربرخی موارد می تواند زمينه بروز يک تهاجم از نوع DoS را باعث گردد .
تهديدی ديگر که می تواند در اين رابطه وجود داشته باشد ، حضور يک سرويس دهنده BIND آسيب پذير در شبکه است . در چنين مواردی ، مهاجمان از وضعيت فوق استفاده و از آن بمنزله مکانی جهت استقرار داده های غير معتبر خود و بدون آگاهی مديرسيستم استفاده می نمايند. بدين ترتيب ، مهاجمان از سرويس دهنده بعنوان پلات فرمی بمنظور فعاليت های آتی مخرب خود بهره برداری خواهند کرد .
سيستم های عامل در معرض تهديد :
تقريبا" تمامی سيستم های عامل يونيکس و لينوکس بهمراه يک نسخه از BIND ارائه شده اند .در صورت پيکربندی ميزبان بعنوان سرويس دهنده ، نسخه ای از BIND بر روی آن نصب خواهد شد.
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
در صورت دارا بودن نسخه خاصی از BIND که بهمراه سيستم عامل ارائه و بر روی سيستم نصب شده است ، می بايست عمليات بهنگام سازی آن را با استفاده از آخرين Patch های ارائه شده توسط توليد کننده ( عرضه کننده ) انجام داد. در صورت استفاده از نسخه BIND مربوط به ISC: Internet Software Consortium ، می بايست از نصب آخرين نسخه BIND ، اطمينان حاصل نمود . در صورتيکه BIND نصب شده بر روی سيستم ، نسخه ای قديمی بوده و يا بطور کامل Patch نشده باشد ، احتمال آسيب پذيری سيستم وجود خواهد داشت . در اکثر سيستم ها ، دستور : "named - v " ، اطلاعات لازم در خصوص نسخه BIND نصب شده بر روی سيستم را بصورت X.Y.Z نمايش خواهد داد . X ، نشاندهنده نسخه اصلی ، Y ،نشاندهنده جزئيات نسخه و Z نشاندهنده يک Patch Level است . پيشنهاد می گردد ، آخرين نسخه BIND ارائه شده توسط ISC را دريافت و آن را بر روی سيستم نصب نمود. آخرين نسخه موجود Version 9.2.2 بوده و می توان آن را از سايت ISC ()دريافت نمود. يکی ديگر از رويکردهای کنشگرايانه مرتبط با نگهداری امنيت BIND ، عضويت در گروه های خبری نظير Symantec () برای آگاهی از آخرين هشدارهای امنيتی است . در اين راستا می توان از يک برنامه پويشگر بهنگام شده که قادر به بررسی دقيق سيستم های DNS بمنظور تشخيص نقاط آسيب پذيراست ، نيز استفاده گردد .

نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
بمنظور حفاظت در مقابل نقاط آسيب پذير مرتبط با BIND موارد زير پيشنهاد می گردد :

<LI dir=rtl>غير فعال نمودن BIND deamon ( به آن named نيز اطلاق می گردد ) بر روی سيستم هائی که بعنوان يک سرويس دهنده DNS در نظر گرفته نشده اند . بمنظور پيشگيری ازاعمال برخی تغييرات خاص ( نظير فعال نمودن مجدد آن ) ، می توان نرم افزار BIND را از روی اينگونه سيستم ها حذف نمود.
<LI dir=rtl>بمنظور بهنگام سازی سرويس دهنده DNS ، از تمامی Patch های ارائه شده توسط توليد کنندگان استفاده و در صورت امکان آن را به آخرين نسخه موجود ارتقاء دهيد . برای دريافت اطلاعات تکميلی در رابطه با نصب مطمئن تر BIND ، از مقالات ارائه شده درسايت CERT و بخش UNIX Security Checklist () ، استفاده نمائيد .
<LI dir=rtl>بمنظور پيچيده تر نمودن حملات اتوماتيک و يا پويش سيستم مورد نظر ، Banner مربوط به " Version String " را از BIND حذف و نسخه واقعی BIND را با يک شماره نسخه غيرواقعی در فايل named.conf ، جايگزين نمائيد .

<LI dir=rtl>امکان ارسال انتقالات Zone را صرفا" برای سرويس دهندگان ثانويه DNS در Domain فراهم نمائيد ( secondary DNS servers) . امکان انتقالات Zone در ارتباط با Domain های Parent و Child را غير فعال و در مقابل از امکان Delegation ( واگذاری مسئوليت ) و فورواردينگ ( Forwarding ) استفاده نمائيد .
<LI dir=rtl>امکان Recursion و glue fetching را بمنظور حفاظت در مقابل عماکرد ناصحيح DNS Cache ، غير فعال نمائيد .
بمنظور حفاظت در رابطه با استفاده از "named" و تحت تاثير قرار دادن تمامی سيستم ، BIND را محدود نمائيد . بنابراين BIND بعنوان يک کاربر non-privilage در دايرکتوری Chroot اجراء می گردد. برای نسخه شمازه نه BIND از آدرس () استفاده نمائيد .بمنظور حفاظت در مقابل حملات اخير و مرتبط با نقاط آسيب پذير کشف شده BIND می توان از منابع زير استفاده نمود:

<LI dir=rtl>برای نقطه آسيب پذير DoS در رابطه با ISC BIND 9 از آدرس () استفاده گردد.
چندين نقطه آسيب پذير DoS در رابطه با ISC BIND 8 از آدرس () استفاده گردد .برای آگاهی و استفاده از پيشنهادات لازم بمنظور نصب ايمن تر BIND بر روی سيستم های سولاريس ، می توان از آدرس : Running the BIND9 DNS Server Securely () و آرشيو مقالات ارائه شده در آدرس Afentis () استفاده نمود.
دومين نقطه آسيب پذير : ( Remote Procedure Calls (RPC
با استفاده از RPC برنامه های موجود بر روی يک کامپيوتر قادر به اجرای روتين هائی در کامپيوتر دوم از طريق ارسال داده و بازيابی نتايج می باشند . با توجه به جايگاه عملياتی RPC ، استفاده از آن بسيار متداول بوده و درموارد متعددی از آن بمنظور ارائه سرويس های توزيع شده شبکه نظير مديريت از راه دور ، اشتراک فايل NFS و NIS استفاده می گردد.وجود ضعف های امنيتی متعدد در RPC باعث بهره برداری مهاجمان بمنظور انجام حملات مختلفی شده است .دراکثر موارد ، سرويس های RPC با مجوزهای بيش از حد معمول ، اجراء می گردند . بدين ترتيب يک مهاجم غير مجاز قادر به استفاده از سيستم های آسيب پذير در جهت اهداف خود خواهد بود.اکثر حملات از نوع DoS در سال 1999 و اوايل سال 2000 در ارتباط با سيستم هائی بود که دارای ضعف امنيـتی و نقظه آسيب پذير RPC بودند. مثلا" حملات گشترده و موفقيت آميز در رابطه با سيستم های نظامی امريکا ، بدليل نقطه آسيب پذير RPC کشف شده در صدها دستگاه کامپيوتر مربوط به وزارت دفاع امريکا بوده است . اخيرا" نيز وجود يک ضعف امنيتی DCOM RPC در ويندوز ، باعث انتشار گسترده يک کرم در سطح اينترنت گرديد .
سيستم های عامل در معرض تهديد :
تمامی نسخه های يونيکس و لينوکس که بر روی آنان سرويس های RPC نصب شده است در معرض اين آسيب می باشند .
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
با استفاده از يک پويشگر نقاط آسيب پذير و يا دستور " rpcinfo" ، می توان از اجراء يکی از سرويس های متداول RPC بر روی سيستم آگاه گريد :

RPC Service

RPC Program Number

rpc.ttdbserverd---------------100083

rpc.cmsd----------------------- 100068

rpc.statd-------------------------100024

rpc.mountd---------------------100005

sadmind--------------------------100232

cachefsd-------------------------100235

snmpXdmid----------------------100249

سرويس های RPC ، عموما" از طريق حملات buffer Overflow ، مورد سوء استفاده قرار می گيرند .علت اين امر ، عدم انجام بررسی لازم و کافی در خصوص خطاها و يا اعتبار داده های ورودی توسط برنامه های RPC است . نقاط آسيب پذير Buffer overflow ، اين امکان را برای يک مهاجم فراهم می نمايد که داده غير قابل پيش بينی را ( اغلب بصورت کد مخرب ) به درون حافظه برنامه ، ارسال نمايد . با توجه به ضعف موجود در رابطه با بررسی خطاء و صحت داده ، داده ارسالی مکان هائی حساس و کليدی که مورد استفاده پردازنده می باشند را بازنويسی می نمايد.در يک تهاجم موفقيت آميز Overflow ، کد مخرب ارسالی ،در ادامه توسط سيستم عامل اجراء می گردد . با توجه به اينکه تعداد زيادی از سرويس های RPC ، با مجوزهای بيش از حد معمول ، اجراء می گردند ، استفاده موفقيت آميز از نقاط آسيب پذير فوق می تواند امکان دسـيابی غير مجاز و از راه دور را به سيستم فراهم می نمايد.
نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
بمنظور حفاظت سيستم در مقابل حملات مبتنی بر RPC ، موارد زير پيشنهاد می گردد :

<LI dir=rtl>غير فعال نمودن و يا حذف هر يک از سرويس های RPC که ضرورتی به استفاده از آن بر روی شبکه نمی باشد . <LI dir=rtl>نصب آخرين Patch ارائه شده در رابطه با سرويس هائی که امکان حذف آنان وجود ندارد:
- برای نرم افزار سولاريس از آدرس ( ()) استفاده گردد.
- برای IBM AIX از آدرس : () و () استفاده گردد.
- برای نرم افزار SGI از آدرس : () استفاده گردد .
- برای کامپک ( Digital Unix ) از آدرس ()
- برای لينوکس از آدرس : () و () استفاده گردد . <LI dir=rtl>عمليات جستجو بمنظور آگاهی و نصب آخرين Patch مربوطه می بايست بصورت مستمر انجام شود. <LI dir=rtl>پورت 111 ( TCP و UDP ) مربوط به RPC portmapper و پورت 135 ( TCP و UDP ) مربوط به Windows RPC را در سطح روتر و يا فايروال بلاک نمائيد . <LI dir=rtl> پورت های Loopback 32770 ، 32789 مربوط بهTCP و UDP را بلاک نمائيد . <LI dir=rtl>فعال نمودن يک پشته غيراجرائی بر روی سيستم های عاملی که از ويژگی فوق ، حمايت می نمايند. استفاده از يک پشته غيراجرائی ، لايه ای حفاظتی در مقابل تمامی حملات Buffer overflows نبوده ولی می تواند عاملی موثر در جهت مقابله با برخی از حملات استاندارد گردد.
در ارتباط با سيستم های فايل NFS صادراتی ، مراحل زير می بايست دنبال گردد :
- استفاده از ميزبان / IP مبتنی بر ليست های صادراتی
- پيکربندی سيستم های فايل صادراتی بصورت فقط خواندنی
- استفاده از "nfsbug" برای پويش نقاط آسيب پذير برای اخذ اطلاعات تکميلی در رابطه با نقاط آسيب پذير RPC ، می توان از آدرس های زير استفاده نمود :

<LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> ()<LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> ()<LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> ()<LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> ()<LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> ()<LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> () <LI dir=ltr> ()
()در بخش دو م اين مقاله به بررسی ساير نقاط آسيب پذير يونيکیس و لينوکس خواهيم پرداخت .

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#34 Posted: 13 Jul 2011 14:26

مهمترين نقاط آسيب پذير يونيکس و لينوکس ( بخش دوم )
در بخش اول () اين مقاله به بررسی دو مورد از نقاط آسيپ پذير اشاره گرديد. در اين بخش به بررسی نقاط آسيب پذير Apache Web Server و روش های تائيد کاربران ، خواهيم پرداخت .
سومين نقطه آسيب پذير : Apache Web Server
آپاچی ( Apache) يکی از متداولترين سرويس دهندگان وب بر روی اينترنت است . در مقايسه با سرويس دهنده وب مايکروسافت ( IIS ) ، آپاچی مسائل و مشکلات امنيتی کمتری را داشته ولی همچنان دارای آسيب پذيری خاص خود است .
علاوه بر وجود نقاط آسيب پذير در ماژول ها و کد آپاچی ( CA-2002-27 () و CA-2002-17 () ) ، تکنولوژی های CGI و PHP نيز دارای نقاط آسيب پذيری خاص خود بوده که ضعف های امنيتی آنان به سرويس دهنده وب نيز سرايت می گردد. در صورت وجود نقاط آسيب پذير در سرويس دهنده آپاچی و يا عناصر مرتبط به آن ، زمينه تهديدات زير فراهم می گردد :
<LI dir=rtl>غير فعال نمودن سرويس ( DoS ) <LI dir=rtl>نمايش و بمخاطره انداختن فايل ها و داده های حساس <LI dir=rtl>دستيابی به سرويس دهنده از راه دور
بمخاطره افتادن سرويس دهنده ( دستکاری و خرابی سايت )سيستم های عامل در معرض تهديد
تمامی سيستم های يونيکس قادر به اجراء آپاچی می باشند . آپاچی بصورت پيش فرض بر روی تعداد زيادی از نسخه های يونيکس و لينوکس ، نصب می گردد .علاوه بر امکان فوق ، آپاچی را می توان بر روی ميزبانی ديگر که از سيستم عاملی مختلف نظير ويندوز استفاده می نمايد نيز نصب نمود. اين نوع از نسخه های آپاچی نيز می تواند دارای نقاط آسيب پذير خاص خود باشد .
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
بمنظور آگاهی و کسب اطلاعات لازم در خصوص نحوه تشخيص آسيب پذيری سرويس دهنده وب آپاچی ، می توان از آدرس های زير استفاده نمود :
<LI dir=rtl>در رابطه با Apache 1.3.x را می توان از آدرس ()
برای Apache 2.0.x می توان از آدرس () آدرس های اشاره شده ، دارای اطلاعات فنی لازم بمنظور نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم و پيشنهادات لازم در خصوص ارتقاء وضعيت امنيتی می باشند . استفاده از آدرس: () نيز در اين زمينه مفيد است .
نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
بمنظور حفاظت يک سرويس دهنده وب آپاچی ، پيشنهادات زير ارائه می گردد :
<LI dir=rtl>اطمينان از نصب آخرين patch ارائه شده
- در اين رابطه می توان از آدرس () بمنظور آگاهی از آخرين وضعيت نسخه ها و Patch levels استفاده نمود.
- بمنظور دستيابی به Source code اکثر نسخه های آپاچی، می توان از آدرس () استفاده نمود.
- بمنظور آگاهی و دريافت آخرين Patch های ارائه شده می توان از آدرس () استفاده نمود.
<LI dir=rtl>اطمينان از patching عناصر کليدی سيستم عامل که آپاچی بعنوان مرجع از آنان استفاده می نمايد .در اين رابطه لازم است که صرفا" ماژول های ضروری بمنظور صحت عملکرد سرويس دهنده ، در آپاچی کمپايل گردند .لازم است به اين نکته اشاره گردد که کرم( mod_ssl ( CA-2002-27 () نمونه ای کامل در اين زمينه بوده که از نقاط آسيب پذير در( OpenSSL ( CA-2002-23 () استفاده نموده است .
<LI dir=rtl>از اجرای آپاچی بعنوان ريشه ، اجتناب و می بايست بدين منظور ، کاربر و يا گروهی خاص با حداقل مجوز ايجاد گردد. ساير پردازه های سيستم ضرورتی به اجراء تحت کاربر و يا گروه فوق را نخواهند داشت .
<LI dir=rtl>Chroot ، پتانسيلی است که باعث تعريف مجدد محدوده يک برنامه می گردد . در حقيقت chroot ، باعث تعريف مجدد دايرکتوری ROOT" و يا "/" برای يک برنامه و يا يک Login session می گردد .chroot می تواند بعنوان يک لايه تدافعی استفاده گردد . مثلا" در صورتيکه فردی به کامپيوتر شما دستيابی پيدا نمايد ، قادر به مشاهده تمامی فايل های موجود بر روی سيستم نخواهد بود . علاوه بر محدوديت فوق ، محدوديت هائی در خصوص اجرای برخی از دستورات نيز بوجود می آيد.در اين رابطه يک دايرکتوری با نام chroot/ ، ايجاد و تمامی سرويس های مورد نطر با يک انظباط خاص در آن مستقر می گردند . مثلا" سرويس دهنده آپاچی در chroot/ / قرار می گيرد. با توجه به موارد فوق ، می بايست آپاچی را در يک محيط chroot اجراء نمود . درصورتيکه آپاچی بصورت chrooted اجراء و فعاليت خود را آغاز نمايد ، امکان دستيابی آن به ساير بخش های موجود در ساختار دايرکتوری سيستم عامل و خارج از chroot وجود نخواهد داشت . بدين ترتيب يک لايه تدافعی مناسب در خصوص سوء استفاده های احتمالی ايجاد می گردد. بعنوان نمونه ، ممکن است يک shell فراخوانده شده و با توجه به اينکه bin/sky / در chroot قرار ندارد ، می تواند زمينه سوء استفاده احتمالی را فراهم نمايد. لازم است به اين نکته مهم نيز اشاره گردد که Chrooting آپاچی می تواند اثرات جا نبی نامطلوبی را در ارتباط با CGI,PHP ، بانک های اطلاعاتی و ساير ماژول ها و يا ارتباطاتی که محيط سرويس دهنده وب بمنظور سرويس دهی به آنان نيازمند دستيابی به توابع کتابخانه ای خارجی است را بدنبال داشته باشد .روش های متعددی بمنظور chrooting وجود داشته و می بايست از مستندات نرم افزار مورد نظر ، بعنوان يک منبع اطلاعاتی مناسب در خصوص ارائه راهکارهای مربوطه ، استفاده گردد
<LI dir=rtl>بمنظور مديريت يک سرويس دهنده وب ، لازم است فيدبک های لازم در خصوص فعاليت و کارآئی سرويس دهنده و ساير مسائلی که ممکن است يک سرويس دهنده با آنان برخورد نمايد را اخذ و در ادامه با آناليز آنان تمهِيدات لازم در خصوص مسائل موجود را بکار گرفت . سرويس دهنده آپاچی ، قابليت ها و پتانسيل های انعطاف پذيری را در خصوص logging ارائه می نمايد . بنابراين لازم است عمليات logging با دقت نظر بالا بصورت موثر و موشکافانه انجام تا امکان رديابی هر نوع فعاليت امنيتی غير مجاز و يا رفتار غير منطقی سرويس دهنده ، فراهم گردد .پيشنهاد می گردد که با يک نظم خاص از اطلاعات موجود در فايل های لاگ ، آرشيو تهيه شود . بدين ترتيب ، امکان مديريت فايل های لاگ و بررسی آنان فراهم خواهد شد. بمنظور آشنائی با فرمت های متفاوت لاگ می تواند از منابع زير استفاده نمود :
- برای Apache 1.3.x از آدرس () استفاده شود .
- برای Apache 2.0.x از آدرس () استفاده شود .
در موارد متفاوتی و با توجه به شرايط پيش آمده ممکن است محتوی فايل های لاگ بتنهائی کافی نباشد . وضعيت فوق در موارديکه از PHP ، CGI و يا ساير تکنولوژی های مبتنی بر اسکريپت استفاده می گردد ، تشديد و می توان بمنظور افزايش توان آناليز يک تهاجم و سوءاستفاده از يک ضعف امنيتی ، اقدام به ثبت لاگ های مربوط به GET و POST نمود.لاگ نمودن عمليات مرتبط به GET و POST می تواند از طريق mod_Security صورت پذيرد. ModSecurity يک سيستم تشخيص مزاحمين ( Intruder detection ) یوده و پيشگيری های لازم در خصوص يک برنامه وب را ارائه می نمايد . سيستم فوق بهمراه سرويس دهنده وب مستقر و يک پوشش امنيتی مناسب را در جهت پيشگيری از يک تهاجم در ارتباط با برنامه های وب فراهم می نمايد . ModSecurity ، از سرويس دهنده آپاچی حمايت می نمايد .
- ()
- 152.44.126 ()
PHP، CGI،SSI و ساير اسکريپت ها . در اين رابطه موارد زير پيشنهاد می گردد :
- PHP,CGI,SSI و ساير زبان های اسکريپت را غير فعال نمائيد ( مگر اينکه ضرورتی جدی در رابطه با آنان وجود داشته باشد ).
- SSI یا Server Side Includes را که می تواند زمينه مساعدی بمنظور سوء استفاده از سرويس دهنده و الزام آن در جهت اجرای کد ناخواسته گردد را غير فعال نمائيد .
- در صورتيکه ضروری است که از PHP,CGI,SSI و يا ساير زبان های اسکريپت استفاده گردد ، می بايست از SuEXEC استفاده شود. suEXEC ، امکان اجرای اسکريپت ها تحت آپاچی بهمراه يک User Id در مقابل يک Apache User Id را فراهم می نمايد در حقيقت suEXEC اين امکان را برای کاربران آپاچی فراهم می نمايد که قادر به اجرای برنامه های SSI و CGI تحت يک User Id متفاوت نسبت به User Id مربوط به فراخوانی سرويس دهنده وب باشند.بدين ترتيب تهديدات امنيـتی کاهش و امکان نوشتن و اجرای برنامه های SSI و CGI اختصاصی نوشته شده توسط مهاجمان ، حذف خواهد شد . استفاده از suEXEC ،می بايست توام با آگاهی و دانش لازم باشد چراکه در صورت استفاده نادرست و يا عدم پيکربندی مناسب و شناخت نسبت به مديريت setupid Root ، خود باعث بروز حفره های امنيتی ديگر خواهد شد.. در اين رابطه و بمنظور آشنائی با نحوه عملکرد و استفاده از suEXEC می توان از آدرس های زير استفاده نمود:
-- برای Apache 1.3.x از آدرس () استفاده شود .
-- برای Apache 2.0.x از آدرس () استفاده شود.
- بررسی لازم در خصوص محتوی دايرکتوری cgi-bin و ساير دايرکتوری های شامل اسکريپت ها انجام و لازم است تمامی اسکريپت های پيش فرض نمونه ، حذف گردند.
- ايمن سازی PHP . پرداختن به موضوع فوق با توجه به گستردگی مطالب از حوصله اين مقاله خارج بوده و صرفا" به دو نمونه مهم در اينخصوص اشاره می گردد :
- غير فعال نمودن پارامترهائی که باعث ارائه اطلاعات در HTTP header می گردد .
- حصول اطمينان از اجرای PHP در حالت safe
برای دريافت اطلاعات تکميلی دراين خصوص می توان از آدرس () استفاده نمود .
- استفاده از ماژولهای اضافه بمنظوربهبود وضعيت امنيتی. مثلا"ماژول mod_Security می تواند باعث حفاظت در مقابل Cross Site Scripting: XSS ، شود . برای آشنائی و مشاهده اطلاعات تکميلی در اين خصوص می توان از آدرس () استفاده نمود.
- مميزی و بررسی اسکريپت ها برای نقاط آسيب پذير شامل XSS & SQL Injection نيز حائز اهميت است . در اين رابطه می توان از ابزارهای متعددی استفاده نمود. نرم افزار Nikto ( قابل دسترس در آدرس () ) يکی از مناسبترين ابزارهای پويش و بررسی CGI است .
چهارمين نقطه آسيب پذير : account هائی با رمز عبور ضعيف و يا فاقد رمز عبور
استفاده از رمزعبور، روش های تائيد کاربر و کدهای امنيتی در هر گونه تعامل ارتباطی بين کاربران وسيستم های اطلاعاتی ، امری متداول و رايج است . اکثر روش ها ی تائيد کاربران ، نظير حفاظت فايل و داده ، مستقيما" به رمزهای عبور ارائه شده توسط کاربران ، بستگی خواهد داشت . پس از تائيد کاربران ، امکان دستيابی آنان به منابع مشخص شده فراهم و هر يک از آنان با توجه به امتيازات و مجوزهای نسبت داده شده ، قادر به استفاده از منابع موجودخواهند بود. در اغلب موارد ، فعاليت کاربرانی که مجاز بودن آنان برای دستيابی به منابع ، تائيد شده است ، لاگ نشده و يا در صورتيکه فعاليت آنان ثبت گردد ، کمتر سوء ظنی به آنان می تواند وجود داشته باشد . ( آنان پس از تائيد وارد ميدانی شده اند که بدون هيچگونه رديابی ، قادر به انجام فعاليت های گسترده ای خواهند بود) . بنابراين ، رمز عبور دارای نقشی حياتی و اساسی در ايجاد اولين سطح دفاع در يک سيستم اطلاعاتی بوده و از دست رفتن رمز عبور و يا ضعف آن می تواند سيستم را در معرض تهديدات جدی قرار دهد . مهاجمان پس از دستيابی به رمز عبور کاربران تائيد شده ( استفاده از مکانيزم های متفاوت ) قادر به دستيابی منابع سيستم و حتی تغيير در تنظيمات ساير account های تعريف شده و موجود بر روی سيستم خواهند بود،عملياتی که می تواند پيامدهای بسيار منفی را بدنبال داشته باشد . پس می بايست بپذيريم که وجود يک account ضعيف و يا فاقد رمز عبور می تواند تهديدی جدی در يک سازمان باشد . در اين راستا علاوه بر اينکه می بايست از پتانسيل های ارائه شده توسط سيستم عامل با دقت استفاده نمود ، ضروری است ، تابع يک سياست امنيتی تدوين شده در رابطه با رمز عبور در سازمان متبوع خود باشيم . تعريف و نگهداری يک account بهمراه رمز عبور مربوطه در سازمان ما تابع چه سياست امنيتی است ؟ مهمترين و متداولترين نقاط آسيب پذير در ارتباط با رمز عبور شامل موارد زير است :
<LI dir=rtl> Account تعريف شده دارای رمز عبور ضعيف و يا فاقد رمز عبور است . <LI dir=rtl> عدم حفاظت مناسب کاربران از رمزهای عبور ،صرفنظر از استحکام رمزهای عبور تعريف شده . <LI dir=rtl> سيستم عامل و يا ساير نرم افزارهای موجود ، امکان ايجاد account مديريتی ضعيف و فاقد رمز عبور را فراهم می نمايند .
الگوريتم های Hashing رمز عبور( رمزنگاری مبتنی بر کليد عمومی بر پايه يک مقدار hash ، استوار بوده و بر اساس يک مقدار ورودی که دراختيار الگوريتم hashing گذاشته می گردد ، ايجاد می گردد. در حقيقت مقدار hash ، فرم خلاصه شده و رمز شده ای از مقدار اوليه خود است ) ، شناخته شده بوده و در اغلب موارد مقدار Hashe بدست آمده ، بگونه ای ذخيره می گردد که امکان مشاهده آن توسط سايرين وجود خواهد داشت. مناسبترين نوع حفاظت در اين راستا ، تبعيت از يک سياست رمز عبور قدرتمند بوده که در آن دستورالعمل ها ی لازم برای تعريف يک رمز عبورمناسب مشخص و در ادامه با استفاده از ابزارهای موجود، بررسی لازم در خصوص استحکام و بی نقص بودن رمز عبور صورت گيرد.
سيستم ها ی در معرض آسيب پذير
هر سيستم عامل و يا برنامه ای که فرآيند تائيد کاربران آن براساس يک User ID و رمز عبور باشد ، در معرض اين تهديد خواهد بود.
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
در صورتيکه از account هائی استفاده می شود که بين کاربران متعدد و يا کارکنان موقت يک سازمان به اشتراک گذاشته شده و يا کاربران از رمزهای عبور بدرستی حفاظت ننمايند، پتانسيل نفوذ به شبکه توسط يک مهاجم فراهم می گردد.پيکربندی account های جديد کاربران با يک رمز عبور مشابه و يا رمز عبوری که بسادگی قابل حدس باشد نيز فرصتی مناسب را در اختيار مهاجمان بمنظور دستيابی به منابع اطلاعاتی موجود در يک سازمان قرار خواهد داد .
لازم است در خصوص ذخيره سازی رمز عبور hashes تصميم گيری و مشخص شود که محل استقرار و ذخيره سازی آنان در etc/passwd / و يا etc/shadow / می باشد.قابليت خواندن فايل etc/passwd /، می بايست توسط تمامی کاربران شبکه وجود داشته تا زمينه و امکان تائيد کاربران فراهم گردد. در صورتيکه فايل فوق ، شامل رمزعبور hashed نيز باشد ، در ادامه و پس از دستيابی کاربران به سيستم ، امکان خواندن مقادير hash فراهم و مهاجمان می توانند با استفاده از يک برنامه cracker ، تلاش خود را جهت شکستن و تشخيص رمز عبور آغاز و به سرانجام برسانند . فايل etc/shadow/ ، صرفا" برای root قابل خواندن بوده و مکانی مناسب بمنظور ذخيره نمودن مقادير hashes است . در صورتيکه account های محلی ، توسط /etc/shadow حفاظت نشود ، ريسک رمزهای عبور افزايش خواهد يافت . اکثر سيستم های عامل جديد بصورت پيش فرض از etc/shadow / بمنظور ذخيره سازی رمز عبور hashes استفاده می نمايند ( مگر اينکه شرايط فوق توسط نصب کننده تغيير يابد ). در اين رابطه می توان از الگوريتم MD5 بمنظور hash نمودن رمزهای عبور نيز استفاده نمود. الگوريتم فوق، بمراتب از الگوريتم قديمی crypt ايمن تر است .
NIS)Network Information System) ، يک بانک اطلاعاتی توزيع شده بمنظور مديريت يک شبکه است . در حقيقت NIS ، استانداردی برای اشتراک فايل ها بين سيستم های کامپيوتری متعدد را فراهم و شامل مجموعه ای از سرويس هائی است که بمنزله يک بانک اطلاعاتی از سرويس ها عمل نموده و اطلاعات مربوط به مکان سرويس ( Mapping ) را در اختيار ساير سرويس های شبکه نظير( Network File System (NFS) ، قرار می دهد. با توجه به ماهيت طراحی بعمل آمده ، فايل های پيکربندی NIS ، شامل رمزهای عبور hash بوده و اين امر می تواند امکان خواندن آنان را برای تمامی کاربران فراهم و عملا" رمزهای عبور در معرض تهديد قرار گيرند .نسخه های جديد پياده سازی شده از NIS ، نظير +NIS و يا LDAP عموما" دارای استحکام لازم در ارتباط با رمزهای عبور hashes می باشند( مگر اينکه شرايط فوق توسط نصب کننده تغيير يابد). تنظيم و پيکربندی نسخه های فوق ( نسخه های جديد ) ، مشکل تر بوده و همين امر می تواند استفاده از آنان را با ترديد و مشکل مواجه نمايد .
حتی اگر رمزهای عبور hashes توسط /etc/shadow و يا امکانات پياده سازی شده ، محافظت گردند ، امکان حدس و تشخيص رمزهای عبور توسط ساير افراد وجود خواهد داشت . در اين رابطه می توان به موارد متعدد ديگری نظير : ضعف رمز عبور ، وجود account های غير استفاده مربوط به کارکنانی که سازمان خود را ترک نموده اند ، اشاره نمود .سازمان ها معمولا" در رابطه با غير فعال نمودن account مربوط به کاربران قديمی کوتاهی نموده و لازم است در اين رابطه از روش های خاصی استفاده گرد.
نصب های پيش فرض سيستم های عامل و يا شبکه توسط سازندگان و يا مديران سيستم و يا شبکه ، می تواند نصب مجموعه ای از سرويس های غيرضروری را نيز بدنبال داشته باشد. رويکرد فوق،با اينکه عمليات نصب سيستم عامل و سرويس ها ی مربوطه را تسهيل می نمايد ولی مجموعه ای از سرويس های غير ضروری و account هائی که بصورت پيش فرض ضعيف ويا فاقد رمز عبور می باشند را بهمراه بر روی سيستم مستقر و پيکربندی می نمايد.
نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
بهترين و مناسبترين دفاع در مقابل ضعف رمزهای عبور ، تبعيت از يک سياست امنيتی مستحکم بوده که دستورالعمل های لازم کهه موجب می شود رمزهای عبور مناسب و مستحکمی توسط کاربران تعريف و توسط مديران سيستم بصورت مستمر پيوستگی و استحکام آنان بررسی می گردد با حمايت کامل سازمان . مراحل زير توصيه های لازم برای ارائه يک سياست امنيتی مناسب می باشد :
<LI dir=rtl>اطمينان ازاستحکام و انسجام رمز های عبور . با استفاده از سخت افزار مناسب و اختصاص زمان کافی ، می توان هر رمز عبوری را crack نمود. در اين راستا می توان با استفاده ازروش های ساده و در عين حال موفقيت آميز، عمليات تشخيص رمز عبور را انجام داد . اغلب برنامه های تشخيص دهنده رمزعبوراز روشی موسوم به "حملات مبتنی بر سبک ديکشنری " ، استفاده می نمايند. با توجه به اينکه روش های رمز نگاری تا حدود زيادی شناخته شده می باشند ، برنامه های فوق ، قادر به مقايسه شکل رمز شده يک رمز عبور در مقابل شکل های رمز شده کلمات ديکشنری می باشند( در زبان های متعدد و استفاده از اسامی مناسب بهمراه جايگشت های مختلف آنان ) . بنابراين ، رمز عبوری که ريشه آن در نهايت يک کلمه شناخته شده باشد ، دارای استعداد ذاتی در رابطه با اين نوع از حملات خواهد بود . تعداد زيادی از سازمان ها ، آموزش های لازم در خصوص نحوه تعريف رمزهای عبور را به کارکنان خود داده و به آنان گفته شده است که رمزهای عبور مشتمل بر ترکيبی از حروف الفبائی و کاراکترهای ويژه را برای خود تعريف نمايند.متاسفانه اکثر کاربران اين موضوع را رعايت ننموده و بمنظور تعريف يک رمز عبور با نام "password" ، صرفا" اقدام به تبديل حروف به اعداد و يا حروف ويژه می نمايند ( pa$$w0rd) . چنين جايگشت هائی نيز قادر به مقاومت در مقابل يک تهاجم مبتنی بر ديکشنری نبوده و "pa$$w0rd" به روش مشابهی که "password" تشخیص داده می شود ، crack خواهد شد .
يک رمز عبور خوب ، نمی بايست از ريشه يک کلمه و يا نام شناخته شده ای اقتباس شده باشد .در اين راستا لازم است به کاربران آموزش لازم در خصوص انتخاب و ايجاد رمزهای عبور از موارد تصادفی نظير يک عبارت ، عنوان يک کتاب ،نام يک آواز و يا نام يک فيلم داده شود. با انتخاب يک رشته طولانی که بر اساس رويکردهای خاصی می تواند انتخاب گردد( گرفتن اولين حرف هر کلمه ، جايگزينی يک کاراکتر خاص برای يک کلمه ، حذف تمامی حروف صدادارو ساير موارد ) ، کاربران قادر به ايجاد رمزهای عبور مشتمل بر ترکيبی از حروف الفبائی و حروف ويژه بوده که در صورت مواجه شدن با حملات مبتنی بر ديکشنری ، تشخيص آنان بسختی انجام می شود. لازم است به اين نکته نيز اشاره گردد که رمزعبور می بايست براحتی بخاطر سپرده شده و بازيابی ( يادآوری)آن مشکل نباشد ( هدف از ذخيره سازی ، بازيابی است اگر چيزی را ذخيره نمائيم ولی در زمان مورد نظر قادر به بازيابی آن نباشيم ، سيستم ذخيره و بازيابی ما با اشکال مواجه شده است ! ). پس از تدوين دستورالعمل لازم بمنظور توليد رمزهای عبور مناسب و آموزش کاربران بمنظور پايبندی به اصول امنيتی تعريف شده ، می بايست از روتين ها ی جانبی متعددی بمنظور اطمينان از پيروی کاربران از دستوراالعمل های اعلام شده ، استفاده گردد. بهترين گزينه در اين راستا ، بررسی صحت رمزهای عبور پس از اعمال تغييرات توسط کاربران است .
پس از ارائه دستورالعمل ها ی لازم و مناسب برای ايجاد رمزهای عبور ، روتين های تکميلی خاصی می بايست ايجاد تا اين اطمينان حاصل گردد که کاربران پايبند به دستورالعمل های ارائه شده بوده اند. بهترين روش در اين زمينه ، بررسی صحت اعتبار رمزهای عبور پس از اعمال تغييرات توسط کاربران است . اکثر نمونه های يونيکس و لينوکس می توانند از Npasswd بمنظور بررسی رمز عبور در مقابل سياست امنيتی موجود استفاده نمايند. سيستم های PAM-Enabled نيز می توانند از Cracklib ( کتابخانه لازم بمنظور هماهنگی با Crack ) بمنظور بررسی رمزهای عبور ايجاد شده ، استفاده نمايند.اکثر سيستم های PAM-enabled را می توان بگونه ای پيکربندی نمود که رمزهای عبوری را که با سياست های مشخص شده مطابقت ندارد ، رد نمايند .
درموارديکه امکان استفاده از ابزارهائی نظير Npasswd و يا کتابخانه های PAM-Enabled ، وجود ندارد، مديران سيستم و شبکه می توانند از برنامه های کاربردی Cracking در حالت stand-alone و بعنوان يک روتين کنشگرايانه مستمر، استفاده نمايند. LC4 )l0phtcrack version 4) () و John the Ripper () ، نمونه هائی از برنامه های فوق ، می باشند. لازم است مجددا" به اين موضوع اشاره گردد که بدون کسب مجوز لازم از مديران ارشد سيستم در سازمان ، نمی بايست از برنامه های cracking استفاده گردد.پس از کسب مجوزهای لازم ، می توان عمليات فبررسی رمزهای عبور را بر روی يک ماشين حفاظت شده انجام داد. به کاربرانی که رمزهای عبور آنان crack می گردد، بصورت محرمانه وضعيت فوق گزارش و دستورالعمل های لازم در خصوص نحوه انتخاب يک رمز عبور مناسب نيز به آنان ارائه گردد .اخيرا" و در پاسخ به رمزهای عبور ضعيف ، استفاده از روش هائی ديگر بمنظور تائيد کاربران، نظير بيومتريک (زيست سنجی ) ، نيز مورد توجه واقع شده است .
<LI dir=rtl>حفاظت رمزهای عبور مستحکم. در صورتيکه رمزهای عبور hashes در etc/passwd / ذخيره می گردند ، سيستم را بهنگام نموده تا از /etc/shadow استفاده گردد . در صورتيکه بر روی سيتستم NIS و يا LDAP اجراء که امکان حفاظت hashes وجود نداشته باشد ، هر کاربری قادر به خواندن رمزهای عبور hashes و تلاش بمنظور cracking آنان ، خواهد بود.در اين رابطه می بايست بررسی لازم در خصوص استفاده از گزينه های ايمن تری از نسخه های NIS و LDAP را انجام داد. تا زمانيکه اين نوع برنامه های غير ايمن وجود داشته و با نمونه های ايمن جايگزين نشده اند، می بايست مجوزهای مربوطه را ايمن و از ابزارهای کنشکرايانه بصورت مستمر استفاده گردد.در اين رابطه پيشنهاد می گردد که در مقابل استفاده از الگوريتم قديمی Crypt بمنظورhash نمودن رمزهای عبور از الگوريتم MD5 استفاده گردد.
حتی اگر رمزهای عبور ، مستحکم و قدرتمند باشند ، در صورت عدم حفاظت آنان توسط کاربران ، سيستم های موجود در يک سازمان در معرض تهديد قرار خواهند گرفت . يک سياست امنيتی مناسب ، می بايست شامل دستورالعمل های لازم بمنظور آموزش کاربران در رابطه با حفاظت رمزهای عبور می باشد.عدم ارائه رمز عبور به افراد ديگر، عدم نوشتن رمز عبور در محلی که امکان خواندن آن برای ديگران وجود داشته باشد و حفاظت اتوماتيک فايل هائی که رمزهای عبور در آن ذخيره شده اند ، از جمله مواردی می باشند که می بايست به کاربران آموزش داده شود. اغلب کاربران در مواجهه با پيامی مشابه "Your password has expired" که نشاندهنده اتمام عمر مفيد يک رمز عبور است ، يک رمز عبور ضعيف را برای خود انتخاب می نمايند ، بنابراين لازم است در ف

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#35 Posted: 13 Jul 2011 14:27

مهمترين نقاط آسيب پذير يونيکس و لينوکس ( بخش سوم )

آنچه تاکنون گفته شده است :

بخش اول : بررسی BIND Domain Name System و RPC ()
بخش دوم : بررسی Apache Web Server و روش های تائيد کاربران ()در بخش سوم اين مقاله به بررسی نقاط آسيب پذير سرويس های Clear Text و Sendmail ، خواهيم پرداخت .

پنجمين نقطه آسيب پذير : :Clear Text Services
تعداد زيادی از سرويس های شبکه استفاده شده توسط سيستم های مبتنی بر يونيکس ، بصورت plain text بوده و از رمزنگاری خاصی استفاده نمی نمايند. ضعف در رمزنگاری ، امکان شنود اطلاعاتی ( مشاهده ترافيک شبکه ) را فراهم و مهاجمان در ادامه امکان دستيابی به محتویات ارتباط ايجاد شده و يا اطلاعات حساس کاربران نظير داده های مرتبط با رمز عبور را بدست خواهند آورد. مثلا" بمنظور تشخيص اطلاعات مرتبط با FTP و يا telnet ( اطلاعات login ) ، يک مهاجم ، می تواند يک sniffer را در شبکه و در محلی بين مسير ارتباطی، مستقر نمايد (بعنوان سرويس دهنده FTP و يا يا Client LAN ) . تبادل اطلاعات بين دستورات ورودی توسط سرويس گيرندگان و پاسخ های ارائه شده توسط سرويس های موجود بر روی سرويس دهنده ، بصورت plain-text خواهد بود. بدين ترتيب ،امکان رديابی ( رهگيری ) داده و يا کليدهای فشرده شده توسط کاربر بسادگی فراهم می گردد. اغلب مهاجمان در حملات اخير خود از برنامه های مختص شنود اطلاعاتی استفاده و عمدتا" اينگونه برنامه ها را بر روی دستگاهها ی آسيیب پذير نصب می نمايند. در چنين مواردی ، تشخيص نام و رمز عبور کاربر در داده های جمع آوری شده ( شنود اطلاعاتی ) ، بسادگی ميسر خواهد شد.جدول زير، ليست برخی از سرويس های شبکه يونيکس را که اطلاعات را بصورت Clear Text ، مبادله می نمايند ، نشان می دهد :

سرويس هائی نظير Telnet و FTP که شامل اطلاعات مربوط به تائيد هويت کاربران می باشند ، اطلاعات مورد نظر را بصورت متن ارسال که بالاترين ريسک را بدنبال خواهد داشت . در چنين مواردی مهاجمان می توانند با استفاده مجدد از داده های حساس کاربران نظير نام و رمز عبور، با خيال راحت ! به سيستم دستيابی نمايند .علاوه براين ، اجرای دستورات بصورت clear text می تواند توسط مهاجمان استفاده تا با استفاده از آنان دستورات دلخواه خود را بدون الزامی برای تائيد ، اجراء نمايند. سرويس های Clear text ، می توانند زمينه تهديدات مختلفی نظير : تسهيل در انجام حملات ، دستيابی از راه دور ، اجرای دستورات بر روی يک سيستم مقصد ، شنود و تشخيص اطلاعات را بدنبال داشته باشد .
سيستم های عامل در معرض تهديد
تمامی نمونه های يونيکس ارائه شده ، از سرويس ها ی Clear text استفاده می نمايند. ( telnet و FTP دو نمونه متدواول در اين زمينه می باشند ) . تمامی نمونه نسخه های ارائه شده يونيکس و لينوکس ( تنها استنثاء در اين رابطه، مربوط به آخرين ويرايش Free/OpenBSD می باشد ) ، بصورت پيش فرض ، برخی از سرويس های فوق را نصب می نمايند .
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
موثرترين و مطمئن ترين روش بمنظور تشخيص نقطه آسيب پذير فوق (سرويس های clear text ) ، بکارگيری نرم افزاری مشابه با ابزارهای استفاده شده (sniffer) توسط مهاجمان است. متداولترين برنامه موجود در اين زمينه ، tcpdump می باشد. برای دريافت برنامه "tcpdump " می توان از آدرس () ، استفاده نمود . نحوه فعال نمودن برنامه فوق،بمنظور تشخيص هر گونه ارتباط clear text ، بصورت زير است :
# tcpdump -X -s 1600
دراين راستا می توان از برنامه های ديگر نظير : "ngrep" نيز استفاده نمود. برنامه فوق،امکان جستجوی الگوئی خاص نظير "sername " و يا " assword " را در شبکه فراهم می نمايد. ( اولين حروف، بمنظور سازگاری با حروف بزرگ احتمالی ، در نظر گرفته نشده است ) . برای دريافت برنامه فوق ، می توان از آدرس () استفاده نمود . نحوه فعال نمودن برنامه فوق ، بصورت زير است :
# ngrep assword
در اين رابطه می توان از ابزارهای متنوع ديگری بمنظور تشخيص داده های حساس کاربران ( نام و رمز عبور ) استفاده نمود . Dsniff ، متداولترين ابزار در اين زمينه است . برنامه فوق ، بررسی لازم در خصوص تمامی زوج نام و رمزعبور بر روی پروتکل های Plain text حجيم، نظير FTP ، Telnet و POP3 را انجام و پس از تشخيص، آنان را نمايش خواهد داد. برای بدست آوردن برنامه فوق می توان از آدرس () استفاده نمود . نحوه فعال نمودن برنامه فوق ، بصورت زير است :
# /usr/sbin/dsniff
نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
استفاده از رمزنگاری End-To-End و يا حداقل رمزنگاری Link-level می تواند در اين زمينه مفيد واقع گردد. برخی پروتکل ها از لحاظ رمزنگاری معادل يکديگر می باشند( نظير : POP3S و ) . برای پروتکل هائی که دارای قابليت ها و امکانات , ذاتی رمزنگاری نمی باشند ، می توان آنان را از طريق SSH : Secure Shell ، و يا SSL connection انجام داد( tunneling ) .
OpenSSH يک نمونه پياده سازی شده متداول و انعطاف پذير ازSSH است.( قابل دسترس در آدرس () ) . برنامه فوق، در اکثر نسخه های يونيکس اجراء و می توان از آن بمنظور ارتباطات از راه دور ( replaces telnet ,rlogin ,rsh ) و tunneling ( پروتکل هائی نظير POP3,SMTP و X11 ) استفاده گردد .
دستور زير نحوه tunnel نمودن POP3 را بر روی SSH connection نشان می دهد. بر روی سرويس دهنده POP3 ، می بايست سرويس دهنده SSH نيز اجراء گردد. در ابتدا آن را بر روی ماشين سرويس گيرنده اجراء می نمائيم :
# ssh -L 110:pop3.mail.server.com:110
در ادامه ، برنامه سرويس گيرنده پست الکترونيکی را به localhost اشاره می دهيم ، پورت TCP 110 ( برخلاف روال معمول که بصورت : pop3.mail.server.com ، پورت 110 است ) . بدين ترتيب ، تمامی ارتباطات بين ماشين و سرويس دهنده پست الکترونيکی بصورت رمز شده انجام خواهد شد ( tunneled over SSH ) .
يکی ديگر از راه حل های متداول رمزنگاری مبتنی بر tunneling ، استفاده از stunnel است . روش فوق ، پروتکل SSL را پياده سازی( با استفاده از OpenSSL Toolkit ) و می توان آن را بمنظور tunel نمودن پروتکل های متفاوت plain text بخدمت گرفت . برای دريافت برنامه فوق ، می توان از آدرس () استفاده نمود.
ششمين نقطه آسيب پذير : : Sendmail
Sendmail ، برنامه ای است که از آن بمنظور ارسال ، دريافت و فوروارد نمودن نامه های الکترونيکی در اغلب سيستم های يونيکس و لينوکس استفاده می گردد. Sendmail ، يکی از متداولترین MTA : Mail Transfer Agent در اينترنت بوده که بطور گسترده ای از آن بعنوان "آژانش توزيع نامه های الکترونيکی" بهمراه سرويس دهندگان پست الکترونيکی ، استفاده می گردد . Sendmail ، يکی از اهداف اوليه مهاجمان در ساليان اخير بوده و تاکنون حملات متعددی را در ارتباط با آن شاهد بوده ايم. اکثر حملات انجام شده بدليل قديمی بودن و يا عدم patch مناسب نسخه های نصب شده ، با موفقيت همراه بوده است .در اين رابطه می توان به چندين نمونه از حملات اخير اشاره نمود :
- CERT Advisory CA-2003-12 Buffer Overflow in Sendmail ()
- CERT Advisory CA-2003-07 Remote Buffer Overflow in Sendmail ()
- CERT Advisory CA-2003-25 Buffer Overflow in Sendmail ()
خطرات و تهديدات مرتبط با Sendmail را می توان به دو گروه عمده تقسيم نمود : از دست رفتن امتيازات که علت آن buffer overflow خواهد بود و پيکربندی نادرست سيستم که می تواند تبعات منفی را بدنبال داشته باشد ( مثلا" تبديل يک سيستم به مرکزی آلوده برای توزيع نامه های الکترونيکی ) .عامل اصلی در بروز تهديدات نوع اول ، عمدتا" به استفاده از نسخه های قديمی و يا عدم patching مناسب سيستم برمی گردد.علت اصلی تهديدات نوع دوم ، به استفاده از فايل های پيکربندی پيش فرض و نادرست برمی گردد .
سيستم های عامل در معرض تهديد
تقريبا" تمامی نسخه های لينوکس و يونيکس بهمراه يک نسخه نصب شده از Sendmail عرضه می گردند. سرويس فوق، بصورت پيش فرض فعال می باشد .
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
Sendmail ، در گذشته دارای نقاط آسيب پذير فراوانی بوده که بتدريج وبا ارائه نسخه های جديدتر و patch های مربوطه ، ميزان آسيب پذيری آن کاهش يافته است .هر نسخه قديمی و يا Patch نشده نرم فزار فوق در معرض آسيب قرار خواهد داشت . بمنطور مشخص نمودن شماره نسخه برنامه sendmail ، می توان از دستور زير استفاده نمود :
echo \$Z | /usr/lib/sendmail -bt -d0

مسير مشخص شده sendmail در دستور فوق ، با توجه به پيکربندی سيستم ، می تواند متفاوت باشد. برای آگاهی از آخرين نسخه ارائه شده Sendmail می توان از آدرس () استفاده نمود .
نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
مراحل زير بمنظور ايمن سازی و حفاظت Sendmail پيشنهاد می گردد :

<LI dir=rtl> نسخه موجود را به آخرين نسخه ارتقاء و از آخرين patch های موجود ، استفاده گردد . برای دريافت source code می توان از آدرس () استفاده نمود. در صورتيکه نسخه sendmail بهمراه سيستم عامل ارائه شده است ( يک Package ) ، می توان برای دريافت patch مربوطه به سايت عرضه کنندگان سيستم عامل مراجعه نمود.
برنامه sendmail عموما" بصورت پيش فرض در اکثر سيستم های يونيکس و لينوکس ( حتی آنانی که بعنوان سرويس دهنده mail مورد نظر نبوده و فعاليت آنان در ارتباط با mail نخواهد بود) نصب می گردد. برنامه Sendmail را در حالت daemon بر روی ماشين های فوق ، اجراء ننمائيد ( غير فعال نمودن سوئيچ bd - ) . امکان ارسال نامه الکترونيکی توسط سيستم های فوق ، همچنان وجود خواهد داشت . در اين رابطه می بايست پيکربندی سيستم بگونه ای انجام شود که به يک mail relay در فايل پيکربندی sendmail ، اشاره گردد.فايل پيکربندی، sendmail.cf نام داشته و معمولا" در آدرس etc/mail/sendmail.cf قرار دارد .
<LI dir=rtl>در صورتيکه لازم است sendmail در حالت daemon اجراء گردد، می بايست از صحت پيکربندی انجام شده اطمينان حاصل گردد. در اين رابطه می توان از منابع اطلاعاتی زير استفاده نمود :
()
()
در نسخه Sendmail 8.9.0 ، امکان open relay بصورت پيش فرض غيرفعال می باشد.تعداد زيادی از عرضه کنندگان سيستم های عامل ، مجددا" آن رادر پيکربندی پيش فرض خود فعال می نمايند. در صورت استفاده از نسخه Sendmail ارائه شده بهمراه سيستم عامل ، می بايست دقت لازم در اينخصوص را انجام داد ( عدم استفاده سرويس دهنده برای realying ).

<LI dir=rtl>در زمان استفاده از نسخه جديد sendmail ( سوئيچ نمودن به يک نسخه ديگر ) ، لازم است تدابير لازم در خصوص تغيير فايل های پيکربندی ارائه شده توسط نسخه قديمی ، انديشيده گردد . برای آگاهی از جزئيات بيشتر در ارتباط با پيکربندی Sendmail ، می توان از آدرس () استفاده نمود.
در موارديکه برنامه Sendmail از منابع موجود بر روی اينترنت Download می گردد ، می بايست بمنظور اطمينان از مجاز بودن نسخه تکثيری از PGP signature استفاده نمود. در اين رابطه لازم است به اين نکته دقت شود که بدون بررسی integrity مربوطه به source code برنامه Sendmail ، نمی بايست از آن استفاده شود. در گذشته ، نسخه هائی از Trojan ها در Sendmail مستقر تا در زمان مناسب حرکت مخرب خود را آغاز نمايند . بمنظور دريافت اطلاعات تکميلی در اين رابطه می توان از آدرس CERT Advisory CA-2002-28 () استفاده نمود. کليدهای استفاده شده بمنظور sign نمودن برنامه Sendmail دريافتی را می توان از آدرس () بدست آورد . در صورت فقدان PGP ، می بايست از MD5 Checksum بمنظور بررسی integrity کد منبع Sendmail ، استفاده گردد.برای کسب اطلاعات بيشتر می توان از منابع اطلاعاتی زير استفاده نمود :
()
()
()

در بخش چهارم اين مقاله به بررسی ساير نقاط آسيب پذير يونيکس و لينوکس خواهيم پرداخت

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#36 Posted: 13 Jul 2011 14:28

در بخش چهارم اين مقاله به بررسی نقاط آسيب پذير ( Simple Network Management Protocol (SNMP و ( Secure Shell (SSH ، خواهيم پرداخت .
هفتمين نقطه آسيب پذير : ( Simple Network Management Protocol (SNMP
از پروتکل SNMP بمنظور کنترل ، مانيتورينگ از راه دور و پيکربندی تمامی دستگاه های پيشرفته مبتنی بر TCP/IP در ابعاد گسترده ای استفاده می شود.با اينکه استفاده از SNMP در بين پلات فرم های متفاوت شبکه استفاده می گردد، ولی در اغلب موارد از آن بمنظور پيکربندی و مديريت دستگاههائی نظير چاپگر ، روترها ، سوئيچ ها ، Access point ها و دريافت داده های مورد نياز دستگاههای مانيتورينگ شبکه ، استفاده می شود .
SNMP ، از روش های متفاوتی بمنظور مبادله پيام بين ايستگاههای مديريت SNMP و دستگاههای شبکه ای استفاده می نمايد . روش های استفاده شده بمنظور برخورد با پيام های مبادله شده و مکانيزم تائيد و معتبر سازی پيا م ها، از جمله عوامل اصلی در رابطه با نقاط آسيب پذير SNMP می باشند .
نقاط آسيب پذير مرتبط با روش های استفاده شده در SNMP ( نسخه يک ) بهمراه جزئيات مربوطه را می توان در آدرس CERT - 2002 - 03 () ، مشاهده نمود . نقاط آسيب پذير متعددی در SNMP متاثر از روش برخورد با پيام ها توسط ايستگاه های مديريتی است . نقاط آسيب پذير فوق، به نسخه ای خاص از SNMP محدود نبوده و محصولات متعدد ارائه شده توسط توليد کنندگان را نيز شامل می گردد . مهاجمان با استفاده از نقاط آسيب پذير فوق ، قادر به انجام حملات متفاوت از نوع DoS ( از کار افتادن يک سرويس ) تا پيکربندی و مديريت ناخواسته ماشين آلات و تجهيزات مبتنی بر SNMP ، می باشند .
برخی از نقاط آسيب پذير در ارتباط با SNMP متاثر از روش های استفاده شده بمنظور تائيد و معتبر سازی پيام ها در نسخه های قديمی SNMP است ( توارث مشکلات ) . نسخه های يک و دو SNMP ، از يک " رشته مشترک " غيررمز شده بعنوان تنها گزينه موجود برای تائيد پيام ها استفاده می نمايند . عدم استفاده از روش های مناسب رمزنگاری ، می تواند عاملی مهم در پيدايش نقاط آسيب پذير باشد. نگرش پيش فرض نسبت به " رشته مشترک " که توسط تعداد زيادی از دستگاههای SNMP استفاده می گردد ، از ذيگر عوامل مهم در ارتباط با عرضه نقاط آسيب پذير است( برخی از توليد کنندگان بمنظور افزايش سطح ايمنی مربوط به داده های حساس ، رشته را بصورت "اختصاصی " تغيير و استفاده می نمايند ) . شنود اطلاعاتی و ترافيک SNMP ، می تواند افشاء اطلاعات و ساختار شبکه ( سيستم ها و دستگاههای متصل شده به آن ) را بدنبال داشته باشد . مهاجمين با استفاده از اطلاعات فوق ، قادر به انتخاب مناسب و دقيق هدف خود بمنظور برنامه ريزی حملات خود می باشند .
اکثر توليد کنندگان بصورت پيش فرض نسخه يک SNMP را فعال و تعدادی ديگر، محصولاتی را ارائه می نمايند که قادر به استفاده ازمدل های امنيتی نسخه شماره سه SNMP نمی باشند. ( با استفاده از مدل های امنيـی ارائه شده در نسخه شماره سه SNMP ، می توان پيکربندی لازم در خصوص روش های تائيد را بهبود بخشيد ) .
SNMP ، مختص يونيکس نمی باشد و در ابعاد وسيعی در ويندوز ، در تجهيزات شبکه ای ، در چاپگرها ، access point ها و Bridges ، استفاده می گردد. با توجه به نتايج حاصل از آناليز حملات مبتنی بر SNMP ، مشخص شده است که اکثر حملات در اين رابطه بدليل ضعف در پيکربندی SNMP در سيستم های يونيکس است .
سيستم های عامل در معرض تهديد
تقريبا" بر روی تمامی سيستم های يونيکس و لينوکس يک نسخه SNMP نصب و بهمراه آن عرضه می گردند. در اغلب موارد پروتکل فوق ، بصورت پيش فرض فعال می باشد. اکثر دستگاه ها و سيستم های عامل شبکه ای مبتنی بر SNMP دارای نقطه آسيب پذير فوق بوده و در معرض تهديد قرار خواهند داشت .
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
بمنظور بررسی نصب SNMP بر روی دستگاههای موجود و متصل شده در شبکه ، می توان از يک برنامه کمکی و يا روش دستی استفاده نمود. برنامه پويشگر SNScan ، نمونه ای در اين زمينه بوده که می توان آن را از طريق آدرس () دريافت نمود. در موارديکه امکان استفاده از ابزارهای پويشگر وجود ندارد ، می توان بررسی لازم در خصوص نصب و اجراء SNMP را بصورت دستی انجام داد. در اين راستا می توان به مستندات سيستم عامل مربوطه مراجعه تا پس از آگاهی از نحوه پياده سازی SNMP ، عمليات لازم بمنظور تشخيص فعال بودن SNMP را انجام داد . در اين رابطه می توان ، جستجوی لازم در ليست پردازه ها برای يافتن "snmp" در حال اجراء بر روی پورت های 161 و 162 را انجام داد . وجود صرفا " يک نمونه SNMP ، دليلی بر آسيب پذيری سيستم است . بمنظور آگاهی از جزيئات لازم در اينخصوص می توان از آدرس CERT - 2002 - 03 () استفاده نمود . در صورت تحقق يکی از شرايط زير و نصب SNMP ، سيستم در معرض آسيب و تهديد قرار خواهد داشت :
<LI dir=rtl>وجود اسامی SNMP Community پيش فرض و يا خالی ( اسامی استفاده شده بعنوان رمزهای عبور ) <LI dir=rtl>وجود اسامی SNMP Community قابل حدس
وجود رشته های مخفی SNMP Community نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
بمنظور حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير فوق ،در دو زمينه می توان اقدامات حفاظتی را سازماندهی نمود .
حفاظت در مقابل درخواست های آسيب رسان و تهديد کننده :
<LI dir=rtl>غير فعال نمودن SNMP در صورت عدم ضرورت استفاده از آن <LI dir=rtl>استفاده از يک مدل امنيتی مبتنی بر کاربر SNMPv3 ، بمنظور تائيد پيام ها و رمزنگاری داده ها ( در صورت امکان ) <LI dir=rtl>در صورت استفاده از SNMP نسخه يک و يا دو ، می بايست آخرين نسخه Patch ارائه شده توسط توليد کننده ، نصب گردد برای آگاهی از مشخصات توليدکننگان، می توان به بخش ضميمه CERT Advisory CA-2002-03 ()، مراجعه نمود . <LI dir=rtl>SNMP را در گلوگاه های ورودی شبکه فيلتر نمائيد ( پورت 161 مربوط به TCP/UDP و پورت 162 مربوطه به TCP/UDP ) . عمليات فوق را در موارديکه ضرورتی به مديريت دستگاهها بصورت خارجی وجود ندارد ، می بايست انجام داد .
از کنترل دستيابی مبتنی بر ميزبان بر روی سيستم های SNMP agent استفاده گردد . ويژگی فوق ممکن است توسط SNMP agent سيستم های عامل دارای محدوديت هائی باشد ، ولی می توان کنترل لازم در خصوص پذيرش درخواست ها توسط agent مربوطه را انجام داد. در اکثر سيستم های يونيکس ، می توان عمليات فوق را توسط يک TCP-Wrapper و يا پيکربندی Xined انجام داد . استفاده از يک فايروال فيلترينگ بسته های اطلاعاتی مبتنی بر agent بر روی يک ميزبان نيز می تواند در بلاک نمودن درخواست های ناخواسته SNMP موثر واقع شود .
حفاظت در مقابل رشته های قابل حدس
<LI dir=rtl>غير فعال نمودن SNMP در صورت عدم ضرورت استفاده از آن
<LI dir=rtl>استفاده از يک مدل امنيتی مبتنی بر کاربر SNMPv3 ، بمنظور تائيد پيام ها و رمزنگاری داده ها ( در صورت امکان )
<LI dir=rtl>در صورت استفاده از SNMP نسخه يک و يا دو ، می بايست از يک سياست خاص بمنظور اسامی community ( استفاده شده بعنوان رمزهای عبور ) استفاده گردد. در اين راستا لازم است اسامی بگونه ای انتخاب گردند که غير قابل حدس بوده و بصورت ادواری و در محدوده های خاص زمانی نيز تغيير داده شوند .
<LI dir=rtl>با استفاده از امکانات موجود می بايست بررسی لازم در خصوص استحکام اسامی در نظر گرفته شده برای رمزهای عبور راانجام داد.در اين رابطه می توان از خودآموز و ابزار ارائه شده در آدرس () ، استفاده کرد.
SNMP را در گلوگاه های ورودی شبکه فيلتر نمائيد ( پورت 161 مربوط به TCP/UDP و پورت 162 مربوطه به TCP/UDP ) . عمليات فوق را در موارديکه ضرورتی به مديريت دستگاهها بصورت خارجی وجود ندارد ، می بايست انجام داد . پيکربندی فيلترينگ را صرفا" بمنظور ترافيک مجاز SNMP بين subnet های مميزی شده ، انجام دهيد.

هشتمين نقطه آسيب پذير :

Secure Shell (SSH
SSH ، يک سرويس عمومی برای ايمن سازی Login ، اجرای دستورات و ارسال فايل در يک شبکه است .اکثر سيستم های مبتنی بر يونيکس از بسته نرم افزاری OpenSSH () ( نسخه فوق بصورت open-source است ) و يا نسخه تجاری SSH Communication Security () ، استفاده می نمايند . با اينکه SSH دارای ايمنی مناسبتری نسبت به telnet,ftp و برنامه های R-Command می باشد ، ولی همچنان در هر دو نسخه اشاره شده ، ضعف های امنيتی متعددی وجود دارد . اکثر ضعف های موجود صرفا" اشکالات جزئی بوده و تعداد اندکی از آنان ، حائز اهميت بوده و می بايست بلافاصله نسبت به برطرف نموودن آنان اقدام گردد . مهمترين تهديد مرتبط با ضعف های امنيتی SSH ، امکان دستيابی (سطح ريشه) به ماشين آسيب پذير توسط مهاجمان است . با توجه به رشد چشمگير استفاده از سرويس گيرندگان و سرويس دهندگان SSH در محيط های ويندوز، اکثر اطلاعات ارائه شده در رابطه با نقطه آسيب پذير فوق ، به نسخه های پياده سازی شده SSH در ويندوز و nix * ( يونيکس ، لينوکس ) بر می گردد .عدم مديريت مناسب SSH ، خصوصا" در ارتباط با پيکربندی و بکارگيری patch ها و بهنگام سازی لازم ، می تواند مسائل و مشکلات خاص خود را بدنبال داشته باشد .
SSH2 ، ابزاری قدرتمند
تعداد زيادی از نقاط آسيیب پذير تشخيص داده شده در پروتکل هائی نظير POP3 ( جايگزين با SSH2 SFTP ) ، برنامه Telnet ، سرويس HTTP , و ابزارهای مبتنی بر rhost ( نظير : روش های تائيد ,rsh , rlogin ,rcp ) باعث ارسال اطلاعات بصورت clear text و يا عدم پردازش مناسب session های سرويس گيرنده - سرويس دهنده می گردد. پروتکل SSH1 ، دارای پتانسيل آسيب پذيری بالائی خصوصا" در ارتباط با session موقتی رمزنشده می باشد . بدين دليل مديران سيستم و شبکه ، استفاده از پروتکل SSH2 را گزينه ای شايسته در اينخصوص می دانند( در موارديکه امکان آن وجود دارد) . لازم است به اين نکته مهم اشاره گردد که SSH1 و SSH2 با يکديگر سازگار نبوده و لازم است نسخه SSH بر روی سرويس گيرنده و سرويس دهنده يکسان باشند (در اين رابطه موارد استثنا ء نيز وجود دارد ) .
کاربران OpenSSH می بايست به اين نکته توجه نمايند که کتابخانه های OpenSSH در مقابل پتانسيل های ايجاد شده توسط OpenSSH ، دارای نرم افزارهای آسيب پذير مختص خود می باشند. بمنظور آگاهی از جزئيات مربوطه ، می توان از آدرس CERT Advisory 2002-23 () استفاده نمود .در سال 2002 يک نسخه آلوده از OpenSSH ( نسخه فوق دارای يک trojan-horse بود ) در زمان کوتاهی گسترش و باعث آسيب های فراوانی گرديد. بمنظور کسب اطلاعات بيشتر در اين رابطه و اطمينان از عدم آسيب پذيری سيستم خود در مقابل نسخه آلوده فوق ، می توان از آدرس () استفاده نمود .
سيستم های عامل در معرض تهديد
هر نسخه يونيکس و يا لينوکس که بر روی آن OpenSSH 3.3 و يا بعد از آن ( نسخه ارائه شده در سال 2003 ،version 3.6.1) و يا SSH Communication Security's SSH 3.0.0 و يا بعد از آن ( نسخه ارائه شده در سال 2003 شماره version 3.5.2 ) نصب واجراء می گردد ، در معرض اين آسيب قرار خواهد داشت .
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
با استفاده از يک پويشگر مناسب ، می توان بررسی لازم در خصوص آسيب پذيری يک نسخه را انجام داد . در اين رابطه می توان با اجرای دستور " ssh -V " ، از شماره نسخه نصب شده بر روی سيستم آگاه گرديد. ScanSSH ، ابزاری مفيد بمنظور تشخيص از راه دور سرويس دهندگان SSH آسيب پذير بدليل عدم Patching ، می باشد. دستور خطی ScanSSH ، ليستی از آدرس های شبکه را برای سرويس دهندگان پويش و گزارشی در ارتباط با شماره نسخه های آنان را ارائه می نمايد . آخرين نسخهScanSSH که در سال 2001 ارائه شده است را می توان از آدرس () دريافت نمود .
نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
بمنظور حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير فوق ، موارد زير پيشنهاد می گردد :
<LI dir=rtl> نسخه SSH () و يا OpenSSH () را به آخرين نسخه موجود ارتقاء دهيد . درصورتيکه SSH و يا OpenSSH بهمراه سيستم عامل ، نصب شده باشد ، می بايست آخرين Patchمربوطه را از سايت ارائه دهنده سيستم عامل دريافت و آن را برروی سيستم نصب نمود. در صورت استفاده از OpenSSL ، از نصب آخرين نسخه آن مطمئن شويد .
<LI dir=rtl>حتی المقدور سعی گردد، نسخه SSH1 به SSH2 ارتقاء يابد .در رابطه با توسعه SSH1 در آينده تصميم خاصی وجود نداشته و توسعه SSH2 مورد نظر می باشد .
<LI dir=rtl> دو نسخه پياده سازی شده SSH ، دارای مجموعه ای از گزينه های انتخابی بوده که مديران سيستم با استفاده از آنان و با توجه به سياست های موجود می توانند پيکربندی مناسبی در اينخصوص را انجام دهند. امکان محدوديت در دستيابی به ماشين مورد نظر و اتصال به آن ، روش های تائيد کاربران و ماهيت کاربران مجاز ، نمونه هائی از گزينه های انتخابی بوده که می توان از آنان بمنظور پيکربندی مطلوب استفاده گردد.
<LI dir=rtl>پيکربندی مناسب سرويس گيرندگان SSH در زمان اتصال به سرويس دهنده ای که SSH را حمايت نمی نمايد . در چنين مواردی سرويس گيرنده ممکن است به عقب برگشته و استفاده از rsh را در اين رابطه مفيد تشخيص دهد . بمنظور پيشگيری از مواردی اينچنين می بايست به کليد FallBackToRsh در فايل پيکربندی SSH ، مقدار NO را نسبت داد .
از رمزنگاری blowfish در مقابل 3DES استفاده گردد (روش 3DES ، ممکن است بصورت پيش فرض در نسخه مربوطه در نظر گرفته شده باشد ). بدين ترتيب علاوه بر افزايش سرعت در عمليات ، رمزنگاری انجام شده نيز از استحکام مناسبی برخوردار خواهد بود.

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#37 Posted: 13 Jul 2011 14:28

در بخش پنجم اين مقاله به بررسی سرويس های NIS/NFS و SSL خواهيم پرداخت .
نهمين نقطه آسيب پذير : عدم پيکربندی مناسب سرويس های NIS/NFS
Network File System)NFS) و Network Information Service )NIS) ، دو سرويس مهم استفاده شده در شبکه های يونيکس می باشند. NFS ، سرويسی است که توسط شرکت Sun Microsystems بمنظور اشتراک فايل ها بين سيستم های موجود در يک شبکه يونيکس ، طراحی و پياده سازی گرديده است . با استفاده از سرويس فوق امکان اشتراک و دستيابی به فايل های موجود بر روی کامپيوترهای شخصی و کامپيوترهای بزرگ فراهم می گردد . NFS ، روش استاندارد اشتراک فايل بين سيستم های کامپيوتری متفاوت است . NIS ، يک سرويس بانک اطلاعاتی توزيع شده را برای مديريت اکثر فايل های مديريتی مهم نظير فايل های passwd و hosts فراهم می نمايد .مديريت متمرکز NIS ، امکان اعمال تغييرات مورد نظر را از يک نقطه ( بانک اطلاعاتی ) فراهم می نمايد.(عدم ضرورت اعمال تغييرات بر روی هر سيستم موجود در شبکه ) . مهمترين هدف NIS ، ارائه اطلاعات مربوط به مکان يابی ( Maps ناميده می شود ) به ساير سرويس های شبکه نظير NFS است .فايل های passwd و group ، نمونه هائی در اين زمينه ( Maps ها مورد نظر ) بوده که از آنان بمنظور تمرکز در تائيد کاربران استفاده می گردد. سرويس های NIS و NFS ، دارای ضعف های امنيتی متعددی ( مثلا" ضعف در سيستم تائيد کاربران ) بوده و در ساليان اخير مهاجمان با استفاده از آنان ، حملات متعددی را سازماندهی و به سرانجام رسانده اند .اکثر حملات انجام شده از نوع buffer overflows ، DoS می باشد . با توجه به آسيب پذيری سرويس های فوق ، مهاجمان همواره از آنان بعنوان هدفی مناسب در جهت حملات خود استفاده نموده اند .
درصورت عدم پيکربندی مناسب سرويس های NFS و NIS و Patching مناسب ، سيستم های کامپيوتری در معرض تهديد جدی بوده و مهاجمان با سوءاستفاده از حفره های امنيـتی موجود قادر به دستيابی سيستم از راه دور و يا بصورت محلی خواهند بود. مکانيزم استفاده شده توسط NIS برای تائيد کاربران دارای ضعف های خاص خود بوده و مهاجمان با استفاده از نرم افزارهائی نظير ypcat قادر به نمايش مقادير و داده موجود در بانک اطلاعاتی NIS بمنظور بازيابی فايل رمزعبور می باشند.
سيستم های عامل در معرض تهديد
تقريبا" تمامی سيستم های يونيکس و لينوکس بهمراه يک نسخه از NFS و NIS ارائه می گردند. سرويس های فوق، بصورت پيش فرض فعال می باشند .
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
بمنظور تشخيص آسيب پديری سيستم در رابطه با سرويس های NIS و NFS موارد زير پيشنهاد می گردد :
<LI dir=rtl>بررسی و اطمينان از نصب آخرين Patch ارائه شده توسط توليد کننده . تمامی نسخه هائی که بهنگام نشده و يا آخرين Patch موجود بر روی آنان نصب نشده باشد در معرض تهديد و آسيب قرار خواهند داشت . در اکثر نسخه ها با استفاده از دستور rpc.mountd -version می توان از شماره نسخه NFS نصب شده آگاهی يافت . بمنظور آگاهی از شماره نسخه NIS می توان از دستور ypserv -version استفاده نمود ( دستور فوق شماره نسخه NFS را نيز نمايش خواهد داد ) .
بمنظور تشخيص آسيب پذيری نرم افزار، می توان از يک پويشگر نقاط آسيب پذير بهنگام شده بصورت مستمر استفاده تا بررسی لازم در خصوص ضعف های جديد صورت پذيرد.
بمنظور برخورد با عدم پيکربندی مناسب NIS موارد زير پيشنهاد می گردد :
<LI dir=rtl>اطمينان از عدم نگهداری Root Password در يک NIS map
سازگاری رمزهای عبور تعريف شده با سياست های امنيتی موجود. در اين راستا می توان از يک برنامه Cracker بمنظور بررسی استحکام رمزهای عبور تعريف شده،استفاده نمود.بمنظور برخورد با عدم پيکربندی مناسب NFS موارد زير پيشنهاد می گردد :
<LI dir=rtl>بررس لازم در خصوص بهنگام بودن ميزبانان ، netgroups و مجوزها در فايل etc \ exports \ .
اجرای دستور Showmount e بمنظور مشاهده عناصر export شده و بررسی سازگاری آنان با سياست های امنيتی .نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
موارد زير در ارتباط با پيکربندی NIS ، پيشنهاد می گردد:
<LI dir=rtl>مشخص نمودن صريح سرويس دهندگان NIS بر روی سرويس گيرندگان ( پيشگيری لازم در خصوص تظاهر ساير سيستم ها بعنوان يک سرويس دهنده NIS ) . <LI dir=rtl>در زمان ايجاد فايل های DBM ، ويژگی YP_SECURE فعال گردد . بدين ترتيب ،سرويس دهنده صرفا" به درخواست های ارسالی توسط يک سرويس گيرنده و از طريق پورت های مجاز ، پاسخ خواهد بود . در اين رابطه می توان از سوئئچ S بهمراه دستور makedbm استفاده نمود .
<LI dir=rtl>درج ميزبانان مورداعتماد و شبکه ها در var/yp/securenets / که توسط پردازه های ypserv و ypxfrd استفاده می گردد.
درج ::: 0:0 : * :+ در password map بر روی سرويس گيرندگان NFS موارد زير در ارتباط با پيکربندی NFS پيشنهاد می گردد:
<LI dir=rtl> استفاده از آدرس های عددی IP و يا FQDN) fully qualified domain names) در مقابل اسامی مستعار (زمانيکه به سرويس گيرندگان در فايل etc / exports اجازه داده می شود) .
<LI dir=rtl> بمنظوربررسی پيکربندی سيستم می توان از برنامه ای با نام NFSBug ، استفاده نمود.برنامه فوق امکانات متنوعی را بمنظور تست پيکربندی سيستم ارائه می نمايد . برای دريافت برنامه NFSBug ، می توان از آدرس ftp://coast.cs.purdue.edu/pub/tools/unix/nfsbug (ftp://coast.cs.purdue.edu/pub/tools/unix/nfsbug/) استفاده نمود .
<LI dir=rtl>اسفاده از فايل etc\exports بمنظور اعمال محدوديت در رابطه با دستيابی به سيستم فايل NFS با افزودن پارامترهای زير :
- ممانعت کاربران معمولی از mounting يک سيستم فايل NFS با افزودن يک پارامتر ايمن پس از آدرس IP و يا نام Domain مربوط به سرويس گيرنده NFS .
مثلا" : ( home 10.20.1.25(secure /
- export نمودن سيستم فايل NFS با مجوزهای مناسب .عمليات فوق را می توان با افزودن مجوزهای لازم ( ro برای فقط خواندنی و يا rw برای خواندن و نوشتن ) پس از آدرس IP مربوط به نام domain سرويس گيرنده NFS در فايل etc\export انجام داد.
مثلا" : ( home 10.20.1.25(ro / .
- در صورت امکان ، از پارامتر root_squash بعد از آدرس IP و نام Domain مربوط به سرويس گيرنده NFS استفاده گردد . در صورتيکه پارامتر فوق فعال شده باشد ، superuser ID root بر روی سرويس گيرنده NFS با کاربر ID nobody در سرويس دهنده NFS جايگزين می گردد. بدين ترتيب root user بر روی سرويس گيرنده ، قادر به دستيابی و يا تغيير فايل ها بر روی root نخواهند بود.
مثلا" : ( home 10.20.1.25(root_squash / .
بر روی سيستم عامل سولاريس ، مانيتورينگ پورت فعال گردد. عمليات فوق را می توان با افزودن Line set nfssrv:nfs_portmon = 1 در فايل etc/system / ، انجام داد .
موارد زير در ارتباط با NFS و NIS پيشنهاد می گردد :
<LI dir=rtl> بازنگری و بررسی سياست های فايروال بمنظور اطمينان از بلاک شدن تمامی پورت های غير ضروری( مثلا" پورت 111 ( portmap ) و پورت 2049 ( Rpc.nfsd ) ) .امکان دستيابی به سرويس دهندگان NFS و NIS ، می بايست صرفا" از طريق سرويس گيرندگان مجاز انجام شود.
<LI dir=rtl>بررسی لازم در خصوص استفاده از NFS بر روی يک پروتکل ايمن نظير SSH . در اين رابطه می توان از آدرس () استفاده نمود .
<LI dir=rtl>نصب تمامی patch های ارائه شده توسط توليد کنندگان و يا ارتقاء سرويس دهندگان NIS و NFS به آخرين نسخه موجود. برای آگاهی از اطلاعات مربوط به نصب و پيکربندی يونيکس با لحاظ نمودن مسائل امنيتی مضاعف ، می توان از آدرس UNIX Security Checklist () استفاده نمود.
غير فعال نمودن NFS و NIS مربوط به deamons بر روی سيستم هائی که مختص يک سرويس دهنده NFS و يا NIS طراحی و تائيد نشده اند . بمنظور پيشگيری لازم در اينخصوص می توان سرويس های NIS و يا NFS ( و يا هر دو آنان ) را از روی سيستم حذف نمود.
دهمين نقطه آسيب پذير : ( Open Secure Sockets Layer (SSL
کتابخانه OpenSSL () ( بصورت Open source است ) ، نرم افزاری رايج بمنظور افزدون امنيت رمزنگاری به برنامه ها ئی است که از طريق شبکه با يکديگر ارتباط برقرار می نمايند .سرويس دهنده آپاچی ، مهمترين وشناخته ترين برنامه استفاده کننده از پکيج فوق می باشد ( بمنظور حمايـت از hhtps ، ارتباط بر روی پورت 443 ) . برنامه های متعدد ديگر با انجام برخی تغييرات ، استفاده از OpenSSL بمنظور افزايش امنيـت اطلاعات مبادله شده در يک شبکه را در دستور کار خود قرار داده اند .
برنامه های متعددی بمنظور ارائه امنيت رمزنگاری در ارتباط با يک Connection از OpenSSL استفاده می نمايند . مهاجمان در اغلب موارد در مقابل هدف قرار دادن مستقيم OpenSSL ، برنامه هائی را برای حملات خود انتخاب می نمايند که از OpenSSL استفاده می نمايند . يکی از اهداف مهاجمين در اين رابطه ، سرويس دهنده آپاچی است که از OpenSSL استفاده می نمايد . برنامه هائی ديگر نظير: mail ، openldap,CUPS که از OpenSSL استفاده می نمايند نيز در معرض تهاجم قرار خواهند داشت .
OpenSSL دارای نقاط آسيب پذير متعددی بوده که می توان به چهار نمونه مهم آنان اشاره نمود : مورد اول () ، مورد دوم () ، مورد سوم ()، مورد چهارم () . مهاجمان با استفاده از نقاط آسيب پذير فوق، قادر به اجرای کد دلخواه بعنوان کاربر کتابخانه OpenSSL می باشند.
سيستم های عامل در معرض تهديد
هر يک از سيستم های يونيکس و يا لينوکس که بر روی آنان نخسه OpenSSL 0.9.7 و يا قبل از آن اجراء می گردد، در معرض اين آسيب قرار خواهند داشت .
نحوه تشخيص آسيب پذيری سيستم
در صورتيکه نسخهversion 0.9.7a و يا قبل از آن نصب شده باشد ، سيستم در معرض تهديد و آسيب قرار خواهد داشت . در اين رابطه می توان از دستور OpenSSL version ، بمنظور آگاهی از شماره نسخه نرم افزار نصب شده ، استفاده نمود.
نحوه حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير
بمنظور حفاظت در مقابل نقطه آسيب پذير فوق ، موارد زير پيشنهاد می گردد :
<LI dir=rtl>ارتقاء به آخرين و جديدترين نسخه OpenSSL () . در صورتيکه OpenSSL بهمراه سيستم عامل نصب شده است ، از توليدکننده سيستم عامل مربوطه می بايست آخرين نسخه مربوطه را دريافت و آن را بر روی سيستم نصب نمود.
در صورت امکان ، از ipfilter و ساير ابزارهای موجود در اين زمينه بمنظور اعمال محدوديت در رابطه با سيستم هائی که می بايست به سرويس دهنده OpenSSL متصل گردند ،استفاده شود .

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#38 Posted: 13 Jul 2011 14:29

حفره‌هاي امنيتي نرم‌افزارها

--------------------------------------------------------------------------------
حتما تاكنون بارها در اخبار مربوط به رايانه‌ها و اينترنت تيترهاي مبني بر شناساييحفره‌هاي امنيتي جديد در نرم‌افزارها، انتشار "پچ"هاي اصلاحي و هشدارهاي امنيتيشركتهاي مختلف را مشاهده كرده‌ايد. اما اين ايرادهاي امنيتي به راستي تا چه ميزانكاربران را تهديد مي‌كنند؟ شركت "مايكروسافت" به عنوان بزرگترين توليدكنندهنرم‌افزار در جهان در برنامه‌اي منظم، در دومين سه‌شنبه از هر ماه با تبليغاتگسترده به انتشار مجموعه‌اي از جديدترين نرم‌افزارهاي اصلاح‌كننده ايرادهاي امنيتيتازه شناسايي شده در محصولات خود مي‌پردازد و ساير شركتهاي بزرگ نرم‌افزاري نظير، "اپل"، "آدوب"، "ريل نتووركس"، و حتي توليدكنندگان ضد ويروسها و نرم‌افزارهايامنيتي نيز هر از چند گاهي به انتشار اين "پچ"هاي اصلاحي مجبور مي‌شوند.
اغلب حفره‌هاي امنيتي نرم‌افزارهاي شركتهاي بزرگ ابتدا توسط كارشناسان شركتهايامنيتي نظير "سكونيا"، "سوفوس" و "مسج لبز" شناسايي شده و پس از مدتي خودتوليدكنندگان اين نرم‌افزارها به انتشار اصلاح‌كننده هايي براي آنها اقدام مي‌كنند.
اما به راستي حفره‌هاي امنيتي نرم‌افزارها اگر اصلاح نشده رها شوند، تا چه ميزانكاربران را تهديد مي‌كنند؟
حفره‌هاي امنيتي معمولا داراي يك ويژگي مشترك هستندكه عبارت است از آسيب پذير ساختن رايانه در برابر نفوذ هكرها. اين بدان معناست كهافرادي همواره در تلاشند تا روشهايي جديد و موثرتر براي نفوذ به رايانه‌هاي كاربراناز راه دور و بدست گرفتن كنترل اين رايانه‌ها پيدا كنند و ايرادهاي امنيتينرم‌افزارها، دقيقا همان چيزي است كه هكرها براي راه يافتن به رايانه‌ها نيازدارند.
هكرها معمولا پس از راه‌يابي به رايانه‌هاي كاربران، كدهاي نرم‌افزاري مخربي راكه از پيش آماده كرده‌اند در رايانه اجرا كرده و پس از آن كنترل رايانه را گاه بهصورت جزيي و گاه به طور كامل در اختيار خود مي‌گيرند.
اين بدان معناست كه اگر رايانه شما به اصلاح هك شده باشد، هكر مذكور مي‌تواند هركاري را كه شما با رايانه خود انجام مي‌دهيد، انجام داده و به تمامي اطلاعات موجوددر هارد ديسك رايانه شما دسترسي داشته باشد.
هكري كه با استفاده از حفره‌هاي امنيتي سيستم‌عامل، مرورگر و يا نرم‌افزارهايموجود در رايانه شما به رايانه‌تان راه يافته، حتي مي‌تواند بدون اراده شما عكسهايديجيتالي خانوادگي موجود در هارد ديسكتان را مشاهده كند، مجموعه‌هاي فايلهاي‪ MP3را كه به زحمت جمع‌آوري كرده‌ايد پاك كند و يا حتي با استفاده از كدهاي مخربخود، رايانه شما را گاه و بي‌گاه روشن و خاموش كند.
با اين وجود، كاربران در اغلب مواقع متوجه هك شدن رايانه خود نمي‌شوند زيراهكرها از انجام اعمالي كه كاربر را متوجه آلوده بودن رايانه كند خودداراي مي‌كنندتا بتوانند بيشترين استفاده را از رايانه هك شده ببرند.
امروزه معمولا تبهكاران اينترنتي عمدتا با اهداف مادي رايانه‌هاي كاربران را هكمي‌كنند. اين افراد معمولا با بهره‌گيري از حفره‌هاي امنيتي سيستم‌عاملها،مرورگرهاي اينترنتي و ساير نرم‌افزارها به رايانه‌ها راه يافته و با استفاده ازانواع كدهاي مخرب به اقدامات تبهكارانه مشغول مي‌شوند.
به طور مثال هكرها مي‌توانند با همين روش و با نصب نرم‌افزارهاي مخرب موسوم به"روت كيت"ها(‪ (Rootkitو همچنين نرم‌افزاري جاسوسي رباينده لغات تايپ شده توسطكاربران(‪ (Keystroke Loggersدر رايانه كاربر، به اسم رمزها و كلمات عبوري كهكاربران براي راه‌يابي به صندوق پست الكترونيك و يا حسابهاي بانكي خود از آنهااستفاده مي‌كنند، دسترسي پيدا كنند.
در برخي موارد حتي هكرها با آلوده كردن ده‌ها هزار رايانه مختلف در نقاط مختلفجهان، آنها را به رايانه‌هاي "بات‌نت" و يا "زامبي" تبديل كرده و همانند ارتشي برايمقاصد مختلف، از جمله حملات موسوم به "دي.او.اس" به سايتهاي اينترنتي و از كارانداختن آنها، مورد استفاده قرار مي‌دهند.
يكي از ديگر خطرات حفره‌هاي امنيتي نرم‌افزارها، افزايش احتمال آلوده شدنرايانه‌هاي كاربران به كدهاي مخرب "اسپاي‌ور" و يا "اد-ور" است.
"اسپاي‌ور"(‪ (Spywareو "اد-ور"(‪ (Adwareبه طور كلي به نرم‌افزارهاي مخربيگفته مي‌شود كه با سوء‌استفاده از حفره‌هاي امنيتي سيستم‌عاملها و مرورگرهاياينترنتي، بدون اراده كاربران از برخي سايتهاي اينترنتي و يا خدمات به اشتراك‌گذاريفايل در اينترنت به رايانه‌ها راه يافته و باعث باز شدن پيايي پنجره‌هاي تبليغاتي،تغيير دايمي برخي مشخصه‌هاي مرورگرهاي اينترنتي (به ويژه اينترنت اكسپلورر) از جملهآدرس هوم پيج، كند شدن رايانه، ربوده شدن كلمات عبور و اسم رمزهاي مورد استفادهكاربران و عدم عملكرد برخي قابليتهاي سيستم‌عامل "ويندوز" مي‌شوند.
استفاده از مرورگرهاي اينترنتي "پچ" نشده براي گشت و گذار در اينترنت تقريبا بهمفهوم آلودگي حتمي به انواع مختلف "اسپاي‌ور" است به طوري كه تحقيقات اخير نشانداده هم‌اكنون بيش از ‪۸۰درصد از رايانه‌هاي شخصي و يا تجاري جهان دست كم به يكنوع اسپاي‌ور مبتلا هستند.
كدهاي مخرب هكرها و "اسپاي‌ور"ها اغلب بدون اطلاع كاربر از پهناي باند اينترنتاو براي دريافت و ارسال اطلاعات استفاده مي‌كنند كه اين امر به خصوص براي كاربرانيكه از اتصالات اينترنتي داراي پهناي باند محدود "دايل آپ" استفاده مي‌كنند، سببكندي هرچه بيشتر سرعت اينترنت مي‌شود.
با توجه به موارد فوق، به نظر مي‌رسد حفره‌هاي امنيتي كه هر از چندگاهي درنرم‌افزارهاي مختلف شناسايي مي‌شوند، تهديدي جدي براي كاربران هستند و عقل سليم حكممي‌كند اگر چنانچه دريافت و نصب مداوم "پچ"هاي اصلاحي اين حفره‌هاي امنيتي براي شماامري دشوار و وقت گير به نظر مي‌رسد، دست كم سعي كنيد تا حد امكان از جديدتريننگارشهاي نرم‌افزارهاي مختلف استفاده كنيد زيرا در هر نگارش جديد از هر نرم‌افزارمعمولا تمامي حفره‌هاي امنيتي شناسايي شده در نگارشهاي قبلي اصلاح و برطرف شده‌است.

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#39 Posted: 13 Jul 2011 14:30

يك اساس نامه امنيتي (Security Policy ) چيست ؟

--------------------------------------------------------------------------------
برای تعریف سیاستهای امنیتی اجازه دهید نقل قولی داشته باشیم از GIAC Security .
"یک سیاست امنیتی انجام اعمالی است که باید صورت بگیرد تا بتوان از اطلاعات ذخیره شده در کامپیوتر محافظت کرد"
یک سیاست امنیتی موثر باعث ایجاد امنیت نسبی برای کاربران می شود و به کاربران اجازه می دهد تا بتوانند بدون ترس کارهای خود را انجام دهند .
یک سیاست امنیتی چیزی جز یک استراتژی برای نگهداری اطلاعات و منابع شبکه نیست. با داشتن یک سیاست امنیتی خوب که بتواند موارد زیر را پوشش دهد می توانید در کمترین زمان ممکن عکس العمل انجام دهید.
1- برآورد ریسک
2- سیاستهای کلمه عبور
3- مسئولیتهای سوپر یوزری (Administrator)
4- مسئولیتهای کاربری
5- سیاستهای ایمیل
6- سیاستهای اینترنتی
7- سیاستهای پشتیبان گیری
8- سیاستهای کشف مزاحمت
اما صرفنظر از اینکه شما به یک شبکه LAN متصل هستید یا در یک شبکه WAN حضور دارید وجود سیاستهای امنیتی برای شما یک اصل ضروری است. حالا می خواهیم مختصری به مطالب ارائه شده در بالا بپردازیم .

1- برآورد ریسک :
برآورد ریسک چیزی است که شما قبل از پیاده سازی طرح شبکه تان به آن نیاز دارید. این برآورد به شما کمک می کند تا بتوانید یک خط مشی خوب برای امنیت شبکه تان ایجاد کنید. بوسیله این ارزیابی می توانید برای سوالات مختلفی که در رابطه با امنیت شبکه تان پیش می آید ، جوابی پیدا کنید. سوالاتی از قبیل : برای ایجاد امنیت به چه چیزهایی احتیاج داریم ، با چه خطراتی ممکن است مواجه باشیم ، برای ایجاد امنیت چقدر می توانیم هزینه صرف کنیم و ...

2- سیاستهای کلمه عبور
سیاستهای کلمه عبور یکی از مسائل مهم امنیت شبکه است. یکی از مطالبی که کاربران همیشه باید مد نظر قرار دهند محرمانه نگهداشتن کلمات عبور خود است. بطور معمول اکثر کاربران عادی عادت دارند پسوردشان را روی تقویم رومیزی بنویسند یا آنرا زیر صفحه كليد بچسبانند ...!؟
چرا ؟ چون که هیچ سیاستی برای نگهداری از پسوردها تعیین نشده. نیازی نیست که این نکته را یادآور شویم که چه اتفاقی خواهد افتاد اگر که یک کاربر غیر مجاز بتواند به صرف داشتن یک پسورد به منابع شبکه دسترسی داشته باشد. بنابراین وجود یک سیاست امنیتی حساب شده برای پسوردها امری ضروری است بگونه ای که هم جنبه های مديريتي و هم جنبه های کاربری در آن حفظ شود. برای همین توجه شما را به نکات زیر معطوف می کنیم :
1- کلمات عبور نباید شامل لغات موجود در دیکشنری باشد
2- حتی الامکان اسم شخص یا چیزی نباشد (چون معمولا اسم اشیا در دیکشنری وجود دارد)
3- نام مکان خاصی نباشد
4- ترکیب مشخصی از کلمات روی کیبرد نباشد
5- شماره تلفن نباشد
6- نباید ترکیبی از موارد بالا بعلاوه یک حرف یا رقم باشد (مثل ali123 )

3- مسئولیتهای کاربر ادمین :
مسئولیتهای یک مدير بسیار زیاد است که در این مقاله به بخشی از آنها اشاره می شود. یکی از مسئولیتهایی که غالبا به دست فراموشی سپرده می شود این است که بسیاری از ابزارها مثل روترها ، سوئیچ ها ، سیستم عاملها دارای نامهاي كاربري پیش فرض با پسورد معین است . این وظیفه مدير شبکه است که این نامهاي كاربري را غیر فعال کرده یا پسوردشان را با یک پسورد مناسب تغییر دهد. اگر یک هکر به روشی از روشهای موجود بتواند از نوع سخت افزارهای استفاده شده در شبکه شما مطلع شود ، براحتی می تواند تنظیمات سخت افزارهای شما را به نحوی تغییر دهد که راه را برای ورود بی دردسر خود مهیا سازد.

4- مسئولیتهای کاربران :
اولین مسئولیتی که بر عهده کاربران است این است که سیاستهای امنیتی محیط پیرامون خود را بیاموزند. این بدین معنی است که باید باید یک برنامه آموزشی مناسب برای تمامی کاربران تازه وارد و قدیمی تهیه کرد. این آموزش می تواند به روشهای زیادی پیاده سازی شود. بعضی از شرکتها با انتشار خبرنامه ها ، بعضی دیگر از CBT ها و عده ای هم از اضافه کردن پیامها به ایمیل افراد این کار را انجام می دهند.

5- سیاستهای کنترل ایمیل :
امروزه موضوعی که باعث نگرانی اغلب شرکتها شده است ، ضمیمه مخرب بعضی از ایمیل هاست. اگر شما لزومی برای تعریف سیاستهای ایمیل نمی بینید اجازه دهید تا فقط 3 گونه از این میلها را نام ببرم.
ملیسا ، I love you و ANNAKOURNIKOVA نمونه هایی از این ضمیمه های خطرناک است که به همراه یک ایمیل می تواند شبکه ای را ویران کنند.
در اینجا قطعه کوچکی از گزارش گروه امنیتی CERT را در مورد ویروس I love you می خوانیم :
" کرم Love Letter یک کد مخرب Vbscript است که به گونه های مختلفی شیوع پیدا می کند. د رتاریخ 8 می سال 2000 CERT/CC یا همان CERT Cordination Center گزارشیهایی از 650 سایت مختلف دریافت کردند که این گزارشها حاکی از آلوده شدن پانصد هزار کامپیوتر در شبکه اینترنت بود. علاوه بر این خسارات ، شبکه ها متحمل ترافیک سنگینی شدند که توسط این کرم روی شبکه تولید می شد که برای اطلاعات بیشتر میتوانید به آدرس () مراجعه کنید "

6-- سیاستهای اینترنتی :
اینترنت مجموعه شگفت آوری از اطلاعات است که تنها با چند کلیک ساده می توان به این اطلاعات دسترسی پیدا کرد که از میان این اطلاعات ، ممکن است بعضی از آنها حاوی مطالب غیر اخلاقی باشد. لذا شما صریحا محتاج به یک سیاست مخصوص برای استفاده از اینترنت می باشد. اگر شما در شبکه خود از فایروال استفاده می کنید ، با استفاده از فیلترینگ به راحتی می توانید سیاستهای خود را پیاده سازی نمایید .

7-پشتیبان گیری و احیای اطلاعات :
هنگامی که شما ریسکها را ارزیابی می کنید براحتی می توانید تشخیص دهید که کدام اطلاعات برای شما حیاتی هستند. نیازی نیست که وقت و سرمایه تان را برای چیزی صرف کنید که ارزش خاصی ندارد. پشتیبان گیری به دلایل زیر عمل مهمی است :
1- هنگامی که سیستم ها Crash می کنند اطلاعات خود را از دست می دهند
2- هنگامی که داده ها توسط ویروسها تخریب می شوند
3- هنگامی که کامپیوتر شما به سرقت می رود
4- هنگامی که هکر ها اطلاعات شما را تخریب یا دستکاری می کنند
5- هنگامی که کاربری بطور اتفاقی اطلاعات را پاک می کنند
6- هنگام بروز حوادث طبیعی مانند آتش سوزی ، سیل و ...

به دلایل فوق شما باید یک سیاست مدون برای پشتیبان گیری از اطلاعات خود تعیین کنید . در این سیاست بایستی موارد زیر را مد نظر قرار دهید :
1- برنامه پشتیبان گیری چه زمانی باید اجرا شود و هر چند وقت یکبار اجرا شود
2- چه نوع پشتیبانی باید گرفته شود (کامل ، تفاضلی ، افزایشی ، ترکیبی )
3- از چه رسانه ای برای ذخیره سازی اطلاعات باید استفاده شود (CD یا Tape یا...)

8- سیاستهای سیستم های کشف مزاحمت :
بسیاری از شرکتهای وجود دارند که IDS های تجاری تولید می کنند و شما توسط آنها می توانید امنیت شبکه خود را تضمین کنید. فقط به هنگام انتخاب IDS باید دقت داشته باشید که سیستم کشف مزاحمت بتواند خواسته های شما را برآورده سازد. یکی از نکاتی که باید هنگام انتخاب در نظر داشته باشید نوع IDS ای است که انتخاب میکنید (IDS معمولی تمام ترافیک را تحت کنترل دارد ولی IDS های Host Base مستقیما بر روی سیستمی نصب میشوند که می خواهند اطلاعاتش را مونیتور کنند)

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#40 Posted: 13 Jul 2011 14:33

13 روش برای بالا بردن امنیت در یاهو

--------------------------------------------------------------------------------

با رعایت نکات زیر امکان بسته شدن یا بدست اوردن پسورد در یاهو رو به حداقل برسونید.

۱) اینکه پسورد یاهو هک شه دیگه دورانش گذشته اونقدر یاهو امنیتش رو بالا برده که دیگه باید خواب بدست اوردن پسورد رو فقط ببینیم اگرم الان میگن فلانی پسورد یکی رو بدت اورده فقط به علت بی احتیاتی خودشه که دلایلش رو پایین نوشتم

۲) اقا جان وقتی کارتون با مسنجر یا mail box تموم میشه حتمآ sign out کنید این موضوع خیلی مهمه در مبحث استفاده از ردپاها یا همون cookies ها روشی هست که هر چند تعداد خیلی کمی میتونن ازش استفاده کنن ولی میتونن از همین ردپا ها استفاده کنن و ایمیل های شما رو بخونن ولی با این روش نمی تونن پسورد بدست بیارن

۳) حتمآ از پسورد های امن استفاده کنید مثلآ ورندارین شماره تلفن خونتون رو بزارین پسورید یا اسم دوست دختر یا دوست پسرتون رو سعی کنید از کارکترهایی مثل @ در پسورد خودتون استفاده کنید این موضوع به خاطر اینه که با پسورد یاب ها نتونن کلمه عبورتون رو بدست بیارن هر چند باز بخاطر بالا رفتن امنیت یاهو این کارم تخته شده!

۴) اقا یارو میگه میخواد واست فایل بفرسته مثلا عکس خودشو شما به سه شماره میگرید بعدم اجرا میکنید اخر سرم میگید error داد یارو هم میگه اشکال از سیستم خودت شما میگین بیخیال حالا بگو منو چندتا دوست داری!!!!!!!!!

۵) وقتی یه فایلی فرستاده میشه به پسوند اون دقت کنید دیگه تابلو که پسوند عکس چیزایی مثل gif/jpg و.... هست و فایل های اجرایی exe/com/bat که اکثرا تروجان ها در قالب exe فرستاده میشه

۶) بعضی ها میان زرنگی کنن ور میدارن بعد از پسوند فایل چند تا space میزنند همون طوری که میدونید در ویندوز نام فایل ها تا ۱۱ کاراکتر نشون داده میشه و اگه بیشتر بشه ....... میزاره به اینم هواستون باشه که طرف کلک رشتی نزنه

۷) این دیگه واقعا دورانش گذشته اونم استفاده از fake login هستش هر چند الان این راه بیشترین قربانی رو میده هواستون باشه تو هر صفحه که میرید تا لاگین دیدید ور ندارین پسوردتون رو بدید چون با اینکار پسورد خودتون رو دو دستی تقدیم به اون کسی کردین که این صفحه رو ساخته

۸) یه کلک رشتی که کمتر به فکر کسی میرسه گذاشتن یک تروجان به جای فونت مخصوص یک سایته که روشی که هنوز خیلی لو نرفته فرض کنید وارد یک صفحه میشید که اصلا نمیتونید فونتشو بخونید حالا یه لینک پایین گذاشته که گفته اقا جان این فایل رو دریافت کنید بعد از نصب میتونید متن صفحه رو بخونید حالا حساب کنید به جای فایل مربوط به فونت یک تروجان باشه!

۹) یه نکته ای هست اونم در مورد بسته شدن مسنجره ببینید یکی از دلایل اصلی که شما تو ایمیل میتونید برید ولی مسنجرتون باز نمیشه استفاده از بوترهاست که اینم بر میگرده به سیستم امنیتی جدید یاهو که ممکنه مسنجر شما رو برای چند روز ببنده میگن هیچ راهی نیست که خود ادم درستش کنه و باید منتظر موند تا یاهو دلش به رحم بیاد و مسنجر رو باز کنه ولی باز میگن در این حال استفاده از yahoo messenger ۵.۰ تونسته به یه عده ادم کمک کنه

۱۰) اگر نه تو مسنجر میرید نه تو یاهو میل و اون پیغام گند بسته شدن ID رو میبیند که متاسفانه راهی برای درست کردنش نیست به جز اینکه زنگ بزنید یاهو دو ساعت صحبت کنید تا راضی بشن که خوب این موضوع واسه کسایی که تو امریکان مثلآ برن دم در شرکت یاهو چهار تا داد بزنن یا چرخ ماشین اون دوتایی که یاهو رو ساختن پنچر کنن یا مثلا یه هزاری بزارن تو جیب یارو مثلآ بگن ما فامیل اقای پشکل پناهیان هستیم شاید یه کاری براتون کردن ولی کلآ اگه اینجوری شد دیگه باید به طور کامل و برای همیشه بیخیال id تون بشین

۱۱) یه سری password sender هست مثل k۲ps که تمام پسوردهای کامپیوتر شما مثل اشتراک یا یاهو رو برای طرف میفرسته که باز اینم باید فایل مربوطه رو سیستم قربانی اجرا بشه خوب اگه طرف هواسش باشه چی رو داره اجرا میکنه مشکلی براش پیش نمیاد

۱۲) شاید مهمترین نکته که خیلی ها بهش تاکید دارن استفاده از یک دیوار اتش مطمئن و همچنین یک انتی ویروس قوی هست که هر دویه این برنامه ها همیشه باید بروز باشن مثلآ برای دیوار اتش میتونین از zone alarm یا black ice استفاده کنید انتی ویروسم norton , pc-cillin , mcafee پیشنهاد میشه

۱۳) هیچ وقت cookies های اینترنت اکسپلور رو نگه ندارید و همیشه پاک کنید برای این کار در از منوهای بالایه صفحه گزینه Tools رو انتخاب کنید و بعد delete cookies رو بزنید یا کلا از setting گزینه never رو بزنید تا دیگه ردپایی از شما باقی نمونه .

من هم خدایی دارم

صفحه 4 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

کامپیوتر /

آموزش حفظ امنیت در اینترنت ، سیستم عامل ، سرور و وبسایت ، شبکه و ...

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا