صفحه 388 از 464: « پیشین 1 ... 387 388 389 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

mereng

کاربر

ارسالها: 7784

#3,871 Posted: 21 Feb 2013 11:21

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۲۹۱۰

باز گردد عاقبت این در بلی
رو نماید یار سیمین بر بلی

ساقی ما یاد این مستان کند
بار دیگر با می و ساغر بلی

نوبهار حسن آید سوی باغ
بشکفد آن شاخه‌های تر بلی

طاق‌های سبز چون بندد چمن
جفت گردد ورد و نیلوفر بلی

دامن پرخاک و خاشاک زمین
پر شود از مشک و از عنبر بلی

آن بر سیمین و این روی چو زر
اندرآمیزند سیم و زر بلی

این سر مخمور اندیشه پرست
مست گردد زان می احمر بلی

این دو چشم اشکبار نوحه گر
روشنی یابد از آن منظر بلی

گوش‌ها که حلقه در گوش وی است
حلقه‌ها یابند از آن زرگر بلی

شاهد جان چون شهادت عرضه کرد
یابد ایمان این دل کافر بلی

چون براق عشق از گردون رسید
وارهد عیسی جان زین خر بلی

جمله خلق جهان در یک کس است
او بود از صد جهان بهتر بلی

من خمش کردم ولیکن در دلم
تا ابد روید نی و شکر بلی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#3,872 Posted: 21 Feb 2013 11:24

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ۲۹۱۱

طبع چیزی نو به نو خواهد همی
چیز نو نو راهرو خواهد همی

سر نو خواهی که تا خندان شود
سر دو گوش سرشنو خواهد همی

جان پاکان طالب جان زر است
جان حیوان کاه و جو خواهد همی

گفته مستان ساقیا هل من مزید
ساقی از مستان گرو خواهد همی

رو به سر چون سیل تا بحر حیات
جوی کن کان آب گو خواهد همی

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

mereng

کاربر

ارسالها: 7784

#3,873 Posted: 21 Feb 2013 11:25

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۲۹۱۲

با من ای عشق امتحان‌ها می‌کنی
واقفی بر عجزم اما می‌کنی

ترجمان سر دشمن می‌شوی
ظن کژ را در دلش جا می‌کنی

هم تو اندر بیشه آتش می‌زنی
هم شکایت را تو پیدا می‌کنی

تا گمان آید که بر تو ظلم رفت
چون ضعیفان شور و شکوی می‌کنی

آفتابی ظلم بر تو کی کند
هر چه می‌خواهی ز بالامی کنی

می‌کنی ما را حسود همدگر
جنگ ما را خوش تماشا می‌کنی

عارفان را نقد شربت می‌دهی
زاهدان را مست فردا می‌کنی

مرغ مرگ اندیش را غم می‌دهی
بلبلان را مست و گویا می‌کنی

زاغ را مشتاق سرگین می‌کنی
طوطی خود را شکرخا می‌کنی

آن یکی را می‌کشی در کان و کوه
وین دگر را رو به دریا می‌کنی

از ره محنت به دولت می‌کشی
یا جزای زلت ما می‌کنی

اندر این دریا همه سود است و داد
جمله احسان و مواسا می‌کنی

این سر نکته است پایانش تو گوی
گر چه ما را بی‌سر و پا می‌کنی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#3,874 Posted: 21 Feb 2013 11:29

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ۲۹۱۳

باز چون گل سوی گلشن می‌روی
با توام گر چه که بی‌من می‌روی

صدزبان شد سوسن اندر شرح تو
گلرخا خوش سوی سوسن می‌روی

سوی مستان با دو لعل می فروش
از برای باده دادن می‌روی

شاهدان استاره وار اندر پیت
تو بکش چون ماه روشن می‌روی

در کی خواهی آتشی دیگر زدن
با دل چون سنگ و آهن می‌روی

آفتابا ذره‌ام رقصان تو
پیش تو چون سوی روزن می‌روی

تا درآرد شمس تبریزی به چشم
سرمه وار ای دل به هاون می‌روی

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

mereng

کاربر

ارسالها: 7784

#3,875 Posted: 21 Feb 2013 11:33

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۲۹۱۴

ناگهان اندردویدم پیش وی
بانگ برزد مست عشق او که هی

هیچ می‌دانی چه خون ریز است او
چون تویی را زهره کی بوده‌ست کی

شکران در عشق او بگداختند
سربریده ناله کن مانند نی

پاک کن رگ‌های خود در عشق او
تا نبرد تیغ او پایت ز پی

بر گلستانش گدازان شو چو برف
تا برآرد صد بهار از ماه دی

یا درآ و نرم نرمک مرده شو
تا تو را گویند ای قیوم حی

حبس کن مر شیره را در خنب حق
تا بجوشد وارهد از نیک و بی

شمس تبریزی بیا در من نگر
تا ببینی مر مرا معدوم شی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#3,876 Posted: 21 Feb 2013 11:34

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ۲۹۱۵

خوش بود گر کاهلی یک سو نهی
وز همه یاران تو زوتر برجهی

هست سرتیزی شعار شیر نر
هست دم داری در این ره روبهی

برفروز آتش زنه در دست توست
یوسفت با توست اگر خود در چهی

گر غروب آمد به گور اندرشدی
باز طالع شو ز مشرق چون مهی

گرم شد آن یخ ز جنبش بس گداخت
پس بجنب ای قد تو سرو سهی

برجهان تو اسب را ترکانه زود
که به گوش توست خوب خرگهی

سارعوا فرمود پس مردانه رو
گفت شاهنشاه جان نبود تهی

همچو زهره ناله کن هر صبحگاه
وآنگه از خورشید بین شاهنشهی

بدر هر شب در روش لاغرتر است
بعد کاهش یافت آن مه فربهی

وقت دوری شاه پروردت به لطف
تا چه‌ها بخشد چو باشی درگهی

بس کن آخر توبه کردی از مقال
در خموشی‌هاست دخل آگهی

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

mereng

کاربر

ارسالها: 7784

#3,877 Posted: 21 Feb 2013 11:36

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۲۹۱۶

مرحبا ای پرده تو آن پرده‌ای
کز جهان جان نشان آورده‌ای

برگذر از گوش و بر جان‌ها بزن
ز آنک جان این جهان مرده‌ای

درربا جان را و بر بالا برو
اندر آن عالم که دل را برده‌ای

ماه خندانت گواهی می‌دهد
کان شراب آسمانی خورده‌ای

جان شیرینت نشانی می‌دهد
کز الست اندر عسل پرورده‌ای

سبزه‌ها از خاک بررستن گرفت
تا نماید کشت‌ها که کرده‌ای
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#3,878 Posted: 21 Feb 2013 11:37

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ۲۹۱۷

هیچ خمری بی‌خماری دیده‌ای
هیچ گل بی‌زخم خاری دیده‌ای

در گلستان جهان آب و گل
بی خزانی نوبهاری دیده‌ای

چونک غم پیش آیدت در حق گریز
هیچ چون حق غمگساری دیده‌ای

کار حق کن بار حق کش جز ز حق
هیچ کس را کار و باری دیده‌ای

هیچ دل را بی‌صقال لطف او
در تجلی بی‌غباری دیده‌ای

بی جمال خوب دلدار قدیم
جز خیالی دل فشاری دیده‌ای

از نشاط صرف ناآمیخته
شرح ده ای دل تو باری دیده‌ای

در جهان صاف بی‌درد و دغل
بی خطر ایمن مطاری دیده‌ای

چون سگ کهف آی در غار وفا
ای شکاری چون شکاری دیده‌ای

لب ببند و چشم عبرت برگشا
چونک دیده اعتباری دیده‌ای

شمس تبریزی بگیرد دست تو
گر ز چشم بد عثاری دیده‌ای

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#3,879 Posted: 21 Feb 2013 11:44

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ۲۹۱۸

می‌زنم حلقه در هر خانه‌ای
هست در کوی شما دیوانه‌ای

مرغ جان دیوانه آن دام شد
دام عشق دلبری دردانه‌ای

عقل‌ها نعره زنان کآخر کجاست
در جنون دریادلی مردانه‌ای

ای خدا مجنون آن لیلی کجاست
تا به گوشش دردمیم افسانه‌ای

ز آنک گوش عقل نامحرم بود
از فسون عاشقان بیگانه‌ای

سلسله زلفی که جان مجنون او است
میل دارد با شکسته شانه‌ای

شهر ما پرفتنه و پرشور شد
الغیاث از فتنه فتانه‌ای

زوتر ای قفال مفتاحی بساز
کز فرج باشد ورا دندانه‌ای

هین خمش کن کژ مرو فرزین نه‌ای
کی چو فرزین کژ رود فرزانه‌ای

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#3,880 Posted: 21 Feb 2013 11:44

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ۲۹۱۹

گر سران را بی‌سری درواستی
سرنگونان را سری درواستی

از برای شرح آتش‌های غم
یا زبانی یا دلی برجاستی

یا شعاعی زان رخ مهتاب او
در شب تاریک غم با ماستی

یا کسی دیگر برای همدمی
هم از آن رو بی‌سر و بی‌پاستی

گر اثر بودی از آن مه بر زمین
ناله‌ها از آسمان برخاستی

ور نه دست غیر تستی بر دهان
راست و چپ بی‌این دهان غوغاستی

گر از آن در پرتوی بر دل زدی
یا به دریا یا خود او دریاستی

ور نه غیرت خاک زد در چشم دل
چشمه چشمه سوی دریاهاستی

نیست پروای دو عالم عشق را
ور نه ز الا هر دو عالم لاستی

عشق را خود خاک باشی آرزو است
ور نه عاشق بر سر جوزاستی

تا چو برف این هر دو عالم در گداز
ز آتش عشق جحیم آساستی

اژدهای عشق خوردی جمله را
گر عصا در پنجه موساستی

لقمه‌ای کردی دو عالم را چنانک
پیش جوع کلب نان یکتاستی

پیش شمس الدین تبریز آمدی
تا تجلی‌هاش مستوفاستی

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

صفحه 388 از 464: « پیشین 1 ... 387 388 389 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا