ارسالها: 3525
#164
Posted: 28 Sep 2013 22:43
زیمی سانه هی زیمی سانه هی(۲)
زام حورده ی تیر ریا و ره نگه هی = زخم خوردگان تیر نیرنگ و ریا را بنگر
له ش ئار بان له ش چوی روژ جه نگه هی = جنازه های تلنبار گشته که گویی کشته شدگان جنگ اند را بنگر
زینئی سه ردا بی و بی شیرنگه هی = زندگی به سردی و بی فروغی گرائیده و بی شور و نشاط را بنگر
شین و ویووه رو خه لک وه تنگه هی = شیون و ناله و زاری خلق به تنگ آمده را بنگر
یه له ل ته ک تنیا چوی نیه هنگه هی = یلان بیکس و تنها چون نهنگان دریا را بنگر
میرام روژگار کول نیره نگه هی = مرام روزگار که همه اش نیرنگ شده است را بنگر
زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر
حوور که م ره مه ق بی تاوو سوزه هی = خورشید بی رمق که دیگر گرمابخشی ندارد را بنگر
شاواری بی بین گیانان سوزه هی = شبهای طولانی و کشدار و جانگداز را بنگر
سه رداره ل سه نگین و پیلکیا توزه هی = سردران بزرگ و گرانقدر و در خاک غلتیده را بنگر
چوی شه مع ده م بیان نیمه سوزه هی = چون شمع سحرگاهان چیزی به پایان سوختنشان نمانده را بنگر
سه ر زه مین گه رجیه ته پ و توزه هی = سرزمین بی برکت و غرقه ی گرد و غبار را بنگر
روژگار خه رده جال بین جه ر سوزه هی = روزگار بی قاعده و قانون و جگر سوز را بنگر
بیزانه ل گیران دیل پیر سوزه هی = دانایان گرانقدر دل لبریز از درد را بنگر
چوی خارج ویله د دویر ئاژ هوزه هی = که چون تبعید شدگان از جامعه پرت شده اند را بنگر
ئافیرته ل ره نگین ئاهو پوزه هی = دختران زیبا و آهو مانند را بنگر
بی که س بی دیره تان سیه روزه هی = بی یار و یاور با سرنوشت های شوم و سیاه را بنگر
یه له و سه ر گه ردان شوو و روزه هی = سرگردانان و بی پناهان در طول شبانه روز را بنگر
گیرفتار گورگه ل کینه توزه هی = گرفتاران در چنگال گرگان درنده و پر حسد و کینه را بنگر
تیفله ل بی پناه و بی دیلسوزه هی = کودکان بی پناه که هیچکس دلسوزی ندارند را بنگر
زوخال چال زوخال نیمه سوزه هی = ذغالان نیمه سوخته در کوره ی آتش را بنگر
میر میشت نوکیسه ل جه نگ ئافروزه هی = شاخ و سینه و عربده کشیدنهای تازه به دوران رسیده ها را بنگر
قوز نیامی ناهات وه بان قوزه هی = شور بختی از پی شوربختی را بنگر
زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر
باوه و دال په که ر ئاخیر شه ره هی = پدران مادران نگران و آخر زندگی به رنج و فلاکت گرفتار آمده را بنگر.
ناحومید ئاژ ئاولادی ره نج بی ووه ره هی = نا امید از فرزندان و رنج و زحمات به هدر رفتگان را بنگر
خووه ل دیل شکیا و زاری که ره هی = خواهران دلشکسته را که دائم گریانند بنگر
پا وه دوو تیلاق ده ر وه ده ره هی = در ورطه ی طلاق و جدایی و اخراج از زندگی و سرگردان را بنگر
چوی جیفت گوم که رده چه م وه ده ره هی = مانند جفت گم کرده ها، مدام چشم به راه هستند را بنگر
وه شور جوانی بی هه مسه ره هی = این در عنفوان شور و شوق جوانی بی یار و همسر افتادگان را بنگر
خه لک گیرفتار شه ر هه ریه سه ره هی = خلق گرفتار مصیبت و خاک بر سر شده را بنگر
زینئی نیکبه ت بار و پیر ده رد سه ره هی = زندگی نکبت زده و پر از رنج و دردسر را بنگر
قازیه ل قه زاوه ت په رچه شه ره هی = قاضیان قضاوتی که از دل و چهره هایشان شر می بارد را بنگر
داروقه و ئه سه س بی هوکه ره هی = داروغه و پاسبانهایی که جلوداری ندارند را بنگر.
خه فه ت و خاری سه رو سه ره هی = خفت و خواری همه گیر و سراسری را بنگر
دیوان ئه دل و داد بی داوه ره هی = دیوان عدل و داد فاقد داور را بنگر
ئایله ل بی که س کویژ گول په ر په ره هی = کودکان بیکس و بی صاحب و چون گل پر پر شده را بنگر
بوویلکان بازی ده س ئانتره هی = عروسکان بازیچه ی دست انتر زشت را بنگر
بازه ل بال که نیا تور سه رگه ره هی = شهبازان بال قیچی شده که چون لاشخوران پیر شده اند را بنگر
قیلار ناشیرین تاج وه سه ره هی = کلاغهای زشت با تاجهای زیبا بر سر را بنگر
زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر
لک میر
ویرایش شده توسط: nisha2552
ارسالها: 3525
#166
Posted: 3 Oct 2013 18:21
کردی
دالگه یه ی نان سزیا ی دۊ ده سد ، تیه رزی وه دنیا داڵگه
خوه ر تابکه ی خوه ی وه خرد ئیواره نه میا داڵگه
نه ۊ شی کوره م گه ورا بۊه و ، چۊ که و ترێ باڵه و گرێ
تا بودنه م هه ر نیه یلمه د ، یه ی گر وه ته نیا داڵگه
ترجمه به فارسی :
یک نان سوخته در کنار دست تو ( خوردن ) ، به کل دنیا می ارزد مادر .
معنی مفهومی مصرع دوم : عظمت مادر آنقدر زیاد است که اگر آفتاب بخواهد به دور مادر طواف کند وقت کم می آورد و غروب آن فرا می رسد .
نگویی که پسرم بزرگ شده ، مثل کبوتری پرواز می کند .
تا و قتی که ( زنده ) باشم محال است که تو را یک لحظه تنها بگذارم مادر .
شاعر : حامد شبابی
ویرایش شده توسط: nisha2552
ارسالها: 3525
#168
Posted: 3 Oct 2013 18:28
دالگه(کردی)
لهی مال چوول بی دهنگه تهنیا مهنیده دالگه!
وه بهرزی هسارهگان گهورا مهنیده دالگه !
ههنای چهوم کهفیدنه نمیور پرله حهسرهتد
ئیوشم له هر چی خوهزیهوه جیا مهنیده دالگه!
له ئی غریبی شهوه فره پهشیو دیونمهد
له شارهگهی پهژاره ههم ئرا مهنیده دالگه!؟
ئاگر وه گیانه گم مهنه! دی کةم له تهنیایی بنال!
شایهد له حووز ئاسمان وه جا مهنیده دالگه!
خهم و خوسه له کوو تیوهنی پشت خیالد بشکنی
وینهی پهراوو بیستیون وه پا مهنیده دالگه!
گولهم گولهم خوسهیلمان تیدن وه پابووس دلد
له ئی کهویر و سهختیه دهریا مهنیده دالگه!
ترجمه به فارسی :
مادر
در این خانه ی خلوت و بی سر و صدا تنها مانده ای مادر
و به بلندی ( عظمت ) ستاره های بزرگ در آسمان مانده ای مادر
وقتی چشمم به چهره ی خسته ی پر از حسرتت می افتد
می گویم از هر آرزویی ( که داشته ای ) به دور مانده ای مادر
در این غریبی شب تو را خیلی آشفته حال می بینم
چرا دوباره در شهر پر از غم وغصه مانده ای مادر !
آتش به جان من مگذار ، دیگر کمتر از تنهایی ناله کن
شاید ( به این خاطر ناله می کنی که ) از قوم آسمان جا مانده ای مادر .
غم و غصه کی می تواند پشت خیالات تو را بشکند ؟
همچون پراو و بیستون { نام دو کوه در استان کرمانشاه } استوار مانده ای مادر .
تکه تکه های غصه هایمان به پا بوس دلت می آید .
در این کویر و سختی ( همچنان ) دریا مانده ای .
شعری از مهوش سلیمانپور
ویرایش شده توسط: nisha2552