صفحه 1 از 15: 1 2 3 4 5 ... 12 13 14 15 پسین »

ایران از روزنه تاریخ

Princess

ارسالها: 9924

#1 Posted: 20 Nov 2009 04:08

پايتخت های ايران

ماد: همدان
هخامنشیان: شوش ، پاسارگاد
اشکانیان: دامغان ، اشک‌آباد ، تیسفون
ساسانیان: تیسفون
طاهریان: بخارا ، نیشابور ، مرو
صفاریان: زرنج
سامانیان: بخارا
زیاریان: اصفهان
بوییان: همدان ، ری ، شیراز
صفویان: قزوین ، تبریز ، اردبیل ، اصفهان ، ساری
افشاریان: مشهد
زندیان: شیراز ، کرمان
قاجاریان: ساری ، تهران
پهلوی: تهران

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

Princess

ارسالها: 9924

#2 Posted: 20 Nov 2009 04:11

جایگاه تاریخی همــــــــدان

همدان، اولین پایتخت نخستین تشکیلات حکومتی در ایران بوده، که در آن دوره هگمتانه نامیده می‌‌شده است.

آثار مکشوفه از تپه باستانی هگمتانه و نیز کتیبه‌های گنج نامه آثاری از آن زمان می‌‌باشند. آثار تاریخی، فرهنگی متعدد موجود در همدان، موجب شد تا در جلسه مورخ ۱۳۷۰/۲/۲ شورای عالی شهرسازی و معماری کشور، همدان به عنوان یکی از شش شهر تاریخی، فرهنگی کشور شناخته شود.

همچنین کاوش‌های باستان‌شناسی انجام شده در تپه گیان نهاوند و وجود تپه باستانی باباکمال و مهاجرت حبقّوق پیامبر به تویسرکان، (حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح) نیز حاکی از قدمت این دو شهر می‌‌باشد.

همـــــــــــدان در گذر تاریخ:
مهاجرتهای اقوام آریایی نژاد ماد ازحدود 3500 سال پیش به منطقه غرب ایران و محدوده فعلی استان همدان واختلاط و سلوک آنان با اقوام مستقر در منطقه به تدریج منجر به شکل گیری نخستین حکومت فراگیر به مرکزیت هگمتانه (همدان) در فلات قاره ایران گشت و این حکومت در 650 قبل از میلاد در اوج اقتدار خود ضمن غلبه بر بزرگ‌ترین قدرت سیاسی و نظامی آن عصر یعنی دولت آشور قلمرو خود را از شرق به آسیای میانه و در غرب به قلب آسیای صغیر بسط داد. بر اساس نوشته‌های هرودوت ورخ یونانی بدستور دیااکو نخستین پادشاه ماد در هگمتانه (همدان) پایتخت آنان استحکامات عظیمی شامل قلاع تو در تو و قصرهای سلطنتی برپا گشت.

اکثریت محققین علوم تاریخ و باستان‌شناسی را عقیده بر این است که تپه امروزی هگمتانه در دل شهر همدان برجای مانده بقایای همین تاسیسات می‌‌باشد. این تپه طی چندین سال اخیر مورد کاوشهای باستانشناسی قرارگرفته و کارگاههای کاوش و اشیا ﺀ بدست آمده در معرض دید علاقمندان قرار دارد.

همچنین انجام حفاریهای باستان‌شناسی در تپه‌های گودین نزدیک کنگاور و نوشیجان در ملایر گوشه‌هایی از فرهنگ و تمدن اقوام ماد را در این زمان بر ما آشکار ساخته که از جمله آنها می‌‌توان به نخستین اشکال خط و نگارش و سکه‌های اولیه و مظاهر فرهنگ دینی و معماری ایرانی اشاره نمود.

از دوره هخامنشیان علاوه بر سنگ نبشته‌های میخی گنجنامه همدان تعداد قابل توجهی اشیا ﺀ زرین و سیمین و نیز بقایای کاخهای سنگی بیادگار مانده است که علاقمندان می‌‌توانند از آنها در موزه ملی کشور و موزه تپه هگمتانه بازدید کنند از دوره‌های سلوکی و اشکانی در همدان مجسمه شیر سنگی و گورستان پارتی و در نهاوند نشانه‌هایی از یک معبد برجای است.

شهر همدان در دوره ساسانی یکی از ضرابخانه‌های این حکومت بوده و سکه‌های متعددی از این دوره در دست می‌‌باشد. شهر نهاوند نیز در این زمان دارای اهمیت ویژه‌ای بود و دژ مستحکمی در آن قرارداشت و یکی از مراکز ایالات اسپهبد نشین هفتگانه این دوره بود.

اعراب در یورش به ایران فتح نهاوند را فتح الفتوح نامیدند و گشودن همدان را به سال 645 میلادی پس از فتح نهاوند بزرگ‌ترین پیروزی خود بر ساسانیان شمرده اند.

از آثار این دوره می‌‌توان به غار قلعه جوق در فامنین و بقایای قلعه‌ای در همان محل اشاره کرد.

نفوذ و گسترش اسلام در ایران تغییرات و تکامل شگرفی را بر پایه تعالیم اسلام و اصول هنرها و معماری قدیمی کشور سبب شد. از این دوره 1400 ساله در نقاط مختلف استان یادمانهای متعددی برجای مانده که اهم آنها عبارت‌اند از: بنای بسیار زیبا و ارزشمند گنبد علویان از دوره سلجوقی – برج قربان – بقعه استر و مردخای – بقعه خضر از قرون 7تا9 هجری در همدان امامزده ازناو از دوره سلجوقی در فامنین – امامزاده هود واظهر در رزن و بقعه حبقوق نبی در تویسرکان از قرن هشتم –امامزاده یحیی – امامزاده حسین و امامزاده اسماعیل در همدان و نیز کاروانسرای فرسفج و مدرسه علوم دینی شیخ علیخان زنگنه در تویسرکان – آب انبار و سنگ نبشته‌ای معروف به کتیبه آقاجان بلاغی مربوط به بنای یک سد در اسدآباد – یخچال می‌رفتاح در ملایر وحمام حاج آقا تراب در نهاوند و نیز تعدادی پل شامل پل شکسته (خسروآباد) در اسدآباد- پل کوریجان و آبشینه در همدان پل جهان آباد در فامنین – پل فرسفج و مجموعه بازار در تویسرکان و پل زرامین در نهاوند جملگی از دوره صفوی و بازار, مسجد جامع و میدان امام همدان و بازار ملایر از ابنیه مهم بعد از دوره صفوی

ســــــــــوغات همدان:
سفال و سرامیک، چرم و کالای چرمی، فرش، گلیم و جاجیم، انگشت پیچ، سیر، شیر شیره، قیسی، مویز، شیره انگور.

صنـــــــــایع دستی:
صنایع دستی به ویژه از نظر صنایع چرمسازی , قالیبافی و گلیم بافی و به ویژه با توجه به وجود شهر لالجین به عنوان قطب سفال سازی و سرامیک کشور محسوب می‌‌شود.

آثــــــار و مکان‌های مذهبی:
امامزاده عبدالله -امامزاده یحیی – امامزاده حسین - امامزاده اسماعیل - امامزاده محسن -امامزاده هادی ابن علی -امامزاده اسماعیل و امامزاده اهل بن علی.

مکـــــــــان‌های توریستی, مناظر طبیعی و دیدنی:
تپه عباس آباد, تپه حاج عنایت , پل کوریجان, پیست اسکی تاریک دره و آبشینه. نیز می‌‌توان از غار زیبای علی‌صدر, آبشار گنجنامه , باغهای مصفای دامنه الوند به ویژه درهٔ عباس آباد و دره مراد بیگ, غار قلعه جوق, سد اکباتان و پارک مردم سخن به میان آوررد.

آثـــــــار تاریخی:
آرامگاه بوعلی سینا- آرامگاه باباطاهر - گنبد علویان - بقعه استرومرخای - برج قربان - تپه هگمتانه - غار علی‌صدر-کتیبه‌های گنجنامه- مجسمه شیر سنگی - بازار همدان- قبر اسکندر -مسجدجامع همدان -کلیسای پروتستان - کلیسای حضرت رافاییل -خانه شهبازیان-میدان امام خمینی-قلعه دختر(قیزقلعه سی)-تپه پیسا-تپه مصلی-عمارت باغ نظر -گورستان پارتی- بقعه خضر -آرامگاه عارف قزوینی -سرای قلمدانی.

شخصـــــیت‌های معروف:
همدان جایگاه بزرگانی چون حکیم بوعلی سینا و دیگر دانشمندان، عارفانی چون بدیع الزمان، ابوالوفا حافظ، عین‌القضات همدانی و شاعرانی چون میرزاده عشقی، غبار، عراقی، مفتون همدانی، غمام، صابر و باباطاهر عریان و نام‌آوران معاصری چون شیرین عبادی و هاشم آغاجری است.

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

ویرایش شده توسط: Princess

Princess

ارسالها: 9924

#3 Posted: 20 Nov 2009 04:21

پیشینـــــه پاسارگاد

سرزمین پارس زادگاه هخامنشیان بوده است. خاندان پارس، که به رهبری کوروش دوم (که از ۵۲۹ تا ۵۵۹ پیش از میلاد سلطنت نمود) در سال ۵۵۰ پیش از میلاد، بر مادها پیروز شدند. بر پایه ی سنت، کوروش دوم این منطقه را به پایتختی انتخاب کرد زیرا در نزدیکی منطقه‌ای بود که بر ایشتوویگو پادشاه ماد پیروز شد. این اولین پیروزی، پیروزی‌های دیگری چون غلبه بر لیدی، بابل نو، و مصر را به دنبال داشت. امپراتوری هخامنشی بعدا" توسط پسر او کمبوجیه (۵۲۲ تا ۵۲۹ پیش از میلاد) و داریوش اول (۴۸۶ تا ۵۲۱ پیش از میلاد) تحکیم و گسترش یافت. از کوروش در انجیل به عنوان آزادی‌دهنده بابل و کسی که یهودها را از تبعید بازگردانده یاد شده است.
نقش رستم

در ۷۰ کیلومتری جنوب پاسارگاد، داریوش بزرگ پایتخت نمادین خود؛ پرسپولیس را بنیان نهاد. تا هنگامی که اسکندر از مقدونیه در سال ۳۳۰ پیش از میلاد امپراتوری هخامنشی را تسخیر کرد، پاسارگاد یک مرکز مهم سلسله‌ای باقی ماند. به گفته ی نویسندگان باستانی، مانند هرودوت و آریان (گزنفون)، اسکندر آرامگاه کوروش را محترم شمرده و آن را بازسازی نمود.

پرسپوليس

در دوره‌های بعدی، از تل تخت همچنان به‌عنوان یک دژ بهره‌برداری می‌شد، حال آنکه کاخها متروک شده و از مصالح آن دوباره استفاده شد. از سده ی هفتم به بعد، آرامگاه کوروش به نام آرامگاه مادر سلیمان خوانده می‌شد، و به یک مکان زیارتی تبدیل شد. در سده ی دهم یک مسجد کوچک در گرد آن ساخته شد، که تا سده ی چهاردهم از آن استفاده می‌شد. این محوطه توسط مسافرین طی سده‌ها بازدید شده، که باعث از دست رفتن تدریجی اجزا گوناگون آن گشته است.

شهر باستانی پاسارگاد نخستین پایتخت شاهنشاهی هخامنشی در قلب استان فارس، در دشت رودخانه پلوار قرار دارد. نام شهر «اردوگاه پارس» دلالت از موقعیت مکانی شهر دارد. شهر توسط کوروش بزرگ (کوروش دوم) در سده ی ششم قبل از میلاد ساخته شد. محوطه ی اصلی (۱۶۰ هکتار، حدودا" ۲.۷×۰.۸ کیلومتر) توسط یک منطقه ی طبیعی بزرگ احاطه و محافظت شده است (حدودا" ۷۱۲۷ هکتار). محوطهٔ اصلی شامل این بناهای تاریخی است:

آرامگاه کورش بزرگ در جنوب؛ تل تخت (یا «تل تخت سلیمان»؛ سریر پادشاهی سلیمان) و استحکامات، واقع بر یک تپه در شمال محوطهٔ اصلی؛
آرامگاه کوروش

مجموعه ی سلطنتی در مرکز محوطهٔ اصلی، شامل بقایای: ساختمان دروازه ، تالار عمومی، قصرمسکونی، و باغ سلطنتی (چهار باغ). در منطقه ی شرق یک بنای کوچک قرار دارد (۱۶×۱۶ متر) که یک پل تشخیص داده شده است. در شمال مجموعه ی سلطنتی زندان سلیمان قرار دارد، یک برج سنگی، باحدودا" ۱۴ متر ارتفاع. تاریخ ساخت این بنا مشخص نیست.

محوطه ی اصلی شامل منطقه ی حفاری‌شده است، اما پایتخت باستانی منطقه‌ای بسیار وسیعتر از این منطقه بوده و هنوز حفاری نشده است. در محوطه ی حفاظتی اطراف، باقیمانده‌های دیگری نیز هستند: محدوده مقدس (حدودا" ۵۵۰-۵۳۰ پیش از میلاد)، و محوطه‌های تل نوخودی، تل خاری، تل سه آسیاب، دوتلان، که برخی از اینها متعلق به ماقبل تاریخ هستند، همینطور مدرسه یا کاروانسرا (سده ۱۴ میلادی). در محوطه ی حفاظتی همچنین پنج روستا وجود دارند که کشاورزان در آنها ساکنند.

استحکامات دفاعی تل تخت
این استحکامات با وسعتی در حدود ۸۰۰۰ متر مربع بر روی تپه‌ای عظیم در انتهای شمالی پاسارگاد قرار دارند. استحکامات مذکور معماری چهار دوره را به خود اختصاص داده است :
ساختارهای سنگی؛ عموما" مربوط به دوره ی اول هخامنشی.
ساختارهای خشتی؛ مربوط به دوره ی دوم هخامنشی.
ساختارهای خشتی و سنگی؛ مربوط به دوره ی سلوکی و اشکانی.
ساختاری خشتی، آجری و سنگی؛ مربوط به اواخر دوره ی ساسانی.
ساختار اول (سنگی) به روش بنایی خشک و با استفاده از قالبهای بزرگ سنگی و یک شیوه ی اتصالی بنام آناتیروسیس (Anathyrosis)، که تمدنهای آسیای صغیر در سده ی ششم میلادی با آن آشنا بودند، بنا شده‌است. نقشه ی عمومی سکو یک متوازی‌الاضلاع با ابعاد تقریبی ۹۸×۷۹ متر و با تو رفتگیهایی در کناره‌های شمالی و جنوبی، است. ارتفاع اصلی آن تقریبا" ۱۵ متر بوده است. اولین مرحله از ساخت بنا توسط کوروش بزرگ انجام گرفته و با مرگ وی در سال ۵۳۰ قبل از میلاد متوقف شد. مرحله ی دوم در دوران داریوش بزرگ با استفاده از آجرهای خشتی (گلی) ساخته شد (۴۸۶ تا ۵۲۲ قبل از میلاد).

بر گرفته از شناسنامه ی پاسارگاد ویرایش یونسکو به شماره ۱۱۰۶

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

Princess

ارسالها: 9924

#4 Posted: 20 Nov 2009 04:28

پیشینه تاریخی استان سمنــــــان

استان سمنان در دوران باستان بخشي از چهاردهمين ايالت تاريخي ورن (ورنه) از تقسيمات شانزده گانه اوستايي بود. حتي طهمورث ديو بند را موسس شهر سمنان مي دانند. برخي از دانشمندان اين ايالت را گيلان فعلي می‌دانند ولي قدر مسلم اين كه ورن يا ورنه متشكل از صفحات جنوبي البرز و خوار شمال سمنان، دامغان، خوار، دماوند، فيروزكوه، شهميرزاد، لاسگرد، ده نمك و آهوان، قوشه، ويمه و نقاط كوهستاني مازندران بوده است.
برج چهل دختر

اين منطقه در تمام دوره حكومت مادها و هخامنشيان، كوميسنه يا كوميشان (قومس بعد از اسلام) جزو ايالت بزرگ پارت يا پرتو به شمار می‌رفت. در اين دوره سمنان، شهر سرحدي ايالت هاي پارت و ماد به شمار می‌رفت. به همين علت برخي از مورخان، زماني اين شهر را جزو مادها و گاهي جزو پارت‌ها به حساب می‌آورند. اين ايالت كه در زمان ساسانيان به پشتخوارگر تغيير نام داده، شامل همان شهرهايي بود كه در ايالت ورن وجود داشتند. حد غربي اين ايالت، خوار (گرمسار فعلي)، حد شرقي آن شاهرود و حد شمالي آن، كوهستان هاي جنوبي طبرستان بود.

سلوكيان بزرگ ترين عامل يوناني كردن مشرق بودند و به همين جهت، براي ادامه فرمان روايي خود نظر مساعد مردم را لازم داشتند و براي اين كار تقريبا شصت شهر در مشرق و ايالت پارت بنا كردند. يكي از اين شهرها آپاما يا لاسگرد فعلي است كه در 34 كيلومتري سمنان واقع شده و ديگري شهر هكتا پليس (صد دروازه) است كه عده اي آن را دامغان می‌دانند. اشكانيان ايالات ايران را به هجده بخش وسيع تقسيم كردند كه يكي از ايالت هاي مهم آن كميسن قوميس يا قومس در نواحي سمنان و دامغان كنوني بود.

در نيمه قرن هفتم ميلادي در زمان يزدگرد سوم، آخرين پادشاه سلسله ساساني، مهاجمان عرب كشور ايران را به تصرف خود درآوردند. اعراب نخست شهر بزرگ و آباد ري را تسخير كردند، سپس به شمال شرقي رفته و به سرزمين كومش (شهرهاي سمنان، دامغان، بسطام) رسيدند و آن ر اتسخير كردند.

سمنان در دوره هاي بعد از اسلام جزو سرزمين تاريخي قومس (كومش) به شمار می‌آمد. سمنان طي تاريخ دو هزار ساله خود شاهد فراز و نشيب ها، جنگ ها، شكست‌ها و پيروزي هاي بي شمار بوده است. در دوره هاي بعدي نيز منطقه سمنان مورد توجه خاص حكومت هاي مركزي قرار گرفت و منازعه‌ها و مناقشه هاي متعدد بر سر اين منطقه بين قدرتمندان درگرفت.

دردوران حكومت امويان و عباسيان به ويژه پس از قتل ابومسلم خراساني به دست منصور دوانيقي، شورش و بلوا سراسر ايران را در برگرفت و نهضت هاي بي شماري به وقوع پيوست كه از مهم ترين آن‌ها قيام سنباد زردتشتي بود. در اندك زمان، زرتشتيان طبرستان و نواحي جنوب طبرستان يعني سنگسر (مهدي شهر) و شهميرزاد و فولاد محله، به دور رهبر اين نهضت جمع شدند و قومس و ري را به تصرف در آوردند، ولي در ساوه شكست خوردند و سنباد به قومس گريخت و پس از ضبط خزاين ابومسلم رو به طبرستان نهاد. وي پس از مدتي در دره هاي سنگسر و شهميرزاد به قتل رسيد.

ايالت كومش (قومس) از كانون هاي مهم اسماعيليان در قرن هاي ششم و هفتم هجري بود. به طوري كه در اين ايالت 150 قلعه در اختيار اين فرقه بود كه هر مجموعه از آن‌ها را يك كدخدا و هر قلعه مجزاي آن را يك محتشم كه به منزله فرماندار كل يا حاكم بزرگ بود، زير نظر داشت.

سمنان در دوران مغول، هم چون ساير نقاط ايران از حمله و كشت و كشتار اين قوم در امان نماند و متحمل خسارات جاني و مالي بسيار شد. اين كشت و كشتار، در زمان تيمور لنگ نيز كه از سال 783 هجري حمله به ايران را شروع كرد، ادامه يافت.

پس از ظهور و استقرار حكومت صفويان، شاه اسماعيل صفوي به سركوب گردن كشان ولايت‌ها پرداخت. از جمله، حاكم قلعه فيروزكوه را دستگير كرد و به اين ترتيب، ولايت فيروزكوه و خوار، سمنان و سنگسر به تصرف صفويان درآمد.
کاروانسرای شاه عباسي در لاسگرد «لاسجرد»

كريم خان زند با عنوان وكيل الرعايا مدت 29 سال در ايران سلطنت كرد، ولي در اين مدت شهرهاي سمنان، دامغان، شاهرود، بسطام، را در اختيار بزرگان خانواده قاجار قرار داد. بعد از مرگ خان زند، آغا محمد خان شيراز را ترك كرد و به طرف كومش و دامغان رفت و با گرد آوردن عده اي از افراد قبيله خود، سرانجام توانست به ولايت كومش (سمنان، دامغان و بسطام) و ولايت جنوبي درياي خزر دست يابد.

پس از آغا محمد خان، برادر زاده وي به نام فتحعلي شاه قاجار بر اريكه سلطنت تكيه زد و از همان ابتداي سلطنت، سرزمين قومس را كه زادگاهش بود مورد توجه قرار دارد و ذوالفقار را به عنوان حاكم سمنان برگزيد. نام جغرافيايي قومس تا اواخر دوران قاجاريه بر سر زبان‌ها بود، ليكن در دوران حكومت پهلوي اول، سمنان در شمار شهرهاي استان دوم، يعني مازندران در آمد.

در آغاز سال 1340 هجري شمسي در زمان نخست وزيري دكتر علي اميني و وزارت كشور سپهبد عزيزي، به پيروي از سنت تاريخي، طبق تصويب نامه هيئت وزيران، ايالت كومش (سمنان، دامغان، شاهرود، بسطام و سرخه) و جنوب طبرستان يعني سنگسر(مهديشهر)، و شهميرزاد و نقاط تابعه آنها) از نظر تقسيمات كشوري به نام فرمانداري كل سمنان نامگذاري شد. مركز حكومت آن نيز در شهر سمنان تعيين و مستقر گرديد .

در سال 1355 هجري شمسي طبق تصميم دولت وقت با اضافه ‌شدن دماوند، فيروزكوه، گرمسار و ورامين فرمانداري كل سمنان به استان سمنان تبديل شد و مركز آن نيز همچنان شهر تاريخي سمنان باقي ماند. البته طبق تقسيمات كشوري سال‌هاي اخير، سه شهر دماوند، فيروزكوه و ورامين از استان سمنان جدا گرديدند.

صنـــــــــايع دستي:
قاليبافي
گليم بافي
نمد مالي
چاپ قلمكار
سفالگري و سراميك
دستباف ها

شهرهای استان نيز عبارت‌اند از:

سمنان - مهدی‌شهر(سنگسر) - شهميرزاد - سرخه - شاهرود، بسطام - مجن - كلاته خيج - ميامي - بيارجمند - دامغان -اميريه - ديباج - گرمسار - ايوانكي و آرادان.

منبع: تاریخچه قومس - نویسنده : علی احمد پناهی

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

Princess

ارسالها: 9924

#5 Posted: 8 Dec 2009 17:02

دامغان پایتخت دولت اشکانیان بوده است

دامغان شهری بسیار قدیمی و کهن است در استان سمنان ایران. این شهر زمانی با نام صد دروازه پایتخت دولت اشکانیان بوده است. قدیمی‌ترین مسجد ایران به نام مسجد تاریک خانه در این شهر قرار دارد. در روزگاران باستان این شهر به صددروازه مشهور بوده است.

نمای از مسجد تاريک خانه

دور شهر دامغان کاملا" دیوار کشیده شده است گفته می‌شود به قدری دیوارهای ستبری داشته که دو درشکه از کنار هم بر روی دیوار رد می‌شدند. بازمانده‌های آن دیوار هم اکنون هم دیده می‌شود. و به نام دیوار بارو مشهور است. دامغان دو گونه آب‌ و هوا دارد. از جنوب به دشت کویر و از شمال به به دریای خزر متصل است. برای همین بیشتر گونه‌های میوه در این شهر می‌رویند.

مهم‌ترین فراورده کشاورزی آن پسته است که جزو پسته‌های بسیار مرغوب ایران بشمار می‌رود. مهم‌ترین تفریحگاه این شهر چشمه علی است.

چشمه‌علي و عمارت آن

تپه حصار نیز یکی از آثار به جای مانده از روزگاران کهن است و حدود ۷۰۰۰ سال قدمت دارد و تا به حال کاوشهای باستانی در آن صورت گرفته که نشان می‌‌دهد شهری است که در اثر زلزله بر سر مردمانش خراب شده است.

تپه حصار

جاذبه‌های توریستی
چشمه علی
مسجد تاريک خانه
مسجد‌جامع
کنبد چهل دختران
گنبد زنگوله
قلعه درب
تپه‌حصار
آرامگاه پیرعلمدار
امامزادگان جعفرومحمد
امامزاده جعفر در زمان سلجوقی بنا شده

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

Princess

ارسالها: 9924

#6 Posted: 8 Dec 2009 17:07

تیسفـــــــون

تیسفون (مدائن) ، به دست پارت‌ها بنا نهاده شد. این شهر پایتخت امپراتوری پارتها و بعد ساسانیان تا استیلای اعراب بر ایران بود. پس از تسخیر شهر توسط اعراب، سلمان پارسی، به فرمانداری این شهر توسط عمر بن الخطاب برگزیده شد. از آنجا که تیسفون پایتخت بزرگ‌ترین امپراتوری آن دوران بود، ثروت فراوانی در آن گرد آمده بود، به همین روی انتقال غنایم چند ماه به طول انجامید. بعدها یعنی در دوره عباسیان شهر تخریب و از قطعات کاخها و ساختمانهای شهر در ساخت شهر جدیدی در همان نزدیکی بنام بغداد استفاده شد.

طاق کسری یکی از آثار زیبای تیسفون است که در حال حاضر بازمانده آن را می توان در تیسفون دید.

طاق کسری (تاغ خسرو) یا ایوان مدائن نام کاخ پادشاهان ساسانی در شهر اسبانبار در ساحل خاوری رود دجله و از مهمترین بناهای دوران ساسانیان است. بیشتر گمان می‌شود که طاق کسری در تیسفون جای‌ دارد ولی تیسفون ، اسبانبر و چند شهر کوچک دیگر مانند بغداد، روی هم شهرگان یا مدائن را تشکیل می‌دادند.

طاق اصلی این کاخ بلندترین طاق خشتی ساخته شده به دست انسان می‌باشد. بلندای این طاق ۳۵ متر، پهنایش ۲۵ متر و درازایش ۵۰ متر است. بنابرآنچه در نوشتار پهلوی خدای نامگ آمده است این کاخ به دستور شاپور اول ساخته‌شده است.

بازمانده این کاخ هنوز در کشور کنونی عراق به‌جاست. هارون الرشید خلیفه عباسی کوشید تا آن را ویران سازد ولی در این کار ناکام ماند.

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

Princess

ارسالها: 9924

#7 Posted: 13 Dec 2009 09:28

بخارا

شهر بخارا یکی از کانون‌های دانش و ادب ایران پس از اسلام است که امروز جزیی از قلمرو جمهوری ازبکستان است.

بخارا پایتخت سامانیان بود، ۸۵٪ مردم آن تا امروز نیز به زبان فارسی با گویش ویژه آسیای مرکزی که امروزه به زبان فارسی تاجیکی معروف شده حرف می‌زنند.

در سالهای ۱۹۲۴ میلادی بخارا و سمرقند با سیاست‌های شوروی پیشین از تاجیکستان جدا گشته و به ازبکستان پیوست. دولت ازبکستان با سیاست فارسی‌ستیزی خود همچنان محدودیت‌های آموزشی و رسانه‌ای سختی بر ضد زبان فارسی پیاده کرده است.

اماکن و ابنیه تاریخی:

ارگ بخارا
بالاحوض (سده 18 تا 20)
آرامگاه سامانی (سده‌های 9 تا 10)
قبرستان چشمه ایوب (1380 یا 1384-1385)
مدرسه عبدالله‌خان (1596/98 )
مدرسه مادر خان (1556/57)
مسجد بلند (سده 16)
مجموعه گاوکشان (مسجد، مناره، مدرسه) (سده 16)
خانقاه زین‌الدین‌خواجه (1555)
مجموعه پای کلان (سده‌های 12 تا 14)
مجموعه لب حوض (سده‌های 16 تا 17)
مدرسه کاکل‌داش (1568/69)
خانقاه نادر دیوانبیگی (1620)
مدرسه الغ‌بیگ (1417)
مدرسه عبدالعزیزخان (1652)
مسجد بالاحوض (1712)
آرامگاه سیف‌الدین باخرزی (نیمه دوم سده 13 - سده 14)
آرامگاه بیانقلی‌خان (نیمه دوم سده 14 - 15 یا 16)
مسجد نمازگاه (سده 12 تا 16)
خانقاه فیض‌آباد (1598/99)
مدرسه چهارمنار (1807)
ستارهٔ ماه خاصه، سرای امیر بخارا (پایان سده 19، آغاز سده 20)
چهاربکر (محل خاکسپاری خاندن شیخ جُبیره) (1560/63)

مدرسه چهارمنار

ارگ بخار

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

Princess

ارسالها: 9924

#8 Posted: 5 Jan 2010 08:39

جايگاه نیشــــــــابور در تاريخ ايران

نيشابور یکی از شهرهای استان خراسان رضوی در ایران می‌‌باشد. این شهر از مهم‌ترین شهرهای فرهنگی، توریستی، صنعتی و تاریخی استان خراسان رضوی و ایران می‌‌باشد و از شهرتی جهانی برخوردار است که علیرغم تحمل سختیهای بسیار و چندین بار تخریب کامل به دلیل زلزله‌ها و بلایای طبیعی دو بار حمله مغول و یکسان شدن با خاک که منجر به زیر زمینی شدن این شهر شد همچنان استوار بر خاک زرین ایران می‌‌درخشد.

آرامگاه کمال المک

البته نه به خوبی گذشته - خرابه‌های اطراف این شهر و گنجها و عتیقه جاتی که از این شهر استخراج شده و می‌‌شود - اثباتی بر این ادعاست. هم اکنون نیشابور از لحاظ جمعیت و وسعت جزو بیست شهر اول ایران به حساب می آید و در میان شهرهای استان های خراسان ( رضوی و شمالی و جنوبی ) از لحاظ وسعت پس از مشهد در رده ی دوم و از لحاظ جمعیت پس از مشهد و سبزوار در رده ی سوم قرار دارد.

پیشینـــــــــه نیشابور

بنا به روایات افسانه‌ای، نخستین کسی که بنای کهندژ نیشابور را نهاد انوش بن شیث بن آدم بود و ایرج بن فریدون آن را گسترش داد و خانه‌های بیشتر در آن ساخت و منوچهر دور آن خندق کند.

هر چند که از نام‌های پیشین نیشابور آگاهی در دست نیست ولی بر اساس واپسین یافته‌های باستان‌شناسی می‌توان گفت که شهر نیشابور کنونی در هزاره سوم پیش از میلاد از نظر فرهنگی، هنری و بازرگانی پیشرفته و مهم بوده است.

در نوشته‌های کهن از نیشابور با نام «آپارنی» یاد شده است که به معنی «ابرشهر» است و این نام حتی برروی سکه‌های فرهاد دوم اشکانی دیده می‌شود و در دوره ساسانی نیز به عنوان استانی بزرگ در شمار باژگزاران شاپور ساسانی بوده است و از همان دوران است که نام نیشابور در کنار ابرشهر پیدا شد و از سده‌های چهارم و پنجم هجری کم‌کم جایگزین نام پیشین شد.

دهکده چوبين در نيشابور، دهکده ای بينظير در ايران

نیشابور در سال 31 هجری به دست مسلمانان فتح شد و پس از آن نیست تا سال‌های فراوانی جای تاخت‌ و تازها و رویدادهای تازیخی فراوان بوده‌ است. ولی در سده‌های چهارم و پنجم هجری آبادی نیشابور بیشتر بوده است. این شهر در سال 548 هجری به دست غزها ویران شد و در سال 618 نیز فتنه مغول آن را به خاک و خون کشید. دوره ایلخانان زمان آبادانی نیشابور بود و جای پیشین شهر رها شده بر جای ماند و شهر نیشابود در بخش شمال‌غربی شهر کهن پای گرفت. زمین ‌لرزه ای سخت نیز آن را در سال 808 هجری ویران کرد و پس از آن بازسازی رسما" جایگزین نیشابور کهن شد.

بنابراین مورخان وجود این شهر رابه قرنها قبل از میلاد مسیح نسبت می‌‌دهند و بارها از آن به عنوان کلان شهر نام برده‌اند که محدوده استخفاظی آن تقریبا" شمال شرق ،مرکز و شرق استان خراسان امروزی بود نام نیشابور را نیز برگرفته از نیزاری می‌‌دانند که در زمان استقرار حکومت ساسانی و پادشاهی شاپور وی از این نیزار گذشته و در آن زمان نام این منطقه خوش آب و هوا را نیشاپور نامیده‌اند که همین خود از قدمت طولانی این شهر حکایت دارد اوج قدرت و عظمت این شهر را باید به اوایل ظهور اسلام در ایران دانست که از هر نظر به شکوه رسید که بسیاری از مورخان از نیشابور به عنوان پایتخت علمی جهان نام برده و خدمات ارزنده‌ای به پیشرفت علم و عرفان به جهان نمود تا اینکه خبر ورود امام رضا(ع) امام هشتم شیعیان به این شهر رسید و ایشان آن خطبه معروف سلسلة الذهب را در حضور بیش از بیست هزار قلم به دست(روایات دیگری نیز درباره شمار این افراد وجود دارد و برخی آن‌ها را 12000 و برخی 18000 و برخی 30000 دانسته‌اند.)

در نزدیکیهای قدمگاه (که در آن زمان بخشی درون شهر نیشابور بوده است.) کنونی ایراد کرده که مظمون آن چنین بود مثل ما اهل البیت همچون مثل قلعه ایست مستحکم که تا بدان وارد شوی از هر گونه عذابی (عذاب خداوند در آخرت) در امان خواهی بود و بسیاری از مورخین از این قضیه استفاده کرده و گفته‌اند در حالی که در این زمان در اروپا تعداد با سوادها به تعداد انگشتان دست بوده این شهر دویست هزار قلم به دست داشته تا این خطبه را بنویسند.

آرامگاه عطار

شهرت و شکوه این شهر روز به روز بیشتر شد تا اینکه در همین دوران به پایتختی اولین حکومت مستقل ایرانی یعنی حکومت طاهریان که حامی و مروج علوم بودند انتخاب شد و رشد خود را سریعتر دنبال کرد و بزرگانی چون خیام در ریاضی، نجوم و.. و عطار در عرفان و فلسفه را به جهانیان معرفی کرد که همچون برگ زرینی بر تاریخ این شهر خودنمایی می‌‌کند تا اینکه در اوایل قرن هفتم مغولان به سرکردگی چنگیز خان که در این زمان به قدرت باور نکردنی در چپاول و جنگاوری رسیده بودند تصمیم به فتح جهان گرفتند و پس از نابودی شهری پس از شهری به نیشابور رسیدند و شهری به این عظمت را با خاک یکسان کرده و به تبع آن دانشمندان مردم شهر کتابها و... و متعاقب آن زندگی در این شهر پر جنب و جوش به تاراج رفت و طی این دویست سیصد سال سلطه مغولان بر این سرزمین رفت وآمدها در این شهر بصورت زیر زمینی و به ‌وسیله دالانهای عمیق و طولانی صورت می‌‌گرفت که این خود نیز نشان از شعور بالای مردم آن زمان بود که هنوز نیز آثاری از آن دالانهای تاریک در گوشه و کنار این شهر دیده می‌‌شود و هرچند بعدها دوست داران این سرزمین اقدام به بازسازی این شهر گرفتند ولی هیچگاه به آن عظمت گذشته نرسید.

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

Princess

ارسالها: 9924

#9 Posted: 31 Jan 2010 10:41

فریاد آناهیتا از زخم تیشه ها/ ساخت و ساز در معبد آناهیتای کنگاور

مردمی که در روزهای اخیر برای بازدید از معبد باستانی آناهیتا رفته بودند در جای جای این معبد به ویژه در راس و تاج آن، شاهد ساخت پایه های بتنی عمیق جهت احداث بنایی نامشخص بودند که هنوز بتن آن خشک نشده است. به گزارش خبرنگار مهر در کرمانشاه، در کنار این پایه های بتنی مصالح ساختمانی فراوانی شامل ستونهای آهنی، مصالح برای سقف بنا و تیر آهنهای مختلف وجود داشت که این نشان از ساخت و سازی گسترده بر پیکره معبد باستانی آناهیتا دارد.ساخت و سازی که پیکر نیمه جان و زخم خورده معبد آناهیتا را که سالیان سال دستخوش نامهربانیهای بسیاری شده است را به یکباره نابود خواهد ساخت.

این در حالی است که بر اساس قانون هر گونه ساخت و ساز در حریم آثار تاریخی ثبت شده ممنوع است با این حال این سئوال پیش می آید چه کسی و با چه مجوزی اقدام به ساخت و ساز در این محوطه را صادر کرده است.علاوه بر این موضوع هم اکنون وضعیت کلی این معبد نیز بسیار تاسفبار است، چرا که معبد آناهیا در سال‌های اخیر با انوع و اقسام مشکلات مواجه بوده که هر یک به نوبه خود خراشی بر پیکره این اثر باستانی و گرانبهای کشورمان وارد ساخته است.تا چند سال پیش محوطه این معبد درمحاصره کانتینرهای میوه و تره بار بود بعد از رفع این مشکل توسط شهرداری کنگاور و با خلوت شدن اطراف آن و عدم کنترل توسط نگهبانان محوطه، این معبد مکانی امنی شد برای معتادان به گونه ای که هنوز آثار مواد تزریقی مثل انواع و اقسام سرنگ در نقاط مختلف آن دیده می شد.از طرفی به دلیل عدم نظارت و محافظت دقیق ستون ها و تخته سنگهای حجاری شده این اثر باستانی که هر یک نشانی از تاریخ هزاران ساله این سرزمین دارد مکانی شد برای درج تبلیغات مختلف از تبلیغات انتخاباتی گرفته تا ... حال نگاهی به این لیست مشکلات ابتدایی نشان دهنده بی‌توجهی مسئولان به حفظ این بنای تاریخی است.

گرچه در یکی دو سال اخیر اوضاع اندکی بهتر شده اما هنوز تا تبدیل شدن معبد آناهیتا به یک محل مناسب گردشگری راه زیادی مانده است، پاکسازی محوطه کامل نشده و مسیر مناسب برای گردشگران ایجاد نشده همچنین امکانات رفاهی برای گردشگران به هیچ عنوان در این محوطه در نظر گرفته نشده است

معبد آناهیتا دومین بنای سنگی ایران پس از تخت جمشید است

معبد آناهیتا که دومین بنای سنگی ایران پس از تخت جمشید است در شهر کنگاور از شهرستان‌های استان کرمانشاه و بر روی تپه‌ای با ارتفاع ۳۲ متر و در ابعاد ۲۰۹ متر در ۲۲۴ مترساخته شده است.ارتفاع ستونهای این بنا نسبت به قطر آنها سه به یک است و این باعث شده در میان تمام معابد دنیا بی نظیر و منحصر به فرد باشد. هرچند در مورد ماهیت این بنا اختلاف نظر وجود دارد،اما بر اساس نظر اغلب کاوشگران این بنا معبدی برای پرستش الهه آناهیتا در دوره اشکانی بوده است.

این معبد از دوران اشکانی قابل احترام بوده و تیریدات‌ها ( تیردادها - تعدادی از پادشاهان اشکانی ) در معبد آناهیتا تاج گذاری کرده‌اند،معبد آناهیتا در دوره ساسانیان هم مورد استفاده بوده و بازسازی شده است،همچنین کاوش‌ها نشان داده این معبد در دوران سلجوقی، ایلخانی، صفویه و قاجار به منظورهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گرفته و از هر کدام از این دوران‌های تاریخی اثری در معبد به‌جا مانده است.در قرن یکم بعد از میلاد مسیح ایسیدور شاراکس جغرافیدان یونانی اولین کسی که در کتاب خود به معبد آناهیتا اشاره کرده و آن را معبد" آرتمیس" نامیده است، از قرن نهم تا چهاردهم مورخان اسلامی از این منطقه دیدن نموده و مشاهدات خود را در گزارش‌هایشان ثبت کرده‌اند

ابن فقیه در کتاب مشهور "البلدان" نوشته است:"هیچ ستونی شگفت انگیزتر از ستونهای معبد آناهیتا کنگاور نیست".معبد آناهیتا به تدریج در طول سالیان دراز مورد بی توجهی قرار گرفته و به همین دلیل روند تخریبی آن آغاز شد، در سال 1336 زلزله ای که در این منطقه به وقوع پیوست و بخش وسیعی از این آثار را به تلی از خاک تبدیل کرد پس از آن به دلیل عدم نظارت و حراست مناسب از این اثر، مردم به خود اجازه دادند تا در ویرانه های این محوطه اقدام به ساخت و ساز کرده و حتی از مصالحح آن استفاده کنند که همین مسئله به مرور زمان تقریباً معبد آناهیتا را به یک خرابه تبدیل کرد.بدون شک با توجه به آنچه ذکر آن رفت، معبد آناهیتا به لحاظ ارزش تاریخی از جمله برجسته‌ترین آثار و میراث‌ فرهنگی سرزمین ایران است بدان حد که می توان آن را در فهرست جهانی یونسکو قرار داد، در این رابطه سال‌ها است بحث هایی وجود دارد اما گویا هنوز اراده لازم برای آماده شدن بنا به منظور ثبت جهانی وجود ندارد.

به گفته یکی کارشناس یکی از موانع ثبت این اثر در فهرست جهانی یونسکو کامل نشدن پژوهش در مورد سابقه بنا و قطعی نشدن نظریه‌های مربوط به سابقه تاریخی آن است، البته نه تنها سالهاست فعالیت‌ پژوهشی در این منطقه متوقف شده، بلکه اقدامات لازم برای حفظ و نگهداری آثار بدست آمده و آماده‌سازی محوطه تاریخی معبد برای این مهم نیز انجام نمی‌شود.با توجه به ارزش تاریخی و نوع معماری معبد آناهیتا، بی شک این اثر یکی ازجذاب ترین آثارباستانی جهان به شمار می رود، همین موضوع می تواند با اندکی توجه و دلسوزی معبدآناهیتا را به مکان و مرکزی بزرگ جهت جذب گردشگران داخلی و خارجی تبدیل نماید.خبرنگار مهر در کرمانشاه در تماس تلفنی با مسئول میراث فرهنگی شهرستان کنگاور خواهان ارائه توضیحات در این زمینه شد که زین الدینی در پاسخ به مهر گفت: "بنا به دستور مسئولان بالاتر امکان هر گونه مصاحبه در این زمینه وجود ندارد و توضیحات بیشتر را می توانید از مسئولان و روابط عمومی سازمان دریافت نمایید".

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

Princess

ارسالها: 9924

#10 Posted: 13 Mar 2010 06:17

زرنگ یا زرنـــــج

(معرب آن زرنج است) مرکز ولایت نیمروز افغانستان است که در جنوب غرب این کشور و نزدیک مرز ایران قرار دارد.

تاریخچه
گفته می‌شود که زرنگ را گرشاسب بنا کرده است. آنرا زره نيز می نامیدند. در قديم «زرنكه» (درنژينه) بعدها «سكستنه» سجستان، سيستان شده معرب آن زرنج است.

نام قدیم آن (سيستان) زرنگ بود پس از مهاجرت سکاها...

سکاها دسته‌ای از مردمان کوچ نشین آریایی بودند که محل زندگی آنان از شمال به دشت های جنوب سیبری، از جنوب به دریای خزر و دریاچه آرال، از شرق به ترکستان چین و از غرب تا رود دانوب می رسید.

سکاها مردمانی جنگجو بودند و گهگاه به سرزمین های همسایه خود یورش می بردند.با گذشت زمان گروهی از اینان به جنوب شرقی ایران کوچیدند و این سرزمین را به نام خود سکستان(سیستان) خواندند.

در فرهنگ شاهنامه ، ذیل کلمه سگسار آمده است: «از مرز و بوم هایی که داهیان در آن جای گرفتند». و راجع به داهیان در ذیل کلمه سکزی می خوانیم: «... داه گروهی بودند از آرین که در دشت خوارزم جای گرفتند و پس از آن در کنار جنوبی دریای خزر جایگیر شدند. از ... آنان مردم بستوه آمدند. پادشاه ایران گروه داه را پراکنده ساخت. یکدسته از آنان را به زابلستان کوچانید و آنان را سکزی خواندند ... و دشت خوارزم داهستان نامیده شد که مخفف آن دهستان است و اکنون به دهستان معروف است و یکدسته از گروه داه را در زمینی جای دادند در طبرستان ...».

به این ترتیب می توان گفت سنگسر که در نواحی جنوبی دریای خزر قرار دارد جزئی از سگسار باستانی است وسنگسری ها از بازماندگان داهیان و با مردم سیستان(سجستان) و خوارزمیان قدیم از یک نژاد می باشند و نیز نام سنگسر از نام همین قوم و لغت سگسار گرفته شده است.) در زمان فرهاد دوم اشکانی (۱۳۶ – ۱۲۸ ق.م.) و اردوان دوم (۱۲۷ – ۱۲۴ ق.م.) به طرف جنوب گروهى از آنان در زرنگ مستقر شدند. از اين زمان زرنگ بنام آنان سكستان خوانده شد.

بعد از اسلام، حاكم بصره سردارى بنام عبدالرحمن‌بن سمرة را مامور حمله به سيستان كرد و او زرنج را در حصار گرفت و تسخير كرد.

زرنگ پایتخت صفاریان بود.

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

بازگفت

صفحه 1 از 15: 1 2 3 4 5 ... 12 13 14 15 پسین »

ایران /

ایران از روزنه تاریخ

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا